YOU ARE EVERYTHING.. >popfang<

 

-18-

LAST TIME

'รักนะ'

 

  "เฟย์เสร็จแล้วยัง" เสียงฟางเรียกหาคนเป็นน้อง พร้อมกระเป๋าเดินทางสองใบ..ล้วนเป็นของเฟย์ทั้งสิ้น

 

  วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว..จนวันนี้เป็นวันที่เฟย์ต้องกลับไปอเมริกา เฟย์นั่งมองออกไปยังหน้าต่าง..ได้เพียงแค่หวังให้ใครคนนึงมาส่งเธอ

 

  "เฟย์..เสร็จแล้ว เราไปกันเถอะค่ะ"เฟย์ตัดสินใจก้าวออกมาจากห้อง ไม่ลืมที่จะหันกลับไปมองห้องนอน..ก่อนประตูจะถูกปิดลง

 

  ร่างเล็กทั้งสองเดินลงมาด้านล่าง ฟางหันไปมองคนรักที่กำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคน..ก่อนที่ป๊อปปี้จะเห็นทั้งสองแล้วกดวางสายไปในทันที 

 

  ร่างสูงเดินเข้าไปหาทั้งสองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด..ฟางส่งสายตาเชิงถามว่าเป็นยังไง ร่างสูเพียงแค่ส่ายหัวเป็นคำตอบ..เฟย์ก้มหน้างุด 

 

  "เขาคงไม่อยากเห็นหน้าเฟย์อีกแล้วล่ะค่ะพี่ฟาง..เฟย์ว่าเราไปกันเถอะค่ะ"เฟย์เดินออกไปจากบ้านด้วยใจหล่นวูบ เมื่อครู่เธอรู้ว่าป๊อปปี้คุยกับใครบางคนที่เฟย์เองก็อยากเจอจนใจจะขาด

 

                                             ................................

 

  "ไอเขื่อน..มึงไม่ไปหาเฟย์หรอวะ"เพื่อนสนิทอย่างโทโมะหันมาหาเขา พลางตบบ่าเขื่อน

 

  "กูจะไปทำไมวะ..เขาไม่ได้ชอบกู..เขาคงไม่อยากเห็นหน้ากู"

 

  "มึงแน่ใจได้ไงว่าเฟย์ไม่ได้ชอบมึง.."เพียงแค่คำถามของโทโมะ เขื่อนก็หันไปมองหน้าเพื่อนแล้วขมวดคิ้วเข้าหากัน

 

  "มึงจะไม่ไปจริงๆหรอวะไอเขื่อน บางทีครั้งนี้อาจเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้นะเว้ย ที่มึงจะเจอเฟย์เขา.." โทโมะพยยามเกลี้ยกล่อมคนเป็นเพื่อน หากแต่เขื่อนยังคงส่ายหัวเป็นคำตอบแล้วพูดด้วยเสียงเรียบ

 

  "กูตัดสินใจแล้วว่ะ..ยังไงกูก็ไม่เปลี่ยนใจ"

 

                                           ......................................

 

  ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

 

  "เฟย์คงคิดถึงพี่ฟางมากแน่ๆเลย..เสียดายจัง"เฟย์เอ่ยพลางจับมือทั้งสองข้างของพี่สาว..จู่ๆก็รู้สึกใจหายขึ้นมา..

 

  "ไอเขื่อนมันไม่ว่างน่ะเฟย์..."ป๊อปปี้พูดกลบเกลื่อนเรื่องจริง..ทั้งๆที่รู้ว่าเขื่อนตั้งใจที่จะไม่มาอยู่แล้ว เฟย์ได้แค่พยักหน้าหงิกๆ

 

  "เฟย์จะต้องไปแล้วอ่ะ...คิดถึงพี่ฟางมากแน่ๆเลย..ขอกอดหน่อย"เฟย์ดึงฟางเข้าไปกอดพร้อม ขอบตาที่ร้อนผ่าว ความรู้สึกจุกนี่คืออะไร? ความรู้สึกเสียใจ ใจหาย? เจ็บปวกทรมาณแบบนี้คืออะไร? 

