Everything for u ได้ทั้งนั้น

 
 
 
 
 
ตอนที่ 9 : อุปสรรคกับความรักของเขาและเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อะแฮ่ม อะแฮ่ม ไปไหนกันมาจ้ะ" แก้วเอ่ยแซวเมื่อป้อปปี้และฟางเดินกระหนุงกระหนิงเข้ามาในคอนโดของป้อปปี้ ทั้งสองยิ้มเขิน ก่อนจะบ่ายเบี่ยงแล้วพากันเดินขึ้นไปบนห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อ้าว ไอ้ป้อป รอน้องเขื่อนด้วยสิครับ" เขื่อนที่มาทีหลังตะโกนบอกเพื่อนแล้วรีบตามเข้าไปพร้อมกับเฟย์ ทั้งสี่มองเฟย์และเขื่อนสลับกันงงๆ เฟย์รีบแนะนำตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"สวัสดีค่ะทุกคน ชั้นชื่อเฟย์ค่ะ เฟย์กับพี่เขื่อนเรากำลังคบกันอยู่ค่ะ" เฟย์พูดขึ้นท่ามกลางความตกใจของทุกคน เขื่อนมองเฟย์แล้วกุมขมับ เฟย์แกล้งทำเป็นใสซื่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอ่อ พี่เขื่อนคะ เฟย์ขอโทษค่ะ ถ้าเฟย์พูดอะไรที่ทำให้พี่เขื่อนไม่พอใจ" เฟย์รีบขอโทษแล้วบีบน้ำตาทันที แก้วเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ จึงรีบเข้าไปกอดปลอบเธอไว้ แล้วตบเขื่อนไปทีนึง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอ่อ คือมันไม่ใช่อย่างงั้นนนะเฟย์ ที่เฟย์บอกมันเป็นความจริงทุกอย่างน่ะแหละ" เขื่อนพูดแล้วยิ้มให้เฟยเพื่อปลอบใจ เฟย์ยิ้มร่าแล้วกอดเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอ่อ งั้นกูว่าเราขึ้นไปกันเถอะ" ป้อปปี้พูดแล้วพาทุกคนเดินขึ้นไปข้างบน ในขณะที่เฟย์ยิ้มร้ายๆอย่างมีแผน โดยที่ฟางแอบมองอย่างสงสัยในท่าทีของเฟย์ เพราะเมื่อกี้เธอเพิ่งจะร้องไห้ไปเรื่องเขื่อนแต่อยู่ๆทำไมกลับยิ้มขึ้นมาอย่างเดาไม่ถูก
 
..............................................................
 
"เฮ้อออ วันนี้เฟย์อิ่มมาเลยอ่ะค่ะ ขอบคุณพี่เขื่อนมานะคะ ที่อุตส่าห์พาเฟย์มาด้วย แล้วก็ต้องขอบคุณพี่ป้อปด้วยนะคะที่ยอมให้เฟย์ปาร์ตี้ด้วย" เฟย์พูดแล้วกุมมือป้อปปี้ไว้แล้วมองยั่ว ป้อปปี้รู้สึกแปลกๆจึงรีบแกะมือเธอออกทันที แล้วยิ้มให้ทั้งสองก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนห้องเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พี่ว่าเราไปกันเถอะเฟย์ เดี๋ยวมืดมากมันอันตราย" เขื่อนพูดแล้วพาเฟย์ขึ้นรถไป โดยที่เฟย์มองตามป้อปปี้เข้าไปแล้วยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ตึ้งงงงง" เสียงไลน์ของป้อปปี้ดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาดู แล้วยิ้มออกเพราะคนที่ส่งไลน์มาเป็นคนที่เขาคุ้นเคยมาก เพราะสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ทำให้เขานับเธอเป็นน้องสาวคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Fah : สวัสดีค่าาพี่ป้อป ฟ้าลงเครื่องมาแล้วนะคะ คิดถึงพี่ป้อปมากๆเลยย อ้อ ฟ้าซื้อตุ๊กตาหมีพูห์มาให้พี่ป้อปด้วยนะค้าา ตัวใหญ่มากๆเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Poppy : โหห จริงหรอเนี่ย ขอบคุณมากๆนะค้าบบ ไว้เดี๋ยวพี่เลี้ยงข้าวน่ะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Fah : ไม่ต้องหลอกค่าาพี่ป้อป แค่นี้ฟ้าก็อ้วนจะแย่อยู่แล้ว อิอิ อ้อ คือคุณแม่ฝากบอกมาว่าพรุ่งนี้คุณแม่จะไปหาคุณน้าแล้วคุยเรื่องงานหมั้นของเรานะคะพี่ป้อป อุ้ยๆ เจอคุณแม่ละค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะ ฟ้าต้องไปแล้วค่ะ บายค่าพี่ชาย จุ้บ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่คุณแม่กลับมายุ่งเรื่องงานหมั้นอีกแล้วเหรอเนี่ย" ป้อปปี้พูดแล้วเครียดเพราะเขาเพิ่งจะเป็นแฟนกับฟางหยกๆ แต่เขากลับจะต้องมาหมั้นกับฟ้าตามสัญญาของคุณแม่ของทั้งสอง อีกทั้งแม่ของเขาเลิกยุ่งเรื่องนี้ไปเป็นปีๆแล้ว แต่อยู่ๆก็กลับมาเจ้ากี้เจ้าการเรื่องนี้อีกครั้ง และที่เค้าแยกมาอยู่คอนโดคนเดียวสาเหตุก็มาจากเรื่องนี้ ป้อปปี้คิดแล้วกุมขมับทันที เพราะว่าฟางจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด
 
