เพลิงรักเล่ห์สวาท

                    ณ ห้องรับแขก

"ไม่มีทาง!!!!"

"ทำไมล่ะค้ะคุณแม่ ไหนๆพี่ป๊อปปี้ก็ซื้อตัวฟางมาแล้วและฟางก็เป็นคนดีนะค้ะแม่จัดการให้ฟางได้เป็นภรรยาที่ถูกต้องของพ่ป๊อปเถอะค่ะ พี่ป๊อปจะได้ไม่ต้องถูกคนอื่นว่าไม่ดี เสียๆหายๆนะค้ะ แล้วฟางจะได้มีศักดิ์ศรีด้วย" ขนมจีนกำลังโต้เถียงกับคุณหญิงแม่ของเธอเรื่องความถูกต้องระหว่างฟางกับป๊อปปี้

"ศักดิ์ศรีเหรอยัยจีน คนดีเหรอยัยจีน แค่ทำอาชีพนี้ก็รู้ได้แล้วว่าต่ำ สถุน!!!! จะหวังศักดิ์ศรีอะไรอีกอีกห้ะ มันไม่เหมาะสม!!!" คุณหญิงแม่พูดได้สีหน้าเหยียดหยาม

"แต่ฟางถูกพ่อบังคับมาทำงานนี้นะค้ะ ไม่ได้ตั้งใจมาทำงานนี้หรอก" ขนมจีนสงสารฟางใจแทบขาดที่ฟางถูกแม่ของเธอดูถูก

"นั่นไง!!! พ่อแม่มันสถุนขนาดนี้ ลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น นังฟางนี่ก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ" 

"คุณแม่!!!! " ขนมจีนตกใจเผลอตะโกนออกไป

"แกอย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะยัยจีน แกเห็นคนอื่นดีกว่าแม่เหรอ ผู้หญิงที่จะได้ขึ้นทะเบียนสมรสและแต่งงานกับตาป๊อปมีเพียงคนเดียวเท่านั้นคือหนูแก้ว!!!" คุณหญิงแม่ออกคำสั่ง

"นิคุณ คุณจะไปบังคับให้ตาป๊อปมันแต่งงานกะหนูแก้วทำไมแล้วคุณมีสิทธิ์อะไรไปดูถูกหนูฟางอย่างนั้น!!!"

"คุณพ่อค้ะ คุณพ่อช่วยคุยกะคุณแม่หน่อย" ขนมจีนเดินไปกอดแขนพ่อและอ้อน

"คุณพี่ ทำไมฉันจะให้ลูกแต่งกะคนที่เหมาะสมไม่ได้ ส่วนเรื่องนังฟางฉันใช่สิทธิ์ที่ฉันอยู่สูงกว่ามันดูถูกมัน" คุณหญิงมองคุณผู้ชายตาแข็ง

"คุณนี่มันชักจะเหมือนยักษ์เข้าไปทุกวัน ถ้าคุณยังไม่หยุดนิสัยนี้ผมคงทนกับได้ไม่นานหรอก ทำกับผม ผมไม่ว่า แต่นี่มันลูกคุณ คุณไม่รักเค้าหรือไงถึงได้บังคับแบบนี้" คุณผู้ชายประกาศกร้าว

"อ้ายยยย คุณห้ามเลิกกับฉันนะ แล้วทำไมล่ะตาป๊อปลูกฉัน ฉันสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ"

"งั้นคุณฟังไว้เลยนะถ้าคุณยังทำแบบนี้ผมจะเลิกกับคุณสมบัติสักชิ้นผมก็จะไม่ให้คุณเอาไปแม้แต่ชิ้นเดียว" คุณผู้ชายยื่นคำขาดและเดินออกไปทันที หารู้ไม่ว่าตลอดเวลานั้นป๊อปปี้แอบฟังอยู่ทั้งหมด เขาคิดว่าฟางเป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อแม่เขาทะเลาะกัน เขาจึงขึ้นไปที่ห้องขนมจีนและลากฟางที่กำลังจัดเตียงยุไปที่ห้องเขาทันที

"คุณป๊อปปี้คุณจะทำอะไรฉันน่ะปล่อยน้ะ" ฟางเริ่มตกใจกลัว

"ฉันจะทำโทษเธอ!!! เธอทำให้พ่อแม่ฉันทะเลาะกัน" ป๊อปปี้บีบข้อมือฟางอย่างแรง

"ฉันไม่ได้ทำ คุณจะโทษฉันได้ยังไง ทำไมไม่โทษตัวเองบ้างล่ะว่าถ้าคนไม่ซื้อตัวฉันมาตั้งแต่แรกเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิด และคุณก็จะได้แต่งงานกะคู่หมั้นคุณไง" 

"อย่ามาสอดรู้เรื่องฉัน ปากดีนักใช่มั้ย ได้!!!! ฉันจะทำให้เธอหุบปากตอนนี้แหละ" พูดจบป๊อปก็ก้มลงไปจูบปากฟางทันที 