 

  ทั้งๆที่เฟย์ตั้งใจจะบอกคำนั้นกับผู้ชายคนนั้นอยู่แล้วแท้ๆ อยากบอกทุกความรู้สึก ว่าบางที่เขาอาจจะไม่ได้คิดแค่ข้างเดียว..

 

  เราอาจใจตรงกันก็ได้..

 

  "พี่ป๊อปต้องดูแลพี่ฟางดีๆนะ..ห้ามทำให้พี่ฟางเสียใจเด็ดขาดเลยนะ!..."เฟย์ชี้หน้าป๊อปปี้แล้วพูดเสียงดุ มองดูพี่สาวตัวเองกับป๊อปปี้ที่เหมาะสมกันจริงๆ เฟย์หันไปยิ้มให้ร่างเล็กก่อนจะโบกมือลาเป็นครั้งสุดท้าย

 

  "เฟย์ต้องไปแล้วล่ะ..."เฟย์ค่อยๆเดินหันหลังให้มั้งสอง หากแต่ไม่มีเสียงหนึ่งดังขึ้น..

 

 

 

  ติ้ด ติ้ด

 

  "ฮัลโหล..ว่าไงนะ!มึงอยู่ด้านนอกหรอ!หลงทาง!ไอเหี้ย!มึงช้าไปมั้ยวะ! มึงรออยู่ตรงนั้นแหละ เดี๋ยวกูกับฟางไปหา.."ป๊อปปี้รับโทรศัพท์แล้วกระแทกเสียงอย่างจัง ก่อนจะกดตัดสายเพื่อนสนิทไปอย่างเคืองๆ 

 

  "ไปหาไอเขื่อนกัน.."ป๊อปปี้คว้าข้อมือร่างเล็กที่ยังไม่ให้คำตอบก็โดนกระชากออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

 

  เฟย์ที่ยังคงงงก็สถานการณ์ หัวใจก็เต้นรัว..เขื่อนกำลังจะมาหาเธอ แต่ตอนนี้มันไม่มีเวลาอีกแล้ว..เธอต้องรีบขึ้นเครื่องได้แล้ว..เฟย์ตัดสินใจหันหลังแล้วเตรียมท่าจะเดินเข้าไป..ทว่า

 

  "เฟย์!เดี๋ยว!.." ร่างเล็กหันไปตามเสียงเรียก หัวใจกลับเต้นรัวอย่างห้ามไม่ได้..

 

  "นาย..."เฟย์หยุดเดินไปชั่วขณะ..

 

  ร่างสูงวิ่งมาหาเธออย่างรวดเร็ว..เขื่อนมาหยุดอยู่ตรงหน้าเฟย์ก่อนจะเผยยิ้มกว้างออกมา

 

  "ขอบคุณ..ที่เธอยังไม่เข้าไป"เขื่อนไม่ว่าเปล่า ร่างสูงเดินไปหาร่างเล็กก่อนจะดึงเฟย์เข้าไปกอดอย่างแนบแน่น ด้วยความคิดถึง..เฟย์นิ่งสองแขนของเธอแนบข้างลำตัว ไม่ใช่ว่าไม่อยากกอดตอบ แต่เเธอกำลังตกใจ..ไม่พร้อมที่จะทำอะไรทั้งนั้น

 

  "นาย..ทำไม.."

