Everything for u ได้ทั้งนั้น

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 10 : ทริปครั้งสุดท้าย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟาง ธนันต์ธรณ์ นีระสิงห์ เห้ยยย นี่มันขวัญหนิ งั้นแสดงว่าขวัญมีชื่อจริงๆว่าฟาง เดี๋ยวนะๆ นี่มันไฮโซหนุ่ม เต้ย พงศกร นี่หว่า ขวัญมีอะไรเกี่ยวข้องกับไฮโซเต้ยน้าา มีรูปคู่กันตั้งหลายรูป" โทโมะเลื่อนดูรูปในไอจีของฟางแล้วพูดเรื่อยเปื่อยอย่างคนขี้สงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ๊ะ! หรือว่าจะเป็นคู่หมั้นกัน" แก้วพูดแซวขึ้นมา เล่นเอาป้อปปี้และฟางหน้าเจื่อนลงไปทั้งคู่ ป้อปปี้รีบขอตัวออกไปจากตรงนั้นทันที โดยมีฟางตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ป้อป! เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมไม่อยู่ฟังที่โทโมะพูดก่อนล่ะ ชั้นจะได้รู้ความจริงแล้วนะ ว่าชั้นเป็นใคร" ฟางพูดแล้วเอียงคอมองป้อปปี้ แต่เขาเบี่ยงหน้าไปทางอื่น ฟางมองเขาด้วยความงุนงง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"งั้นป้อปก็แสดงความยินดีด้วยนะ ที่ขวัญรู้ความจริงแล้ว ต่อไปนี้ขวัญก็คงกลับไปอยู่กับครอบครัว แล้วก็....คู่หมั้นของขวัญอ่ะ" ป้อปปี้พูดอย่างงอนๆ ฟางหลุดขำออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่จะบอกว่างอนด้วยเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ นี่! เราเป็นแฟนกันแล้วน้าา ยังไงซะชั้นก็ไม่ทิ้งนายไปไหนหลอก" ฟางพูดแล้วยกนิ้วก้อยขึ้นมาหน้าป้อปปี้ "ชั้นสัญญานะ ว่าต่อไปนี้นายเป็นคนๆเดียวที่ชั้นรัก และชั้นก็จะรักนายตลอดไปๆๆๆๆๆๆ ชั้นสัญญา!" ฟางพูดแล้วยิ้มให้ป้อปปี้ เขามองฟางแล้วอมยิ้ม ก่อนจะยกนิ้วก้อยมาเกี่ยวกับฟางแล้วยิ้มให้กันอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ๆๆๆ สวีทกันเกินหน้าเกินตาไปแล้วนะ แหมมมม ทำอย่างกับโลกนี้มีกันอยู่สองคนน่ะ" แก้วเอ่ยแซวทันทีที่เดินออกมาพร้อมกับโทโมะ โดยที่โทโมะรีบเข้าไปเอาใจฟาง แก้วเห็นดังนั้นก็หน้าเจื่อนถอยออกมายืนห่างโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"งั้นต่อไปนี้เราจะเรียกฟางว่าฟางแล้วนะ เพราะมันเป็นชื่อจริงๆของฟาง แล้วนี่เป็นเบอร์ที่ฟางเมมไว้ว่า Mom ฟางจะโทรหาแม่ฟางหรือเปล่า แม่ฟางจะได้รู้ว่าฟางยังปลอดภัย และมารับตัวฟางกลับบ้าน" โทโมะพูด ฟางยิ้มรับแล้วตอบไปอย่างไม่ลังเล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ล่ะ ชั้นว่าอยู่อย่างนี้ก็มีความสุขดีนะ ได้อยู่กับเพื่อน แล้วก็.....คนที่เรารัก" ฟางพูดแล้วยิ้มเขิน ป้อปปี้ถึงกับหน้าแดงเมื่อฟางเอ่ยถึงเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"งั้นเรามาฉลองกันดีมะ ที่เรารู้ว่าฟางเป็นใคร ชั้นว่านะ....