คู่ชีวิต(is love)
10.0
เขียนโดย kobkob
วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.56 น.
28 chapter
89 วิจารณ์
42.62K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
26) พอร์ชเฟิร์น ท้อง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่แต่งานของเอี้ยเสร็จพอร์ชและเฟิร์นที่แต่งงานไปก่อนได้สามเดือนแล้วก็กลับมาอยู่ที่บ้านในกรุงเทพโดยป๊อปปี้และฟางก็มาจัดการกิจการที่เหลือที่กรุงเทพส่วนเอี้ยและป๊อปปี้ก็ช่วยกันบริหารรีสอตร์ของตัวเอง
แอด เสียงประตูบ้านเปิดออกมาร่างสูงและร่างบางของหญิงและชายเดินเข้ามาในบ้านที่เต็มไปด้วยเศษถุงขนมและอุปกรณ์เชียร์กีฬาทั้งสองเดินไปที่โซฟาพบว่าเป็นสองสามีภรรยาที่นอนเอาหัวอิงซบกันอยู่
"เฟิร์น เฟิร์น"ฟางที่สะกิดน้องสาวจนคนข้างๆน้องสาวกลับสะดุงแทน
"อ้าวไอ้ป๊อป ฟางมาได้ไงเนี้ย"พอร์ชที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเห็นสองคนก็ทั้งก่อนที่จะไปปลุกคนตัวเล็กที่นอนหนุนไหล่เขาอยู่
"อ้าวพี่ป๊อป พี่ฟาง"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะยิ้มให้ทั้งสอง
"เป็นอะไรเนี้ยสองคนงานกาารไม่ทำรึไงค่ะถึงได้ดูบอลกันจนดึกดืนแบบเนี้ย"ฟางที่พูดแล้วมองดูทั้งสอง
"พอร์ชก็เชียร์ปกตินะฟาง"พอร์ชที่พูดแล้วยิ้มมองคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆกินขนมที่ฟางเอามาอย่างเอร็ดอร่อย
"พอแล้วเฟิร์นกินมาเดี๋ยวก็อ้วนหรอกเดี๋ยวนี้แแปลกขึ้นนะเราชอบดูบอลทั้งที่ไม่ค่อยชอบดูแถมกินอะไรก็เยอะด้วย"ฟางที่พูดแล้วส่ายหน้ากลับน้องสาว
"ไม่รู้สิดูบอลก็หนุกดีออกรู้สึกว่าได้เชียร์บอลกับแฟนแล้วรู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้อ่ะ ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไรรู้สึกบอบบางแปลกๆแฮะ"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วยิ้ม
"โอ๋ไม่เป็นนะค่ะ ที่เฟิร์นบอบบางเพราะเฟิร์นเป็นวันนั้นของเดือนรึเปล่า"พอร์ชที่พูดแล้วลูบหัวภรรยาตัวน้อยของเขาเฟิร์นที่เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ก็รีบผละออกจากเค้กทันทีจนทุกคนสะดุง
"เดี๋ยวนะพี่พอร์ช หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง"ใบเฟิร์นที่เรียงนับนิ้วมือไปมาแล้วยิ้มไปกระซิบหูข้าฟาง
"จริงดิเฟิร์น"ฟางที่ได้ยินก็ยิ้มก่อนที่เฟิร์นจะพยักหน้าเบาๆ
"พอร์ช ป๊อปไปซื้อที่ตรวจครรภ์ให้หน่อย"ฟางที่พูดแล้วยิ้ม
"เอามาทำไมอ่ะฟาง"ป๊อปปี้ที่ถามอย่างงงๆ
"แล้วที่ตรวจครรภ์เขาซื้อมาไว้ทำอะไรล่ะไปซื้อมาเร็ว"ฟางที่พูดก่อนที่ป๊อปปี้กับพอร์ชจะมองหน้ากันแล้วถึงบางอ้อ
"เฮ้ยจริงดิ ไปเร็วไอ้ป๊อป รอหน่อยนะที่รัก"พอร์ชที่พูดก่อนจะจุ๊ปแก้มภรรยาแล้วรีบบึ่งรถไปซื้อที่ตรวจครรภ์ทันที
หลังจากที่พอร์ชและป๊อปปี้ออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์แล้วใบเฟิร์นก็หายไปในห้องน้ำประมาณพักหนึ่งโดยคนที่รออยู่ข้างนอกต่างเดินส่วนกันไปมา
