ฤทธิ์รัก

............มุมหนึ่งของมหาวิทยาลัย...........

"ไวท์...ตรงนี้ปา่ยว่าเนื้อหามันน้อยไปหน่อย...ต้องเพิ่มหัวข้อนี้ให้มันดูสมดุลกับข้อความที่เราต้อง

ขยาย..."

เสียงปายกำลังทบทวนข้อมูลที่จะเอาไปทำรายงาน...ความจริงรายงานที่จะทำ...ผมทำเสร์จ

หมดแล้ว...แต่มันเป็นแผนของกริชที่อยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง...

"อ่อ...งั้นข้อมูลทุกอย่างที่ปายให้ไวท์ไป...ปายขอเอาไปทบทวงอีกครั้งแล้วเราค่อยมาเช็คดูอีกที

ก่อนพิมพ์...วันนี้ปายขอกลับบ้านก่อนนะ...พอดีมีธุระ..ที่บ้าน...."

"โอ๊ย!!!...ปายไวท์ปวดท้องอะ...ปะ...ปาย..อย่างเพิ่งกลับบ้านตอนนี้ได้ไหม...อยู่เป็นเพื่อนไวท์

ก่อน...." แต่ปายดันหาข้อมูลทุกอย่างทันเสร็จก่อนเวลามาก...ผมจึงต้องใช้วิธีอื่นเพื่อถ่วงเวลา

ไว้...

"อ้าว!!!...ไวท์ปวดมากไหม.....ให้ปายพาไปห้องพยาบาลไหม..."

"มะ...ไม่เป็นไร...ไปพักที่ห้องกริชก็ได้....ไวท์....รบกวนเวลาปายรึเปล่า...."

"เปล่าเลย...มาเดี๋ยวปายช่วยพยุง...อ่อ...แล้วนี่กริชไม่อยู่เหรอ...."

"กริชไปธุระเรื่องงานของมหาลัยอะ...คงจะกลับค่ำ ๆ หน่อย..."

"ค่ำๆ เหรอ...."

"ปาย....รีบกลับบ้าน...รึเปล่า...."

"ก็...รีบนะ...แต่ปายคงทิ้งไวท์ไว้คนเดียวไม่ได้หรอก...งั้นปายโทรบอกที่บ้านก่อนนะ"

"ขอบคุณนะปาย"

.........หน้าบ้านปาย...

 ผมนั่งรอที่หน้าบ้านพี่ปาย...มาสักพัก...ก็ไม่มีวี่แววว่าพี่ปายจะมาสักที....จนกระทั่ง...

"ฮัลโหลพี่ปาย...วันนี้ไม่ได้กลับแล้วเหรอ...ไม่เป็นไรครับ...ครับ...ฝันดีนะครับพี่"

"เสียใจมากไหมน้องชาย...!!!...." เสียงที่ดังขึ้นข้างหลังทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง...

"มานั่งรอแฟนคนอื่นกลับบ้านทุกวัน..แบบนี้...น่าสงสารจริงๆ"

"ไอ้กัป..มึงใจเย็น ๆ ดิ....อ่อ..พี่เป็นเพื่อนของปาย..."

"ส่วนกู!!!...เป็นแฟนปาย...และก็ไม่ใช่แฟนธรรมดา...เป็นผั..."

"ไอ้เหี้ยกัป!!!...มึงเงียบไปเลย...และไปรอกูที่รถ...เดี๋ยวกูเคลียร์เอง...ไปสิ!!!" ผมพยายามดัน

หลังไอ้กัปให้มันไปที่รถ....เพราะถ้ายังปล่อยให้มันพร่ำอยู่ตรงนี้...คงได้มีเรื่องกันแน่...

"อ่อ...พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วย...มันใจร้อนไปหน่อย...แต่พวกพี่มาดีนะ...แค่อยากมาบอก

ว่า..."

"พี่ไม่ต้องพูดหรือบอกอะไรผมหรอกครับ...ผมรู้ว่าเพื่อนพี่เป็นแฟนกับพี่ปาย...และรู้ว่าพี่ปายก็ยัง

รักเพื่อนพี่อยู่...ผมไม่ได้คิดจะแย่งพี่ปายจากเพื่อนพี่...ผมแค่อยากดูแลพี่ปาย...และอยู่ข้าง ๆ

แบบนี้...พี่สบายใจได้นะครับ...ผมบริสุทธิ์ใจและเป็นลูกผู้ชายพอที่จะไม่ทำเรื่องแย่ ๆ แบบ

นั้น...เพราะผมคงมีสิทธิ์แค่นี้..." น้ำเสียงที่หนักแน่นของคนตรงหน้าทำให้ผมนับถือในความกล้า

และมั่นคงในรัก...

"พี่เชื่อนะว่า...ถึงแม้ว่ารักครั้งนี้ขอน้องจะไม่สมหวัง...แต่อย่างน้อยช่วงเวลาดี ๆ ที่น้องได้รับจาก

ปาย...มันจะอยู่ในใจน้องตลอดไปนะ...น้องลองเปิดใจ...แล้วพยายามมองรอบ ๆ ตัว...น้องบ้าง

อาจจะพบความรักที่มันเป็นของน้องก็ได้....สู้ ๆ นะครับ..."