เราไปทะเลกันดีมะ ชั้นอ่ะนะ ไม่ได้ไปนานล่ะ คิดถึ๊ง คิดถึง ได้ข่าวว่าไอป้อปก็มีบ้านพักต่างอากาศอยู่ที่นั่นหนิ" แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ ฟางก็อยากไปทะเลเหมือนกัน" ฟางพูดแล้วหันไปมองป้อปปี้อ้อนๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอาล่ะๆ ในเมื่อทุกคนเสนอ ป้อปก็สนอง เราไปเก็บเสื้อผ้ากันดีกว่า ป่ะ" ป้อปปี้พูดขึ้น ท่ามกลางเสียงเฮของสองสาว โดยมีโทโมะมองแก้มแล้วอมยิ้มอยู่ห่างๆ หารู้ไม่ว่าโฟร์ที่ขับรถมาที่นี่เหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฮัลโหลค่ะ คุณปุ๊กผู้จัดการใช่มั้ยค่ะ ฝากบอกคุณเต้ยด้วยนะค่ะว่า...." โฟร์กำลังจะพูดต่อแต่สายตาอันแหลมคมของเธอดันเหลือบไปเห็นฟางกำลังขึ้นรถไปกับป้อปปี้ โฟร์มองอึ้ง! ไม่คิดว่าจะเจอฟางที่นี่ เธอรีบวางโทรศัพท์แล้ววิ่งตามรถของป้อปปี้ไป โดยที่ป้อปปี้ขับรถออกไปไกลแล้ว โฟร์มองตามรถของป้อปปี้ไปอย่างหมดหวัง น้ำตาเธอหยดเผาะออกมาจากดวงตา ฟางที่นั่งหลังกับแก้วกำลังจะหันไปหยิบทิชชู่หลังรถ เธอเห็นโฟร์กำลังยืนร้องไห้อยู่ เธอเพ่งมองดีๆแล้วความทรงจำเก่าก็ไหลกลับมาว่าภาพของโฟร์ที่ดูแลเธออย่างดี ภาพที่เธอแย่งตุ๊กตาโฟร์ไปจนโฟร์นั่งร้องไห้อย่างน่าสงสาร ภาพที่เธอวิ่งเล่นจนเกือบโดนรถชน ทำให้พ่อของเธอตีโฟร์อย่างหนักข้อหาว่าดูแลน้องไม่ดี แล้วภาพอีกหลายอย่างก็ไหลเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โอ้ยยยย พี่โฟร์" ฟางกุมหัวของเธอแล้วน้ำตาใสๆก็ไหลลงมาจากดวงตาคู่สวยอย่างหยุดไม่อยู่ท่ามกลางความตกใจของทั้งสาม แก้วรีบเข้ามากอดปลอบฟางไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นายป้อป จอดรถ ชั้นบอกให้จอด จอดดดดด!" ฟางหันไปตะคอกป้อปปี้เสียงดัง และน้ำตาที่ไหลพรากยังหยุดไม่อยู่ โฟร์มองอย่างหมดหวัง แล้วจะเดินออกไป ฟางเปิดประตูรถแล้ววิ่งตามโฟร์ไปอย่างดีใจที่พบพี่สาวของตน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พี่โฟร์ รอฟางด้วย รอฟางด้วย อย่าเพิ่งกลับไปนะพี่โฟร์ รอฟางด้วย" หญิงสาววิ่งร้องไห้มาบนถนน แล้วทรุดลงนั่งร้องไห้อย่างหมดหวังเมื่อเห็นโฟร์ขึ้นรถกลับไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พี่โฟร์ ทำไมไม่รอฟาง ทำไมไม่รอฟาง" ฟางนั่งร้องไห้แล้วสะอื้นอย่างหนัก ท่ามกลางแสงแดดที่ส่องจ้ามายังฟาง ฟางสะอื้นอีกครั้ง แล้วเป็นลมล้มพับลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟาง เป็นอะไรไปน่ะ กูว่าท่าไม่ดีละ พาไปโรงพยาบาลเถอะ" ป้อปปี้พูดแล้วอุ้มฟางขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความเป็นห่วงฟาง โดยมีแก้วคอยให้กำลังใจเค้าอยู่ข้างๆ

