YOU ARE EVERYTHING.. >popfang<
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.25 น.
แก้ไขเมื่อ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2558 19.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) MY LYRICS -13-
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
-13-
MY LYRICS
'เพลงของเธอ'
เช้าวันใหม่..ป๊อปปี้และฟางยังคงนอนกอดกันอยู่บนเตียง ร่างเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกถึงแสงอาทิตย์ที่สาดส่องแสงเข้ามากระทบม่านตาสวย เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่ยังคงกอดเธอแน่น
"คิคิ"ฟางนึกอยากแกล้งคนตัวสูงขึ้นมา มือเล็กเลื่อนขึ้นไปสมผัสแก้มป๊อปปี้ ก่อนจะเลยไปถึงจมูกโด่งที่กดหอมแก้มเธอเมื่อคืน เลื่อนลงไปด้านล่างเป็นริมฝีปากหนา..ฟางเม้มปากตัวเองขึ้นมาเมื่อนึกถึงรสจูบของร่างสูงเมื่อคืน
"ไอพี่บ้า.."ฟางแตะริมฝีปากอยู่นาน ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ป๊อปปี้จนจมูกแตะกันเหมือนเมื่อคืน..แต่ทว่า
จุ๊ฟ!
"พี่ป๊อป!.."ฟางสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ก็เอาริมฝีปากมาประกบปากเธอก่อนเสียอีก
"จะลักหลับกันหรอ"ป๊อปปี้พูดขึ้น มองหน้าร่างเล็กที่กำลังเขินจนหน้าแดง
"พี่ป๊อปแกล้งฟางหรอ!.."มือเล็กตีไปที่แขนแกรงด้วยความอาย ป๊อปปี้จับมือฟางไว้แล้วดึงมันมาจูบสองสามที..ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ฟางมากขึ้น..
มากขึ้น..
"พี่ป๊อป!..พอเลยนะ"ฟางหันหน้าหนีริมฝีปากของร่างสูงที่ใกล้กับเธอมากขึ้น จนหน้าของป๊อปปี้อยู่ตรงซอกคอขาวของฟาง
"ทำไมล่ะ..."ป๊อปปี้ว่าพลางสูดดมกลิ่นหอมตรงซอกคอขาวแทน ฟางก็ยิ่งเบือนหน้าหนี
ป๊อปปี้โรคจิต!
"พี่ป๊อป!วันนี้ต้องไปเรียนนะ!"เป็นฟางที่ขึ้นเสียงใส่
วันนี้เป็นวันแรกหลังจากที่ปิดมาได้สักพักใหญ่..ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นแล้วเด้งตัวออกจากฟางแล้วนึกเสียดาย ก่อนฟางจะลุกขึ้นตาม
"พี่ป๊อปไปอาบน้ำห้องพี่ป๊อปเลยนะ.."ฟางว่าพลางชี้ไปยังห้องของร่างสูง ป๊อปปี้ก็แค่มองตามแต่ก็หันกลับมายิ้มให้ฟางอีก
ยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนั้น..
หมายความว่าไง..
"จะอาบกับเธอ.."ป๊อปปี้พูดแหย่ ทำเอาคนตรงหน้าหน้าแดงระเรื่อ ฟางหยิบหมอนใบหนาขึ้นมาแล้วฟาดไปที่ป๊อปปี้อย่างจัง
"โอ้ย..อะไรเนี่ยมาตีฉันทำไม"ป๊อปปี้ลูบแขนตัวเอง
"ก็กลับห้องไปสิ..."ฟางว่าจบก็ลุกขึ้น และมันคงจะดีกว่านี้ถ้าเธอรีบลุกขึ้นแล้วตรงไปยังห้องน้ำ แต่ตอนนี้เธอถูกป๊อปปี้ดึงกลับเข้ามาภายในอ้อมกอดอีกครั้ง
นี่กะจะกอดกันทั้งวันเลยรึไง..
"อยากให้กลับจริงๆหรอ"ป๊อปปี้ว่าพลางเกยคางกับไหล่ร่างเล็กไว้..
"อื้ม..กลับไปเลยนะ"ฟางหันหน้าหนี แล้วแกะแขนป๊อปปี้ออก
"แน่ใจนะว่าจะไม่ให้อาบน้ำด้วย..โอ้ย!..."เท่านั้นล่ะมือบางก็ตีเข้าไปที่แขนแกรงอีกครั้ง จนป๊อปปี้ต้องร้องโอยออกมาพลางลูบแขนตัวเองที่แสบไปหมด
ช่วงนี้ฟางโหดแฮะ!!!
