รักนะนายซุปตาร์

โทโมะ:แก้วๆตื่น

แก้ว:อือ

โทโมะ:ตื่น กลับบ้านเร็ว

แก้ว:ซ้อมเสร็จแล้วหรอค่ะ

โทโมะ:เสร็จแล้วกลับบ้านได้แล้ว

แก้ว:ค่ะ

หน้าบริษัท

โทโมะ:เดี๋ยวเราไปหาอะไรกินกันก่อนแล้วกันค่อยเข้าบ้าน

แก้ว:ก็ดีค่ะหิวเหมือนกัน

....:โทโมะค่ะ

โทโมะ:หวาย

หวาย:ค่ะ คือหวายมาขอโทษเรื่องทั้งหมดน่ะค่ะเราเป็นเพื่อนกันได้มั้ย

แก้ว:งั้นแก้วไปรอที่รถนะคะ

แก้วเดินไปรอที่รถปล่อยให้หวายกับโทโมะคุยกัน

หวาย:หวายมาคิดดูแล้วนะคะที่หวายทำมันก็ผิดจริงๆขอโทษนะ

โทโมะ:ไม่เป็นไร คิดได้ก็ดีแล้ว

หวาย:งั้นโทโมะเป็นเพื่อนกับหวายได้ใช่มั้ยค่ะ

โทโมะ:ได้สิ

หวาย:ขอกอดหน่อยนะ

โทโมะ:โอเค

ด้านแก้ว

แก้ว:กอดกันซะละคงงจะกลับมาดีกันแล้วสินะ โอ้ยยัยแก้วแกคิดอะไรแกมาทำงานนะ

ปัง (เสียงประตูรถ)

โทโมะ:รอนานมั้ย

แก้ว:ไม่นานหรอกค่ะ

โทโมะ:ไปอะไรกันดี

แก้ว:กลับบ้านเลยดีกว่าค่ะ

โทโมะ:เมื่อกี๊ยังบอกว่าหิวอยู่เลย

แก้ว:ไม่หิวแล้วค่ะเหนื่อย

โทโมะ:หรอ เปลี่ยนเร็วจัง

ระหว่างทางมีแต่ความเงียบโทโมะมองหน้าแก้วเป็นระยะๆสงสัยทำไมแก้วถึงไม่ค่อยพูดถามคำตอบคำแก้วเองก็เอาแต่มองข้างทางไม่สนใจคนข้างๆ

บ้าน

แก้ว:แก้วขอตัวไปนอนก่อนนะคะ

แก้วรีบเดินออกไปทันที

โทโมะ:เป็นอะไรของเขา

ห้องนอนแก้ว

ยัยแก้วแกเป็นอะไรเขาเป็นเจ้านายแกนะแกคิดอะไรอีกสองเดือนแกก็ต้องกลับอเมริกาแล้วอย่าลืมสิแฟนคลับก็อยู่ส่วนแฟนคลับสิเรื่องของแกมันเป็นไปไม่ได้ถ้าเขาจะรักใครแกต้องดีใจกับเขาเห็เขามีความสุขก็ต้องยินดีเข้าใจมั้ยยยยยยย

-อยากบอกว่าเธอมีแฟนคน....-

แก้ว:ฮัลโหลโทรมามีอะไรรึป่าวกาย

(ฉันโทรมาต้องมีอะไรด้วย)

แก้ว:ป่าวนายโทรมาได้ตลอด24ชั่วโมงอยู่แล้ว

(ไม่รู้ล่ะงอน)

แก้ว:อย่างอนนะ

(เชอะ)

แก้ว:ขอโทษดีกันนะ

(โอเคๆว่าแต่แกจะกลับอเมริกาเมื่อไหร่)

แก้ว:อีกไม่นานหรอก

(รีบกลับแล้วยัยแพทเพื่อเธอนี่นะบ่นจนฉันหูจะแตกอยู่ล้ว)

แก้ว:แต่ก็รักไม่ใช่หรอ

(เห้ยๆแกคิดอะไรเนี่ยฉันเนี่ยไม่มีทาง)

แก้ว:จ้า

(แล้วแกทำไรอยู่อะรบกวนหรือป่าว)

แก้ว:ไม่ๆ

ขณะที่แก้วคุยโทรศัพท์อยู่โทรโมะเดินผ่านมาแล้วได้ยินที่แก้วคุยพอดี

แก้ว:จ้า ฝันดีจุีบๆ

หน้าห้อง

โทโมะ:คุยกับแฟนนี่เอง หึ