Everything for u ได้ทั้งนั้น

 

 

 

 

 

ตอนที่ 2 : เธอน่ารัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โธ่เอ้ยยยย เคราะห์กรรมซ้ำซัดอะไรของไอ้ป้อปวะ ขับรถชนคนแถมคนที่ถูกชนยังจะถูกตามฆ่าอีก เห้ยยย" เขื่อนเดินบ่นเข้ามาในห้องผู้ป่วยพิเศษในเช้าวันรุ่งขึ้น แต่ถูกแก้วพุ่งเข้ามาปิดปากแล้วลากไปหาป้อปปี้และโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อีเขื่อนพัง แกพูดอะไรของแกเนี่ย เรื่องผู้หญิงที่ไอ้ป้อปขับรถชนแล้วโดนตามฆ่าน่ะ ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเลยรู้มั้ย" แก้วเท้าเอวแล้วสั่งเขื่อนที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอาล่ะๆ เชี่ยเขื่อน มึงห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกนะเว้ยยย เดี๋ยวพวกเราจะซวยกันหมด ชั้นว่าเราเข้าไปเยี่ยมน้องเค้าหน่อยดีกว่า" ป้อปปี้ว่าแล้วก็เดินนำทั้งสามเข้าไปในห้องพักของฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ยยยยย เห็นหน้าชัดๆล่ะสวยว่ะ" โทโมะเมื่อเห็นหน้าของฟางแล้วรีบพุ่งเข้าไปหาฟางทันที จนแก้วต้องเดินเข้ามาทุบหลังไปทีนึงอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แหมมมม เห็นผู้หญิงทีล่ะไม่ได้เลยนะ คนป่วยก็ไม่เว้นนะแกนี่" แก้วพูด แล้วดึงหูโทโมะมานั่งที่โซฟา ก่อนที่แก้วจะเดินเข้าไปดูอาการของฟาง "เห้ยๆ ตื่นแล้วเว้ยยย" แก้วรีบพูด ทั้งหมดจึงรีบเข้ามาล้อมเตียงฟางไว้ทันที จนฟางที่งัวเงียตื่นขึ้นมาแล้วถึงกับงง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โอ้ยยยยยย นี่พวกคุณมาล้อมชั้นทำไมเนี่ย ถอยเลย! ชั้นจะไปเข้าห้องน้ำ -.-" ฟางโวยวายแล้วลากสายน้ำเกลือเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที โดยที่ทั้งสามมองตามอึ้ง!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โอ้โห แรงใช่ย่อยนะเนี่ย" เขื่อนพูดอย่างตะลึง โดยที่ป้อปปี้มองตามแล้วส่ายหน้าแต่ก็แอบยิ้มนิดนึง

 

..............................................................

 

"โอ้ยยยยยย หยุดเลยนะ ถามมาเป็นชุดอย่างนนี้ ใครจะตอบทัน แล้วดูปากชั้นนะคะ ชั้น จำ อะ ไร ไม่ ได้ โอเคนะคะ -.- ///" ฟางตอบแล้วทำหน้าเบื่อหน่าย

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ นี่คุณคะ ชั้นชื่อแก้วนะคะ เราพอจะเป็นเพื่อนกันได้มั้ยคะ" แก้วพุ้งพรวดเข้ามานั่งข้างฟาง แล้วมองตาปริบๆ ฟางยิ้มแล้วพยักหน้า แก้วยิ้มตอบแล้วถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แล้วคุณพอจะจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองได้บ้างมั้ยค่ะ" แก้วถาม ฟางพยายามนึกแต่ก็จำอะไรไม่ได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ แล้วหน้าคนที่จะทำร้ายคุณล่ะครับ คุณพอจะจำได้มั้ย" โทโมะถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้น ชั้น....มันเลือนลางมากอ่ะ ชื่อนี้มันติดอยู่ที่ปากอ่ะ ชั้นพยายามนึกแล้วนะ แต่ก็จำอะไรไม่ได้เลย" ฟางตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอาเถอะๆ งั้นเดี๋ยวเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่านะ เผื่อคุณจะจำอะไรได้บ้าง" ป้อปปี้พูด ทั้งสามคนก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะเดินนำออกไป ป้อปปี้เอารถเข็นมาให้ฟางนั่ง ฟางมองป้อปปี้แล้วเชิดใส่ ก่อนจะนั่งลงไป แล้วป้อปปี้ก็เข้นพาเธอออกไปทันที

 

...................................................................