" ไปเลยนะพี่ป๊อป!เดี๋ยวก็สายพอดีหรอก!"ฟางดุ ทำเอาป๊อปปี้ต้องเอามือตัวเองออกจากเอวฟางแล้วลุกขึ้นลงจากเตียง ไม่ลืมที่จะทำสายตาอ้อนวอน
"นี่หัวขึ้นเสียงใส่ฉันหรอฟาง.."ป๊อปปี้พูด
"เออ!กลับไปเลยนะไอพี่ป๊อป!!"ป๊อปปี้มองอย่างหมั่นไส้ เอาเถอะวันนี้วันนึงแล้วกันกลับมาบ้านเมื่อไหร่เขาจะทำโทษซะให้เข็ด
"...ไปจริงๆนะ"ป๊อปปี้ว่าพลางเดินออกไปที่ระเบียงของเขา
"รีบๆไปเลย!เร็วๆล่ะ!"ฟางพูดจบก็หนีหายเข้าไปในห้องน้ำ ทำเอาคนที่ดูอยู่อดขำไม่ได้
น่ารักอยู่วันยังค่ำ..
.................................
ป๊อปปี้เดินเข้ามาภายในห้องของตัวเอง ก่อนจะเจอไอเพื่อนเวรสองคนที่นั่งมองเขาแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม สักพักไปสองคนนั้นก็หัวเราะออกมาลั่น..
"พวกมึงไปไรกันวะ"ป๊อปปี้ที่ไม่เข้าใจก็ถามขึ้น
"ไงมึง มีความสุขล่ะสิท่า"โทโมะแซวแล้วทำหน้าทำตาน่าถีบ
"อะไรของมึง.."ป๊อปปี้เดินไปหยุดผ้าขนหนูของตัว แล้วค่อยเดินเข้าห้องน้ำโดยไม่รู้ไม่ชี้ แต่คำพูดของไอสองคนนั้นทำเอาป๊อปปี้ต้องหยุดชะงัก
"ทำไมไม่ให้ฉันพูด.."เป็นเสียงโทโมะที่พูดขึ้น พร้อมท่าทางล้อเลียน
"ก็ ก็ฟางอยากพูดคนแรก"ก่อนจะตามด้วยเขื่อน อีกทั้งยังจับใบหน้าขอโทโมะแล้วเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้
"นั้นฉันขอเป็นคนสุดท้าย..55555"โทโมะล้อแล้วทำปากจู๋ สร้างเสียงหัวเราะให้ทั้งสอง..ไม่สนไอคนที่มันโดนล้อเลยสักนิด
"นี่พวกมึง!ไอเลว!ไอเพื่อนทรยศ!ไอ..ไอเวร!!"ป๊อปปี้ปาหมอนที่อยู่ใกล้ๆ รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะโดนล้อมากกว่านี้
ปัง!
ประตูห้องน้ำถูกปิดลง ร่างสูงเกาท้ายทอยตัวเองแก้เก้อ รอยยิ้มเล็กผุดออกมาเป็นรอยยิ้มกว้าง มือขวาเลื่อนขึ้นจับอกข้างซ้าย..ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
เขาไม่มีทางปฎิเสธได้เลยว่าเขารักฟาง..
..................................
ทั้งหมดมารวมตัวอยู่ชั้นล่าง ซึ่งเฟย์จะทำอาหารรอไว้แล้ว..ฟางหันไปมองเขื่อนที่คอยจะป้อนไส้กรอกให้เฟย์แต่เธอกลับเมินเฉยแล้วยังด่าไปด่ามา ทะเลาะกันไปแบบนี้สักวันคงจะได้รักกันจริงๆเข้า
หันไปหาโทโมะที่นั่งอยู่ข้างๆกำลังแชทกับแก้วอยู่แน่เพราะรอยยิ้มที่ออกมาฟางรู้ หันไปหาคนข้างๆอีกฝั่งเอาแต่จ้องหน้าเธออยู่อย่างนั้น ยังไม่พอยังส่งยิ้มหวานให้อีก
"มองอะไร.."ฟางหันไปถามแล้วขมวดคิ้ว
"ปล่าว.."ป๊อปปี้พูดเสร็จก็ก้มหน้าก้มตากินข้าว นี่เห็นหน้าฟางเป็นอะไรเป็นสวนสาธารณะรึไงที่จจะเดินมาแล้วเดินไป
"มองอะไรเล่าพี่ป๊อป บอกฟางมานะ!"ฟางหยิบส้อมขึ้นมาแล้วชี้ไปยังป๊อปปี้พร้อมเสียงดุ ป๊อปปี้หันมามองแล้วทำสายตาเจ้าเล่ห์
ให้ตายเถอะ!!
