Everything for u ได้ทั้งนั้น

 

 

 

 

 

ตอนที่ 4 : มาอยู่ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ออกมาซะเถอะ คุณฟาง ถ้าไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้" ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ทำให้ฟางกอดป้อปปี้แน่นขึ้น ชายหนุ่มแอบยิ้มแล้วประคองกอดฟางตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จะออกหรือไม่ออกหรือจะต้องให้ผมใช้กำลัง ห้ะะะ" ชายหนุ่มตะโกนเสียงดัง ฟางสะดุ้งด้วยความตกใจกลัว ชายคนนั้นเห็นแต่ความเงียบจึงเตะเหล็กกระเด็นไปตรงที่ฟางนั่ง ฟางกลัวจนเธอเริ่มร้องไห้ออกมา ป้อปปี้เห็นเธอร้องไห้จึงตกใจ รีบกอดปลอบเธอไว้ เขาคิดอะไรบางอย่างออก จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไลน์หาโทโมะด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะยิ้มอย่างโล่งใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ได้! นายเมื่อคุณไม่ออก ผมจะไปหาคุณเอง" ชายหนุ่มคนนั้นเดินเข้าไปอย่างใจเย็น ฟางปิดปากพยายามไม่ให้มีเสียงสะอื้นออกมา เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามร่างกายเธอจำนวนมาก เธอนั่งตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว ป้อปปี้มองเธอด้วยความสงสาร ก่อนจะกอดปลอบเธอไว้ด้วยความห่วงใย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ยยยย ตำรวจ ตำรวจมา" โทโมะตะโกนออกมาจากที่ซ่อน ชายคนนั้นตกใจมองซ้ายมองขวาแล้วรีบวิ่งไปทันที ป้อปปี้มองแล้วยิ้มโล่งอก ก่อนจะรีบประคองฟางออกมาทันที โทโมะและแก้วรีบเดินเข้ามาถามทั้งคู่ และเขื่อนที่เดินกินไอติมตามมาอย่างไม่รู้เรื่องอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่! เชื่อฉันสิ ว่าฉันไม่เป็นอะไรแล้ว คนอย่างชั้นเนี่ยนะ ไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว" ฟางพูดขณะที่ยืนอยู่หน้าร้านเสื้อผ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แหมมมม ไม่กลัวๆ เมื่อกี้ยังกอดป้อปแน่นเลยนะ" ป้อปปี้พูดจึงถูกฟางฟาดไปทีนึง ก่อนที่ฟางจะรีบวิ่งไปอ้อนโทโมะ โทโมะรีบพาฟางเข้าไปทันทีอย่างอาใจ ฟางหันมาแลบลิ้นใส่ป้อปปี้ก่อนจะเดินเข้าไปกับโทโมะอย่างสบายใจเฉิบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอาชุดนี้สิขวัญ น่ารักดีนะ" โทโมะเลือกชุดให้ฟาง ฟางยิ้มรับก่อนจะเดินเข้าไปลอง โทโมะมองตามแล้วยิ้มหวานให้เธอ โดยมีป้อปปี้มองตามอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โทโมะ ขวัญเสร็จแล้ว จะออกไปให้ดูละน้าาาาา" ฟางพูดแล้วเดินออกมายืนตรงหน้าทุกคน โดยใส่ชุดที่โทโมะเลือกไว้ ป้อปปี้ยืนมองอย่างตะลึงงันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขาวมากกกกกก" โทโมะเผลออุทานขึ้นมา ทำให้ป้อปปี้รีบตบหัวเพื่อนทันที เขื่อนที่หันมาเห็นทำเอามือสั่นระริมือไม้อ่อนทำไอติมตกพื้นทันที แก้วที่เห็นอาการเพื่อนแล้วหลุดขำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขาวบ้าอะไรล่ะ ได้ชุดแล้วใช่มั้ย ไปได้ล่ะ" ป้อปปี้รีบเดินหลบออกไปอย่างหน้าแดงจัด ยัยแสบเอ้ยยย โดยที่โทโมะพาฟางไปหยิบชุดอีกกว่า 20 กว่าชุดแล้วมาจ่ายเงินทันที ก่อนที่จะฟางไปแผนกชุดชั้นใน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ยี่ยัยแสบ ไปเลือกซะสิ ไม่ใช่มามัวหวานเรี่ยราดอย่างงี้" ป้อปปี้สั่งฟาง ฟางพยักหน้ารับแล้วรีบวิ่งเข้าไปเลือกกับแก้วอย่างสนุกสนาน โทโมะเดินมาแซะเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แหนะ หึงหรอว่ะเพื่อน มึงไม่ต้องเก็บเล้ยยยย แต่เสียใจ เพราะฟางของกู ฮ่าฮ่าฮ่า" โทโมะพูดก่อนที่จะถูกป้อปปี้ไล่เตะรอบห้างจนชุลมุนวุ่นวายไปหมด โดยที่เขื่อนยืนมึนอยู่ตรงกลางให้ทั้งสองวิ่งไล่กันรอบเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฮ้ยยยย ไอ้เขื่อนรับ" โทโมะโยนขนมให้เขื่อน เขารับมาแล้วเข็นรถตามโทโมะไปทันที ฟางกับแก้ววิ่งมาขอเข้าไปนั่งในรถเข็น แล้วโพสต์ท่านางแบบกันอย่างสนุกสนาน โดยมีเขื่อนเป็นตากล้องชั่วคราว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เย้ยยย จั๊กกะจี้หรอ นี่แน่ะนี่แน่ะ 55555 คิดจะหนีหรอ มานี่เลย" แก้วรีบลงไปตามจับฟางที่จั๊กกะจี้เธอ ก่อนที่ทั้งสองจะวิ่งไล่จับกันอย่างชุลมุน สักพักเขื่อนก็มาร่วมวงกับทั้งสองด้วย จนพนักงานเดินมาเตือนทั้งสามรีบเบรกกระทันหัน พอพนักงานเดินไปทั้งสามก็หัวเราะมาด้วยความฮา โดยที่ป้อปปี้มองฟางแล้วอมยิ้มกับความสดใสของฟางโดยไม่รู้ตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นายป้อป สีนี้สวยจัง" ฟางชูชุดชั้นในให้เขาดูหลังจากที่ซื้อของทั้งมดเสร็จแล้ว ทำเอาป้อปปี้ถึงกับหน้าแดง เขื่อนรีบโผล่หน้ามาแซวทั้งสอง จนถูกป้อปปี้ตบไปทีนึง ฟางหัวเราะชอบใจ ก่อนจะเปิดไอติมมากินแล้วเอาไปป้ายหน้าป้อปปี้อย่างสนุกสนาน ป้อปปี้ได้แต่คาดโทษไว้เพราะทำอะไรเธอไม่ได้เนื่องจากเขาขับรถอยู่

