YOU ARE EVERYTHING.. >popfang<

 

-5-

HAPPY DAYS

'ใครๆก็พูดถึงความสุข...แต่น้อยคนที่รู้ว่าความสุขคืออะไร'

 

 

 

  "นี่เธอ!" ฟางลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วทำหน้าหาเรื่องผู้หญิงคนนั้น หากแต่ป๊อปปี้ไม่ฉุดมือเอาไว้ก่อน

 

  "ไปเถอะ"ป๊อปปี้ลากมือฟางออกมา ร่างเล็กพยายามบิดมือหนีจากการเกาะกุมเพราะความโกรธ เธอไม่ใช่คนยอมอะไรง่ายๆ ฟางเห็นน้ำโค้กที่เปิดฝาขวดอยู่ใกล้ๆ ร่างเล็กสะบัดมือของตัวเองจนป๊อปปี้เผลอปล่อยมือร่างเล็กออก...

 

  ไม่ทันแล้วล่ะ...

 

  ฟางเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้วทำสีหน้าล้อเลียนเธอ 

 

  ซ่า

 

  น้ำโค้กขวดนั้นถูกสาดเข้ามาเต็มๆหน้าหล่อน เสื้อผ้าเปียกปอนไปด้วยน้ำโค้กนั่น ฟางแลบลิ้นใส่แล้วเดินกลับไปหาป๊อปปี้ที่ยืนค้างอยู่ตรงนั้น

 

  "ไปเถอะพี่ป๊อป คิคิ"ฟางจับมือป๊อปปี้แล้วเดินออกไปสบายใจเฉิบ

 

 

  ณ อ่างล้างมือ

  "เธอทำอะไรไปน่ะ.."ป๊อปปี้ขึ้นเสียงใส่ฟางนิดหน่อย ฟางเบ้ปากออกจะให้ทำไงก็เธอไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่ายๆนี่นา...

 

  "โถ่พี่ป๊อป..ก็ดูยัยหน้าสวยนั่นทำฟางสิ!ยัยหน้าสวยคนนั้นจงใจแกล้งฟางชัดๆ"ฟางพูดแล้วทำหน้ายู่ ก่อนจะกดน้ำจากก๊อกแล้วแบมือรับน้ำมาเช็ดเสื้อผ้าที่ติดน้ำผลไม้ของยัยนั่น 

 

 

  ก็คงดีกว่าน้ำโค้กล่ะมั้ง...5555

 

 

  "เธอก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา"ป๊อปปี้พูดแล้วเอามือขึ้นเช็ดน้ำบริเวณใบหน้าหวานนั่น..พอรู้สึกตัวก็เอามือลงแล้วกระแอมเล็กน้อย

 

  "สงสัยคงจะเป็นแฟนคลับพี่ป๊อปชัวร์! แล้วแบบนี้ฟางจะอยู่ใกล้พี่ป๊อปได้ไงกัน"ฟางเบ้ปากอย่างนึกเสียดาย คนพูดจะรู้มั้ยนะว่าคนฟังกำลังแอบอมยิ้มกับท่าทางน่ารักนั่น

 

  "ยังไงเราก็ต้องเจอกันที่บ้านอยู่แล้วเธอจะกลัวอะไร.."พูดจบ ฟางก็เอามือมาหยิกแก้มป๊อปปี้อย่างนึกสนุกแล้วหัวเราะคิกคัก

 

  "พี่ป๊อปอ่าาาาาา น่ารักจังเลยยยยย ฮ่าฮ่าฮ่า"พูดจบก็ปล่อยมืออกจากแก้มร่างสูงทันที

 

  "นะ..นี่เธอ.."ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหน้าป๊อปปี้ถึงร้อนผ่าวขนาดนี้..

 

  "ฟางไปก่อนนะคะ..อิอิ แล้วเจอกันที่เดิมเวลาเดิม..จริงสิ!พี่ป๊อปซ้อมดนตรีมั้ยอ่ะวันนี้"ฟางถาม ป๊อปปี้ส่ายหน้าไปมา 

 

  "โอเค นั้นเจอกันที่เดิมนะ!!"ฟางพูดจบก็โบกมือลาแล้ววิ่งออกไป

 

  ป๊อปปี้ลูบแก้มตัวเองเบาๆ นึกถึงใบหน้าน่ารักนั่นก็อดยิ้มไม่ได้...เจอกันตอนเย็นที่เดิม ฟางจะรู้บ้างมั้ยว่าวันนี้เขามีซ้อมสำคัญเลย...

 

  แต่ให้ทำไงได้..

 

  นัดกันไว้แล้วนี่นา...

 

.................................

 

  ฟางเดินเข้ามาในห้องรวบมือตัวเองเข้าหากันแล้วบีบมันเบาๆ นึกในใจว่าทำอะไรลงไป...ไปหยิกพี่ชายตัวเองแบบนั้นแล้วทำไมหัวใจต้องเต้นแรงด้วย...