...............................................................
 
"คุณเต้ยคะ ยังหาตัวยัยฟางไม่เจอเลยค่ะ โฟร์ก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง โฟร์เป็นห่วงยัยฟางอ่ะค่ะ" โฟร์พี่สาวต่างมารดาของฟางพูดขึ้นเมื่อตามลำพังกับเต้ยชายหนุ่มหล่อไฮโซคู่หมั้นของฟางด้วยความเป็นห่วง เขามองโฟร์แล้วเบ้ปาก ก่อนที่จะหันมาสวมมาดชายหนุ่มที่แสนดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่โฟร์ คุณอย่าเครียดไปเลย ยังไงซะ คนของผมก็ต้องหาฟางให้เจออยู่ดี คุณไม่ต้องห่วงหรอก" เต้ยมองโฟร์แล้วยิ้มอ่อน แต่ยังไงโฟร์ก็ยังคงกังวลอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แต่ยัยฟางเป็นน้องของโฟร์นะคะ ถึงจะเป็นน้องต่างแม่ก็เถอะ แต่โฟร์ก็ยังเป็นห่วงน้องอยู่ดี" โฟร์พูดขึ้นแล้วเหม่อมองไปทางหน้าต่างที่มีแสงไฟจากถนนและตึกหรูในกรุงเทพแต่แล้วเธอก็ชะงัก เมื่อเต้ยเข้ามาหอมแก้มเธอ โฟร์หลบตาเขาด้วยความเขินอาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คุณอย่าเครียดไปเลยโฟร์เชื่อมือผมสิ ตราบใดที่เรายังไม่พบศพฟาง เรายังมีความหวัง ผมว่าเราพักเรื่องเครียดๆไปก่อนเถอะ ผมว่าเรามาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่า" เต้ยยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วดันโฟร์ลงไปที่เตียง ก่อนที่ทั้งคู่จะผลัดกันบรรเลิงเพลงรักให้กันอย่างร้อนแรง โดยที่ทั้งคู่แอบมีสัมพันธ์ลับๆกันมานานแล้วลับหลังฟาง โดยที่โฟร์เองแอบรักเต้ยมาก่อน แต่พ่อของเธอกลับให้ฟางแต่งงานกับเต้ย เพียงเพราะฟางเป็นลูกเมียหลวง ส่วนเธอเป็นแค่ลูกเมียน้อย โฟร์จึงยอมเป็นเมียลับๆของเต้ยด้วยความรักเขามาก และยอมทรยศน้องสาวตัวเองได้ลงคอ แต่ว่ายังดีที่ฟางไม่ได้รักเต้ย ยังมีแค่ความผูกพันที่มีตั้งแต่วัยเด็กของเต้ยและฟาง
 
....................................................
 
