รักนะนายซุปตาร์

สำนักพิมพ์

ฟาง:ยัยแก้วแกนั่งเหม่ออยู่ได้เป็นอะไร

แก้ว:เฟย์ฟางอีหสองอาทิตย์แก้วจะกลับอเมริกาแล้วนะ

เฟย:ห๊ะ จะไปจริงๆหรอ

แก้ว:อืม แก้วทิ้งที่นั่นมานานแล้วอะ

ฟาง:แล้วจะกลับมาอีกเมื่อไหร่

แก้ว:คง....ไม่กลับ

เฟย์:แก้ว

แก้ว:แก้วมาที่นี่เพราะอยากเห็นคุณโทโมะกลับไปอยู่บนเวทีร้องเพลงอีกครั้งได้เจอหน้าเขาแล้วแก้วก็ได้ทุกอย่างแล้วถึงเวลาที่แก้วต้องไปจริงๆแล้วแหละ

ฟาง:แต่อีกสองอาทิตย์เคโอติกจะเล่นคอนเสิร์ตนะ

แก้ว:แก้วรู้

เฟย์:งั้นเฟย์ก็ขอให้แก้วโชคดี

ฟาง:คิดดีแล้วใช่มั้ย

แก้ว:อืม

เฟย์:ขอกอดหน่อย

บ.ก:ทำอะไรกัน

ฟาง:ป่าวค่ะ

แก้ว:บ.กคะจบงานนี้แก้วขอลาออกนะคะ

บ.ก:เธอจะทิ้งที่นี่ไปจริงๆหรอเนี่ย

แก้ว:.............

บ.ก:โอเค ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ

แก้ว:ขอบคุณค่ะงั้นแก้วกลับก่อนนะคะ

บ.ก:เดี๋ยวแน่ใจหรอกว่าเธอจะได้งานนี้นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะเธอจำได้ใช่มั้ย

แก้ว:ขอบคุณที่ให้โอกาสนะคะแต่แก้วต้องไปแล้วจริงๆ

แก้วพูดจบก็เดินออกไปไม่รอให้บ.กพูด

บ้านโทโมะ

ห้องแก้ว

วันนี้เก็บของเลยแล้วกันจะได้ย้ายไปพรุ่งนี้เลย 

แก้ว:นี่ฉันต้องไปจริงๆใช่มั้ย

แก้วเก็บของไปน้ำตาไหลไปแก้วนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาเธอพยายามหางานที่มีโอกาสเข้าหาโทโมะได้พยายามทำอะไรหลายๆ

แก้ว:ฉันทำเพื่อเขาได้ขนาดนี้เลยหรอนี่สินะความรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน

แก๊ก

แก้วรีบเช็ดน้ำตาทันที

โทโมะ:เธอเก็บของทำไม

แก้ว:แก้วก็จะกลับบ้านสิคะแก้วทำงานใกล้เสร็จแล้ว

โทโมะ:จะกลับเมื่อไหร่

แก้ว:พรุ่งนี้แก้วจะย้ายไปอยู่ที่บ้านแล้วเทียวไปที่บริษัทคุณนะคะแล้วพองานเสร็จแก้วจะเอาต้นฉบับมาให้คุณอ่านไม่พอใจตรงแก้วจะรีบเปลี่ยนให้

โทโมะ:...............

ปัง

โทโมะเดินออกไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรแต่ปิดประตูเสียงดังแก้วมองแล้วน้ำตาไหลออกมา

แก้ว:ฮึก แก้วขอโทษนะคะแก้วทำได้แค่นี้จริงๆเราไม่ควรเจอกันจริงๆ