เพลิงรักเล่ห์สวาท

                    ณ ห้องขนมจีน
"อ้าวพี่โมะ เฟย์ เฮ้ย!!! นั่นฟางเป็นอะไรน่ะ"
ขนมจีนเบิกตากว้างอย่างตกใจ
"เอาเข้าไปในห้องก่อนเถอะจีน ฟางเป็นลมน่ะ"
โทโมะพูดพร้อมอุ้มร่างบางไปวางบนเตียงอย่างเบามือ
"เฟย์ว่าฟางคงต้องทะเลาะกับพี่ป๊อปมาแน่เลยจีน ตอนที่เข้าไปทักนะเห็นร้องไห้ด้วยแหละ"
เฟย์เข้าไปกอดแขนขนมจีน
"จีน ป๊อปมีอะไรกับฟางรึยัง"
โทโมะถามเพื่อจะเดาสาเหตุของเรื่องครั้งนี้
"ยังค่ะพี่โมะ วันนั้นจีนไปห้ามทัน แล้วฟางขอพี่ป๊อปไว้ค่ะว่าเมื่อไหร่ฟางพร้อมฟางจะบอกพี่ป๊อปค่ะ แล้วพี่ป๊อปก็สัญญากับฟางแล้ว พี่ป๊อบไม่ใช่คนผิดสัญญานะคะ"
ขนมจีนอธิบายเป็นฉากๆ
"แล้วจะทะเลาะกันเรื่องอะไร"  
โทโมะสงสัยมาก แต่คงไม่พ้นเรื่องทะเลาะแน่ๆเพราะป๊อปปี้ขี้โมโห
"จีนนึกออกแล้วค่ะ เมื่อเช้าคุณแม่ตบตีฟางค่ะเพราะแต้งกิ้วไปฟ้องคุณแม่ว่าฟางเอ่อ... อ่อยพี่ป๊อปค่ะ พี่ป๊อบรักแม่มาก จีนเดาว่าน่าจะโมโหน่ะค่ะที่ฟางทำให้คุณแม่โมโห"
ขนมจีนพูดพร้อมลูบผมฟาง
"เวรกรรมอะไรของเธอน่ะฟางถึงต้องมาเจอพี่ชายฉัน"
"อืม"
โทโมะมองฟางอย่างสงสารเพราะโทโมะแอบหลงรักฟางตั้งแต่เมื่อ2-3ปีที่แล้วเพราะ เฟย์ ขนมจีน เขื่อน จองเบ แก้ว ป๊อปปี้ และโทโมะเองเป็นเพื่อน พี่น้อง ร่วมกลุ่มกันมาตั้งแต่เกิด ตั้งแต่เด็กๆเพราะพ่อแม่สนิทกัน พวกเค้าทั้งหมดโตมาด้วยกันจนบางคนพัฒนาความสัมพันธ์ไปเรื่อยๆเช่นเฟย์และเขื่อนที่คบหาดูใจกัน และจองเบกับขนมจีนที่กำลังจะแต่งกัน แก้วกับป๊อปปี้ที่หมั้นกัน(แก้วถอนหมั้นไปแล้ว) เหลือเขาคนเดียวนี่แหละที่ไม่มีใคร แต่เขาสังเกตทุกครั้งว่าหลังจากแก้วแยกย้ายกลับบ้านจะมีเด็กผู้หญิงคนนึงกลับบ้านพร้อมแก้วทุกครั้ง ผู้หญิงคนนี้ตัวเล็ก ผิวขาวนวล หน้าหวานหยดย้อย เขาได้ยินแก้วเรียกว่า ฟาง ซึ่งเขาก็ได้เจอเธออีกครั้งในวันที่ป๊อปปี้ไปซื้อเธอมา
"พี่โมะ เฟย์ ฝากเช็ดตัวให้ฟางด้วยนะค้ะ เดี่ยวจีนมา" ขนมจีนพูดพร้อมเดินกระแทกเท้าออกไปจากห้องแล้วเดินไปที่ห้องป๊อปปี้
พลั่ว!!!!  ขนมจีนปาหนังสือเล่มหนาใส่ป๊อปปี้อย่างแรง
"เกินไปแล้วน้ะพี่ป๊อป!!!"
ขนมจีนถลึงตาใส่ป๊อปปี้จนเขื่อนถึงกับหน้าซีดเพราะรู้ฤทธิ์ขนมจีนดี
"ใจเย็นมั้ย น้องจีน"
เขื่อนยิ้มเจื่อนๆ
"ไม่เย็นแล้วค่ะ พี่ป๊อปทำไมต้องดุด่าว่าฟางขนาดนั้นด้วย จีนรู้ว่าพี่รักแม่ แต่ฟางเขาไม่ได้ผิดอะไรเลย ไม่ผิดสักนิด จีนถามหน่อยเหอะพี่มีหัวใจรึเปล่าเนี่ย!!!"
