คู่ชีวิต(is love)

"อ้าว สวัสดีจะฟาง"จินนี่ที่เดินเข้ามาที่บริษัทแล้วเห็นฟางก็เข้ามาทัก
 
"สวัสดีค่ะ คุณจินนี่"ฟางที่พูดแล้วกล่าวทักทายกลับ
 
"คุณป๊อปอยู่ไหม"จินนี่พูดแล้วเหล่มองทางอื่น
 
"พอดีคุณป๊อปออกไปคุยกับลูกค้านะค่ะอีกสักพักก็คงมา"ฟางที่ไม่ทันพูดจบจินนี่ก็เดินเข้าไปที่ห้องทำงานของป๊อปปี้ จินนี่ที่เดินเข้ามาในห้องของป๊อปปี้ก็เดินเข้าไปสำรวจในห้องจนไปสะดุดตากลับกรอบรูปที่ซ่อนเอาไว้ในซอกตู้เก็บเอกสารแล้วพลิกมาดูมันเป็นรูปภาพที่ป๊อปปี้และฟางรับน้องโดยป๊อปปี้เขียนไว้ใต้ภาพว่า ' กี่ปีแล้วยัยแม่ต่าย รักแกนะ'จินนี่ที่ดูรูปภาพเป็นจังหวะเดี๋ยวกับที่ฟางเปิดประตูเข้ามาเขาจึงรีบเก็บรูปไว้ที่ตู้เหมือนเดิม
 
"อ้าวฟางฉันวานไรเธอหน่อยสิ"จินนี่ที่พูดแล้วยิ้มให้
 
"ค่ะ "ฟางที่พูดแล้วเดินมาหาจินนี่
 
"เอากาแฟดำให้ฉันแก้วหนึ่งสิ"จินนี่สั่งฟาง ฟางที่ได้ยินจินนี่สั่งกาแฟดำ ทำไมสั่งกาแฟดำเหมือนป๊อปปี้เลยแต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรจึงเดินไปชงกาแฟให้จินนี่ 
ไม่นานฟางก็เดินเอากาแฟมาเสิรฟ์ให้จินนี่
 
"นี้ค่ะกาแฟ"ฟางที่พูดแล้วยื่นกาแฟให้จินนี่
 
"ขอบใจนะ"จินนี่ที่พูดแล้วก็ราดกาแฟ ลงพื้นแล้วก็ทิ้งแก้วกาแฟต่อหน้าฟาง
 
"อุ๊ป ขอโทษนะฟางพอดีไม่ชอบกินกาแฟดำก็เลยเททิ้งนะ"จินนี่พูดแล้วนั่งลงที่โซฟาแล้วนั่งมองหน้าฟางอย่างซะใจ
 
"ค่ะ"ฟางที่พูดแล้วก้มลงเก็บแก้วกาแฟตอนนี้ฟางโมโหมากไม่รู้ว่าฟางเกลียดอะไรเธอจึงทำแบบนี้ จินนี่ที่เห็นป๊อปปี้กำลังเดินมาจึงแกล้งลงไปเก็บแก้วกาแฟช่วยฟาง
 
"ฟางทำไมซุ่มซามแบบนี้ล่ะ ไม่ดีเลยนะ"จินนี่ที่ทำเป็นเอ็ดฟางป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาเห็นจินนี่เก็บช้อนกาแฟช่วยฟางก็เดินเข้ามาถาม
 
"นี้เกิดอะไรขึ้นนะ"จินนี่ที่เห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาก็เลือนมือมาบีบมือฟางแน่นแล้วมองหน้าฟางอย่างร้ายๆ
 
"ฟางเขาทำกาแฟหกนะค่ะจินนี่เลยช่วยเก็บ"จินนี่ที่พูดแล้วรีบไปคล้องแขนป๊อปปี้แล้วยิ้มแหย่ๆใส่ฟาง
 
"ทำไมซุ่มซามแบบนี้ล่ะฟาง ที่หน้าที่หลังก็ระวังหน่อยแล้วกัน"ป๊อปปี้ที่เอ็ดฟางจินนี่ที่มองดูอยู่ก็แอบซะใจแต่ฟางที่ตอนนี้เริ่มน้ำตาคลอเบ้าก็เบือนหน้าหนีแล้วพูด
 
"ค่ะ คุณภานุ"ฟางที่พูดกระแทกเสียงแล้วเดินออกไปป๊อปปี้ที่เห็นฟางเปลี่ยนศัพนามแบบนี้ก็รู้ว่าฟางกำลังโกรธเขาอยู่
 