 

  "พี่คงเลิกชิบเฟย์ไม่ได้หรอก..แม้ว่าเฟย์จะไม่ได้ชอบแต่ตอนนี้พี่ไม่สนอะไรทั้งนั้น..ไม่รักเฟย์และพี่ก็ยังยืนยันคำเดิม..พี่จริงจังกับเฟย์นะครับ"เขื่อนพูดขึ้น ก่อนที่ร่างสูงจะผละออกจากร่างเล็กแล้วปล่อยแขนทั้งสองข้างของตัวเองออกจากเอวเฟย์ 

 

  เฟย์มองดูการกระทำของร่างสูง เขื่อนค่อยๆก้าวขาถอยหลังออกห่างจากเฟย์เรื่อยๆก่อนที่ร่างสูงจะหยุดอยู่ตรงนั้น

 

  "ถ้าเฟย์คิดแบบเดียวกับพี่..ก็เดินเข้ามาหาพี่ แต่ถ้าเฟย์ไม่ได้ชอบพี่ เฟย์ก็หันหลังแล้วเดินเข้าไปข้างใน..และพี่จะไม่โกรธ..ถ้าเฟย์ตัดสินใจจะเลือกอย่างนั้น"เขื่อนพูดจบก็มองไปในดวงตาคู่สวยนั้นที่สั่นระริก

 

  เฟย์ยังคงกำมือแน่น ความรู้สึกอึดอัดใจ ความรู้สึกสับสนแบบนี้เธอเองก็ยังไม่เข้าใจ..เฟย์เดินถอยหลังแล้วกลับหลังเชิงเป็นคำตอบให้เขื่อน ร่างเล็กหันกลับไปมองร่างสูงที่ก้มหน้าเศร้าศร้อย เฟย์รวบมือทั้งสองเข้าด้วยกัน ตัดสินใจหันกลับมาที่เดิมแล้วเดินเข้าไปใกล้เขื่อนอย่างรวดเร็ว

 

  "เฟย์.."ไม่ทันทีร่างสูงจะพูดอะไร เฟย์ก็ประกบปากร่างสูงอย่างจัง..ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เธอเป็นแบบนี้ อาจเป็นเพราะความคิดถึง ความรู้สึกผิดต่างๆนาๆที่เธอได้ทำไป..

 

  เฟย์ประกบปากร่างสูงได้ไม่นานก็ผละออกแล้วโผลเข้ากอดเขื่อนอย่างแนบแน่น..

 

  "ฉันขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้นายเสียใจ..ฉันมันโง่เอง..นายรู้มั้ยว่าตั้งแต่วันนั้น ฉันเหงามากแค่ไหน ฉันกังวลและฉันก็กลัวว่านาย..จะเลิกชอบฉันไป..." เพียงแค่คำพูดของเฟย์ก็ทำให้เขื่อนหัวใจพองโตขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

 

  "พี่ไม่โกรธเฟย์เลยนะ..และพี่ก็จะไม่เลิกรักเฟย์แน่นอน..เพราะตอนนี้พี่รักเฟย์มากๆเลย"เขื่อนพูดจบแล้วผละออกจากร่างเล็ก ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ร่างเล็ก..จนหน้าผากมนทั้งสองแตะกันเขื่อนปล่อยให้มันทาบกันอย่างนั้นแล้วพูดขึ้น

 

  "พี่รักเฟย์..และพี่จะรอวันที่เฟย์จะกลับมา"

 

  "ฉันก็รักนาย..ไม่สิ..เฟย์ก็รักพี่เขื่อนเหมือนกันค่ะ.."เฟย์พูดแล้วยิ้มน้อยๆ สักพักทั้งสองก็ผละออกจากกัน

 

  "ไม่มีเวลาแล้ว...เฟย์ต้องไปแล้ว" เฟย์พูดขึ้นก่อนจะแกะมือของร่างสูงออก..แม้ความจริงแล้วเธอไม่อยากให้มันแยกจากกันเลยสักนิด

 

  "พี่จะรอเฟย์นะ..แล้วเฟย์ต้องสัญญากับพี่ว่าจะกลับมานะครับ"เขื่อนยกนิ้วก้อยขึ้นมาชู เฟย์มองดูนิ้วนั่นสักพักก็ตัดสินใจเกี่ยวก้อยเขื่อน 

 

  "พี่ก็ต้องสัญญาว่าตอนที่ฉันไม่อยู่..พี่ต้องมีฉันแค่คนเดียว ห้ามมีคนอื่น!เพราะถ้าฉันจับได้ ฉันจะฆ่าพี่แล้วจะไม่กลับมาหาอีกเลย!"เฟย์พูดแล้วยิ้มน้อยๆ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้

 

  "แล้วพี่ป๊อปกับพี่ฟางล่ะ.."

