YOU ARE EVERYTHING.. >popfang<

 

-19-

CAN'T LOVE

'รักไม่ได้..ไม่ใช่ไม่รัก'

 

 

  POPPY TALK..

 

  ผมรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังทำอะๆรกับฟาง..แน่นอว่าผมห้ามใจตัวเองไม่อยู่ ผสมกับความใตร่ของตัวเอง..จะว่าผมเป็นโรคจิตก็ได้ แต่ตอนนี้ผมหยุดอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และผมคิดว่าฟางเองก็เช่นกัน..ผมซ้อนตัวของเฑอขึ้นมาบนตัก โน้มตัวเองลงจูบตรงซอกคอขาวฟาง อีกทั้งมือของผมยังอยู่ไม่สุขมันล้วงเข้าในเสื้อบางของเธอ..แล้วลูบไล้หลังของฟางจนฟางร้องครางออกมา

 

  "อื้ออ..พะ..พี่ป๊อป..ฟาง..อ๊ะ.." ฟางไม่ทันจะพูดจบผมกลับโน้มหน้าเข้าตรงหน้าอกของเธอด้วยความโลถ..ฟางไม่คิดที่จะขัดขืนแต่เธอกลับจิกแขนผมจนเป็นแผล..แล้วเอามือมาขยำหัวผมคลายความเสียว

 

  "ฟาง..ฉันไม่ไหวแล้ว.." ตอนนี้ผมปลดกระดุมเม็ดเล็กของฟางออกอย่างรวดเร็ว มือของผมก็ยังคงลูบไล้แผ่นหลังบาง แล้วปลดบลาของฟางออก..

 

  ผมตัดสินใจถึงที่สุด..ผมจะไม่หักห้ามใจตัวเองอีกแล้ว..

 

  END POPPY TALK

 

  ฟางได้เพียงแค่หลับตาพริ้ม รับรสของร่างสูงใบหน้าคมกำลังซุกใซร่กับยอดอกบางของเธอ..ฟางได้แต่จับเบาะรถไว้แน่น ร่างกายกำลังบิดเร้าตามความต้องการของร่างสูง..ฟางก้มมองดูร่างของตัวเองที่ไม่เหลือผ้าสักชื้น...

 

  "พี่ป๊อป..อ๊ะ..ตรงนั้น อ๊ะ.."ฟางครางออกมาเมื่อร่างสูงเลื่อนมือต่ำลงไประหว่างขาของเธอ มือใหญ่ล่วงเขาไปใต้กางเกงชั้นในของฟางแล้วเคล้นมันอย่างเบามือ..

 

  "พะ..พี่ป๊อป..อ๊ะ..อย่าแกล้ง..สิ..อื้ออ"ฟางบิดตัวไปตามการกระทำของร่างสูง ป๊อปปี้จับแขนของฟางไว้แล้ววางไว้บนบ่าของเขา..ก่อนจะพูดขึ้น

 

  "โอบรอบคอฉันไว้..ถ้าเธอเสียวก็ครางออกมา..ถ้าเธอเจ็บก็จิกหลังฉันได้..แต่ตอนนี้.."ร่างสูงมองดูร่างของฟางแล้วอดอมยิ้มออกมาไม่ได้..ฟางซ่อนรูปไว้นี่เอง

 

  "มะ..มองทำไมพี่ป๊อป! ฟะ..ฟางก็อายเป็นนะ!"ฟางตีเข้าที่ไหลาร่างสูงอย่างจัง..ป๊อปปี้ซุกหน้าลงบนซอกคอขาวไม่ลืมที่จะทิ้งรอยแดงไว้..ร่างเล็กเบือนหน้าหนีหากแต่ร่างสูงไม่กระซิบข้างหูเธอ ที่ทำเอาคนฟังหน้าร้อนผ่าว..

 

  "ถอดเสื้อให้ฉันหน่อยสิ.." พูดจบป๊อปปี้ก็ซุกหน้าเข้าซอกอกบาง มือหนาเคล้นคลึงเบาๆ ฟางที่ต้องถอดเสื้อให้ป๊อปปี้ไปครางไป..ทำให้ร่างสูงนึกพอใจขึ้นมา

 

  ร่างของทั้งสองไม่มีเสื้อผ้าหลงเหลืออยู่สักชิ้น..ฟางครางออกมาเมื่อป๊อปปี้ลูบไล้ไปทั่งเรือนร่างของเธอ..ป๊อปปี้โลมเลียอยู๋ข้างใบหูอยู๋นาน ร่างสูงค่อยๆเลื่อนมือตรงกลีบกุหลาบของฟางแล้วลูบมันไปมาอยู่อย่างนั้น..