"ฝากเพื่อนพี่ดูแลพี่ปายด้วยนะครับ..ผมอยากเห็นพี่ปายมีความสุข...."

"ครับ..."

ผมรู้มาตลอดว่าพี่ปายมีแฟนแล้ว...เพราะผมแอบมองพี่ปายทุกครั้งที่พี่ปายเที่ยวสวนสาธารณะ

ผมนั่งรอฝั่งตรงข้ามทุกวันเพื่อจะรอว่าเมื่อไหร่พี่ปายจะมาที่นี่อีก...จนวันนั้น...พี่ปายมาคน

เดียว...มาพร้อมกับความเสียใจ...ใบหน้าที่นองไปด้วยน้ำตาของพี่ปายในวันนั้น...ทำให้ผมต้อง

แกล้ง...เดินชน...แกล้งทำทีเป็นว่าจะรีบไปขึ้รถทั้ง ๆ ที่อยากจะถามใจจะขาดว่าพี่เป็นอะไรรึ

เปล่า...เสียใจหรือทุกข์ใจอะไรไหม...แต่ผมไม่อยากให้พี่ปายต้องนึกถึงมันอีก...ผมจึงพยายาม

ทำทุกอย่างเพื่อให้พี่ปายยิ้ม...หัวเราะได้...และผมก็ทำมันสำเร็จ...แต่ตอนนี้คงหมดหน้าที่ของผม

แล้ว...เมื่อเจ้าของหัวใจตัวจริงมาทวงตำแหน่ง...เดิมที่เค้าเคยยืนอยู่ข้าง ๆ พี่ปาย...ผมขอให้พี่มี

ความสุขและรักษาหัวใจของพี่ให้ดี ๆ นะครับ...พี่ปาย...

.............ห้องกริช......

"นี่มันอะไรกันไวท์!!...ทุกคนหลอกปาย...เพราะอยากจะช่วยให้ปายกับกัปคืนดีกันแค่นั้น

 เหรอ...ปายบอกแล้วไงว่าปายลืมทุกอย่างไปหมดแล้ว..." เสียงปายแผดเสียงดังลั่นเมื่อผมถุกจับ

ได้ว่าไม่ได้ปวดท้องจริง ๆ ...ในเมื่อแผนแตกแล้วผมจึงจำเป็นต้องเล่าแผนการของกริชให้ปาย

ฟัง...อย่างเลี่ยงไม่ได้...

"ทุกคนทำเพื่อปายนะ...ไวท์อยากให้ปายมีความสุข...อยากให้ปายให้โอกาสกัปได้แก้ตัว

บ้าง...กัปรักปาย...แค่ไหน...ปายสัมผัสมันไม่ได้เหรอ..."

"หึ...หึ...รักที่กัปมีให่ปายมันก็แค่รักที่มาจากความต้องการทางร่างกายของปาย...กัปบอกและย้ำ

ปายเสมอว่า...กัปต้องการแค่เงินของปาย...ไม่ใช่หัวใจ...ปายทนให้กัปทำร้ายความรักของปาย

แบบนี้ไม่ไหวแล้วไวท์...ปายเจ็บปวด....."

"ปาย...ไวท์เชื่อนะว่ากัปรักปายจริง ๆ ...ปายไม่เชื่อ...ปายดูนี่สิ"

"ปายอยากมีแหวนสักวงเพื่อแสดงถึงของแทนใจกับกัปไม่ใช่เหรอ...กัปออกแบบมันเองกับมือเลย

นะ...ตั้งแต่ที่ปายบอกเลิกกัปวันนั้น...กัปก็เอาแต่วาดรูปออกแบบแหวนนี้ให้ปาย...เพื่อหวังว่าสัก

วันหนึ่งปายกลับมา...กัปจะได้มอบมันด้วยมือของกัปเอง...ปาย...กัปอาจจะพูดไม่ตรงกับการกระ

ทำ...เพราะกัปแสดองออกไม่เป็น...ปายเชื่อรึยัง...อืม...." ภาพวงแหวนที่สลักชื่อ ปาย &

กัปตัน...เด่นตระหน่าอยู่ข้างรอบวงแหวน...มันสวยงามมาก...จนรู้สึกได้ถึงความรักที่กัปมีให้

ผม...ผมควรกลับไปหาหัวใจของผมสินะ....ผมลืมรักของเราไปได้ยังไง....

"ขอบคุณมากนะไวท์....ขอบคุณ...."

"ก็อก ๆๆๆๆ"  เสียงเคาะประตูดังขึ้น...

"กัป!!!!...ปายขอโทษ...." ทันทีทีปายเห็นหน้าผม....ปายสวมกอดผมด้วยความคิดถึง..ผมจึง

กอดตอบไปด้วยความรัก....ผมได้ปายกลับมาแล้ว....ผมได้หัวใจของผมกลับมาที่เดิมแล้ว...

...............จบตอนแล้ว.........อุปสรรคความรักของทั้งสองคู่หมดไปแล้ว....ตอนต่อไปจะมีแต่

ความหวาน ๆ ฟิน ๆ ส่งท้านตอนจบนะค่ะ...^^