 

  "เป็นอะไรไปเนี่ย.."ฟางจับหน้าตัวเองที่ร้อนยิ่งกว่าคนเป็นไข้...แถมยังหน้าแดงอีกต่างหาก ไม่อยากบอกเลยว่าเธอหน้าแดงตัวแต่ป๊อปปี้เช็ดน้ำให้ที่หน้าของเธอ

 

  "ฟาง!เธอเป็นไงบ้างอ่ะ ฉันเพื่งรู้ข่าวจากโทโมะเมื่อกี้"แก้วรีบเดินมาหาฟางแล้วนั่งข้างๆด้วยความตกใจ

 

  "ฉันไม่เป็นไรหรอก.."

 

 

  จริงๆนะ..เธอไม่ได้เป็นอะไร

 

  ...แค่รู้สึกหน้าร้อนแค่นั้นเอง

 

  "เฮ้อออ โล่งอกหน่อย ฉันก็นึกว่าเธอจะเป็นอะไรซะอีก แต่ยัยมีนนั่นต้องกลับบ้านเลยล่ะ"แก้วพูดแล้วหัวเราชอบใจ

 

  "มีนไหนหรอ.."ด้วยความไม่ได้มาเรียนนานฟางเลยไม่ค่อยรู้จักใครมากนัก

 

  "อ้าว!ก็คนที่เธอสาดน้ำโค้กใส่ไง ยัยนั่นอ่ะนะรีบโทรหาคุณพ่อแล้วกลับบ้านไปเลยล่ะ"แก้วพูดจบก็เอื้อมมือไปกุมมือฟางไว้ "เธอนี่เก่งจังเลยนะฟาง รู้มั้ยว่าผู้หญิงเกือบครึ่งมหาลัยเขาอิจฉาเธอจนตาเป็นวาวแล้ว"

 

  "หมายความว่าไง.."ฟางถามอย่างนึกสงสัย แก้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้ฟางดู..

 

.............................................

 

  "ไร้สาระว่ะ"ป๊อปปี้พูดขึ้นทันทีเห็นภาพในโทรศัพท์เพื่อนสนิท ภาพที่ฟางหยิกแก้มเขาและภาพที่ป๊อปปี้เช็ดหน้าให้เธอ

 

  ก็แค่ภาพที่ถูกเผยแพร่ไปทั่วบอร์ดของมหาลัย ทุกกระทู้ของมหาลัยก็ล้วนพูดถึงความสัมพันธ์ของพวกเขากันอย่างแพร่หลาย ยังไม่พอยังมีเปรียบเทียบคู่ของแก้วโทโมะอีกต่างหาก

 

 

  ก็แค่นั้น...

 

 

  "ไร้สาระตรงไหนวะไอป๊อป!นี่ข่าวมึงเลยนะเว้ย!!แถมอีกอย่างกับฟางของเขื่อนอีกTT โอ้ยยย เขื่อนอยากจะบ้า!!!"เขื่อนดิ้นไปดิ้นมากับพื้นอย่างเหลืออด 

 

  "แล้วไงวะ ก็ฟางเป็น.."คำพูดที่อยากพูดออกมาแต่มันก็ตะกุกตะกักอยู่ในคอ

 

  "ฟางเป็นน้องมึง!ไอนี้กูรู้ แต่คนอื่นเขาไม่รู้ว่ะ"โทโมะพูดแทรกขึ้น แล้วเอนตัวไปนั่งข้างๆป๊อปปี้

 

  "แล้วไงวะ!กูแม่งก็ไม่ได้สนใจนี่หว่า"ป๊อปปี้พูดอย่างหน้าตาเฉย ไม่มีใครรู้หรอกว่าจริงๆแล้วเขาน่ะสนใจอยู่เหมือนกัน ก็แค่อยากรู้ว่าฟางจะเป็นยังไง

 

  "แต่มึง..กูจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าไม่เอาคู่กูกับแก้วใจของกูไปเปรียบเทียบกับมึง!!!ให้ตาย!!!"

 

..............................................

 

  เลิกเรียนตามปกติอย่างเช่นทุกวัน ฟางเก็บข้าวของด้วยความเร่งรีบ อยากกลับบ้านเร็วๆเหมือนกัน ทันทีที่ฟางรู้ข่าวเธอก็ไม่รู้สึกอย่างเอาหน้าไปมุดดินซะให้ได้ เป็นข่าวกับป๊อปปปี้ไม่พอเขายังมีฐานะเป็นพี่ชายของเธออีก!!!