 

"เฮ้ยยยยย ไอติม เดี๋ยวชั้นไปซื้อก่อนนะ" แก้วพูดแล้ววิ่งออกไปทันที โดยที่เขื่อนและโทโมะก็วิ่งตามไปด้วย ทิ้งให้ป้อปปี้อยู่กับฟางสองคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นาย! ชั้นอยากกินติมอ่ะ พาชั้นไปซื้อหน่อยน้าาาา นะ นะ นะ" ฟางมองป้อปปี้ตาปริบๆ ป้อปปี้ยิ้มขำ บทจะอ้อนก็อ้อนขึ้นมาเชียวนะ แล้วป้อปปี้ก็เข็นรถฟางตามแก้วไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นาย ชั้นยังไม่รู้จักชื่อนายเลยนะ" ฟางพูดแล้วก็เลียไอติมไปด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อยากรู้ชื่อนี่คืออยากจีบเค้าหรอ ^///^" ป้อปปี้พูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม จึงโดนฟางตีไปทีนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จะบ้าหรอยะ ก็เห็นว่านายเนี่ยมาดูแลชั้น แล้วเรายังไม่รู้จักกันเลย ก็เลยอยากรู้ชื่อแค่นั้นเอง อย่ามโนเลยเหอะ" ฟางพูดแล้วหลบหน้าป้อปปี้หน้าแดงจัด ป้อปปี้มองแล้วรู้ทันก็แอบอมยิ้มกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นชื่อป้อปปี้ เรียกสั้นๆว่าป้อปก็ได้ อืมมม พูดถึงเรื่องชื่อหรอ ชั้นจะตั้งชื่อเธอว่าไรดี" ป้อปปี้พูดแล้วหันมาถามฟาง ฟางส่ายหน้าแล้วกินไอติมต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"งั้นก็....ชื่อของขวัญมั้ย" ป้อปปี้หันมาถาม "ทำไมต้องชื่อนี้ง่ะ" ฟางหันมาถามป้อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็เธอเหมือนของขวัญอันล้ำค่าที่ถูกส่งมาให้กับหนุ่มสุดหล่ออย่างชั้นไงล่ะ" ป้อปปี้หยอดฟางไปที จึงถูกฟางตบไปฉาดนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อีตาบ้า ว่างมากนักใช่มั้ย ถึงได้เที่ยวหยอดคนนู้นคนนี้ไปทั่วเนี่ย ถ้าว่างมากก็เอาไอติมไปทิ้งให้ชั้นเลย ^^..." ฟางตอบไปอย่างเขินๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"รู้นะว่าเขิน อิอิ >_< ชอบชื่อนี้มั้ยล่ะ" ป้อปปี้ถามอีกครั้ง ฟางมองป้อปปี้นิดนึงแล้วพยักหน้า ป้อปปี้ยิ้มนิดหนึ่งแล้วเดินออกไป แต่ไม่วายหันมาบีบแก้มฟางไปทีนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คนบ้า >< ชั้นก็อายเป็นนะยะ" ฟางอมยิ้มแล้วจับแก้มตัวเองแล้วบิดไปบิดมาด้วยความเขิน ฟินนนน^^

 

 

 

 

 

 

ระหว่างนั้นมีชายสองคนขับรถมอเตอร์ไซต์ผ่านมาหน้าโรงพยาบาล หยิบปืนขึ้นมา แล้วยิงไปตรงที่ฟางนั่งทันที เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบริเวณ จนทำให้ผู้คนแถวนั้นวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น เสียงกริ๊ดของฟางดังขึ้น ป้อปปี้หันไปมองอย่างตกใจ เห็นฟางล้มไปกองกับพื้นแล้วเขารีบวิ่งไปดูอาการเธอทันที

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบ ฟางจะโดนยิงรึเปล่าน้าาาา ป้อปปี้นี่หวานตลอดๆ55555 เม้น-โหวตกันด้วยเทอออ จุ้บบบบ