ฟางที่เดินเข้ามาที่มุมชงกาแฟแล้วก็เข่าทรุดปล่อยโฮออกมาทันที เขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจินนี่ไม่ชอบเขาแต่ทำไมถึงทำแบบนี้ทั้งที่ฟางไม่เคยทำอะไรให้จินนี่มาก่อน แต่ป๊อปปี้กับจินนี่ก็เหมาะสมกันดีนะ ทั้งฐานะการงาน การเงิน เขาเหมาะสมกันจริงๆแต่ทำไมเราถึงเจ็บแบบนี้ล่ะป๊อปเป็นเพื่อนเรานะ
 
"ทำไมฉันถึงเจ็บแบบนี้ว่ะป๊อป"ฟางที่พูดแล้วยิ่งร้องไห้ฟุบลงที่เข่าตัวเองอยู่พักใหญ่
 
หลังจากที่ฟางร้องไห้อยู่พักใหญก็ขอตัวลากลับก่อนวันนี้เฟิร์นไม่ได้ไปมหาลัยฟางจึงรีบปาดน้ำตาแล้วยิ้มแย้มเข้าบ้านทันที
 
"อ้าวพี่ฟางมาแล้วหรอทำไมวันนี้กลับมาเร็วจัง"เฟิร์นที่พูดแต่ยังไม่ล่ะสายตาจากจอโทรทันศ์จึงไม่สังเกตฟางที่ร้องไห้
 
"อ่อ พี่ปวดหัวนิดหน่อยนะเลยกลับเร็วพี่ขึ้นไปก่อนนะ"ฟางที่พูดแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านทันที
 
"เป็นอะไรของเขานะ"เฟิร์นที่เห็นพี่สาวผิดปกติก็แปลกใจ ฟางที่เข้าไปในห้องพักใหญ่ก็ลงมาทำอาหารให้น้องสาวแล้วนั่งทานข้าวด้วยกัน
 
"เอ้อ พี่ฟางทำไมเดี๋ยวนี้เฟิร์นไม่ค่อยเห็นพี่ป๊อปมาที่บ้านเราเลยล่ะ"เฟิร์นที่พูดเล่นเอาฟางชะงักทันที
 
"เขาจะมาทำไม เขาก็ต้องมีงานของเขา ไม่มีเวลามาไร้สาระกับเราหรอกกินได้แล้ว"ฟางที่ดุเฟิร์นเล่นเอาน้องสาวนิ่วหน้าอย่างอารมณ์เสียแล้วเดินขึ้นบ้านไป ฟางที่เห็นน้องสาวเดินขึ้นบ้านไปอย่างหงุดหงิดน้ำตาก็เริ่มคลอเบ้าอีก
 
"พี่ป๊อปเขาควรจะอยู่กับคนที่คู่ควรสิเฟิร์น"ฟางที่พูดออกมาแล้วน้ำใสๆก็ไหลออกจากตา หลังจากที่ฟางกินข้าวเสร็จ ฟางก็เดินมาปลอกแอ็ปเปิ้ลฟางที่เหม่อไปด้วยปลอกแอ็ปเปิ้ลไปด้วยก็เผลอทำมีดบาดมือตัวเอง 
 
"โอ๊ย"ฟางที่ดูดเลือดในมือแล้วกดแผลไว้
 
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆ ฟางที่ยังไม่ได้ทำแผลก็มีเสียงกริ๊งจากหน้าบ้านฟางที่เดินออกไปเปิดประตูก็พบว่าเป็นป๊อปปี้ที่ยืนรอที่หน้าบ้าน
 
"อ้าวป๊อป เขามาที่บ้านก่อนสิ"ฟางที่เชิญป๊อปเขามาในบ้านแล้วก็เดินไปเอาน้ำมาให้ป๊อปปี้
 
"ฟางนิ้วไปโดนอะไรมา"ป๊อปปี้ที่เห็นแผลในมือฟางก็รีบพูด
 
"อ่อพอดีปลอกแอ็ปเปิ้ลนะ มีดเลยบาดมือเอาเดี๋ยวไปทำแผลก่อนนะ"ฟางที่พูดแล้วเดินไปเอากล่องยามานั่งทำแผลแต่ป๊อปปี้รั้งมือฟางมาเพื่อจะทำแผล
 