 

  "อ๊ะ..พี่ป๊อป..ฟาง..อ๊ะ ฟาง..อ๊าา..เสียวนะ.." ฟางจิกเงยหน้าขึ้นร่างบิดไปตามเร้าอารมณ์ที่ร่างสูงมอบให้..

 

  "ฟาง..ทนหน่อยนะ.."

 

  ป๊อปปี้ก้มลงไปมองสัมผัสร้อนแรงวาบหวามที่ริมฝีปากและซอกคอของฟางอย่างหื่นกระหาย ขบกัด ดูดเม้มจนเกิดรอยกุหลาบทั่วเนื้อนวล ลากลิ้นร้อนลงมาจนถึงยอดอกสีหวาน แล้วจัดการครอบครองด้วยริมฝีปากหนาทันที ขบกัดดูดเม้มซ้ำๆ จนคนใต้ร่างเผลอครางเสียงอืออา

 

  “อือ...อ่า...พี่ป๊อป”

 

  เสียงหวานที่เล็ดลอดออกมาเพียงแผ่วเบาปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างหนาได้เป็นอย่างดี

 

  “อืม...”ฟางครางตอบเสียงอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเริ่มสอดนิ้วเรียวของตนเข้าไปตามช่องทางรัก จนร่างบางเผลอสะดุ้งตัวโยน

 

  “อื้อ!! พะ...พี่ป๊อป..เจ็บ!”

 

  ให้ตายเถอะ...นี่แค่นิ้วเองนะ แล้วถ้าเกิดเขาสอดใส่ตรงนั้นของเขาเข้าไปมันจะไม่ยิ่งกว่านี้หรอกเหรอเนี่ย

  ป๊อปปี้เลื่อนใบหน้าขึ้นจูบเปลือกตาของฟางเบาๆ เสมือนเป็นการปลอบโยน ก่อนที่จะส่งนิ้วที่สองเข้าไปที่ช่องทางเดิม ร่างบางเผลอกัดปากตัวเอง ทั้งรู้สึกเจ็บและเสียวซ่านไปในเวลาเดียวกัน  ทำให้อารมณ์ของร่างสูงยิ่งพุ่งสูงขึ้นจนแทบจะฉุดไม่อยู่ เริ่มขยับนิ้วเรียวเข้าออกเป็นจังหวะ ท่ามกลางเสียงครางกระเส่าของร่างบาง

 

  “อะ...อา พะ..พี่ป๊อป...อื้อ! อ๊ะ!”

 

 

  ร่างหนาเร่งนิ้วเข้าออกให้เร็วกว่าเดิม มืออีกข้างที่ว่างอยู่ก็จัดการนวดคลึงยอดปทุมถันอย่างหื่นกระหาย

 

  “อ๊ะ! อะ...อา!”

 

  ในที่สุดฟางก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาไหลเยิ้มไปตามนิ้วเรียว ป๊อปปี้ไม่รังเกียจที่จะเลียคราบน้ำรักของร่างเล็กบนนิ้วเรียวของตนจนหมด 

 

  “ขอเข้าไปนะ”

 

  ร่างบางไม่ตอบรับหรือปฏิเสธอะไร ทำเพียงแค่เบือนหน้าหนีซ่อนใบหน้าแดงซ่าน

 

  มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะถามอีกรึไงนะ

 

  ป๊อปปี้มองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าขบขันเล็กน้อย อารมณ์เขากำลังร้อนได้ที่เลยล่ะ แต่ก็ยังคงยึดหลักการเดิมที่ว่า ครั้งแรกก็ต้องอ่อนโยนให้มากที่สุดอยู่ดี

  ร่างหนาค่อยๆ สอดใส่แท่งเนื้อร้อนเข้าไปในช่องทางรัก ทันทีที่ส่วนหัวเข้าไปได้เพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น ฟางก็ร้องห้ามไว้ก่อน

