รักนะนายซุปตาร์

สำนักพิมพ์
ฟาง:ยัยแก้วแกนั่งเหม่ออยู่ได้เป็นอะไร
แก้ว:เฟย์ฟางอีหสองอาทิตย์แก้วจะกลับอเมริกาแล้วนะ
เฟย:ห๊ะ จะไปจริงๆหรอ
แก้ว:อืม แก้วทิ้งที่นั่นมานานแล้วอะ
ฟาง:แล้วจะกลับมาอีกเมื่อไหร่
แก้ว:คง....ไม่กลับ
เฟย์:แก้ว
แก้ว:แก้วมาที่นี่เพราะอยากเห็นคุณโทโมะกลับไปอยู่บนเวทีร้องเพลงอีกครั้งได้เจอหน้าเขาแล้วแก้วก็ได้ทุกอย่างแล้วถึงเวลาที่แก้วต้องไปจริงๆแล้วแหละ
ฟาง:แต่อีกสองอาทิตย์เคโอติกจะเล่นคอนเสิร์ตนะ
แก้ว:แก้วรู้
เฟย์:งั้นเฟย์ก็ขอให้แก้วโชคดี
ฟาง:คิดดีแล้วใช่มั้ย
แก้ว:อืม
เฟย์:ขอกอดหน่อย
บ.ก:ทำอะไรกัน
ฟาง:ป่าวค่ะ
แก้ว:บ.กคะจบงานนี้แก้วขอลาออกนะคะ
บ.ก:เธอจะทิ้งที่นี่ไปจริงๆหรอเนี่ย
แก้ว:.............
บ.ก:โอเค ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ
แก้ว:ขอบคุณค่ะงั้นแก้วกลับก่อนนะคะ
บ.ก:เดี๋ยวแน่ใจหรอกว่าเธอจะได้งานนี้นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะเธอจำได้ใช่มั้ย
แก้ว:ขอบคุณที่ให้โอกาสนะคะแต่แก้วต้องไปแล้วจริงๆ
แก้วพูดจบก็เดินออกไปไม่รอให้บ.กพูด
 
บ้านโทโมะ
ห้องแก้ว
วันนี้เก็บของเลยแล้วกันจะได้ย้ายไปพรุ่งนี้เลย 
แก้ว:นี่ฉันต้องไปจริงๆใช่มั้ย
แก้วเก็บของไปน้ำตาไหลไปแก้วนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาเธอพยายามหางานที่มีโอกาสเข้าหาโทโมะได้พยายามทำอะไรหลายๆ
แก้ว:ฉันทำเพื่อเขาได้ขนาดนี้เลยหรอนี่สินะความรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน
แก๊ก
แก้วรีบเช็ดน้ำตาทันที
โทโมะ:เธอเก็บของทำไม
แก้ว:แก้วก็จะกลับบ้านสิคะแก้วทำงานใกล้เสร็จแล้ว
โทโมะ:จะกลับเมื่อไหร่
แก้ว:พรุ่งนี้แก้วจะย้ายไปอยู่ที่บ้านแล้วเทียวไปที่บริษัทคุณนะคะแล้วพองานเสร็จแก้วจะเอาต้นฉบับมาให้คุณอ่านไม่พอใจตรงแก้วจะรีบเปลี่ยนให้
โทโมะ:...............
ปัง
โทโมะเดินออกไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรแต่ปิดประตูเสียงดังแก้วมองแล้วน้ำตาไหลออกมา
แก้ว:ฮึก แก้วขอโทษนะคะแก้วทำได้แค่นี้จริงๆเราไม่ควรเจอกันจริงๆ