"อื้อ อุนอ๊อบ อ่อยอั๊น อั๊น อ๋าย ใอ ไอ๊ ออก (คุณป๊อปปล่อยฉัน ฉันหายใจไม่ออก)" และป๊อปปี้ก็พยายามจะปลุกปล้ำฟางให้ได้ เลยเลื่อนจากริมฝีปากบางมาไซร้ซอกคอแทน

"คุณป๊อปปล่อยฟางเถอะนะค้ะ ไหนคุณป๊อปสัญญากับฟางแล้วไงว่าจะรอให้ฟางพร้อมก่อน คุณสัญญากับฉันแล้ว ฮือๆ คุณสัญญากับฉันแล้ว" ฟางได้แต่ร้องไห้และใช้แรงน้อยๆที่มีของเธอขัดขืน

"เออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กลับห้องยัยจีนได้แล้ว โทดๆๆๆๆ" ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน

"ค่ะ" ฟางพูดแล้วรีบเดินออกไปแต่ป๊อปกลับเรียกเธออีกครั้ง

"เดี่ยว เห็นยัยจีนบอกว่าเธอทำอาหารอร่อย พรุ่งนี้ทำอาหารเช้ามาให้ฉันหน่อยสิเอามาให้ที่ห้องนะ ฉันต้องทำงานไม่มีเวลาลงไปน่ะ" ป๊อปี้เปลี่ยนอารมณ์อย่างกระทันหัน

"ค่ะ เดี่ยวฉันทำมาให้ คุณอยากทานอะไรหรอค่ะ" ฟางถามป๊อปปี้ด้วยความดีใจที่ป๊อปปี้พูดดีๆกับเธอแบบนี้

"เอาข้าวต้มกุ้งนะฉันชอบกิน เอ้าะเอากาแฟขึ้นมาด้วยน้ะ เห้ยๆขนมปังสองแผ่นด้วย อย่าลืมน้ะๆพรุ่งนี้อ่ะ" ป๊อปปี้พูดอย่างกับจะกินตอนนี้ ฟางขำกับคำพูดที่เปลี่ยนอารมณ์ไปอย่างรวดเร็ว

"ค่ะ เดี่ยวฟางทำมาให้นะค่ะคุณป๊อปปี้" พูดเสร็จฟางก็เดินออกไปจากห้องของป๊อปปี้ ป๊อปปี้แอบมองฟางและยิ้ม

ณ ห้องขนมจีน

"คุณจีนค้ะฟางนอนก่อนนะค้ะพรุ่งนี้ต้องรีบตื่นค่ะ" ฟางหันไปพูดกับขนมจีนที่นั่งอ่านหนัังสืออยู่

"นิ เลิกเรียกฉันว่าคุณ เรียกจีนพอเครม้ะ" ขนมจีนหัวเราะ

"จ้ะ จีน" ฟางพูดแปลกๆ

"ดีมาก เอ๋ แล้วพุ่งนี้จะตื่นไปไหนแต่เช้าอ่ะ" ขนมจีนสงสัยมาก

"อ่อ คุณป๊อปอยากให้ฟางทำอาหารไปให้น่ะค่ะ" ฟางตอบขนมจีนพร้อมลงไปนั่งบนเตียง

"ชิ อยากจะกินฝีมือฟางล่ะสิ พี่ป๊อปต้องชอบมากแน่ๆเพราะฟางฉลาดในการเดาใจคน ถึงทำอาหารออกมาได้ถูกใจคนกิน ที่สำคัญอร่อยมากกกกก" ขนมจีนชมออกนอกหน้า

" จ้ะ ขอบคุณน้ะจีน แต่บางมุมของคุณป๊อปก็ดูน่ารักนะค้ะไม่เห็นโหดร้ายเลย" ฟางพูดกับขนมจีนที่ตามมานั่งที่เตียงของเธอ

"พี่ป๊อปอ่ะเป็นคนอารมณ์ดี น่ารักมากเลยนะฟาง แต่แม่บังคับพี่ป๊อปตลอดเวลาตั้งแต่เด็กจนโตก็ทะเลาะกับพ่อให้พี่ป๊อปกดดัน พี่ป๊อปเลยเหมือนขาดความอบอุ่น ขาดความรัก พี่ป๊อปเลยไปโหยหาความรักกับคนอื่นเลยดูเหมือนเป็นเสือผู้หญิง ต่างจากฉันที่พ่อกับแม่เลี้ยงมาอย่างดี เพราะเป็นลูกสาวและลูกคนสุดท้อง ใครที่ไม่สนิทกับพี่ป๊อปเลยคิดว่าพี่ป๊อปเป็นคนหยิ่งน่ะ" ขนมจีนสงสารป๊อปปี้จับใจ

"ฟางไม่เคยรู้เลยน้ะจีน " ฟางสงสารป๊อปปี้ขึ้นมาทันที

"จีนอยากให้ฟางรักพี่ป๊อปน้ะ" ขนมจีนยิ้มแล้วล้มตัวลงนอน พร้อมกับฟางที่นอนคิดถึงความน่าสงสารของป๊อปปี้