 

...............................................

 

"คนไข้ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ ก็แค่ลมแดดธรรมดาบวกกับการพักผ่อนน้อย เดี๋ยวก็กลับบ้านได้แล้วครับ" คุณหมอพูดขึ้นหลังจากที่ป้อปปี้พาฟางมาส่งโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว เขาถอนหายใจเฮือก! อย่างโล่งอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฮ้อออ ฟางไม่ได้เป็นอะไรล่ะ ชั้นว่าเราไปหาไรกินอร่อยๆดีกว่าโทโมะ แต่นายต้องเลี้ยงชั้นน่ะ เข้าใจมั้ย!" แก้วพูดอย่างอารมณ์ดี แล้วลากโทโมะออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฟางรู้มั้ย ว่าป้อปดีใจมากเลยน่ะ ที่ฟางไม่เป็นอะไร รีบออกจากโรงพยาบาลไวๆ เราจะได้เป็นเที่ยวทะเลกันนะครับคนเก่งของป้อป" ป้อปปี้มองร่างฟางผ่านกระจกห้องฉุกเฉินแล้วยิ้มอย่างดีใจ เขื่อนและเฟย์ที่รู้ข่าวก็รีบมาเยี่ยมฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะแฮ่ม อะแฮ่ม นี่ถ้าชั้นไม่รู้จักแกมาก่อนนะ ชั้นคิดว่านายเป็นบ้าไปแล้วล่ะ คนอะไรยืนพูดคนเดียว" เขื่อนพูดอย่างคนอารมณ์ดี เฟย์ยิ้มมุมปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ พี่เขื่อนคะ คือพอดีเฟย์หิวน้ำม้ากมากเลยค่ะ ตั้งแต่พี่เขื่อนไปรับเฟย์ที่ห้องเฟย์ก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยล่ะค่ะ พี่เขื่อนช่วยไปซื้อให้เฟย์หน่อยได้มั้ยคะ" เฟย์หันไปมองเขื่อนอ้อนๆ เขื่อนยิ้มรับแล้วออกไปซื้อน้ำให้เฟย์ เฟย์มองตามไปแล้วแสยะยิ้ม ก่อนจะแกล้งทำเป็นลมใส่ป้อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ น้องเฟย์ครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับ" ป้อปปี้ถามเฟย์อย่างสุภาพ เฟย์แกล้งซบไปที่ไหล่ป้อปปี้ แล้วส่ายหน้าบอกไม่ว่าเธอไม่ไหวแล้ว? ป้อปปี้จึงประคองเธอไปนั่งที่เก้าอี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขอบคุณคุณป้อปปี้มากเลยนะคะ ถ้าไม่ได้คุณ เฟย์คงแย่แน่ๆเลย ต้องขอบคุณอีกครั้งนะคะ" เฟย์ยิ้มอ่อยๆให้ป้อปปี้ ป้อปปี้ไม่ทันสังเกตจึงตอบไปตามมารยาท

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอกครับน้องเฟย์ อีกอย่างไม่ต้องเรียกพี่ว่าคุณหรอกครับ เรียกพี่ป้อปเฉยๆก็ได้" ป้อปปี้พูดแล้วยิ้มให้เฟย์ แก้วที่จะเดินขึ้นมาตามป้อปปี้ไปกินกาแฟชะงักกึก รีบแอบฟังบทสนทนาระหว่างเฟย์และป้อปปี้ด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมมานั่งกันสองคน แล้วอีเขื่อนแตกไปไหน" แก้วพูดตามประสาคนขี้สงสัย แล้วต้องเอามือปิดปากเมื่อเห็นเฟย์เลื่อนมือมากุมป้อปปี้ไว้ ผู้หญิงอะไรให้ท่าผู้ชายไปทั่ว กะแล้วไม่มีผิด -.-

