รักนะนายซุปตาร์

บ้านโทโมะ

โทโมะอุ้มแก้วลงจากรถแล้วอุ้มไปบนห้องตัวเอง

โทโมะ:แก้วๆ

แก้ว:อือ

โทโมะ:เธอเป็นอะไรมากมั้ย

แก้ว:แก้วจะกลับบ้าน

โทโมะ:รีบกลับไปหามันหรือไง

แก้ว:ค่ะ ก็เขาตั้งใจมาหาแก้วหนิค่ะ

แก้วลุกขึ้นจากเตียง

โทโมะ:ถ้าเธอก้าวออกไปอีกก้าวเดียวฉันปล้ำเธอแน่

แก้ว:คุณ

โทโมะ:ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะป่วย กลับมานอน

แก้วทำสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมกลับมานอนที่เดิม

โทโมะ:รอแป๊ปนะเดี๋ยวเช็ดตัวให้

แก้ว:ไม่เป้นไรค่ะ

โทโมะ:ไม่ต้องพูดมากนอนไป

โทโมะเดินหายเขาไปในห้องน้ำพักใหญ่และเดินออกมาพร้องผ้าเช็ดตัว

แก้ว:เดี๋ยวแก้วเช็ดเองดีกว่า

โทโมะ:ไม่ต้องฉันทำให้เอง อยู่เฉยๆเถอะ

แก้วยอมให้โทโมะเช็ดตัวให้แล้วเผลอหลับไปโทโมะเช็ดตัวเสร็จแล้วก็ปล่อยให้แก้วนอนแล้วตัวเองก็ลงไปทำข้าวต้มมาให้แก้ว

แก้ว:แก้วขอโทษ ขอโทษ(ละเมอ)

โทโมะ:ขอโทษอะไร

แก้ว:แก้วขอโทษที่ไม่ทำตามสัญญา

-แก้ว:คอนเสิร์ตจะจัดเมื่อไหร่ค่ะ

โทโมะ:อีกสองเดือน

แก้ว:สองเดือน

โทโมะ:เธอต้องไปดูด้วยนะ

แก้ว:ค่ะ

โทโมะ:สัญญา

แก้ว:เอ่อ...

โทโมะ:สัญญาสิ

แก้ว:ค่ะ

โทโมะ:ถ้าเธอไม่ไปก็ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก-

โทโมะ:สัญญาอะไร

แก้ว:อือ

โทโมะ:ตื่นแล้วหรอกินข้าวสิ

แก้ว:ค่ะ

โทโมะ:เดี๋ยวฉันป้อน

โทโมะตักข้าขึ้นมาเป่าแล้วยื่นให้แก้ว แก้วก็กินโดยไม่พูดอะไร

แก้ว:อิ่มแล้วค่ะ

โทโมะ:อ่ะน้ำ ต่อไปอย่าอดข้าวอีกล่ะ

แก้ว:คุณรู้ได้ไงคะ

โทโมะ:เพื่อนเธอบอก

แก้ว:ก็งานมันเร่งหนิคะ

โทโมะ:นอนเถอะ

แก้ว:เดี๋ยวแก้วไปนอนห้องเดิมดีกว่าค่ะ

โทโมะ:นอนที่นี่แหละ

แก้ว:แล้วคุณจะไปนอนไหนล่ะคะ

โทโมะ:ฉันก็นอนนี่สิ นี่มันห้องฉันนะ

แก้ว:แล้วแก้วจะนอนตรงไหนคะ

โทโมะ:ก็เตียงนี่แหละ

แก้ว:แล้วคุณ

โทโมะ:ก็เตียงนี่เหมือนกัน

แก้ว:ห๊ะ

โทโมะ:ไม่ต้องห๊ะนอน

โทโมะขึ้นมาบนเตียงแล้วนอนข้างๆแก้ว

แก้ว:ไม่ต้องใกล้ขนาดนี้ก้ได้ค่ะ

โทโมะ:ทำไม

แก้ว:ป่าวค่ะแค่ไม่ชิน

โทโมะ:หึ

โทโมะขยับเข้าใก้วแก้วมากขึ้นเอาแขนไปกอดแก้วจับหัวแก้วให้มานอนบนแขน

แก้ว:คุณโทโมะ

โทโมะ:นอนเถอะฉันง่วงแล้ว

 -----------------------------------------------------------------

ช่วยกันโหวตหน่อนะ