ขนมจีนเหวี่ยงใส่พี่ชายเต็มๆ
"ก็พี่รักแม่ไงพี่ไม่ผิด"
ป๊อปปี้พูดจาแบบไม่สนใจ จนทำให้เขื่อนที่นั่งอยู่ข้างหมั่นไส้จนหันไปแยกเขี้ยวใส่
"ผิด!!!! ผิดตั้งแต่ที่พี่ซื้อฟางเข้ามาในบ้านหลังนี้แล้ว ฟังนะความฝันของผู้หญิงทุกคนแค่ได้มีความสุขในครอบครัว ได้แต่งงานกับคนที่รักมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ไม่ใช่มาเป็นนางบำเรอใคร เป็นนางบำเรอยังไม่พอยังต้องถูกคุณแม่แล้วก็พี่รังแก พี่ลองย้อนไปถามตัวเองดูสิว่าเป็นพี่พี่จะยอมให้ใครมาทำแบบนี้มั้ย"
ขนมจีนเหลืออด
"งั้นก็ฟังนะพี่ซื้อยัยนี่มาแล้วพี่เป็นเจ้าของยัยนี่แล้วพี่จะทำอะไรก็ได้"
ป๊อปปี้มองหน้าน้องสาวกลับ
"พี่ป๊อป พี่ไม่ใช่พี่ชายที่แสนดีของจีนเหมือนเมื่อก่อนแล้วพี่ไม่มีหัวใจอ่ะ พี่ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจของผู้หญิงคนนึงได้ลงคออ่ะ" ขนมจีนวิ่งออกไปด้วยความโมโห
"โธ่เว้ยยยย ไอเขื่อนที่แกบอกว่าฟางเป็นลมไอโมะมันเอาฟางไปไว้ไหน"
ป๊อปปี้ดูร้อนรนมากเพราะเขาคิดว่าฟางต้องเปนอะไรแน่ๆ ไม่งั้นยัยจีนน้องสาวคงไม่โกรธเขาขนาดนี้
"อยู่ห้องน้องแกมั้ง"
เขื่อนเดาๆ
ป๊อปปี้วิ่งไปที่ห้องขนมจีนอย่างรวดเร็ว และเป็นจังหวะที่โทโมะก้มหน้าลงไปใกล้หน้าฟางพอดิบพอดี ทำให้ป๊อปปี้ที่อารมณ์ไม่ดีอยู่พาลคิดไปไกลว่าโทโมะ คิดไม่ซื่อกับผู้หญิงของเขา เขาจึงกระชากโทโมะออกมาและต่อยเข้าที่ใบหน้าเต็มๆ
"ไอเพื่อนเวร มึงแทงข้างหลังกู!!"
ป๊อปปี้ซึ่งถูกเขื่อนจับไว้อยู่ตะโกน
"พ่อมึงสิ กูไม่หักหลังเพื่อนหรอกเว้ยสมองมึงมีอ่ะคิดมั่ง"
โทโมะก็โมโหไม่แพ้กันแต่ไม่อยากต่อยกลับ
"กูไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นแหละ คนของกู กูดีแลเองได้"
ป๊อปปี้พูดพร้อมไปอุ้มฟางที่ยังไม่ฟื้นเดินไปห้องตัวเอง
"พี่ป๊อปๆ ฟางไม่สบายอยู่นะ พี่ป๊อป!!!"
เฟย์ตะโกนออกไปแต่ไม่เป็นผลเพราะป๊อปปี้ได้พาฟางเข้าไปในห้องแล้ว
"เป็นห่าไรมันวะเนี้ย"
เขื่อนอดงงกับความบ้าของป๊อปปี้ไม่ได้
ทุกอย่างอยู่ในสายตาของแต้งกิ้วทุกอย่าง
"เดี่ยวจะฟ้องคุณหญิง55555" แต้งกิ้วหัวเราะอย่างสะใจ

ว้าววววววววว น่าสงสารพี่ฟางจังเลยใช่มั้ยค้ะ แหม่ๆๆๆๆเราก็พึ่งรู้นะเนี่ยว่าหนุ่มโทโมะจะเคยเห็นฟางมาตั้งนานแล้วทีนี้จะเป็นไงต่อไปล่ะ ในเมื่อเพื่อนหลงรักผู้หญิงคนเดียวกัน พี่น้องก็ทะเลาะกันมีหวังถ้ายัยแต้งกิ้วไปฟ้องแม่พี่ป๊อปฟางคงต้องถูกจัดการแน่ๆ มาเอาใจช่วยกันนะค้ะ