 

  "ไม่รู้สิ.." เขื่อนพูดด้วยสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้

 

  "นี่พี่แกล้งสองคนนั้นหรอ!"เฟย์ตีไปที่ต้นแขนแกร่งอย่างจัง

 

  "อ้าว!ถ้าพี่ไม่โกหกมัน พี่จะได้อยู่กับเฟย์หรอครับ พี่อยากอยู่กับเฟย์สองต่อสองนี่นา.." เขื่อนพูดแล้วทำหน้าอ้อน 

 

                                              .......................................

 

  "นี่แปลว่ากูโดนมึงหลอกหรอวะไอสัดเขื่อน" ป๊อปปี้กำลังโมโหเมื่อไอเพื่อนเวรมันโทรมาหาว่ามันเพิ่งเจอกับเฟย์และบอกรักกันเรียบร้อยแล้ว อีกทั้งเฟย์ยังขึ้นเครื่องไปแล้วอีกด้วย

 

  (เออ กูขอโทษไอป๊อป แต่กูไม่อยากให้ใครมาเป็นก้างขวางคอกูกับเฟย์นี่หว่า..)

 

  "เออๆไม่เป็นไร กูถือว่าทำทานให้กับมึง ให้มึงได้สมหวังกับเฟย์สักที..กูยินดีด้วย.." เหมือนจะเป็นคำชมแต่ก็ไม่ใช่ =_=

 

  (ตกลงนี่คือคำอวยพรจากมึงใช่มั้ยไอป๊อปเพื่อนรัก -_-)

 

  "แค่นี้นะ..กูต้องรีบไปก่อน"

 

  (ดูแลฟางเขาดีๆนะเว้ย กูขอให้มึงโชคดี)

 

  "กูจะวางแล้วพูดมากจริงมึง" ว่าจบป๊อปปี้ก็ตัดสินใจวางสายจากเขื่อน แล้วหันไปมองฟางข้างๆที่กำลังมองเขาแล้วยิ้มจนตาหยี

 

  น่ารักอีกแล้ะ..

 

  "พี่ป๊อป!เป็นไงบ้างเฟย์กับเขื่อนคบกันแล้วหรอ!"

 

  "อื้ม คบกันแล้ว"

 

  "โชคดีจังเลย >< แบบนี้เฟย์จะได้มีความสุขแล้วสินะ" ฟางว่าจบก็เขย่าแขนป๊อปปี้สองสามที ส่วนคนมองได้เพียงแค่ยิ้มๆมองความน่ารักของฟาง..มือหนาอยู่ไม่สุขไม่นานก็เลื่อนไปบีบแก้มร่างเล็ก

 

  "โอ้ยยย พี่ป๊อป...บีบแก้มฟางทำไมอ่าาา"

 

  "ทีหลังอย่าทำแบบนี้กับใครเข้าใจรึเปล่า.." ป๊อปปี้เอ่ยเสียงดุ

 

  "ทำไม.."

 

  "ฉันหวง.." เพียงเท่านั้นฟางก็หันหน้าหนีร่างสูง พร้อมหน้าที่แดงระรื่อ..ป๊อปปี้ยิ้มขำก่อนจะจูงมือฟางออกไป

 

  "พี่ป๊อปจะพาฟางไปไหน"

 

  "เดี๋ยวไปถึงก็รู้เอง"

 

                                        ................................................

 

  "พี่ป๊อป.." ฟางลงจากรถทันทีที่มาถึง หากแต่ป๊อปปี้เอามือมาปิดตาเธอไว้แล้วพูดเสียงเข้ม

 

  "อยู่นิ่งๆ แล้วปิดตาซะ.."