 

  "ฟางวันนี้ฉันไปกับเธอไม่ได้อ่ะ ขอโทษด้วยนะ"แก้วเดินเข้ามาหาฟาง ปกติเธอจะเดินไปส่งฟางที่หน้าโรงเรียนเป็นประจำ แต่มันก็ได้อยู่หรอกนะก็แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยนะ!!

 

  "แก้วไปส่งฉันไม่ได้จริงๆหรอ..คือ.."ฟางก็อยากให้แก้วไปส่งแต่ใจนึงก็เกรงใจแก้วอยู่ เธออาจจะมีธุระที่รีบไป

 

  "อ่า นั้นไม่เป็นไร แก้วไปเถอะ"ฟางพูดแล้วยิ้มให้

 

  เป็นไงเป็นกัน..

 

  ก็แค่ข่าวฉาวทั่วมหาลัยเดี๋ยวพรุ่งนี้มันก็หายไปเอง...

 

  ขอให้มันจริงเถอะ!

 

 

  ป๊อปปี้มองดูนาฬิกาที่ข้อมือตัวเองมันก็ได้เวลากลับบ้านของเขาพอดิบพอดี วันนี้ป๊อปปี้ไม่ได้สนใจข่าวนั้นเลยสักนิด ไม่เลยจริงๆ

 

  "อ้าวไอป๊อป!นี่มึงจะไม่ซ้อมหรอวะ"โทโมะที่กำลังปรับสายกีต้าร์อยู่ก็พูดขึ้น เมื่อเห็นไอเพื่อนสนิทกำลังเก็บข้าวของ

 

  "อื้ม วันนี้กูติดธุระ"ป๊อปปี้พูดแล้วเก็บข้าวของเสร็จพอดี "กูไปนะ.." พูดจบก็เดินออกนอกห้องซ้อมทันที 

 

  "สงสัยมันนัดกับฟางไว้แน่เลย"โทโฒะว่าพลางจัดสายต่อ

 

 

  ตึง ตึง ตึง

  เสียงกลองของเขื่อนดังขึ้นทำเอาโทโมะตกใจจนสะดุ้ง

 

  "ไอ้เชี่ย!!กูตกใจหมด!มึงเล่นบ้าอะไรวะ!!"โทโมะหันไปตะคอกใส่เขื่อน ทันที่หันไปนั่นแหละก็รู้เลย เมื่อเขื่อนกำลังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เต็มที

 

  "ไอโมะ..กูอยากมีแฟนนนนนนน!!!แล้วยิ่งเป็นฟางอีก!!ทำไมวะไอโมะ มึงตอบกูหน่อย!!!"เขื่อนพูดพล่าน แล้วดิ้นไปมา โทโมะมองดูการกระทำของเขื่อนเอือมๆแล้วพูดเสียงเรียบ

 

  "ดีนะที่กูมีแฟนแล้ว..."

 

.......................................

 

  ฟางยังคงมานั่งรอป๊อปปี้ที่เดิม เธออยากออกไปจากตรงนี้มากเมื่อนักศึกษาแต่ละคนก็เอาแต่มองทางสลับกับโทรศัพท์ในมือ คงจะสงสัยว่าเป็นคนเดียวกับในโทรศัพท์รึเปล่าสินะ...

 

  ไม่นานฟางก็เห็นป๊อปปี้ที่เดินมาพร้อมหูฟังที่เสียบไว้กับหูอย่างเช่นทุกวัน ใบหน้านิ่งไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ในขณะที่นักศึกษาหลายคนต่างลอบมองไปทางเขากันเป็นตาเดียว

 

  "พี่ป๊อป เรารีบไปกันเหอะ!!"ฟางลากแขนป๊อปปี้ให้ออกจากมหาลัยนี้ให้เร็วที่สุด ไม่รู้ว่ารูปพวกเขาจะมีติดอยู่ในเว็บไซต์มหาลัยอีกรึเปล่า

 

  ทั้งสองออกมาไกลพอสมควร ฟางหยุดหายใจหอบอย่างเหนื่อยล้า เงยหน้าขึ้นไปดูอีกคนที่ยังคงหน้าเดิมไว้ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด...

 

  

  ทั้งๆที่วิ่งออกมาพร้อมกันแท้ๆ...

 

 

  "แฮ่ก แฮ่ก พี่ป๊อป ไม่เหนื่อยบ้างหรอ"ฟางถาม คนตัวสูงส่ายหน้าไม่รู้สึกอะไรเช่นเดิม 

 

 

  แปลกคนจริง...

 

 

  "กลับบ้านได้ล่ะ.."ป๊อปปี้พูดจบก็เดินออกไปไม่คิดจะสนใจฟางเลยสักนิด และมันก็เป็นฟางเช่นเดิมที่เดินตามป๊อปปี้

 

  "พี่ป๊อป!!!นั้นมันงานถนนคนเดินนี่นา เราไปกันมั้ย"ฟางชี้ไปข้างๆที่จัดงานถนนคนเดิน ผู้คนคับคลั่ง ป๊อปปี้ส่ายหน้าปฎิเสธ

 

  "ไม่.."