รู้สึกอยากได้ป๊อปปี้คนเดิมกลับมา..
"จะให้บอกจริงหรอ..บอกตรงนี้น่ะนะ.."ป๊อปปี้พูดแล้วใช้สายตาแบบนั้น ฟางแทบอยากจะมุดหน้าหนีไปกับข้าวของเธอเสียให้ได้ แน่นอนว่าฟางไม่ตอบแต่เพียงแค่ส่ายหน้าไปมา
"เออมึง งบของวงดนตรีเราอ่ะพี่โฟร์ฝากมาขอบใจมึงว่ะ"เขื่อนพูดขึ้นแล้วหันไปมองป๊อปปี้
พูดถึงเรื่องงบของวงดนตรี ที่พ่อของเขาทิ้งมันลงกับพื้นไป..แต่จู่ๆป้าน้อมก็เก็บเงินนั้นมาให้กับป๊อปปี้ ก่อนที่ร่างสูงจะส่งไปให้พี่โฟร์จัดการต่อ
"อื้ม ตอนนี้ไม่มีปัญหาก็โอเคแล้วว่ะ"ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อด้วยสีหน้านิ่งเฉย
สีหน้าแบบเดิมอีกแล้ว..
......................................
"ดูแลบ้านด้วยล่ะเฟย์..เดี๋ยวพี่จะกลับมาตอนเที่ยงนะ"ฟางว่าพลางลูบหัวน้องสาว เฟย์ยิ้มร่า
"แน่นอน!เฟย์จะดูแลบ้านเอง แต่จะว่าไปเฟย์รู้สึกกลัวนะเนี่ย..อยู่บ้านคนเดียวแบบนี้น่ะ"เฟย์พูดแล้วมองไปรอบๆบ้านถึงมันจะเป็นตอนเช้าก็เถอะ
"ไม่ต้องกลัวนะเฟย์เดี๋ยวพี่จะกลับมาหาเฟย์เอง"เป็นเขื่อนที่พูดขึ้น อีกทั้งยังไปกุมมือเฟย์ไว้อีก และเฟย์ก็สะบัดมือนั้นทิ้ง
"ไม่ต้องหรอกย่ะ!ถ้านายมาอ่ะนะฉันจะหนีออกจากบ้านไปยังดีกว่า"ฟางว่าจบก็แลบลิ้นใส่เขื่อน
"ทะเลาะกันเข้าไป เดี๋ยวก็ได้รักกันพอดี"โทโมะพูดแล้วเก็บมือลงในกระเป๋ากางเกงตัวเอง
"ไม่มีทาง/แน่นอนอยู่แล้วว่ะ"เฟย์กับเขื่อนพูดพร้อมกัน แต่คนละประโยคกันอ่ะนะ
"เอาล่ะ ฉันว่าเราไปกันได้แล้วเดี๋ยวก็สายกันพอดี"ป๊อปปี้พูดจบ ทุกคยก็หันมามองเขาเป็นตาเดียว
"คนอย่างมึงก็สายตลอดนี่หว่า..มึงจะกลัวอะไร"เขื่อนพูดขึ้นแล้วขมวดคิ้วเป็นปม
ก็มันจริง!..วันไหนที่มาเร็วนั่นแหละเป็นวันผิดธรรมชาติของป๊อปปี้
"นั้นพวกเราไปกันแล้วนะเฟย์"ฟางพูดขึ้น แล้วเดินออกจากบ้านตามด้วยป๊อปปี้และโทโมะ ส่วนเขื่อนน่ะหรอ..
"ไปดิจะมายืนอยู่ทำไม!"เฟย์ตะวาดใส่เขื่อน
"เดี๋ยวพี่มาอยู่ด้วยนะเฟย์"เขื่อนพูดจบก็เดินเข้าไปใกล้เฟย์
ฟอดดดด
O_O!!!
"ไปแล้วนะครับ..เจอกันนะ"เขื่อนว่าจบก็เดินออกไปปล่อยให้เฟย์ตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น
ตึกตัก ตึกตัก
"อะ..ไอบ้า!!"เฟย์ลูบแก้มตัวเองไปมา แล้วทำไมเธอต้องยิ้มด้วย..แล้วใจจะเต้นแรงทำไม..
เป็นอะไรไปอ่ะ..เฟย์ได้แต่ไม่เข้าใจ
................................