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฟย์ น้ำได้แล้วน่ะ" เขื่อนชะงักทันทีเมื่อเห็นเฟย์จับมือป้อปปี้อยู่ เฟย์รีบชะงักมือออก แล้วปรับสีหน้าเป็นปกติยิ้มรับเขื่อนทันที เขื่อนมองเฟย์อย่างสงสัยที่พักหลังๆเวลาเขาจะมาเจอกับป้อปปี้เฟย์จะขอตามมาด้วยตลอด แก้วรีบวิ่งเข้ามาหาเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เขื่อน มีเรื่องจะคุยด้วย เกี่ยวกับเรื่อง....." แก้วพูดแล้วปรายตาไปมองเฟย์ เฟย์ชะงัก! จิกตาใส่แก้วกลับทันที แก้วรีบลากเขื่อนออกไปคุยในมุมทึบทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรเนี่ยยัยแก้ว อยู่ๆก็ลากชั้นมา โอ้ยยยย ร้อนก็ร้อน! มีอะไรก็รีบๆพูดมาเร็วๆ" เขื่อนบ่นกระปอดกระแปด แก้วเห็นเขื่อนที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรแล้วหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่แกโง่หรือแกล้งโง่กันห้ะ! นี่นายดูไม่ออกหรอว่าแฟนนายกำลังอ่อยไอป้อป แล้วคือตอนนี้ไอป้อปก็กำลังคบกับฟางอยู่ ชั้นดูๆนะ ป้อปมันคงรักฟางมาก แล้วฟางก็รักไอป้อปเหมือนกัน ถ้าฟางรู้นะ ซี้แหงแก๋" แก้วพูดแล้วเหงื่อตก เขื่อนคิดทบทวนแล้วก็ตะหงิดๆเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ๆ เฟย์ไม่ใช่แฟนชั้น คือชั้นต้องรับผิดชอบน้องเค้าเว้ยยย ชั้นยังไม่คิดที่จะมีแฟนหรอกนะ ชั้นว่าอีกหน่อยชั้นคงต้องชิ่งเฟย์แล้วล่ะ ว่าแต่ทำไมถึงเรียกขวัญว่าฟางด้วยฮะ! อย่าบอกนะว่าตั้งชื่อใหม่ให้ขวัญอีกแล้ว" เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ได้ตั้งชื่อใหม่เว้ยยย เพราะนี่เป็นชื่อของฟางจริงๆ ไอ้โมะมันแอบเก็บโทรศัพท์ฟางไปซ่อม แต่ชั้นมีเรื่องน่าสงัสยอย่างนึง ฟางมีรูปคู่กับไฮโซเต้ยด้วยอ่ะ ทำไมฟางถึงมีรูปคู่กับนายเต้ยด้วย" แก้วถามแล้วเกาคางตัวเองด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เค้าอาจจะเคยเจอกันก็ได้มั้ง คงไม่สนิทมากหร๊อกกก" เขื่อนพูด เขาเบื่อความน่าสงสัยของแก้วมากกกกก ให้ ก.ล้านตัวก็ยังได้ เพราะตั้งแต่คบเป็นเพื่อนมา แก้วชอบคิดเล็กคิดน้อย เก็บอะไรไม่เป็นเรื่องมาคิด เมื่อไหร่นิสัยขี้สงสัยของยัยทอมจะหายไปซะทีนะ? -.- หนูเขื่อนเบื่อที่จะต้องมานั่งตอบคำถามขร่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่อ่ะ ฟางมีรูปกับเต้ยหลายรูปมาก แต่เอาเถอะๆ เราอย่ามาคิดเรื่องเครียดๆเลย วันหยุดนี้นายจะไปทะเลกับไอ้ป้อปมั้ย ไอป้อปมันจะพาฟางไปเที่ยวพักผ่อนน่ะ" แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แหมมมม งานเที่ยวนี่ชั้นไม่พลาดหรอก แต่ชั้นว่านะเราออกไปจากตรงนี้กันเหอะ ร้อนจะตายอยู่แล้ว ไปๆ" เขื่อนพูดแล้วรีบลากแก้วออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หึ คิดจะชิ่งชั้นหรอ ไม่มีทางมีวันนั้นหรอก แต่ก็เอาเถอะ ชั้นยังมีป้อปปี้อีกคน ทั้งหล่อ รวย มีหน้าตาทางสังคม ได้เป็นผัวรับรองสบายไปทั้งชาติ" เฟย์พูดพลางเปิดดูภาพของป้อปปี้ในโทรศัพท์ แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

เฟย์ร้ายจิงไรจิงนะแกรรร ถ้าตอนนี้มีคำไม่สุภาพขอโทษจิงๆน้าาา เนื้อเรื่องอาจจะอืดนิดนึงนะ หลายคนอาจจะเบื่อกัน เราจะรีบอัพให้เสร็จนะ เรื่องใหม่แซบมาก555