 

  "ทำเสียงดุอีกแล้ะ!"ฟางได้แต่ยู้หน้าหนี ได้แต่เดินตามป๊อปปี้ไป

 

  ร่างเล็กถูกป๊อปปี้ปิดตาไว้ แล้วเดินไปยังข้างหน้า ฟางเองก็ไม่รู้จุดหมายปลายทางอะไร จนกระทั่งป๊อปปี้หยุดฝีเท้า..แล้วค่อยๆเอามืออกจากฟาง 

 

  ร่างเล็กรู้สึกไหวๆแปลกๆ สายลมกระทบเข้ากับใบหน้าหวานอย่างแผ่วเบา..ฟางค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ ร่างเล็กใจเต้นรัว..ภาพตรงหน้าในทะเลสีใส แสงอาทิตย์ที่ค่อยๆลับขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ ฟางไม่รู้ว่ากี่ชั่วโมงที่เธอเดินทางออกมาจากสนามบิน แต่ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนทุกเวลาที่ผ่านมามันมีค่ามากถึงมากที่สุด..

 

 

  "พี่ป๊อป..สวยมากเลย.."ฟางมองไปด้านหน้า แสงอาทิตย์สะท้อนกระทบกับผืนน้ำทะเล ฟางไม่ค่อยได้ออกมาเที่ยวแบบนี้เท่าไหร่..

 

  ป๊อปปี้มองดูฟางจากด้านหลัง..ร่างสูงเผยยิ้มออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปกระชับอ้อมกอดร่างเล็กจากด้านหลัง..ไม่ว่าเปล่ายังเกยคางไว้กับไหล่เล็กอีกด้วย

 

  "ชอบรึเปล่า" ป๊อปปี้ถาม แล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

 

  "ชอบสิ..ชอบมากด้วย.."ฟางยิ้มน้อยๆแล้วหันไปหาร่างสูงเผยยิ้มเล็กๆแต่อ่อนหวานให้เขา..ใบหน้าเล็กรู้สึกร้อนผ่าวเมื่อร่างสูงเลื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอ

 

  "แล้วระหว่างฉันกับทะเล..เธอชอบอะไรมากกว่ากัน" คำถามที่ทำเอาฟางหน้าร้อนผ่าว เธอกำลังหน้าแดงและคิดว่าป๊อปปี้ต้องดูออก

 

  "เขิลหรอ.." ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง ฟางจึงหันหน้าหนีจากหน้าคมๆนั่น

 

  "บะ..บ้าหรอพี่ป๊อป.."ฟางตีเข้าที่ต้นแขนแกร่ง แล้วมุดหน้าหนี

 

  "ไม่เขิลแล้วจะหน้าแดงทำไม.."

 

 

  ฟอดดดดด

 

 

  "พี่ป๊อป!!..ทำอะไรเนี่ยหะ!"ฟางตีป๊อปปี้อีกครั้ง ก่อนจะเกิดเสียงหัวเราะในลำคอของร่างสูง

 

  "ทำอะไรดีล่ะ.."

 

  ฟอดดดดด

 

  "นี่!.." ไม่ทันไรกอดของฟางก็ช้ำไปด้วยการหอมของป๊อปปี้..รา่งเล็กหันหน้าค้อนใส่ป๊อปปี้ 

 

  "ดุฉันหรอ..เธอกล้าดุฉันหรอ.." ป๊อปปี้จับแขนทั้งสองข้างของฟางแล้วพลิกร่างฟางหันมาสบตากับตน

 

  "กะ..ก็ เออสิ!"

 

  "ปากเก่ง..ใครสอนให้เธอปากเก่งแบบนี้เนี่หะ" ป๊อปปี้ยกนิ้วตัวเองขึ้นแล้วแตะปากฟางไว้

 

  "ไม่มีหรอก.."