"ป๊อปไม่เป็นไรฟางทำเอง"ฟางที่เห็นป๊อปปี้ดึงมือไปก็รีบพูดแต่ป๊อปปี้ก็รั้งมือไว้แล้วหยิบแอ็ลกอฮอลมาเช็ดแผลให้ฟาง
 
"ป๊อป ฟางแสบ"ฟางที่พูดแล้วบีบไหล่ป๊อปปี้แน่น
 
"ป๊อปก็เจ็บเนี้ย"ฟางที่ได้ยินปีอปปี้ก็เลิกบีบแล้วผละออกจากป๊อปปี้ทันที
 
"ขอโทษ"ฟางที่แอบเขิลป๊อปปี้ที่เห็นฟางเขิลก็รีบแกล้ง ป๊อปปี้อุ้มฟางมานั่งที่ตักแล้วล็อคตัวฟางแน่นฟางที่ขัดขืนแล้วจ้องหน้าป๊อปปี้
 
"จ้องทำไมอยู่เฉยๆถ้าทำแผลแล้วป๊อปเจ็บตัวป๊อปก็ต้องทำแบบนี้และ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าฟางกลับฟางที่พยายามขัดขืนแต่ป๊อปที่เห็นฟางขัดขืนก็รีบจักกะจี้เอวฟาง ฟางที่ตอนแรกขัดขืนก็ยิ่งดิ้นแล้วหัวเราะออกมา
 
"พอแล้ว ไอ้ป๊อป ไอ้หมี ป๊อปโอเค โอเค"ฟางที่พูดแล้วป๊อปปี้ก็เลิกจักกะจี้
 
"ยอมนะ โอเคนะ"ป๊อปปี้ที่ถามอีกครั้งแล้วชี้หน้าฟาง
 
"โอเคยอม"ฟางที่พูดแล้วหยุดหัวเราะยอมให้ป๊อปปี้ทำแผล
 
"แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง"ป๊อปปี้ที่บ่นฟางที่หมั้นไส้ก็ทำมือจะทุบป๊อปปี้
 
"แนะ"ป๊อปปี้ที่ชี้หน้าดุฟาง ฟางลดมือลงแล้วยอมให้ป๊อปปี้ทำแผล
 
"โอ๊ยยย"ฟางที่ร้องเพราะถูกป๊อปปี้ราดยาแดงใส่แต่ฟางที่ร้องก็ทั้งกอดทั้งทุบป๊อปปี้
 
"เป็นไงล่ะดื้อนัก สมน้ำหน้า"ป๊อปปี้ที่หัวเราะแล้วติดพลาสเตอร์ให้ฟาง ฟางที่มองหน้าป๊อปปี้แล้วน้ำตาเริ่มคลอเบ้าจนป๊อปปี้ที่เงยหน้ามาก็ตกใจ
 
"ฟางเป็นไรป๊อปทำเจ็บหรอ ป๊อปขอโทษ"ป๊อปปี้ที่มองหน้าฟางแล้วถาม
 
"ปล่าว ขอบคุณนะ"ฟางที่พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
 
"ไม่เอาสิไม่ร้อง"ป๊อปปี้ปาดน้ำตาให้กับฟาง
 
"ป๊อปขอโทษนะ ที่ป๊อปดุฟางไปเมื่อกลางวันนะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วกุมมือฟางแน่น
 
"ไม่เป็นไรป๊อปฟางไม่เป็นไร แค่นี้เองสบายมาก"ฟางที่พูดแต่ยิ่งร้องไห้ ก็ผละเข้ากอดป๊อปปี้ทันทีป๊อปปี้ที่รู้สึกได้ว่าฟางกำลังพยายามฟื้นก็รีบห้าม
 
"ถ้าฟางเหนื่อยฟางพักก่อนก็ได้"ป๊อปปี้ที่พูดยิ่งทำให้ฟางร้องไห้หนัก
 
"ขอบคุณนะป๊อปขอบคุณจริงๆ แต่ฟางขออยู่แบบนี้สักพักนะ"ฟางที่พูดแล้วกอดป๊อปปี้แน่นทำไมเวลาอยู่กับเขาแล้วเรารู้สึกดีแบบนี้
 
"ป๊อปฟางเจ็บอ่ะ"ฟางที่รีบวิ่งมาหาป๊อปปี้ที่อัศจรรน์แล้วล้มหัวเข่าถลอก
 
"สมน้ำหน้ารีบวิ่งมาไม่ดูทาง"ป๊อปปี้ที่นั่งหัวเราะฟาง ฟางที่เห็นป๊อปปี้หัวเราะก็รีบตีทันที
 
