รักนะนายซุปตาร์

ฟาง:แก้วแกโอเคนะ
แก้ว:โอเค
ฟาง:แน่ใจ
แก้ว:อืม
เฟย์:แก้วที่แกบอกว่ามาเมืองไทยเพราะอยากเจอผู้ชายคนนึงนี่คือคุณโทโมะใช่มั้ย
แก้ว:เอ่อ...
เฟย์:ไม่ตอบละฉันเข้าใจละ
แก้ว:แกอย่าบอกบ.กนะ
เฟย์:ไม่บอกหรอก
 
ตอนเย็น
ป๊อปปี้:เสร็จสักที เมื่อย
เขื่อน:เออว่ะเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะมีธุระ
จองเบ:ฉันก็จะกลับเหมือนกัน
เคนตะ:เหมือนกันว่ะเหนื่อยมาก
โทโมะ:ไว้เจอกัน
ป๊อปปี้:โทโมะฉํนขอคุยกับแกหน่อย
แก้ว:แก้วขอไปกับเฟย์ฟางนะคะคุณโทโมะกลับบ้านก่อนเลย
โทโมะ:ไปไหน
แก้ว:ไปร้านกาแฟแถวนี้แหละค่ะ
โทโมะ:แต่วะ....
ป๊อปปี้:ไปเถอะครับอย่ากลับดึกก็แล้วกันเดี๋ยวคนแถวนี้จะโวยวาย
แก้วเดินออกไป
โทโมะ:แกให้แก้วไปทำไมวะนี่มันหกโมงแล้วนะเว้ย
ป๊อปปี้:แกมีสิทธิ์อะไรไปห้ามเขาวะ
โทโมะ:.............
ป๊อปปี้:แกอย่าลืมนะว่าเขามาทำงานกับแก อย่าทำเกินหน้าที่สิวะ
โทโมะ:ไม่รู้ว่ะแค่...แค่...
ป๊อปปี้:เป็นห่วง
โทโมะ:แกมีอะไรจะคุยกับฉันวะ
ป๊อปปี้:ฉันขอเตือนว่าแฟนเก่าแกไม่ได้ดีอย่างที่แกเห็นเค้าอาจกำลังคิดอะไรอยู่แน่ๆแกรวังตัวไว้ด้วย
โทโมะ:คงไม่หรอกมั้ง
ป๊อปปี้:ก็ไม่แน่ 
โทโมะ:......
ป๊อปปี้:แล้วความรู้สึกแกเอาให้แน่
โทโมะ:อะไรวะ
ป๊อปปี้:ฉันรู้นะว่าแกสับสน
โทโมะ:อืม ฉันไม่แน่ใจว่ะว่าฉันยังรักหวายอยู่มั้ยแล้วต้องทำยังไง
ป๊อปปี้:แกก็ลองคิดดูสิว่าใครที่อยู่ข้างแกชีวิตแกไม่ได้มีแค่หวายนะเว้ยอย่าลืมคนข้างๆ
โทโมะ:คนข้างๆ
ป๊อปปี้:ฉันรู้ว่าแกรู้
โทโมะ:.......
ป๊อปปี้:แล้วเมื่อกลางวันอะ อะไรตะโกนลั่นห้องเชียว อย่าลืมว่าแกไม่ได้เป็นอะไรกับเขา
โทโมะ:เออไม่ต้องย้ำ
ป๊อปปี้:แค่เตือน 
โทโมะ:เหมือนแกเรียกฉันมาด่ามากกว่าว่ะ
ป๊อปปี้:เออๆ อย่าลืมเรื่องที่ฉันเตือนแล้วกัน
โทโมะ:อืม
ป๊อปปี้:แล้วก้กลับบ้านล่ะไม่ต้องตามใครไปปล่อยให้เขาเป็นส่วนตัวบ้าง
โทโมะ:เออรู้แล้ว
ป๊อปปี้:ไปกลับบ้าน
โทโมะกับป๊อปปี้เดินคุยกันตั้งแต่ห้องซ้อมจนถึงหน้าตึกแล้วแยกย้านกันกลับบ้าน