"นี้ฟางไอ้พอร์ชหยุดเดินได้แล้วฉันเวียนหัว"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าทั้งสองคนก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูออกมา
"เฟิร์นเป็นไงบ้าง"ใบเฟิร์นที่ก้มหน้าก็เงยหน้ามาแล้วยิ้มก่อนจะชูที่ตรวจครรภ์ที่ขึ้นสองขีดให้พอร์ชดู
"หนึ่งขีดมะ ไม่ท้อง สองขีดทะ ท้อง เฟิร์นท้อง พ่อ แม่ เย้ไอ้ป๊อปกูจะได้เป็นพ่อคนแล้วเว้ย"พอร์ชที่พูดก่อนจะอุ้มฟางขึ้นมาหมุนด้วยความดีใจ
"เห้ยๆพี่พอร์ชพอแล้วเวียนหัว"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนที่พอร์ชจะรีบปล่อยเฟิร์นทันที
"เป็นไรเราทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ไม่ดีใจหรอ"ป๊อปปี้ที่ถามฟาง
"ดีใจสิ"ฟางที่พูดแล้วคลี่ยิ้มออกมา
"อยากได้หรอ เดี๋ยวทำให้"ป๊อปปี้ที่กระซิบข้างหูฟาง
"บ้าหรอป๊อป ลุกนะไม่ใช่ของขวัญที่จะไปซื้อมาให้ได้อ่ะ"ฟางที่พูแล้วตีแขนป๊อปปี้ทันที
หลังจากที่พอร์ชและใบเฟิร์นรู้ว่าจะมีสมาชิกตัวน้อยอีกคนกำลังจะเข้ามาก็ตัดสินใจมาพักที่บ้านพักตากอากาศของพอร์ช
"นี้เฟิร์นทำไมถึงมานั่งตรงนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"พอร์ชที่พูดแล้วมองใบเฟิร์นที่ปูเสื่อนั่งที่สนามหญ้าหน้าบ้านที่เป็นที่รับลมได้ดี
"เฟิร์นแค่อยากออกมาสูดบรรยากาศข้างนอกเฉยๆ"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะเขยิบให้สามีมานั่งข้างๆตัว
"นี้พี่เอามาให้คลุมไหล่ไว้จะได้ไม่หนาว"พอร์ชที่พูดก่อนจะเอาผ้ามาคลุมไหล่ให้ใบเฟิร์นแล้วดันหัวของเฟิร์นมาซบที่ไหล่ของเขา
"เอ่อ เฟิร์นเดี๋ยวพี่มานะแปปหนึ่ง"พอร์ชที่พูดก่อนจะเดินไปหยิบเอาหูฟังกับ MP3ออกมาเฟิร์นที่มองการกระทำของชายหนุ่มอย่างงงๆ
"เอามาทำอะไรหรอ"ใบเฟิร์นที่ถาม
"มานอนตักพี่มะ"พอร์ชที่พูดก่อนจะเอาร่างบางที่เริ่มตุ้ยนุ้ยกับอายุครรภ์ที่มากขึ้น
"ทำไมอ่ะพี่พอร์ช"ใบเฟิร์นที่ถามด้วยความอยากรู้
"เขาบอกว่าถ้าเอาเพลงให้เด็กฟังเด็กก็จะอารมณ์ดี"พอร์ชที่พูดก่อนจะนำเอาหูฟังมาสวมไว้ที่ท้องของเฟิร์นแล้วให้เฟิร์นหลับตาอย่างช้าๆ
"อุ๊ย พี่พอร์ชลูกดิ้นด้วยแหละ"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะเอามือพอร์ชมาทาบไว้
"เอ่อจริงๆด้วยไหนเดี๋ยวพ่อขอฟังเสียงของหนูหน่อยสิ"พอร์ชที่พูดก่อนจะเอาหูไปแนบกับท้องของใบเฟิร์น ตุบๆ ตุบๆ เสียงดิ้นของลูกยิ่งทำให้พอร์ชยิ้ม
"เจ็บไหมเฟิร์น"พอร์ชที่พูดแล้วลูบท้องเฟิร์นเบาๆ
"ไม่เจ็บเลยค่ะ"ใบเฟิร์นท่พูดก่อนจะใส่หูฟังแล้วนอนหนุนตักพอร์ชต่อ
"เฟิร์น ๆ"พอร์ชที่สะกิดใบเฟิร์น
"เฮื่อ หลับแล้วหรอ"พอร์ชที่พูดก่อนจะปัดปรอยผมที่ปกหน้าของใบเฟิร์นอย่างเบามือ
"ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้พี่รุ้ว่ารักเป็นยังไงที่ทำให้พี่รู้ว่าการได้รักใครคนหนึ่งมันเป็นยังไงและขอบคุณที่มอบของขวัญที่ดีที่สุดให้กับพี่นะ"พอร์ชที่พูดก่อนจะก้มลงประทับจูบให้ร่างบางก่อนจะมองพระอาทิตย์ตกอย่างช้าๆและ คู่ชีวิตของเขา ก็คือเธอคนนี้ "พิมชนก ศิริลักษณ์"