"ใครล่ะที่หลอกให้รีบมานะ"ฟางที่พูดก็กอดอกเชิงงอน
 
"อะ อะ อะ เดี๋ยวป๊อปไปเอายามาทำแผลให้"ป๊อปปี้ที่เดินไปไม่นานก็เอาแอ็ลกอฮอลกับยาแดงและผ้าพันแผลมาให้ฟาง
 
"เอามาให้ทำไม"ฟางที่งอนแล้วแกล้งเบือนหน้าหนีป๊อปปี้ ป๊อปปี้ที่หมั่นไส้ก็ราดแอ็ลกอฮอลลงบนแผลฟางจนฟางสะดุงรีบผละไปกอดป๊อปปี้ทันที
 
"ไอ้ป๊อป ไอ้หมีมันแสบรู้ไหนเนี้ย"ฟางที่ทั้งกอดทั้งทุบป๊อปปี้
 
"อื่อ งอนนักฉันก็เจ็บเนี้ยฟางเล่นทุบซะ"ป๊อปปี้ที่มองหน้าฟางที่กอดตัวเองอยู่
 
"ขอโทษ"ฟางที่ขอโทษป๊อปปี้แล้วยอมให้ป๊อปปี้ทำแผลต่อจนเสร็จ
 
"อะเสร็จล่ะ"ป๊อปปี้ที่ทำแผลให้ฟางเสร็จก็เก็บของใส่กระเป๋า
 
"ขอบคุณนะ ไอ้หมี"ฟางที่พูดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินแต่ไม่ทันจะเดินฟางก็เจ็บแผลแล้วก็ล้มลง
 
"ฟางลุกไหวไหม"ป๊อปปี้ที่พยุงฟางลงมาจากอัศจรรน์แล้วถาม
 
"ไหวมั้ง"ฟางพยายามลุกแต่เจ็บแผลก็ล้มลงแต่ป๊อปปี้ประคองไว้ทัน
 
"งั้นเดี๋ยวขี่หลังป๊อปนะ"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วย่อให้ฟางขี่หลังตัวเอง
 
"ขอบคุณนะ"ฟางที่ขอบคุณแล้วกระโดดขี่หลังป๊อปปี้ แล้วป๊อปปี้ก็อาสาเดินไปส่งฟาง
 
"ป๊อปฟางถามอะไรหน่อยสิ"ฟางที่อยู่ในหลังป๊อปปี้ก็ถาม
 
"ว่ามา"
 
"ฟางหนักไหม"ฟางที่ถามด้วยหน้าตาอยากรู้
 
"หนัก หนักมากด้วย"ป๊อปปี้ที่พูดเล่นเอาฟางนิ่วหน้าแล้วฟาดลงที่หลังป๊อปปี้ทีหนึ่ง หลังจากนั้นป๊อปปี้ก็ให้ฟางขี่หลังแล้วไปส่งฟางถึงบ้าน
 
"ฟาง ฟาง "ป๊อปปี้ที่กอดฟางอยู่ก็สกิด แล้วผละฟางออกจากอ้อมกอดตอนนี้ฟางหลับแล้วป๊อปปี้ที่มองหน้าฟางตอนหลับแล้วยิ้มออกมา
 
"ยัยแม่ต่ายขี้เซาจริงๆ"ป๊อปปี้พูดจบก็อุ้มฟางขึ้นไปนอนที่ห้องนอนแล้ววางฟางลงที่เตียง
 
"ฝันดีนะครับแม่ต่าย คนเก่งของพ่อหมี"ป๊อปปี้พูดแล้วก็ก้มลงจูบลงที่ปากของฟางก่อนจะลงไปแล้วปิดประตูให้ฟาง
 
ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ ที่ฉันได้เจอเธอ ได้รักโดนไม่ต้องขอ ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร  "รัก"
...................................................................................................................
                                                                                                 ป๊อปปี้.
 
อะ อะ อัพล่ะน๊าหวานปนเศร้า ไรเตอร์ก็อัพซะดึกง่วงแปป
 
ใครที่อ่านแล้วอย่าลืม "เม้น" นะค่ะไรเตอร์จะได้เอามาปรับปรุง
 
รักรีดเดอร์ที่อ่าน ฮัพพพพ