 

...................................................................

"หึ่ยยยยย ทำชั้นซะแสบเลยนะ อย่าให้ถึงคราวป้อปก็แล้วกัน เจอดีแน่" ป้อปปี้เดินบ่นเข้ามาในคอนโดของเขา ฟางที่เดินมากับโทโมะหัวเราะชอบใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ๆ คู่นี้นี่ไม่ต้องเถียงกันเลย ชั้นว่านะ เรามากินอาหารทะเลพวกนี้ดีกว่า ฮิฮิ" ทันทีที่เข้าถึงห้องของป้อปปี้ แก้วก็รีบเอาจานมาใส่อาหารทะเลสดทันที แล้วลงมือปิ้งย่างอาหารพวกนั้น โดยมีเขื่อนเป็นลูกมือ ด้านฟางที่เดินหอบขนมพรุงพะรังเข้ามมาก็ต้องอึ้งกับห้องที่สวยหรูของป้อปปี้ที่อยู่ติดสระน้ำ กินอาหารทะเลไปชมวิวไป เธอหัวเราะคิกคักแล้วเอาของไปเก็บในห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โห นี่ห้องของนายจริงหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อเลย" ฟางมองไปรอบๆแล้วพูดออกมาอย่างเหลือเชื่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แหมมมมม ก็ของป้อปจริงสิค้าบบบบ คิดว่าป้อปไปปล้นเค้ามาหรอ ฮ่าฮ่า" ป้อปปี้หัวเราะก้าก จึงถูกฟางฟาดไปเต็มแรง เขาพยายามป้องกัน จนยื้อยุดไปมา ทำให้ฟางกับป้อปปี้ล้มลงไปพร้อมกัน จนหน้าทั้งสองอยู่ใกล้กันแค่คืบ ฟางตกใจรีบผละออกมาจากเขา ตอนนี้หน้าเธอแดงเป็นลูกระกำไปหมดแล้ว เธอพยายามเก็บอาการจึงออกปากไล่เค้าไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ออกไปเลยนะ นายป้อปปี้ ชั้นจะพักผ่อน ความจำชั้นยังไม่สมบรูณ์ ถ้าเกิดหน้ามืดเป็นลมเป็นแร้งไปจะทำไง" ฟางพูดแล้วหันหน้าหนีป้อปปี้  ป้อปปี้มองฟางอย่างงงๆ แต่ก็ยอมเดินออกไปโดยดี ฟางรีบไปปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนาแล้วกริ๊ดออกมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อร้ายยยยยย >< คนอะไรน่ารักเป็นบ้าเลย นายนี่มันจอมโจรชะมัด........ก็เล่นมาขโมยหัวใจชั้นไปซะอย่างงี้ หึ่ยยยยยย อีตาป้อปบ้า หล่อแบบนี้เดี๋ยวจับกดซะเลย ฮิฮิ ไปอาบน้ำดีกว่า" ฟางว่าแล้วก็เดินฮัมเพลงอย่างมีความสุขเข้าห้องน้ำไปแล้วยิ้มไปเมื่อคิดถึงป้อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้อออออ สบายจริงๆเลย ไม่ได้แช่น้ำแบบนี้มานานล่ะ" ฟางยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อตัวเธอนอนเล่นอยู่ในอ่างน้ำ ฟางเป่าฟองสบู่แล้วหลับตาลงไป ก่อนจะชงักเมื่อความทรงจำของเธอไหลพรูออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โอ้ยยย ทำไมมันปวดหัวอย่างงี้นะ" ฟางร้องแล้วกุมหัวตัวเองอย่างทรมานสุดขีด ก่อนที่ความทรงจำของเธอจะเริ่มกลับมา น้ำในอ่างเริ่มล้นออกมา เพราะเธอกระสับกระส่ายไปมา น้ำในอ่างไม่ได้ช่วยให้เธอเย็นขึ้นเลยสักนิด เพราะตอนนี้เธอรู้สึกร้อนไปหมดทั้งตัว ก่อนที่เธอจะสลบเหมือดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟาง แต่งงานกับพี่นะ" ร่างสูงคุกเข้าลงขอเธอแต่งงาน เขามองเธอด้วยสายตาหวาน สายตาคู่นั้นมันทำให้เธอแทบอ่อนระทวย เธอตัวสั่นระริกด้วยความเขินอาย ร่างสูงจับมือเธอไว้แน่น เพื่อให้เธอรู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหนและเขาพร้อมที่จะยืนอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ....คือว่าฟาง ฟาง...." หญิงสาวยังคงไม่มั่นใจเท่าไหร่ เพราะผู้เป็นมารดาของเธอสอนไว้เสมอว่า การที่จะตกลงปลงใจกับใครนั้นต้องคิดไตร่ตรองให้ดีก่อน เพราะมันอาจทำให้เธอต้องมานั่งเจ็บช้ำหัวใจในภายหลัง ชายหนุ่มคนนั้นมองเธออย่างรู้ใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พี่เข้าใจฟางนะ พี่ว่าฟางกลับไปคิดให้ดีก่อนแล้วกัน" ชายหนุ่มยิ้มให้กับร่างบางอย่างอ่อนโยนแล้วจะเดินออกไปจากบ้านหลังใหญ่โตของเธอ แต่หญิงสาวกลับเรียกชายหนุ่มไว้ เขายิ้มอย่างดีใจ แต่ทว่ารอยยิ้มของเขาแฝงไว้ด้วยอะไรบางอย่าง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พี่เต้ยยยยยย" ฟางตื่นขึ้นมาหลังจากที่เธอสลบไปนานสองนาน ภายในตอนนี้เม็ดเหงื่อก็ผุดขึ้นบนร่างกายของเธอย่างเต็มไปหมด เธอยกมือขึ้นปาดเหงื่อ แล้วพยายามนึกถึงเขาอีกครั้งแต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ฟางตีน้ำด้วยความเสียดาย ก่อนจะได้ยินเสียงเพลงแดนซ์ดังออกมาจากข้างนอก เธอลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาแล้วรีบออกจากห้องน้ำทันที

 

มาอัพต่อละน้าาาา อย่ามัวแต่อ่านกันนะเทออออ55555 เม้นบ้างไรบ้าง