 

  "แบบนี้ต้องโดนทำโทษ..แล้วฉันจะทำอะไรเธอดีล่ะ.." ป๊อปปี้มองฟางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์..ร่างสูงรวบขาทั้งสองข้างของฟางขึ้นอย่างรวดเร็ว..แล้วอุ้มเธออยู๋ในอ้อมกอด

 

  "พี่ป๊อป!..ปล่อยนะ!!..อุ้บ!"ฟางดิ้นขลุกอยู่ตรงอกของป๊อปปี้..แต่ก็ต้องชะงัก..เมื่อร่างสูงกดจูบฟางแล้วค่อยๆดันลิ้นตัวเองเข้าในโพรงปากร่างเล็ก ฟางเองก็ค่อยๆเผยอปากออกรับลิ้นหนาที่ควานหาความหวานในโผรงปากเธอ มือเล็กที่เอาแต่ทุบอกป๊อปปี้ก็หยุดลง..แล้วค่อยๆเคลื่อนมือเข้าคล้องคอร่างสูงแทน

 

  "อื้อ.."ฟางครางออกมาเล็กน้อยเมื่อป๊อปปี้เลื่อนหนาไปจูบตรงซอกคอขาวของเธอ ฟางยอมรับว่าตอนนี้เธอกำลังเคลิ้มเธอได้แต่อยู่นิ่งๆให้ป๊อปปี้ได้ทำตามใจตัวเอง โดยที่ไม่รู้เลยว่าอะไรๆก็เริ่มเลยเถิดเข้าไปใหญ่..

 

  ป๊อปปี้ซุกหน้าอยู่กับซอกคอขาว สองขายาวค่อยๆก้าวออกไปยังรถของเขา..ร่างสูงเปิดประตูรถทั้งๆที่ยังอุ้มร่างเล็กอยู่อย่างนั้น..ฟางกำลังนั่งอยู่บนตักเขา ร่างสูงเปลี่ยนจากซอกคอขึ้นมากัดติ่งหูเล็กๆของฟางจนทำให้ฟางขนลุกซู่

 

  "พะ..พี่ป๊อป..ดะ..เดี๋ยว.."ฟางจับมือของร่างสูงที่เคลื่อนเข้ามาใต้ร่มเสื้อของเธอ ป๊อปปี้ชะงักแล้วถามขึ้น

 

  "หืม.."

 

  "คือฟาง..ฟางกลัว"ฟางพูดแล้วก้มหน้าอยู่อย่างนั้น ร่างสูงเห็นอย่างนั้นก็จับคางร่างเล็กให้เชยขึ้นมาสบตากับเขา

 

  "ไม่ต้องกลัวอะไไรทั้งนั้นฟาง..ฉันอยู่ตรงนี้..ฉันจะไม่ทำให้เธอต้องเจ็บ.." พูดจบร่างสูงก็ประกบปากร่างเล็กในทันที ฟางหลับตาพริ้มลิ้มรสหวานของป๊อปปี้..ไม่นานร่างเล็กก็ต้องขยำผมบนหัวร่างสูงเมื่อป๊อปปี้ค่อยๆถกเสื้อร่างเล็กขึ้น..

 

  ทั้งสองคงยังไม่รู้ว่าตาอจากนี้อะไรๆมันอาจจะเปลี่ยนไป และมันจะเลยเถิดไปกว่านี้..แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องดีนัก..สำหรับฐานะที่ทั้งสองต้องยอมรับ 'พี่น้อง' ทั้งสองยังคงต้องเป็นพี่น้องกัน..

 

---

 

  ขอโทษที่หายไปสองวันเต็มๆเลยนะคะ กลับมาตอนใหม่ กำลังคิดว่าจะมี nc ดีมั้ย5555

 

  ถ้าใครอยากได้หรืออยากให้มีตอนไหนอะไรยังไง ไม่ชอบหรือชอบตอนไหนก็บอกเราได้นะ

 

  เราเปิดเรื่องใหม่ด้วย แต่งกับน้องสาวอีกหนึ่งคน ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ = นิยายฟิค/ฟิคชั่นเรื่อง แอบรัก ตอน 1. แอบรัก ตอนที่1 

 

  เราฝากไว้เหมือนเดิมนะ..รักเม้นนน ชอบโหวตตต ถูกใจไลค์..