"เอ่อ นายจะไปไหนหรอ" แก้วมาหาโทโมะในตอนเช้าก็พบว่าเขากำลังจะออกไปข้างนอกก็รีบถามทันที โทโมะมองแก้วแล้วยิ้มนิดๆ ก่อนที่จะกระซิบข้างหูเธอ เมื่อแก้วได้ยินก็หูผึ่งขึ้นมาทันที รีบลากโทโมะออกไป โดยที่โทโมะยิ้มขำกับท่าทีของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โหหห คนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย จะว่าไปชั้นก็ไม่ได้มาดูหนังนานละนะ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณนายนะที่พาชั้นมาอ่ะ ไม่งั้นก็คงต้องนั่งอุดอู้อยู่แต่ที่บ้าน" แก้วพูดแล้วให้เขาอย่างจริงใจ แต่แล้ว! บุคคลที่ทั้งคู่ไม่อยากเจอที่สุดก็เข้ามา ซึ่งเค้าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจาก แจม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอ้าาา โทโมะ มาดูหนังเหมือนกันหรอ อุ้ยตาย! ดูเรื่องเดียวกันแถมที่นั่งยังติดกันอีก แจมว่าเราเข้าโรงไปพร้อมกันเลยดีมะ" แจมพูดแล้วยิ้มอย่างแบ๊วๆ แก้วมองแล้วจะอ้วก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอ่อ โทโมะ เราไปซื้อป๊อปคอร์นกันดีกว่า ส่วนแจมน่ะ ก็ปล่อยให้ชีเข้า "โลง" ไปคนเดียวละกันเนอะ หวังว่าคงจะอยู่ใน "โลง" อย่างมีความสุขนะจ้ะ บาย!" แก้วพูดแล้วยิ้มเยาะแจมที่ยืนกริ๊ดอยู่ก่อนที่จะควงโทโมะเดินออกไป โดยที่โทโมะก็แอบขำที่แก้วกันแจมไม่ให้มายุ่งกับเขาได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คอยดูนะนังแก้ว โทโมะจะต้องเป็ของฉันคนเดียวเท่านั้น!" แจมมองแก้วอย่างอาฆาตที่ทำให้เธอเสียหน้าต่อหน้าโทโมะและคนอืื่นๆอีก แจมยิ้มอย่างมีแผนร้ายแล้วโทรหา "ใครคนหนึ่ง" ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอ่อ แก้ว แปปนะ สวัสดีครับ วิศวพูดครับ อะไรนะ! ซ่อมเสร็จแล้วเหรอครับ โอเครับๆ เดี๋ยวผมจะไปเอาเดี๋ยวนี้แหละครับ" โทโมะวางสายแล้วยิ้มอย่างดีใจ ในขณะที่แก้วมองเขาอย่างงงงัน โทโมะไม่รอช้ารีบลากแก้วออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เฮ้ยยย นายแย่งชั้นกินอีกแล้วนะ ดูสิ กินไปซะเยอะเลย" ฟางโวยวายแล้วตีมือป้อปปี้ที่มาแย่งตักเค้กของเธอ ป้อปปี้มองแล้วยิ้มขำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฮ่าฮ่า ฟางอ่ะกินแค่นั้นก็พอแล้ว เดี๋ยวอ้วนเป็นหมูหรอก เอ๊ะ! แต่ป้อปว่าฟางน่าจะไม่ใช่หมูธรรมดา แต่เป็นหมูอวกาศมากกว่านะ" ป้อปปี้ขำก้าก ฟางได้ยินดังนั้นก็แทบกริ๊ด!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อ้ายย ไอ้ป้อปบ้า นายก็เหมือนกันแหละ ไอ้หน้าหมี ไอ้หน้าหมี หมีหมีหมี แบร่ๆ" ฟางแลบลิ้นให้ป้อปปี้ ป้อปได้ยินดังนั้นวิ่งไล่จับฟางทันที ทั้งคู่เล่นกันสนุกสนาน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ว้ายยยยย" ฟางจะสะดุดขาตัวเองล้มแต่ป้อปปี้มารับเธอไว้ได้ทันพอดี  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตึก ตึก ตึก ตึก... ทั้งคู่มองตากันนิ่ง ฟางมองป้อปปี้แล้วหน้าแดง ถึงแม่ทั้งคู่จะเป็นแฟนกันแล้ว แต่เธอก็ยังไม่วายเขินป้อปปี้อยู่ดี ฟางมองเขาที่อยู่ใกล้เธอแค่ไม่ถึงเซนแล้วรีบหลบตาเขาทันที ก็เพราะหล่ออย่างนี้ไงเธอจึงชอบเค้า แต่แล้วความคิดของเธอก็หยุดชะงัก! เมื่อมีเสียงของใครคนหนึ่งเรียกเขาและเธอดังขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ป้อปขวัญ คือชั้นมีเรื่องจะมากบอก คือไอ้โมะมันอุตหริแอบเก็บโทรศัพท์ขวัญไว้ในวันเกิดเหตุ แล้วเอาไปซ่อมที่ร้านโทรศัพท์ แล้วคือตอนเนี้ย เค้าซ่อมเสร็จแล้ว ชั้นว่าเราไปดูหน่อยดีกว่าเผื่อพบหลักฐานอะไรบ้าง" แก้วพูดแล้ววิ่งนำทั้งสองไปที่่รถทันที โดยที่ป้อปปี้และฟางจับมือกันอย่างตื่นเต้น โดยเฉพาะฟางที่ดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะวันนี้! เธอจะได้รู้สักทีว่าเธอเป็นใคร แล้วผู้ชายคนนั้นเกี่ยวข้องอะไรกับเธอกันแน่!
 
 
 
 
กริ๊ดดดดดดด จะรู้ความจริงแล้ว โฟร์เต้ยนี่จับเป็นคู่จิ้นดีมะ? 55555 บอกแล้วว่าเรื่องนี้เฟย์มาร้าย เราจะให้ป้อปฟางรักกันหวานแหววมันคงไม่มีทางเป็นไปได้หรอก อุปสรรคเริ่มเข้ามากันแล้วน้าา อย่าลืมเป็นกำลังใจให้ทุกคู่ด้วยครัชช
 
Ps.อย่ามัวแต่อ่านกันนน เม้นกันบ้างก้ได้นะเทออ5555