YOU ARE EVERYTHING.. >popfang<

 
-6-
HELP
'บางทีการได้เจอปัญหาก็ดีเหมือนกัน'
 
 
  เช้าวันนี้ที่มหาลัยของทั้งสองกำลังจะจัดงานกิจกรรม ร่างทั้งสองเดินมามหาลัยตามปกติหากแต่วันนี้ไม่ต้องรีบเหมือนครั้งก่อนๆ และแน่นอนว่าเมื่อป๊อปปี้และฟางเดินเข้ามาทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่ทั้งสองแล้วซุบซิบนินทา 
 
  เมื่อภาพตอนฟางคว้าแขนป๊อปปี้แล้ววิ่งออกไปนอกหาลัย ไหนจะตอนไปเที่ยวที่ถนนคนเดนก็ถูกจับภาพด้วยนักศึกษาตาดี  ป๊อปปี้ส่ายหน้าเอือมๆเขาไม่สนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ฟางน่ะ..โคตรจะสนใจ
 
  "เห้ย!ไอป๊อปมาแล้วหรอวะ"โทโมะเดินเข้าไปหาทั้งสอง ป๊อปปี้พูดสั้นๆคำเดิมๆ
 
  "อืม"
 
  "นั้นฟางขอตัวก่อนนะ..."ฟางเห็นว่าเป็นตัวกลางยังไงก็ไม่รู้ ฟางโบกมือลาป๊อปปี้ก่อนจะเดินออกมา 
 
  "ไปซ้อมดนตรีเหอะว่ะ!"เขื่อนที่เดินมาติดๆวางมือพาดคอป๊อปปี้ด้วยความสนิทก่อนจะลากคอเข้าไป
 
  ภายในโรงยิมขนาดใหญ่ เป็นที่จัดกิจกรรมต่างๆและอีกไม่กี่วันก็จะมีกิจกรรมเริ่มขึ้น...วันวาเลนไทน์ ซึ่งวงsweetอย่างหนุ่มๆก็ต้องมาซ้อมตามที่จัดไว้ 
 
  "วง sweet มาหาเจ้หน่อยสิ!"เสียงหญิงสาวหน้าตาสะสวยนี่ถ้าไม่ติดว่าหล่อนเป็นครูล่ะก็ เขื่อนคงจะจีบไปแล้ว ส่วนโทโมะน่ะหรอเขามีคู่เป็นของตัวเองอยู่แล้วนี่ แต่ป๊อปปี้เขาไม่ค่อยสนคนที่แก่กว่าอยู่แล้ว จะว่ากินเด็กก็ได้มั้ง555
 
  "มีอะไรหรอครับเจ้โฟร์สุดสวย"เป็นเขื่อนที่พูดขึ้น แล้วส่งสายตาหวานเยิ้มให้อาจารย์สาว ก่อนจะโดนมือบางตีหัวไปทีนึง
 
  "ปากหวานขึ้นทุกวัน แต่เสียใจด้วยนะจ้ะเจ้น่ะเปิดตัวแฟนแล้วล่ะ..ขอโทษด้วยนะยะ"โฟร์สะบัดผมตัวเองแล้วทำหน้าอย่างมีชัย แน่นอนว่าเขื่อนเบ้หน้าด้ยวความอิจฉา
 
  "แล้วเจ้มีอะไรหรอครับ"ป๊อปปี้เข้าเรื่อง
 
  "ก็นี่น่ะสิ...พวกเธอต้องแต่งเพลงนะ.."พูดจบก็ยื่นกระดาษแผ่นนึ่งให้ทั้งสามได้ดู คือการแต่งเพลงในแนวความฝัน..ของงานที่กำลังจะเริ่มขึ้น
 
  "งานนี้ต้องให้ไอป๊อปมันนะเจ้ พวกเราไม่เกี่ยว"เขื่อนโยนขี้ใส่นักร้องนำ ก่อนจะโดนฝ่ามือบางตีหน้าผากอย่างจัง
 
  "ต้องช่วยกันสิ!แล้วแบบนี้จะคิดเพลงออกได้ยังไงเล่า!แค่มีแกอยู่ในวงก็แย่แล้ะ อย่ามาก่อปัญหาให้วงเขา!"โฟร์พูดแทงใจดำเขื่อนมาก แต่ร่างสูงก็ไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยด้วยซ้ำ เช้อะ!สาวในสต๊อกเขามีตั้งเยอะแยะนี่นา
 
  "เพลงเกี่ยวกับความฝันหรอครับ.."ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อนลง นึกเสียใจที่เขาอุตส่าห์แต่งเพลงเพื่องานนี้อยู่แล้ว แต่ต้องมาเปลี่ยนเพลงอีก...
 