 

  “เดี๋ยวพี่ป๊อป มะ...มันเจ็บ”

  “ทนหน่อยนะที่รัก”ฟางกระซิบเสียงพร่า ตอนนี้เขาแทบจะระเบิดอยู่แล้ว ให้หยุดแค่เพียงตรงนี้คงไม่ไหว นี่ขนาดเข้าไปแค่เพียงนิดเดียวก็แน่นขนาดนี้แล้ว... เขาไม่อยากคิดเลยว่าถ้าได้ไปจนถึงสุดขอบสวรรค์นั้น มันจะมีความสุขมากแค่ไหน

 

  ฟางเลื่อนมือขึ้นโอบคอร่างหนาไว้แน่น สูดหายใจเข้าไปลึกๆ ด้วยความตื่นเต้น ป๊อปปี้ค่อยๆ ส่งแท่งเนื้อร้อนเข้าไปให้ลึกกว่าเดิมถึงครึ่ง ส่งเสียงครางออกมาเพราะช่องทางหวานตอดรัดเขาแน่นเหลือเกิน

 

  “อา...”

  “พะ..พี่ป๊อป..ฟางเจ็บ!”

 ฟางส่งเสียงร้องออกมา เธอรู้สึกราวกับร่างกายกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ป๊อปปี้ค่อยๆ เลื่อนใบหน้าจูบตามไรผมที่มีเหงื่อซึมของร่างบาง ประทับริมฝีปากหวานลงบนกลีบปากบางอย่างอ่อนโยน จังหวะนั้นเอง ร่างหนาก็ส่งมังกรน้อยของตนเข้าไปจนสุดทาง ได้ยินเสียงหวานหวีดร้องในลำคอ แต่ตนก็ยังไม่ถอนจูบออกจากปากบาง ยังคงทำหน้าที่ปลอบโยนได้เป็นอย่างดี ละจากใบหน้าหวานก้มลงมากระซิบข้างหูอีกครั้ง

 

  “อย่าเกร็งนะ ผ่อนคลายเอาไว้...อึก”

 

  บอกด้วยความยากลำบาก เพราะตอนนี้อารมณ์ของร่างหนากำลังพุ่งถึงขีดสุด  ป๊อปปี้ค่อยๆ ขยับช่วงล่างอย่างเนิบนาบ ค่อยเป็นค่อยไปเพื่อให้ฟางปรับตัวได้ก่อน จากความเจ็บในทีแรกแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านและจุดความต้องการในจิตใจของร่างบางมากขึ้นกว่าเดิม ฟางเลื่อนมือขึ้นไปขยำกลุ่มผมนุ่มของร่างสูงระบายความเสียวซ่านภายใน ร้องครางออกมาเบาๆ ตามจังหวะของมัน

 

  “อือ...อะ อา อื้อ...พี่ป๊อป”

  “อืม...เรียกชื่อฉันอีกสิ” ป๊อปปี้ก้มลงกระซิบเสียงพร่า ก่อนจะค่อยๆ เร่งจังหวะช่วงล่างให้เร็วและหนักมากขึ้นๆ จนฟางเริ่มครางเสียงกระเส่าดังกว่าเดิม

  “อ๊ะ อ๊ะ อื้อ พี่ป๊อปปี้.. อ๊า...”

  “อืม...อา ฟาง...”

  เสียงครางของร่างสองร่างที่เป็นหนึ่งเดียวกันดังขึ้นระงมไปทั่วห้องกว้าง ความรู้สึกภายในถูกปลดปล่อยออกมาผ่านเสียงหวานราวกับกำลังจะแตะสุดขอบสวรรค์อยู่รอมร่อ 

 

  “อ๊ะ อ๊ะ พี่ป๊อป...อ๊า!”

  ร่างบางกรีดร้องดังลั่น ก่อนที่จะได้ปลดปล่อยสายธารแห่งรัก ทั้งคู่ต่างก็มอบจุมพิตเร่าร้อนให้กันและกันจนแทบลืมหายใจ ป๊อปปี้ยังคงไม่หยุดกระแทกเข้าไปในช่องทางสวาทเพราะตนยังคงไม่ถึงจุดหมาย ผ่านไปสักพัก ร่างหนาก็กระตุกเกร็ง ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นจากข้างในพร้อมๆ กับร่างบางที่เสร็จเป็นเรียบร้อย

 

  “อ๊ะ อ๊า...”

