ฤทธิ์รัก

....ห้องประชุม ใหญ่....

วันนี้ผมมาประชุมที่คณะเรื่องการเตรียมงานในวันแข่งกัฬาสีของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่...ซึ่งจะมีขึ้น

ในวันอาทิตย์หน้า....

"เอาล่่ะเราจะทำความเข้าใจและสอบถามเกี่ยวกับการชักซ้อมกีฬาของแต่ละคณะกัน...ถ้าใครสงสัย

หรือต้องการอะไรเพิ่มเติมก็เสนอมาได้เต็มที่เลยนะ"

"อ้าว!!กริช...วันนี้คู่หูนายไม่มาเหรอ..."

"ไวท์...ไม่ค่อยสบาย...ผมก็เลยให้พัก...พี่มีอะไรจะฝากถึงไหมล่ะ"

"ไม่มี...ก็ฝากไปบอกด้วยว่าให้หายเร็ว ๆ ละกันนะ"

หลังจากที่ผมประชุมกันอยู่สักพักหนึ่ง...เสียงคนเปิดประตูเข้ามา...

"ขออนุญาตครับพี่...และขอโทษด้วยที่มาสาย...พอดีที่ห้องมีปัญหานิดหน่อย..." เสียงกัปตัน...ที่

เอ่ยขึ้นพร้อมกับ...ยืนพูดกับพี่ประธานข้าง ๆ ผม

"อืม...ไม่เป็นไร...นั่งก่อน...ตอนนี้เรากำลังคุยถึงเรื่องระยะเวลาและกำหนดการที่จะใช้ใน

งาน...อ่อ...กลุ่มของกัปมีปัญหาหรืออะไรให้พวกพี่ช่วยไหม..."

"ไม่มีครับ...กลุ่มของผมเรียบร้อยและสามัคคีกันดี.." ผมสัมผัสได้ว่าคำหลังที่มันเอ่ยขึ้นมันพยายาม

เน้นคำให้หนักขึ้นเพื่อประชดผม...

"อ่อ...พี่เรื่องถือป้ายคณะอะ...ฝ่ายที่เป็นผู้ชาย...ของผมมันยังขาดอยู่...พอดีคนที่ผมเล็งไว้มัน

ไม่ว่างแล้ว...พี่พอมีใครที่เคยถือมาแล้วบ้าง...คือผมอยากจะยืมตัวหน่อย....อ่อ...ได้ข่าวว่าคู่หูของ

กริช...ว่างใช่ไหม...ผมขอยืมตัวหน่อยได้ไหม...ครับ"

"นั่นสิ...คนของกริชว่างใช่ไหม...ไวท์...เคยถือมาแล้ว...ยังไงก็ให้กัปมันยืมตัวหน่อยละกัน...กริช

ไม่มีปัญหาใช่ไหม"

"ครับ...."

ผมไม่รู้เลยว่ากัปตันรู้เรื่องที่ไวท์..ไม่ได้ถือป้ายได้ไง...เพราะมันเป็นเรื่องภายในทีมของผมที่เรายัง

ไม่ได้บอกใคร...ผมเป็นคนเสนอไม่ให้ไวท์ถือเองเพราะ...ไม่ยากให้มันเหนื่อย...เพราะทุกปีที่มัน

ถือ...มันต้องตื่นมาซ้อมและฝึกเดินสนาม...ซึ่งสาเหตุนี้ทำให้มันเป็นโรคกะเพาะ..ผมจึงตัดปัญหาไม่

ให้มันถือในปีนี้...และคิดว่าจะไม่ให้ถืออีกเลย...ถ้าไม่จำเป็น...แต่เห็นทีต้องเปลี่ยนให้มันถือเพราะ

พี่ประธานขอผมไว้...และผมก็ไม่อยากมีปัญหากับกัปตันด้วย...ผมต้องรู้ให้ได้ว่ากัปตันรู้เรื่องนี้ยังไง

..................ห้องเรียนของไวท์.................

"ปาย...เมื่อวานกูเห็น...กัปตันเดินไปไหนไม่รู้กับไวท์....กัปตันบอกมึงรึเปล่าเรื่องนี้"

"อ่อ...ไม่ได้บอก...เพราะยังไม่ได้เจอกัปตันเลย..วันนี้กัปมีประชุมที่คณะ...."

"กูไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องของมึงหรอกนะ...แต่กูเป็นห่วงมึง...ไม่อยากให้มึงถูกหลอก..."

เสียงเพื่อนบอกผมเรื่องกัปตันกับไวท์...เมื่อวานหลังจากไปกินข้าวกัน..ผมกับกัปตันก็แยก

กัน...เพราะผมไม่ได้พักที่หอ...ผมไปกลับรถเมล์ทุกวัน...ความจริงมันเป็นเรื่องปกติที่กัปจะไปยุ่งกับ

ใครหรือไปไหนมาไหนกับใคร...เพราะกัปบอกผมเสมอว่า...กัปให้ผมได้แค่คำว่าเพื่อน...เพื่อนสนิท

เท่านั้น...แต่ผมมีสิทธิ์รู้ความจริงใช่ไหม...อย่างน้อยก็เพื่อตัวผมเอง...

"ไวท์!! เมื่อคืนไปไหนกับกัปตันมาเหรอ...."

"ปาย!!......อ่อ...เมื่อคืนไม่ค่อยสบายนิดหน่อย...กัปผ่านไปเจอพอดี...ก็เลยพาไปเอายาที่ห้อง

พยาบาล...ปาย....มีไรรึเปล่า.."

"เปล่าหรอก...เห็นเพื่อนมันบอกว่า...เห็นกัปกับไวท์เดินด้วยกันเมื่อคืน...ปายก็เลยอยากรู้เฉยๆ ไ่ม่

มีไร...อ่อ...แล้ววันนี้กริชไปไหนเหรอ..."

"วันนี้กริชที่ประชุมที่คณะเรื่องกีฬาสี...คงไม่ได้เข้าเรียนหรอก..."

"จริงเหรอ...กัปตันเองก็มีประชุมเหมือนกัน...งั้นหลังเลิกเรียนเราไปหากัปตันกับกริชดีไหม...." 

" อืม...ก็ดีนะ...เราจะได้เดินคุยไปด้วยกัน...."

...............หลังจากประชุมเสร็จ..................

"ไอ้กัป...กูมีเรื่องจะคุยกับมึงหน่อย!!"

"ถ้าเป็นเรื่องที่กูรู้ได้ไงว่าแฟนมึงไม่ได้ถือป้ายคณะ...กูว่ามึงไปถามแฟนมึงเองดีกว่า...เรื่องของมึงกู

ไม่อยากจะยุ่ง...อ่อ...แล้วคราวหน้าคราวหลังมึงก็ช่วยดูแลเค้าให้ดี ๆ ...อย่าให้ป่วยแบบนั้น

อีก...และก็โทรศัพท์มือถือที่หล่นแตกไป...มึงก็อย่าลืมซื้อให้มันละกัน...." เสียงกัปตันที่มันบอก

ผม...ทำให้ผมรู้ว่าเมื่อคืน...ไวท์คงเจอกับมัน...และต้องมีอะไรมากกว่าคำว่าเจอแน่นอน...ผมไม่

ชอบเลยที่ไวท์มีอะไร...แล้วปิดบังผม..ทั้ง ๆ ที่ผมย้ำชัดแล้วว่า...หากมีอะไรให้โทรหาผม...ไม่ใช่

บอกให้คนอื่นมาช่วยแบบนี้...ยิ่งเป็นไอ้กัปตันด้วยแล้ว...ผมโครตเกลียดมัน...

"ไอ้สัตว์!!ไหนมึงบอกไม่อยากยุ่งเรื่องของกู...แต่มึงกลับไปยุ่งกับคนของกู...มึงคิดเหี้ยไรอยู่ว่ะ!!"

เสียงไอ้กริชที่ตะโกนต่อหน้าผม...ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะโมโห...แต่ก็ไม่อยากมีปัญหา...เพราะ

ตอนนี้คงมีปัญหาสำคัญที่มันต้องเคลียร์มากกว่าผมแน่นอน...

"กริช!!!" ผมตะโกนเรียกเสียงดังก่อนที่ร่างสูงนั้นจะเดินผ่านหน้าผมไป...แต่ทำไมวันนี้ผมถึงรู้สึกได้

ถึงสายตาที่เย็นชาที่ลอบมองมาแบบนี้...กริชกำลังโกรธอะไรผมรึเปล่า...

.......จบตอนแล้ว..............กริชจะจัดการยังไงกัปไวท์.......อย่าลืมมาลุ้นกันนะค่ะ^^