  "ใช่จ่ะ..แต่เขาให้เวลาพวกเธอแต่งนะ..โอ้ะ!เจ้ต้องไปแล้วล่ะ ธามไทโทรมาตามแล้วอ่ะ..ไปนะ"เจ้โฟร์คนสวยพูดจบก็เดินออกไปด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
 
  "โถ่!ธามไทนั่นต้องเป็นแฟนเจ้โฟร์แน่เลยอ่ะ!"เขื่อนพูดด้วยความอิจฉา
 
  "ไอป๊อปมึงจะแต่งเองหรอจะให้พวกกูช่วย.."โทโมะถามพลางวางมือบนบ่าร่างสู.ที่ทำสีหน้ากังวล ก่อนจะพูดด้วนเสียงเรียบ
 
  "กูจะแต่งเอง"ป๊อปปี้พูดเหมือนเคย แน่นอนว่าเพลงหลายเพลงที่วงsweetเล่นนั้นล้วนเป็นเพลงที่ป๊อปปี้แต่งทั้งนั้น
 
……………………….
 
 "ฟาง!..ช่วยไปขนของด้านหลังเวทีหน่อยสิ"เสียงหญิงสาวคนนึงดังขึ้น ฟางหันหลังไปหา

  "คะ!ฟางหรอคะ พี่มด"ฟางถามตัวเองอีกครั้ง

  "ใช่..ของที่เราต้องเอามาจัดงานน่ะอยู่ด้านหลังทั้งนั้น พี่เห็นว่าเธอไม่ได้ทำอะไรมากนี่ จริงมั้ย"มดเป็นรุ่นพี่ของฟางพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกนิดๆ

  "ฟางก็.."ร่างเล็กมองดูรอบๆตัวเอง เธอก็กำลังทำงานอยู่ อีกอย่างมันก็เยอะพอสมควรอยู่…
 
  "ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะฟาง"เพียงเท่านั้นฟางก็สะบัดตูดเดินไปหลังเวทีทันที ไม่อดที่จะบ่นอุบอิบ
 
 
  หลังเวที
 
  "ให้ตายเถอะ!นี่ถ้าไม่เป็นรุ่นพี่นะ!จะจัดให้สักดอกสองดอก!"ฟางบ่นขมุบขมิบ เดินมาจนถึงหลังเวที
 
  ของรางวัลจากกิจกรรมนับเป็นสิบยี่สิบชิ้น อีกทั้งยังส่งมาเป็นถุงๆ มันเยอะเกินไป
 
 
  นี่กะจะแกล้งกันอีกใช่มั้ยเนี่ย!
 
 
  ฟางเดินไปยังของรางวัลที่ถูกกองไว้เป็นสองสามถุงใหญ่ๆ ร่างเล็กหยิบถุงขึ้นมาอย่างยากลำบาก...
 
  "หนักเกินไปแล้วนะ!"ฟางใช้แรงทั้งหมดที่มียกถุงนั้นขึ้นมาแต่ถึงพวกนั้นก็ตกลงไปที่พื้นอีกที
 
 
  ป๊อปปี้ที่เช็คไมค์อยู่บนเวที ต้องชะงักเมื่อหาของสำคัญไม่เจอ...ร่างสูงคลำไปทั่วตัวและกางเกงมันไม่มี
 
  "อยู่ไหนวะ.."ป๊อปปี้กังวลนิดหน่อยเพราะสิ่งๆนั้นคือโน้ตเพลงของเขา...ที่ต้องเอามาให้เขื่อนกับโทโมะ แต่ตอนนี้มันอยู่ไหนก็ไม่รู้...
 
  "ไอเขื่อนไปเอาโน้ตเพลงให้หน่อยดิ่วะ น่าจะอยู่หลังเวที"ป๊อปปี้ตะโกนไปหาเขื่อนที่กำลังนั่งอยู่ในมุงล้อมของสาวๆ
 
  "มึงก็เห็น..กูไม่ว่าง!"เขื่อนตะโกนกลับมา ป๊อปปี้ส่ายหัวเอือมๆกับความเจ้าชู้ของไอเพื่อนสนิท พอทำท่าว่าจะหันไปขอความช่วยเหลือจากโทโมะไอหมอนั่นก็กำลังตามง้อแฟนสาวของตัวเองอยู่ เขาเลยจำต้องลุกขึ้นแล้วเดินไปหลังเวทีคนเดียว
 
