รักนะนายซุปตาร์

โทโมะ:แก้วๆตื่น
แก้ว:อือ
โทโมะ:ตื่น กลับบ้านเร็ว
แก้ว:ซ้อมเสร็จแล้วหรอค่ะ
โทโมะ:เสร็จแล้วกลับบ้านได้แล้ว
แก้ว:ค่ะ
 
หน้าบริษัท
โทโมะ:เดี๋ยวเราไปหาอะไรกินกันก่อนแล้วกันค่อยเข้าบ้าน
แก้ว:ก็ดีค่ะหิวเหมือนกัน
....:โทโมะค่ะ
โทโมะ:หวาย
หวาย:ค่ะ คือหวายมาขอโทษเรื่องทั้งหมดน่ะค่ะเราเป็นเพื่อนกันได้มั้ย
แก้ว:งั้นแก้วไปรอที่รถนะคะ
แก้วเดินไปรอที่รถปล่อยให้หวายกับโทโมะคุยกัน
หวาย:หวายมาคิดดูแล้วนะคะที่หวายทำมันก็ผิดจริงๆขอโทษนะ
โทโมะ:ไม่เป็นไร คิดได้ก็ดีแล้ว
หวาย:งั้นโทโมะเป็นเพื่อนกับหวายได้ใช่มั้ยค่ะ
โทโมะ:ได้สิ
หวาย:ขอกอดหน่อยนะ
โทโมะ:โอเค
ด้านแก้ว
แก้ว:กอดกันซะละคงงจะกลับมาดีกันแล้วสินะ โอ้ยยัยแก้วแกคิดอะไรแกมาทำงานนะ
ปัง (เสียงประตูรถ)
โทโมะ:รอนานมั้ย
แก้ว:ไม่นานหรอกค่ะ
โทโมะ:ไปอะไรกันดี
แก้ว:กลับบ้านเลยดีกว่าค่ะ
โทโมะ:เมื่อกี๊ยังบอกว่าหิวอยู่เลย
แก้ว:ไม่หิวแล้วค่ะเหนื่อย
โทโมะ:หรอ เปลี่ยนเร็วจัง
ระหว่างทางมีแต่ความเงียบโทโมะมองหน้าแก้วเป็นระยะๆสงสัยทำไมแก้วถึงไม่ค่อยพูดถามคำตอบคำแก้วเองก็เอาแต่มองข้างทางไม่สนใจคนข้างๆ
บ้าน
แก้ว:แก้วขอตัวไปนอนก่อนนะคะ
แก้วรีบเดินออกไปทันที
โทโมะ:เป็นอะไรของเขา
 
ห้องนอนแก้ว
ยัยแก้วแกเป็นอะไรเขาเป็นเจ้านายแกนะแกคิดอะไรอีกสองเดือนแกก็ต้องกลับอเมริกาแล้วอย่าลืมสิแฟนคลับก็อยู่ส่วนแฟนคลับสิเรื่องของแกมันเป็นไปไม่ได้ถ้าเขาจะรักใครแกต้องดีใจกับเขาเห็เขามีความสุขก็ต้องยินดีเข้าใจมั้ยยยยยยย
-อยากบอกว่าเธอมีแฟนคน....-
แก้ว:ฮัลโหลโทรมามีอะไรรึป่าวกาย
(ฉันโทรมาต้องมีอะไรด้วย)
แก้ว:ป่าวนายโทรมาได้ตลอด24ชั่วโมงอยู่แล้ว
(ไม่รู้ล่ะงอน)
แก้ว:อย่างอนนะ
(เชอะ)
แก้ว:ขอโทษดีกันนะ
(โอเคๆว่าแต่แกจะกลับอเมริกาเมื่อไหร่)
แก้ว:อีกไม่นานหรอก
(รีบกลับแล้วยัยแพทเพื่อเธอนี่นะบ่นจนฉันหูจะแตกอยู่ล้ว)
แก้ว:แต่ก็รักไม่ใช่หรอ
(เห้ยๆแกคิดอะไรเนี่ยฉันเนี่ยไม่มีทาง)
แก้ว:จ้า
(แล้วแกทำไรอยู่อะรบกวนหรือป่าว)
แก้ว:ไม่ๆ
ขณะที่แก้วคุยโทรศัพท์อยู่โทรโมะเดินผ่านมาแล้วได้ยินที่แก้วคุยพอดี
แก้ว:จ้า ฝันดีจุีบๆ
หน้าห้อง
โทโมะ:คุยกับแฟนนี่เอง หึ