ไรท์กลับมาอัพล่ะนะ ช่วงนี้หายไปแปปถ้ามีเวลาจะเจียดมาอัพบ่อยๆน๊า
ยังเหลือคู่ป๊อปฟางฟินกันยาวๆๆๆ ขอโทษที่ชอบดองฟิคมิว่างจริงๆจ้า แต่ตอนนี้บัยยยย
แอด เสียงประตูบ้านเปิดออกมาร่างสูงและร่างบางของหญิงและชายเดินเข้ามาในบ้านที่เต็มไปด้วยเศษถุงขนมและอุปกรณ์เชียร์กีฬาทั้งสองเดินไปที่โซฟาพบว่าเป็นสองสามีภรรยาที่นอนเอาหัวอิงซบกันอยู่
"เฟิร์น เฟิร์น"ฟางที่สะกิดน้องสาวจนคนข้างๆน้องสาวกลับสะดุงแทน
"อ้าวไอ้ป๊อป ฟางมาได้ไงเนี้ย"พอร์ชที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเห็นสองคนก็ทั้งก่อนที่จะไปปลุกคนตัวเล็กที่นอนหนุนไหล่เขาอยู่
"อ้าวพี่ป๊อป พี่ฟาง"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะยิ้มให้ทั้งสอง
"เป็นอะไรเนี้ยสองคนงานกาารไม่ทำรึไงค่ะถึงได้ดูบอลกันจนดึกดืนแบบเนี้ย"ฟางที่พูดแล้วมองดูทั้งสอง
"พอร์ชก็เชียร์ปกตินะฟาง"พอร์ชที่พูดแล้วยิ้มมองคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆกินขนมที่ฟางเอามาอย่างเอร็ดอร่อย
"พอแล้วเฟิร์นกินมาเดี๋ยวก็อ้วนหรอกเดี๋ยวนี้แแปลกขึ้นนะเราชอบดูบอลทั้งที่ไม่ค่อยชอบดูแถมกินอะไรก็เยอะด้วย"ฟางที่พูดแล้วส่ายหน้ากลับน้องสาว
"ไม่รู้สิดูบอลก็หนุกดีออกรู้สึกว่าได้เชียร์บอลกับแฟนแล้วรู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้อ่ะ ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไรรู้สึกบอบบางแปลกๆแฮะ"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วยิ้ม
"โอ๋ไม่เป็นนะค่ะ ที่เฟิร์นบอบบางเพราะเฟิร์นเป็นวันนั้นของเดือนรึเปล่า"พอร์ชที่พูดแล้วลูบหัวภรรยาตัวน้อยของเขาเฟิร์นที่เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ก็รีบผละออกจากเค้กทันทีจนทุกคนสะดุง
"เดี๋ยวนะพี่พอร์ช หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง"ใบเฟิร์นที่เรียงนับนิ้วมือไปมาแล้วยิ้มไปกระซิบหูข้าฟาง
"จริงดิเฟิร์น"ฟางที่ได้ยินก็ยิ้มก่อนที่เฟิร์นจะพยักหน้าเบาๆ
"พอร์ช ป๊อปไปซื้อที่ตรวจครรภ์ให้หน่อย"ฟางที่พูดแล้วยิ้ม
"เอามาทำไมอ่ะฟาง"ป๊อปปี้ที่ถามอย่างงงๆ
"แล้วที่ตรวจครรภ์เขาซื้อมาไว้ทำอะไรล่ะไปซื้อมาเร็ว"ฟางที่พูดก่อนที่ป๊อปปี้กับพอร์ชจะมองหน้ากันแล้วถึงบางอ้อ
"เฮ้ยจริงดิ ไปเร็วไอ้ป๊อป รอหน่อยนะที่รัก"พอร์ชที่พูดก่อนจะจุ๊ปแก้มภรรยาแล้วรีบบึ่งรถไปซื้อที่ตรวจครรภ์ทันที
หลังจากที่พอร์ชและป๊อปปี้ออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์แล้วใบเฟิร์นก็หายไปในห้องน้ำประมาณพักหนึ่งโดยคนที่รออยู่ข้างนอกต่างเดินส่วนกันไปมา
"นี้ฟางไอ้พอร์ชหยุดเดินได้แล้วฉันเวียนหัว"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าทั้งสองคนก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูออกมา
"เฟิร์นเป็นไงบ้าง"ใบเฟิร์นที่ก้มหน้าก็เงยหน้ามาแล้วยิ้มก่อนจะชูที่ตรวจครรภ์ที่ขึ้นสองขีดให้พอร์ชดู