 
  "เพื่อนกูนี่ดีทุกคนจริงๆ"ป๊อปปี้เดินจ้ำอ้าวมายังหลังเวที แต่ทันทีมาถึงทำเอาป๊อปปี้เบิกตาด้วยความตกใจ
 
  ฟางกำลังแบกของเยอะแยะเดินช้าๆอย่างยากลำบาก และเพียงแค่เธอเห็นป๊อปปี้เท่านั้นล่ะ...แรงทั้งหมดของฟางก็หายวูบไป ฟางเซไปมา ของก็กำลังหิ้ว แรงก็กำลังหมด
 
  "เห้ย!"ป๊อปปี้เห็นอย่างนั้นจึงรีบเข้าไปดูร่างเล็กและมันก็ทันเวลาที่ของเหล่านั้นหล่นลงพื้นไปจนเละเทะ แต่ที่โชคดีคือฟางไม่ล้มลงไปด้วย เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดของป๊อปปี้
 
  มือหนารีบคว้าเอวบางเข้ามาด้วยความตกใจ ทั้งสองกำลังกอดกัน...ฟางเงยหน้าขึ้นมองดูคนเป็นพี่ที่หายใจหอบด้วยความตกใจ..และมันก็เป็นวินาทีที่ป๊อปปี้ก้มลงมองหน้าฟาง ทั้งสองจ้องตากันเนิ่นนาน แต่ไม่มีใครยอมผละออกก่อน
 
  "โอ้ย.."ฟางรู้สึกตัวว่าตอนนี้ที่ข้อมือเธอมีแผลถลอก เมื่อตอนที่เกือบล้มไปอยู่ที่พิ้น
 
  "เจ็บมั้ย.."ป๊อปปี้ผละออกจากตัว แล้วยื่นมาไปกุมอีกคนยกขึ้นมาดู
 
  "เจ็บสิ.."ฟางทำหน้ายู่รู้สึกแค้นใจยัยรุ่นพี่นั่นจริงๆ
 
  "ไปทำแผลก่อนเถอะ.."ป๊อปปี้ยังคงกุมมือเล็กของฟางไว้เช่นเดินแล้วเดินออกไปหลังเวที
 
  ฟางมองดูการกระทำของป๊อปปี้ก็อดอมยิ้มไม่ได้...ก่อนจะมองดูที่ข้อมือตัวเองตอนนี้ที่ถูกมือใหญ่กุมมันไว้แน่น สีหน้ากังวลของป๊อปปี้ฟางดูออก...แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมใจต้องเต้นแรงแบบนี้ด้วย
 
..............................................
 
  ณ ห้องพยาบาล
 
  "ปิดตาสิจะได้ไม่กลัว"ป๊อปปี้บอกร่างเล็กที่ทำหน้าอยากจะร้องไห้เต็มที
 
  ฟางกลัวแอลกอฮอล์...
 
  "ฟางไม่อยากทำอ่ะพี่ป๊อป!!!"ฟางจับมือป๊อปปี้แล้วเขย่ามันไปมาขอความช่วยเหลือ แต่คำตอบของป๊อปปี้คือส่ายหน้าเบาๆ
 
  "ไม่ทำเดี๋ยวก็เป็นบาดทะยักกันพอดี"ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วมองหน้าฟางที่ยังคงส่ายหน้าเบาๆ
 
  "ไม่เอาอ่ะ!!ฟางไม่อยาก..อ้ากกกก"ฟางพูดไม่ทันจบ หมอก็เอาสำลีที่ชุบแอลกอฮอล์มาทาบนแผลของฟางจนร่างเล็กต้องร้องลั่น
 
  "หมอคะ!!ทำทำแบบนี้อ่ะ!!!มันแสบนะ!!"ฟางต่อว่าต่อเถียงคนเป็นหมอ จนป๊อปปี้ส่ายหน้าขำ ทำอย่างกับเด็กสี่ขวบ
 
  "เสร็จแล้วไง..จะร้องไห้ทำไม"ป๊อปปี้พูดขึ้น เมื่อเห็นน้ำตาของร่างเล็กไหลไม่หยุดแม้จะออกจากห้องพยาบาลแล้วก็เถอะ
 
  "ทำไมพี่ป๊อปทำอย่างนี้อ่ะ!!!ไปพยักหน้าให้หมอเอาแอลกอฮอล์มาใส่แผลให้ฟางเนี่ยนะ!! ฮึก พี่ป๊อปอ่ะ!!"ฟางทุบตีคนเป็นพี่ด้วยความเสียใจเหมือนเด็กๆ ป๊อปปี้ไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้เลย เขาหัวเราะออกมา
 
