รักนะนายซุปตาร์

บ้านโทโมะ
โทโมะอุ้มแก้วลงจากรถแล้วอุ้มไปบนห้องตัวเอง
โทโมะ:แก้วๆ
แก้ว:อือ
โทโมะ:เธอเป็นอะไรมากมั้ย
แก้ว:แก้วจะกลับบ้าน
โทโมะ:รีบกลับไปหามันหรือไง
แก้ว:ค่ะ ก็เขาตั้งใจมาหาแก้วหนิค่ะ
แก้วลุกขึ้นจากเตียง
โทโมะ:ถ้าเธอก้าวออกไปอีกก้าวเดียวฉันปล้ำเธอแน่
แก้ว:คุณ
โทโมะ:ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะป่วย กลับมานอน
แก้วทำสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมกลับมานอนที่เดิม
โทโมะ:รอแป๊ปนะเดี๋ยวเช็ดตัวให้
แก้ว:ไม่เป้นไรค่ะ
โทโมะ:ไม่ต้องพูดมากนอนไป
โทโมะเดินหายเขาไปในห้องน้ำพักใหญ่และเดินออกมาพร้องผ้าเช็ดตัว
แก้ว:เดี๋ยวแก้วเช็ดเองดีกว่า
โทโมะ:ไม่ต้องฉันทำให้เอง อยู่เฉยๆเถอะ
แก้วยอมให้โทโมะเช็ดตัวให้แล้วเผลอหลับไปโทโมะเช็ดตัวเสร็จแล้วก็ปล่อยให้แก้วนอนแล้วตัวเองก็ลงไปทำข้าวต้มมาให้แก้ว
แก้ว:แก้วขอโทษ ขอโทษ(ละเมอ)
โทโมะ:ขอโทษอะไร
แก้ว:แก้วขอโทษที่ไม่ทำตามสัญญา
-แก้ว:คอนเสิร์ตจะจัดเมื่อไหร่ค่ะ
โทโมะ:อีกสองเดือน
แก้ว:สองเดือน
โทโมะ:เธอต้องไปดูด้วยนะ
แก้ว:ค่ะ
โทโมะ:สัญญา
แก้ว:เอ่อ...
โทโมะ:สัญญาสิ
แก้ว:ค่ะ
โทโมะ:ถ้าเธอไม่ไปก็ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก-
โทโมะ:สัญญาอะไร
แก้ว:อือ
โทโมะ:ตื่นแล้วหรอกินข้าวสิ
แก้ว:ค่ะ
โทโมะ:เดี๋ยวฉันป้อน
โทโมะตักข้าขึ้นมาเป่าแล้วยื่นให้แก้ว แก้วก็กินโดยไม่พูดอะไร
แก้ว:อิ่มแล้วค่ะ
โทโมะ:อ่ะน้ำ ต่อไปอย่าอดข้าวอีกล่ะ
แก้ว:คุณรู้ได้ไงคะ
โทโมะ:เพื่อนเธอบอก
แก้ว:ก็งานมันเร่งหนิคะ
โทโมะ:นอนเถอะ
แก้ว:เดี๋ยวแก้วไปนอนห้องเดิมดีกว่าค่ะ
โทโมะ:นอนที่นี่แหละ
แก้ว:แล้วคุณจะไปนอนไหนล่ะคะ
โทโมะ:ฉันก็นอนนี่สิ นี่มันห้องฉันนะ
แก้ว:แล้วแก้วจะนอนตรงไหนคะ
โทโมะ:ก็เตียงนี่แหละ
แก้ว:แล้วคุณ
โทโมะ:ก็เตียงนี่เหมือนกัน
แก้ว:ห๊ะ
โทโมะ:ไม่ต้องห๊ะนอน
โทโมะขึ้นมาบนเตียงแล้วนอนข้างๆแก้ว
แก้ว:ไม่ต้องใกล้ขนาดนี้ก้ได้ค่ะ
โทโมะ:ทำไม
แก้ว:ป่าวค่ะแค่ไม่ชิน
โทโมะ:หึ
โทโมะขยับเข้าใก้วแก้วมากขึ้นเอาแขนไปกอดแก้วจับหัวแก้วให้มานอนบนแขน
แก้ว:คุณโทโมะ
โทโมะ:นอนเถอะฉันง่วงแล้ว
 -----------------------------------------------------------------
ช่วยกันโหวตหน่อนะ