 

  "ไปเหอะ..นะ นะนะ"ฟางจับแขนป๊อปปี้แล้วเขย่าไปมา เมื่อเห็นร่างสูงไม่ตอบร่างเล็กก็จัดการเข้าไปในงานไม่ลืมที่จะลากคนเป็นพี่ไปด้วย

 

  ทั้งสองเดินซื้อของกันอย่างสนุกสนาน ฟางเดินไปซื้อพวงกุญแจคู่มาสองอันเป็นรูปหมีพูกับกระต่าย ก่อนจะยื่นให้ป๊อปปี้เมื่อเห็นว่าร่างสูงไม่พูดอะไรก็ตัดสินใจซื้อมันมา ร่างเล็กเดินไปเรื่อยซื้อน้ำมาสองแก้วให้คนเป็นพี่ก่อนจะเดินไปชะงักกับร้านขายตุ๊กตาร้างใหญ่ ฟางไม่รีรอร่างเล็กรีบเข้าไปในร้านพร้อมป๊อปปี้

 

  "พี่ป๊อป ฟางขอหมีพูกับกระต่ายนะ"ฟางหันไปถามป๊อปปี้ที่ยืนนิ่งๆ และเป็นหุ่นถือของต่างๆที่ฟางซื้อมา

 

  "ขอบคุณมากค่ะ"ฟางซื้อหมีมาสองตัวและตัวใหญ่มาอุ้ม แล้วเดินออกไปอย่างมีความสุข

 

..................................

 

  ป๊อปปี้และฟางกลับบ้านมาก็ดึกดื่น ข้าวของในมือป๊อปปี้รุงรังเต็มไปหมด การออกไปเดินเที่ยวเล่นแบบนั้นบอกเลยว่าป๊อปปี้ไม่เคยได้ไปด้วยซ้ำ...เพราะอะไรน่ะหรอ...

 

  "วันนี้พ่อกับแม่จะกลับบ้ามาดึกๆโน่นน่ะพี่ป๊อป ท่านติดงาน"ฟางพูดขึ้น ป๊อปปี้พยักหน้าเข้าใจก่อนจะให้ป้าน้อมมาเอาของไปเก็บไว้ที่ห้องฟาง

 

  "ตุ๊กตาสองตัวนี้น่ารักดีเนาะ..หมีพูเป็นของพี่ป๊อปส่วนกระต่ายเป็นของฟางนะ"ฟางพูดเสร็จก็อุ้มหมีสองตัวนั้นมาวางไว้หน้าห้องของพวกเขา

 

  "วางมันไว้ตรงนี้แหละ..ทุกคนจะได้รู้ว่าสองห้องนี้เป็นของพี่ป๊อปแล้วก็ของฟางด้วย"ฟางยิ้มชื่นมื่น ตุ๊กตาสองตัวถูกวางไว้ระหว่างห้องของพวกเขาพร้อมพิงผนังอย่างดี

 

  "ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ"ป๊อปปี้ทำท่าจะไปแยกตุ๊กตาสองตัวนี้ออกจากกัน

 

  "อย่านะ!!พี่ป๊อปอย่าให้มันออกจากกันเด็ดขาด เพราะมันเป็นตัวแทนสำหรับเรา  ถ้าพี่ป๊อปเอามันออกล่ะก็..เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้นะ..."ฟางอยากจะตบปากตัวเองสักร้อยรอบ นี่พูดอย่างกับเป็นแฟนกัน

 

  "เอ่อ..คือฟางหมายถึง.."

 

  "หึ แล้วแต่เธอแล้วกัน.."ป๊อปปี้เดินเข้าห้องไปในที่สุด

 

  ฟางเอามือตบปากตัวเองไปมา อยากมุดหัวหนี..แค่วันนี้ก็ยังไงไม่พอยังจะมาพูดอะไรให้ใจตัวเองเต้นรัวอีก..ให้ตาย ฟางเดินเข้าไปในห้องเช่นกัน

 

  ฟางจะรู้บ้างมั้ยว่าคนที่เพิ่งปิดประตูเข้าห้องไปกำลังยิ้มออกมาอยู่ เขากำลังใจเต้นแรง..และคำพูดที่อยากบอกกับฟางตรงๆแต่ปากมันไม่ไป

 

  'ฉันไม่คิดจะเอามันออกอยู่แล้วล่ะ'

 

 

---

 

 

   เป็นไงบ้างวันนี้มาอัพให้ตั้งสองตอน... ฟินกันมั้ยยย ช่วยให้กำลังใจหน่อยนร้าาา ถ้าว่างอีกจะมาอัพอีก 555 เจอกันตอนหน้าะจ้ะ...