ฤทธิ์รัก

"ไวท์...วันนี้ปายต้องไปธุระกับกัปอะ...ไวท์กลับหอไปก่อนไหม..."
"ได้สิ...งั้นไวท์...กลับก่อนะ...พรุ่งนี้เจอกัน..."
หลังจากผมเดินมาได้สักพักรู้สึกได้แรงกระชากที่ฉุดผมให้เข้าไปในร้าน...เค้กหน้ามอ...
"เอ๊ะ!...ปะ..ปล่อย"
"ไวท์...กูเอง..."
"กริช!!..."
"ใช่...กูเอง...มึงเป็นไงบ้าง....กูเป็นห่วงมึง...และก็จะมาเตือน ๆ มึงว่า...ชวงนี้จะไปไหนมาไหน
ระวังตัวด้วย...เพราะมีคนจ้องจะทำร้ายมึงอยู่"
"แล้ว...กริชรู้ได้ไง...บางทีอาจจะไม่มีอะไรก็ได้นะ..."
"กูรู้และมั่นใจว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับมึงแน่นอน...แต่มึงไม่ต้องกลัว...กูช่วยมึงได้แน่นอน...แค่
มึงสัญญาว่าจะเชื่อใจกู...แค่นี้..."
"อ่อ...ไม่ต้องให้ไวท์เชื่อใจกริชหรอก...เพราะไวท์รักกริช...และรักมากกว่าคำว่าเชื่อใจ"
"ฮัลโหลว่าไง...เออ...มารับตรงนี้...และอย่าลืม...ห้ามทำอะไรคนของผม...โอเค...ขอโทษนะ
ไวท์"
" ฮึก...อืออออ.." ผมสั่งให้เคนมารับไวท์ที่นี่เพราะถ้าให้ไปรับที่อื่นจะทำให้แตกตื่นกันเปล่าๆ เมื่อ
รถตู้คันสีขาวของเคนแล่นมารับ...ผมจึงประคองไวท์ให้นั่งลง...
"อย่าลืมที่ผมขอ..."
"ไม่ต้องย้ำหรอกผม..จำมันขึ้นใจแล้ว"
........ตึกร้าง........
"ครีม!!...ผมเอาตัวมันมาให้แล้ว" ผมตะโกนบอกครีมพร้อมกับวางร่างไว้ตรงลานกว้าง...
"ดีมาก!!...เคนทำงานได้เร็วและถูกใจครีมจริง ๆ"
"แล้วที่นี่จะเอาไงต่อ...จะให้จัดการเลยไหม"
"ยังก่อน...รอให้มันตื่นก่อน...ครีมอยากจะตบสั่งสอนมันชะหน่อย..."
"เคน...จับมันมัดไว้ตรงระเบียงนั้น...หน่อยครีมอยากให้มันตากฝนชะหน่อยคงจะชื่นช่ำ
หัวใจ...555"
" อ่อ...ระเบียงตรงนั้น...มันสูงไป..คะ..เคนว่าเราเปลี่ยนมาตรงนี้ดีกว่าไหม...ครีมจะได้ไม่ต้องปืน
ขึ้นไปไง...มันสูงไป...เคนกลัวว่าครีมจะไม่สะดวก"
"เคน!!...เคนมีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่ง...ไม่มีสิทธิืเสนออะไรทั้งนั้น!!!"
"อ่อ...ได้ๆๆๆ"
ผมพยายมถ่วงเวลาด้วยการบอกว่าจะต้องใช้เชือกแบบไหน...ยังไง...แต่ก้ไม่เป็นผลเพราะครีม
ใจร้อนมาก...ผมจึงต้องมัดไว้ที่ริมระเบียง.....ซึ่งตอนนี้อากาศข้างนอกเย็นมาก มีทั้งลม
และฝนกระหน่่ำลงมาอย่างต่อเนื่อง...ผมควรทำยังไงดี...
"แค่กๆๆ...โอ๊ย!!!" ผมรู้สึกได้ถึงความหวานเย็นที่กระทบผิว...และเจ็บแขนมาก...สายฝนที่กระ
หน่าลงตอนนี้มันทำให้..ผมต้องพยายามดิ้นเพื่อให้เชือกมันหลุด...แต่มันไม่ได้ผล...นี่รึเปล่าที่
กริชมาเตือนผมว่าจะมีคนมาทำร้าย...ผมตกใจที่คนที่ทำร้ายผมคือ...
"ครีม!!!" ครีมเดินตรงมาหาผมพร้อมกับใช้มือบีบคางและจิกเล็บลงไป...ทำให้เลือดไหลเป็นทาง
ตรงแก้ม...
" ไง...กว่าจะตื่นนะ..กูหมั่นไส้มึงมานานล่ะ...เพระามึงพี่กริชถึงได้เปลี่ยนใจไปจากกู..ความ
รัก...ความหวังดี...ที่กูพยายามทำให้...พี่กริชมองข้ามมันไป...มึงรู้ไหมว่ากูรอเวลานี่มานานแค่
ไหน...รอให้พี่กริชเปิดใจยอมรับกู...ในฐานะคนรัก...จนพี่กริชยอมใจก่อนคบกับกู...แต่มึงกลับ
เข้ามาแทรกกลาง...ระหว่างเรา...จนพี่กริชเปลี่ยนไป..." น้ำเสียงที่เอ่ยไปด้วยความเครียดแค้นของปายทำให้ผมกลัว...ผมจึงพยายามพูดหว่านล้อม...
"ครีม...ไวท์เองก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกริชแล้ว...เราเลิกกันแล้ว..."
" เพี๊ย!!!!...โกหก!!...ถ้ามึงเลิกกับพี่กริชจริง...พี่กริชต้องกลับมารักกู...ไม่ใช่เมินใส่กูแบบนี้!!"
ผมอาศัยจังหวะที่ครีมเผลอโทรรายงานคุณกริช...คุณกริชบอกให้ผมพยายามถ่วงเวลาไว้...เพื่อ
รอ...ผมจึง..
"อ่อ...ครีม..เคนมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยเรื่องเงินค่าจ้าง"
หลังจากนั้นครีมก็ลงมาคุญกับผม...พยายามชวนคุยเรื่องอื่น ๆ ไปด้วย จนกระทั่งได้ยินเสียง
รถของคุรกริช...ผมจึงวิ่งไปที่ระเบียงเพื่อปลดเชือก...แต่..
"หยุด!!!...อย่าขยับ...หึ...หึ..ที่แท้มึงก็ทำงานให้ตำรวจ...กูคิดไว้แล้วว่ามึงต้องหักหลังกู"
"ครีม!!...มันไม่ใช่แบบนั้นนะ..คุณกำลังทำผิด....การฆ่าคนมันบาป...และผมก้ไม่อยากทำร้าย
ใครอีก"
"มึง!!..มีสิทธิ์ไรมาห้ามกู...มึงเองก็ทำเรื่องชั่ว ๆ มานับไม่ถ้วน...ได้!!!ในเมื่อมึงไม่ช่่วยกู...กูก็จะ
จัดการกับอีนี่เอง..." 
"ครีม!!!!...อย่า!!!"
.............จบตอนแล้ว......ครีมทำอะไรไไวท์....กริชจะมาช่วยทันไหม...อย่าลืมติดตามกันต่อนะค่ะ^^