 ฟางส่งเสียงร้องครั้งสุดท้าย ก่อนจะผละมือจากกลุ่มผมของร่างหนาทิ้งลงกับเบาะรถ หอบหายใจเพียงสักพักแล้วผล็อยหลับไป ป๊อปปี้ก้มหน้าลงมองนางฟ้าของตน มอบจุมพิตเบาๆ ที่หน้าผากขาว ค่อยๆ ถอนแกนกายออกมาช้าๆ ก่อนจะพึมพำอย่างเสียดาย

 

“ฉันรักเธอนะฟาง.."

 

ป๊อปปี้ถอนหายใจเบาๆ กวาดสายตามองร่างกายเปลือยเปล่าสุดยั่วยวนของฟางก็ทำอารมณ์ขึ้นอีกรอบ แต่ก็ต้องยับยั้งชั่งใจตังเองอยู่รอมร่อ

  

  โดยที่ทั้งสองหารู้ไม่ว่า..พวกเขากำลังทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่..

................................

  ฟางและป๊อปปี้กลับมายังบ้านของตัวเอง..ระหว่างทางร่างเล็กได้เพียงแค่หลับอย่างเหนื่อยล้า ป๊อปปี้มองคนรักของตัวเองแล้วอดอมยิ้มออกมาไม่ได้..มือหนาเข้ากอบกุมมือเล็กแล้วลูบหลังมือของฟางอย่างเบามือ..

  "เธอเป็นของฉันแล้วนะฟาง..และเธอต้องเป็นของฉันแค่คนเดียวเท่านั้น..."

  

  ป๊อปปี้ปลุกฟางที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนรถ ไม่ลืมที่จะส่งเสียงร้องออกมาอย่างงัวเงีย..ป๊อปปี้คิดว่าตอนนี้ฟางดูน่ารักกว่าครั้งไหนๆ ร่างสูงกวาดผมหน้าม้าของฟางทัดหูแล้วลูบรูปหน้าของฟางเบาๆ ฟางที่กำลังหลับไหลเมื่อครู่ก็รู้สึกตัวขึ้น

  "พี่ป๊อป..." ฟางเห็นหน้าร่างสูงใกล้หย้าของเํอก็ต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง..

  "เธอหลบหน้าฉันทำไม..หรือว่าเธออายหรอ" ป๊อปปี้พูดขึ้น ไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ฟางกำลังหน้าแดงแค่ไหน..

  ไม่อายก็หน้าหนาสุดๆแล้วล่ะ!..

  "หรือว่า..เธอไม่ถูกใจหรอ.."

  "หยุดพูดเลยนะพี่ป๊อป!" ฟางหันหน้าค้อนใส่ แต่เพียงแค่หันหน้ามาเท่านั้นล่ะ ฝีปากหนาก็ทาบลงบนริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว..ก่อนจะผละออก

  ไอบ้า -//-

  "ปากหวานจังเลยนะ..." ยิ่งป๊อปปี้พูดยิ่งทำให้ฟางอยากซุกหัวออกไปให้เร็วที่สุด..

  "ฟางอยากเข้าบ้านแล้ว!" ร่างเล็กเตรียมท่าลงจากรถ แต่ทันทีที่ร่างบางยืนขึ้นเท่านั้นก็แทบทรุด เพราะอาการเจ็บปวด ระบมนี่มันยังไม่หายไป..โชคดีที่ป๊อปปี้รับไว้ทัน

  ให้ตายเถอะ!!!

  "ระวังหน่อยสิ..รู้ว่ายังไม่หายดีอย่าอวดเก่งนักเลย"ป๊อปปี้พูดด้วยสีหน้าจริงจัง ใบหน้านิ่งเหมือนครั้งแรกที่ได้เจอกัน..ฟางลอบมองใบหน้านั้นที่ดูเป็นห่วงเธอยิ่งกว่าอะไร..

  บางที่เธอก็อยากให้ป๊อปปี้คนเดิมกลับมา...

  "ฟางไม่รู้นี่นา..ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยเล่า"

  "เป็นห่วง..ฉันเป็นห่วงเธอ..เข้าใจแล้วยัง"ป๊อปปี้ว่าพลางประคองฟางเข้าไปในบ้าน ร่างเล็กอดที่จะอมยิ้มไม่ได้..

  ทั้งสองเดินเข้ามาในบ้าน...วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลยสักคน ฟางแปลกใจนิดหน่อยแต่ก็ดีแล้ว..เธออยากอยู่กับป๊อปปี้สองคน..

  แต่จะดีหรอ..

  "อ๊ะ!" ฟางร้องเสียงหลงทันีที่นั่งลงกับโซฟา..ป๊อปปี้นั่งลงข้างๆแล้วมองดูฟางที่กำลังยิ้มอายๆ

  "มองทำไมเล่าพี่ป๊อป!"

  "หึ อยากได้อะไรรึเปล่า อยากกินอะไรก่อนมั้ย"ป๊อปปี้ถามอย่างเป็นห่วง

  "ก็...ไม่แล้วล่ะ พี่ป๊อปหิวรึเปล่า.." เป็นฟางที่ถามบ้าง ก่อนจะเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่น

  "ฉันอิ่มแล้วล่ะ กินเธอมาทั้งตัวแบบนี้.." เพียงเท่านั้นมือบางก็ตีลงบนแขนแกร่งหลานที ป๊อปปี้ที่โดนตีก็จับข้อมือร่างเล็กไว้แล้วดันมาราบลงไปกับโซฟา ป๊อปปี้กำลังคร่อมฟางอีกครั้ง

  รู้สึกไม่ปลอดภัยเลย ><

  "ฟาง..เธอเป็นของฉันแล้วนะ.."ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อน แววตาที่ดูจริงใจนั้นฟางสัมผัสได้ ร่างเล็กยิ้มน้อยๆแล้วพยักหน้ารับ

  "รู้แล้ว.."

  "เพราะฉะนั้น..เธอห้ามเป็นของใครอีกนอกจากฉัน..เข้าใจรึเปล่า"

  "อะ..อื้ม" ฟางพยักหน้าแล้วรีบหลบตาร่างสูง เมื่อป๊อปปี้เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น

  "สัญญากับฉันก่อนฟาง..ถ้าเธอผิดคำพูดล่ะก็.."ป๊อปปี้ไม่ว่าปล่าว ยังคงเอามือล้วงใต้เสื้อบางของฟางอีกครั้ง

  "สัญญา!..ฟางสัญญาว่าฟางจะเป็นของพี่ป๊อปคนเดียว..ตลอดไปเลย"ฟางหลับตาปี๋ ก่อนที่เธอจะรู้สึกถึงสัมผัสเบาๆตรงริมฝีปากของเธอ ฟางค่อยๆยื่นมือโอบรอบคอร่างสูงอีกครั้ง ป๊อปปี้ยังคงลูบไล้หลังเล็กของฟางไปมาอยู่อย่างนั้น..ทว่า

  "พวกเธอ!ทำอะไรกัน!" เสียงปริศนาดังขึ้น ทำเอาฟางกับป๊อปปี้ต้องรีบผละออกด้วยความตกใจ

  "พ่อแม่!"

   เอ่อ..คือเราแต่ไม่เก่งเท่าไหร่หรอกค่ะ..แต่อยากให้ทุกคนชอบ..เริ่มเข้าดราม่าขึ้นทุกที ตอนแรกล่ะหวานเยิ้มเชียว..

  ฝากติดตามตอนต่อไปด้วย อุอิ้ ขอโทษอย่างแรงที่มาอัพช้า..

  เราขอกำลังใจหน่อยน้าาาาา

  และเราขอฝากเรื่อง แอบรัก ด้วยเด้ออออ สนุกเหมือนกัน? ยังไงก็ฝากทั้งสองเรื่องเลย..

  รักเม้นนนน ชอบโหวตตตต ถูกใจไลค์

  สปอยตอนหน้า

  "ผมกับฟางรักกันมันผิดมากหรอพ่อ!"

  "ผิดสิ!แล้วฉันจะบอกให้เผื่อแกจะลืมว่าแกเป็นอะไรกับฟาง.."

  "..."

  "..พี่น้องไง"