ทั้งหมดเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ามหาลัย โดยเขื่อนกับโทโมะขอเบี่ยงตัวเข้าไปก่อนเพราะคิดว่าป๊อปปี้กับฟางอยากอยู่ด้วยกันสองคน
"ฟางไปเรียนนะพี่ป๊อป..เจอกันตอนเย็นนะ"ฟางพูดจบแล้วยิ้มกว้างให้ป๊อปปี้ ร่างสูงมองแล้วยิ้มน้อยๆ
"ครับ..เจอกันตอนเย็นนะ..ตั้งใจเรียนด้วย"ป๊อปปี้ว่าจบก็ลูบหัวฟางน้อยๆ ฟางพยักหน้าก่อนจะเดินหายไปในกลุ่มนักศึกษาของเธอ
ป๊อปปี้ได้แต่มองแผ่นหลังของฟางว่าเข้าไปจริงหรือเปล่า ก่อนจะตัดสินใจเดินออกไปอีกทางเมื่อเห็นว่าฟางไปกับแก้วแฟนสุดที่รักของโทโมะ
ณ ห้องดนตรี
"ไอป๊อป!พี่โฟร์รออยู่รีบเข้ามาเร็ว"โทโฒะพูดขึ้นแล้วกวักมือเรียกเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขาเดินเข้ามา
"มาแล้วหรอป๊อป..ตกลงเนื้อเพลงเกี่ยวกับความฝันล่ะเสร็จแล้วยัง.."โฟร์พูดขึ้น
"จริงด้วย!ผมลืมไปเลยอ่ะพี่โฟร์..เขาต้องการเลยมั้ยครับ"ป๊อปปี้ถามด้วยความรู้สึกผิด หลายวันที่ผ่านมานี้ป๊อปปี้ก็มุ่นอยู่แต่กับฟางจนลืมเรื่องเพลงที่เขาเป็นคนแต่งเลย
"ไม่รีบหรอกป๊อป แต่เร็วหน่อยก็ดีนะงานใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว"โฟร์พูดขึ้น แล้วตบบ่ากว้างของป๊อปปี้ ร่างบางหันไปเห็นเขื่อนที่ยิ้มอยู่กับโทรศัพท์อยู่อีกฟาก
"นี่เขื่อนมันยังเจ้าชู้ไม่เลิกสินะ"โฟร์พูดเอือมๆ เมื่อรุ่นน้องเขาคนนี้ที่สนิทมาแต่ไหนแต่ไรเป็นคนเจ้าชู้แค่ไหนอีกทั้งยังเป็นเสือผู้หญิงอีกต่างหาก
"ไม่แล้วล่ะครับพี่โฟร์.."โทโมะพูดขึ้นแล้วหันไปยิ้มกับเพื่อนของเขาที่เริ่มจีบใครอย่างจริงๆจังๆสักที
"ห้ะ!!จริงหรอ!!ไอเสือผู้หญิงอย่างมันอ่ะนะ จะหยุดอยู่กับใครล่ะเนี่ย!!"โฟร์แทบอยากจะระเบิดตัว เมื่อได้ยินว่าหมอนั่นจะเลิกเจ้าชู้
"แล้วไอที่ยิ้มกับโทรศัพท์นั้นไม่ใช่สาวๆในสต๊อกมันหรอกหรอ"โฟร์ถามพลางชี้ไปยังโทรศัพท์เครื่องสวยที่อยู่ในมือเขื่อน
"ในโทรศัพท์มันดูภาพผู้หญิงที่มันจะจีบแบบจริงๆจังๆอยู่ล่ะครับ"โทโมะพูดอีกครั้ง
"ใคร?เป็นเด็กที่นี่หรอ!!"
"เป็นน้องสาวของฟางน่ะครับ ชื่อเฟย์..เห็นช่วงนี้มันตั้งหน้าตั้งตาจีบเธออยู่.."ป๊อปปี้พูดพลางเอนหลังไปยังโซฟาข้างๆ
"ส่วนสาวๆในสต๊อกของมัน ไอเขื่อนก็ไม่ค่อยยุ่งแล้วล่ะครับ ผมว่ามันน่าจะเอาจริงกับคนนี้.."โทโมะพูดขึ้น โฟร์พยักหน้าอึ้งๆนิดหน่อย อยากจะเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นจริงๆ
"นั้นพี่ไปนะ..ไปนะเขื่อน!..ชิ!"โฟร์พูดจบก็เดินออกจากห้อง ไม่ลืมที่จะบอกลาเขื่อนเช่นกันแต่หมอนั่นกลับยกแขนขึ้นประมาณว่ารับรู้แล้วก็เอามือลงทำเอาหญิงสาวอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้
"ไอป๊อป..เรื่องมึงกับฟางตกลงคบกันแล้วหรอวะ"โทโมะถามขึ้นด้วยสีหน้ากังวลนิดหน่อย ก็แหม..สองคนนี้เขาเป็น..