"หนึ่งขีดมะ ไม่ท้อง สองขีดทะ ท้อง เฟิร์นท้อง พ่อ แม่ เย้ไอ้ป๊อปกูจะได้เป็นพ่อคนแล้วเว้ย"พอร์ชที่พูดก่อนจะอุ้มฟางขึ้นมาหมุนด้วยความดีใจ
"เห้ยๆพี่พอร์ชพอแล้วเวียนหัว"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนที่พอร์ชจะรีบปล่อยเฟิร์นทันที
"เป็นไรเราทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ไม่ดีใจหรอ"ป๊อปปี้ที่ถามฟาง
"ดีใจสิ"ฟางที่พูดแล้วคลี่ยิ้มออกมา
"อยากได้หรอ เดี๋ยวทำให้"ป๊อปปี้ที่กระซิบข้างหูฟาง
"บ้าหรอป๊อป ลุกนะไม่ใช่ของขวัญที่จะไปซื้อมาให้ได้อ่ะ"ฟางที่พูแล้วตีแขนป๊อปปี้ทันที
หลังจากที่พอร์ชและใบเฟิร์นรู้ว่าจะมีสมาชิกตัวน้อยอีกคนกำลังจะเข้ามาก็ตัดสินใจมาพักที่บ้านพักตากอากาศของพอร์ช
"นี้เฟิร์นทำไมถึงมานั่งตรงนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"พอร์ชที่พูดแล้วมองใบเฟิร์นที่ปูเสื่อนั่งที่สนามหญ้าหน้าบ้านที่เป็นที่รับลมได้ดี
"เฟิร์นแค่อยากออกมาสูดบรรยากาศข้างนอกเฉยๆ"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะเขยิบให้สามีมานั่งข้างๆตัว
"นี้พี่เอามาให้คลุมไหล่ไว้จะได้ไม่หนาว"พอร์ชที่พูดก่อนจะเอาผ้ามาคลุมไหล่ให้ใบเฟิร์นแล้วดันหัวของเฟิร์นมาซบที่ไหล่ของเขา
"เอ่อ เฟิร์นเดี๋ยวพี่มานะแปปหนึ่ง"พอร์ชที่พูดก่อนจะเดินไปหยิบเอาหูฟังกับ MP3ออกมาเฟิร์นที่มองการกระทำของชายหนุ่มอย่างงงๆ
"เอามาทำอะไรหรอ"ใบเฟิร์นที่ถาม
"มานอนตักพี่มะ"พอร์ชที่พูดก่อนจะเอาร่างบางที่เริ่มตุ้ยนุ้ยกับอายุครรภ์ที่มากขึ้น
"ทำไมอ่ะพี่พอร์ช"ใบเฟิร์นที่ถามด้วยความอยากรู้
"เขาบอกว่าถ้าเอาเพลงให้เด็กฟังเด็กก็จะอารมณ์ดี"พอร์ชที่พูดก่อนจะนำเอาหูฟังมาสวมไว้ที่ท้องของเฟิร์นแล้วให้เฟิร์นหลับตาอย่างช้าๆ
"อุ๊ย พี่พอร์ชลูกดิ้นด้วยแหละ"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะเอามือพอร์ชมาทาบไว้
"เอ่อจริงๆด้วยไหนเดี๋ยวพ่อขอฟังเสียงของหนูหน่อยสิ"พอร์ชที่พูดก่อนจะเอาหูไปแนบกับท้องของใบเฟิร์น ตุบๆ ตุบๆ เสียงดิ้นของลูกยิ่งทำให้พอร์ชยิ้ม
"เจ็บไหมเฟิร์น"พอร์ชที่พูดแล้วลูบท้องเฟิร์นเบาๆ
"ไม่เจ็บเลยค่ะ"ใบเฟิร์นท่พูดก่อนจะใส่หูฟังแล้วนอนหนุนตักพอร์ชต่อ
"เฟิร์น ๆ"พอร์ชที่สะกิดใบเฟิร์น
"เฮื่อ หลับแล้วหรอ"พอร์ชที่พูดก่อนจะปัดปรอยผมที่ปกหน้าของใบเฟิร์นอย่างเบามือ
"ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้พี่รุ้ว่ารักเป็นยังไงที่ทำให้พี่รู้ว่าการได้รักใครคนหนึ่งมันเป็นยังไงและขอบคุณที่มอบของขวัญที่ดีที่สุดให้กับพี่นะ"พอร์ชที่พูดก่อนจะก้มลงประทับจูบให้ร่างบางก่อนจะมองพระอาทิตย์ตกอย่างช้าๆและ คู่ชีวิตของเขา ก็คือเธอคนนี้ "พิมชนก ศิริลักษณ์"
ไรท์กลับมาอัพล่ะนะ ช่วงนี้หายไปแปปถ้ามีเวลาจะเจียดมาอัพบ่อยๆน๊า
ยังเหลือคู่ป๊อปฟางฟินกันยาวๆๆๆ ขอโทษที่ชอบดองฟิคมิว่างจริงๆจ้า แต่ตอนนี้บัยยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