  "ฮ่า ฮ่า เธอโตแล้วนะ.."ป๊อปปี้พูดจบก็วางมือบนหัวฟางด้วยความเอ็นดู และมันก็ทำให้ฟางหยุดร้องไม่ใช่เพราะอะไรหรอก เพราะป๊อปปี้กำลังหัวเราะ...เธอไม่เคยเห็น
 
  "พี่ป๊อปหัวเราะด้วยแฮะ..ฟางไม่เคยเห็นเลยนะเนี่ย นึกว่ามีอยู่หน้าเดียวซะอีก"ฟางพูดแล้วยิ้มกว้าง ต่างจากเมื่อกี้สิ้นเชิง 
 
  ป๊อปปี้เอามือลงจากหัวร่างเล็ก ก่อนจะสอดมันไว้ในกระเป๋ากางเกงเช่นเดิม แล้วกระแอมเล็กน้อย
 
  "ฉันต้องไปแล้ว.."ป๊อปปี้พูดขึ้น ก่อนจะเดินออกไป ทันทีที่หันหลังให้ฟางเขาก็ยิ้มน้อยๆเท่านั้นหากแต่ไม่ได้ยินเสียงร่างเล็กดังขึ้นตามหลังเขา..
 
  "ขอบคุณนะพี่ป๊อป!"เท่านั้นล่ะ ปากของเขาก็ยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้
 
  น่ารักเกินไปแล้วนะ...
 
.....................................
 
  ป๊อปปี้เดินกลับเข้ามาในโรงยิมอีกครั้งด้วยหน้าตานิ่ง..ก่อนจะเห็นเขื่อนกับโทโมะมองเขาอย่างเคืองๆ ป๊อปปี้นึกขึ้นได้ว่าเขาลืมแผ่นโน้ตเพลงของเขา
 
  "ไอป๊อป!มึงไปไหนวะ พวกกูต้องมาซ้อมกันสองคนเนี่ย!"เขื่อนพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด 
 
  "แล้วโน้ตเพลง.."ป๊อปปี้สงสัยนิดหน่อยเพราะเขายังไม่ไปเอาโน้ตเพลงแล้วสองคนนี้มันจะซ้อมกันได้ยังไง
 
  "กูก็ไปเอาให้แล้วดิ่วะ เออแม่ง!เมื่อกี้หลังเวทีของรางวัลมันเละเทะมากเลยว่ะ มันกลิ้งระเนระนาดเต็มไปหมด..ไม่รู้ใครทำ"เขื่อนพูดด้วยท่าทีสงสัย แต่ป๊อปปี้กลับกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นมาซะงั้น แต่คำพูดของโทโมะก็ทำเอารอยยิ้มป๊อปปี้หายไป..
 
  "เห็นว่าเจอตัวคนทำแล้วนะเว้ย..แล้วก็กำลังถูกรุ่นพี่ทำโทษอยู่แต่กูก็..อ้าวเห้ย!ไอป๊อป"โทโมะพูดไม่ทันจบ ร่างสูงของป๊อปปี้ก็รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
 
  "อะไรของมันวะ.."เขื่อนนึกสงสัย 
 
  ติ้ด ติ้ด
 
  "ฮัลโหลครับที่รัก.."โทโมะรับโทรศัพท์
 
  "กูขออ้วก.."เขื่อนพูดขัด
 
  "ว่าไงนะ!!..กูว่าแล้วไง..เอ่อ ปล่าวๆไม่ได้พูด...จ่ะๆจะไปเดี๋ยวนี้เลย รักนะ"โทโมะพูดขึ้นด้วยความกังวลแล้วหันไปหาเพื่อนสนิท
 
  "ฟางถูกทำโทษอยู่ว่ะ แก้วเพิ่งโทรบอก"โทโมะพูด แล้วเพียงเท่านั้นทั้งสองก็รีบวิ่ง แล้วสบถออกมา
 
  "กูว่าแล้วแม่ง!ว่าทำไมไอป๊อปมันถึงรีบ!"
 
  เพราะเขารู้ว่าคนทำคือฟาง...
 
.............................................
 
จบไปอีกตอน ป๊อปฟางน่ารักมั้ยจร้าาาาา ขอเสียงหน่อยยยยย 
คือเราแต่งอาจจะยังไม่เก่งแต่ถ้ามีอะไรจะบอกเราเม้นนได้เลยนะ
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วย หวานมุ้งมิ้งแน่นอน...