"อื้ม..."ป๊อปปี้ตอบแล้วยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าน่ารักนั่น
"แต่เอ่อ..มึงกับฟาง..เป็น..เอ่อ..."โทโมะอึกอักที่จะพูดออกมากลัวจะทำให้เขาไม่พอใจ
"เป็นพี่น้อง..กูรู้..แต่กูไม่สนว่ะ"ป๊อปปี้หุบยิ้มแล้วพูดขึ้น เขาไม่รู้สึกกังวลกับเรื่องนี้เลยสักนิด..
ขอแค่ได้รักฟางก็พอแล้วมั้ง..
สำหรับชีวิตเขาตอนนี้...
.....................................
"นั่นสิ!เป็นฉันนะฟางฉันก็ไม่สนหรอก"แก้วพูดขึ้นเมื่อได้ฟังฟางเล่าเรื่องป๊อปปี้กับฟางที่ผ่านมาให้แก้วฟัง
"ฉันก็พยายามไม่สนใจหรอกนะ..แต่ฉันก็กังวลอยู่เหมือนกัน"ฟางก้มหน้าถึงความกังวล ต่างกับป๊อปปี้ที่เขาไม่กังวลเลยสักนิด แต่ฟางกลับรู้สึกกังวลมาก
"ไม่เป็นไรหรอกนะฟาง..เธอฟังฉันนะ..คนรักกันน่ะไม่มีอะไรแยกให้ขาดกันได้หรอก.."แก้วว่าพลางกุมมือฟางไว้
"ฉันก็หวังให้มันเป็นอย่างนั้นนะแก้ว.."ฟางพูดแล้วกุมมือเธอไว้เช่นกัน ทั้งสองยิ้มให้กัน
"เหมือนเธอกับพี่โมะใช่มั้ยแก้ว!.."ฟางพูดล้อขึ้น ทำเอาแก้วต้องเอามือกลับแล้วเขกหน้าผากร่างเล็กไป
"ฟางพูดอะไรเนี่ย!เดี๋ยวนี้ล้อฉันบ่อยจังนะ.."แก้วว่าพลางยีหัวฟางจนยุ่ง ทั้งสองหัวเราะคิกคักไปมา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
"ฉันขอคุยด้วยหน่อยสิ.."เสียงหญิงสาวพูดขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องของเธอ
"ฟางจะไปตามพี่มดจริงๆหรอ.."แก้มถามด้วยความกังวล ก็ตอนนั้นดูก็รู้ว่าพี่มดไม่ชอบฟาง เธอก็แค่เป็นห่วงฟาง
"ฉันไม่เป็นไรหรอกแก้ว..พี่เขาคงไม่ทำอะไรฉันหรอก แต่ถ้าทำนะฉันไม่ยอมง่ายๆหรอกนะ..เธอก็รู้"ฟางพูดขึ้นแล้วพยักหน้าให้กับแก้ว แก้วจึงปล่อยมือฟางไป..เธอรู้ว่าฟางเป็นคนเข้มแข็งแต่ถ้าพี่มดนั่นเขาทำอะไรฟางจนฟางสู้ไม่ได้ล่ะ..
หลังตึก
"พี่มดมีอะไรจะคุยกับฟางหรอคะ.."ฟางถาม พลางมองอีกคนที่กอดอกอยู่..
"ฉันว่าเธอก็น่าจะรู้นะว่าฉันจะมาคุยกับเธอเรื่องอะไร..."มดพูดแล้วเชิดอก ฟางครุ่นคิดอยู่สักพักก็พูดขึ้น
"พี่ป๊อป.."
จะคุยอะไรกันติดตามตอนหน้า..
ไรท์กำลังคิดว่าจะแต่งอีกเรื่องแต่เรื่องนี้ก็ยังไม่ทิ้ง..
ยังไงถ้าเปิดเมื่อไหร่ไรท์ก้ฝากติดตามด้วยนะคะ
ตอนนี้อาจจะไม่เท่าไหร่ แฮร่ๆ แต่ขอบคุณทกคนที่ติดตามอ่านกันมา..
ฝากไว้เหมือนเดิม..รักเม้น ชอบโหวตต ถูกใจไลค์
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
