ฤทธิ์รัก

-

เขียนโดย chadaapp

วันที่ 11 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 14.24 น.

  30 ตอน
  2 วิจารณ์
  33.73K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 เมษายน พ.ศ. 2558 16.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) แกล้งลืม(ใช่ไหม)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ฮัลโหล...พี่กำลังพักเที่ยงอยู่....น้องละทำอะไรอยู่...ตอนเย็น...ได้สิ...โอเค...แล้วเจอกันนะ

ครับ" 1 อาทิตย์แล้วที่พบกับพีเจอกันที่สวนสาธารณะนั้น...ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร...แต่รู้ว่าทุกครั้งที่

เจอพี...ผมมีความสุขมาก...มากจนลืมใครบางคนไปแล้ว(รึเปล่า)...

"ปาย...คุยกับใครเหรอ...."

"อ่อ...น้องข้างบ้านอะ...ทำไมเหรอ"

"เปล่า...ไวท์แค่สงสัย...ว่าปายเปลี่ยนเบอร์มือถือเหรอ"

"ใช่....เพิ่งเปลี่ยนเมื่อวาน...ขอโทษที่ไม่ได้บอก...อะ...นี่เบอร์ใหม่...ไวท์...ปายยังไม่อยากให้

ใครรู้เบอร์ใหม่อะ...ไวท์อย่าเพิ่งบอกใครนะ"

"อืม..."

หลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาลมา...กริชก็เล่าเรื่องทุกอย่างของปายกับกัปตันให้ผมฟัง...ผม

เคลียร์กับปาย...ปายบอกว่าไม่ได้โกรธหรือรู้สึกอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว...ภายใต้ท่าทีที่

พยายามปกปิดความเสียใจของปายผมรู้ว่าปายยังเสียใจและรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น...ผมไม่รู้ว่า

ตอนนี้ปายกำลังคิดอะไรอยู่...แต่เท่าที่ผมสัมผัสได้...ปายเปลี่ยนไป...

"กริช...ช่วงนี้ปายแปลก ๆ ...ปายดูสดใส...และร่าเริงเกินไป...มันเร็วเกินไปสำหรับคนที่กำลัง

เสียใจหรืออกหักจากความรักนะกริช...แถมทุกครั้งที่หมดคาบเรียนปายก็มักจะรีบกลับบ้าน

ทันที...ไม่รอ...ไม่ถาม...ไม่ใส่ใจ...เหมือนแต่ก่อน...หรือว่าปายจะหมดรักกัปจริง ๆ แล้ว..."

"ไวท์...กูว่าเราคงต้องบอกไอกัปมัน...ให้มันทำอะไรสักอย่าง...เพื่อให้ปายกลับมาเหมือน

เดิม...ก่อนที่จะสายไป..."

"แล้วเราจะทำยังไงดี...."

"กูจัดการเอง...มึงแค่อยู่ข้าง ๆ กู แบบนี้...พอ"

...........สวนสาธารณะข้างมอ.................

"พี่ปาย....ทางนี้ครับ..."

"รอนานไหม...พี่ซื้อเค้กมาฝาก...อ่อ...พี่ไม่รู้ว่าพีชอบรสไหน...ก็เลยเอามา 2 รส ให้เลือก..."

"พี่ปาย...ผมก็ซื้อเค้กมาให้พี่เหมือนกัน...และผมก็ไม่รู้ว่าพี่ชอบรสไหน...ผมก็เอามา 2 รสเหมือน

กัน..."

"ห๊ะ...จริงดิ...5555...ใจตรงกันชะงั้น...ว่าแต่ทำไมวันนี้ซื้อเค้กมาล่ะ..."

"อ่อ...วันนี้วันเกิดผม...ไม่เคยมีใครซื้อเค้กให้ผม...ผมซื้อเค้กให้ตัวเองทุกปี..."สายตาที่หลุบลงต่ำ

ของพี...ทำให้ผมสงสารจับใจ...ผมจึงเอื้อมมือไปลูบหัวเกรียน ๆ นั้น...พร้อมกับเอาเค้กทั้งหมดตั้ง

รวมกันบนโต๊ะแล้ว...

" Happy Birth  Day To You Happy Birth Day To You  Happy Birth To You...ขอให้

พีโชคดีมีความสุขตลอดปีนะครับ...อ่อ...ไม่มีเทียนปัก...ไม่ต้องเป่าก็ได้เนอะ"

" พรึบ!!!...ขอบคุณนะครับพี่ปาย...ขอบคุณ....พี่รู้ไหมเค้กและคำอวยพรของพี่เป็นของขวัญชิ้น

แรกของผม...และผมสัญญา...ผมจะเก็บมันไว้ที่ตรงนี้...ที่หัวใจ..." แรงกอดของพี...ทำให้ผมรู้สึก

แปลกๆ ...ยิ่งพีจับมือผมไปวางที่ตำแหน่งอกด้านซ้ายด้วยแล้ว...ผมรู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจของ

พีที่มันดังจนเกือบจะทะลุออกมา...เหมือนกับหัวใจของผมที่มันสั่นไหวทุกครั้งที่สบตาใส ๆ

นั้น...ผมเป็นอะไร..

"อ่อ...ขอโทษนะครับ...ผมดีใจมากไปหน่อย..."

"ไม่เป็นไรหรอก...มากินเค้กกันดีกว่า...พรุ่งนี้พี่ติดธุระที่มอ...คงจะกลับช้า...พีไม่ต้องรอนะ.."

"งั้น...ผมรอพี่ที่หน้าบ้านพี่นะครับ....อ่อ...ผมรอพี่ได้ใช่ไหมครับ"

"อืม....ได้สิ"

ท่าทางความสุขและความรู้สึกดีๆที่่ทั้งคู่กำลังมีให้กัน...ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร...ผมรู้แต่ว่า...ปายเป็น

ของผม...ผมควรจะทำอะไรสักอย่าง...เพื่อดึงหัวใจผมคืนมา...

"ได้ใหม่แล้วลืมเก่าเลยนะมึงไอ้ปาย...มึงอย่าคิดว่า...กูจะปล่อยให้มึงทิ้งกูไป...หึ....หึ...แล้วเจอ

กันนะ.....ไอ้เด็กแสบ!!"

 

...........เรื่องราวจะดำเนินต่อไปยังไงอย่าลืมติดตามกันนะค่ะ^^................

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา