คู่ชีวิต(is love)

10.0

เขียนโดย kobkob

วันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.56 น.

  28 chapter
  89 วิจารณ์
  43.26K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 01.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

26) พอร์ชเฟิร์น ท้อง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากที่แต่งานของเอี้ยเสร็จพอร์ชและเฟิร์นที่แต่งงานไปก่อนได้สามเดือนแล้วก็กลับมาอยู่ที่บ้านในกรุงเทพโดยป๊อปปี้และฟางก็มาจัดการกิจการที่เหลือที่กรุงเทพส่วนเอี้ยและป๊อปปี้ก็ช่วยกันบริหารรีสอตร์ของตัวเอง

 

แอด เสียงประตูบ้านเปิดออกมาร่างสูงและร่างบางของหญิงและชายเดินเข้ามาในบ้านที่เต็มไปด้วยเศษถุงขนมและอุปกรณ์เชียร์กีฬาทั้งสองเดินไปที่โซฟาพบว่าเป็นสองสามีภรรยาที่นอนเอาหัวอิงซบกันอยู่

 

"เฟิร์น เฟิร์น"ฟางที่สะกิดน้องสาวจนคนข้างๆน้องสาวกลับสะดุงแทน

 

"อ้าวไอ้ป๊อป ฟางมาได้ไงเนี้ย"พอร์ชที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเห็นสองคนก็ทั้งก่อนที่จะไปปลุกคนตัวเล็กที่นอนหนุนไหล่เขาอยู่

 

"อ้าวพี่ป๊อป พี่ฟาง"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะยิ้มให้ทั้งสอง

 

"เป็นอะไรเนี้ยสองคนงานกาารไม่ทำรึไงค่ะถึงได้ดูบอลกันจนดึกดืนแบบเนี้ย"ฟางที่พูดแล้วมองดูทั้งสอง

 

"พอร์ชก็เชียร์ปกตินะฟาง"พอร์ชที่พูดแล้วยิ้มมองคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆกินขนมที่ฟางเอามาอย่างเอร็ดอร่อย

 

"พอแล้วเฟิร์นกินมาเดี๋ยวก็อ้วนหรอกเดี๋ยวนี้แแปลกขึ้นนะเราชอบดูบอลทั้งที่ไม่ค่อยชอบดูแถมกินอะไรก็เยอะด้วย"ฟางที่พูดแล้วส่ายหน้ากลับน้องสาว

 

"ไม่รู้สิดูบอลก็หนุกดีออกรู้สึกว่าได้เชียร์บอลกับแฟนแล้วรู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้อ่ะ ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไรรู้สึกบอบบางแปลกๆแฮะ"ใบเฟิร์นที่พูดแล้วยิ้ม

 

"โอ๋ไม่เป็นนะค่ะ ที่เฟิร์นบอบบางเพราะเฟิร์นเป็นวันนั้นของเดือนรึเปล่า"พอร์ชที่พูดแล้วลูบหัวภรรยาตัวน้อยของเขาเฟิร์นที่เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ก็รีบผละออกจากเค้กทันทีจนทุกคนสะดุง

 

"เดี๋ยวนะพี่พอร์ช หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง"ใบเฟิร์นที่เรียงนับนิ้วมือไปมาแล้วยิ้มไปกระซิบหูข้าฟาง

 

"จริงดิเฟิร์น"ฟางที่ได้ยินก็ยิ้มก่อนที่เฟิร์นจะพยักหน้าเบาๆ

 

"พอร์ช ป๊อปไปซื้อที่ตรวจครรภ์ให้หน่อย"ฟางที่พูดแล้วยิ้ม

 

"เอามาทำไมอ่ะฟาง"ป๊อปปี้ที่ถามอย่างงงๆ

 

"แล้วที่ตรวจครรภ์เขาซื้อมาไว้ทำอะไรล่ะไปซื้อมาเร็ว"ฟางที่พูดก่อนที่ป๊อปปี้กับพอร์ชจะมองหน้ากันแล้วถึงบางอ้อ

 

"เฮ้ยจริงดิ ไปเร็วไอ้ป๊อป รอหน่อยนะที่รัก"พอร์ชที่พูดก่อนจะจุ๊ปแก้มภรรยาแล้วรีบบึ่งรถไปซื้อที่ตรวจครรภ์ทันที

 

หลังจากที่พอร์ชและป๊อปปี้ออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์แล้วใบเฟิร์นก็หายไปในห้องน้ำประมาณพักหนึ่งโดยคนที่รออยู่ข้างนอกต่างเดินส่วนกันไปมา

 

"นี้ฟางไอ้พอร์ชหยุดเดินได้แล้วฉันเวียนหัว"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าทั้งสองคนก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูออกมา

 

"เฟิร์นเป็นไงบ้าง"ใบเฟิร์นที่ก้มหน้าก็เงยหน้ามาแล้วยิ้มก่อนจะชูที่ตรวจครรภ์ที่ขึ้นสองขีดให้พอร์ชดู

 

"หนึ่งขีดมะ ไม่ท้อง สองขีดทะ ท้อง เฟิร์นท้อง พ่อ แม่ เย้ไอ้ป๊อปกูจะได้เป็นพ่อคนแล้วเว้ย"พอร์ชที่พูดก่อนจะอุ้มฟางขึ้นมาหมุนด้วยความดีใจ

 

"เห้ยๆพี่พอร์ชพอแล้วเวียนหัว"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนที่พอร์ชจะรีบปล่อยเฟิร์นทันที

 

"เป็นไรเราทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ไม่ดีใจหรอ"ป๊อปปี้ที่ถามฟาง

 

"ดีใจสิ"ฟางที่พูดแล้วคลี่ยิ้มออกมา

 

"อยากได้หรอ เดี๋ยวทำให้"ป๊อปปี้ที่กระซิบข้างหูฟาง

 

"บ้าหรอป๊อป ลุกนะไม่ใช่ของขวัญที่จะไปซื้อมาให้ได้อ่ะ"ฟางที่พูแล้วตีแขนป๊อปปี้ทันที

 

หลังจากที่พอร์ชและใบเฟิร์นรู้ว่าจะมีสมาชิกตัวน้อยอีกคนกำลังจะเข้ามาก็ตัดสินใจมาพักที่บ้านพักตากอากาศของพอร์ช

 

"นี้เฟิร์นทำไมถึงมานั่งตรงนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"พอร์ชที่พูดแล้วมองใบเฟิร์นที่ปูเสื่อนั่งที่สนามหญ้าหน้าบ้านที่เป็นที่รับลมได้ดี

 

"เฟิร์นแค่อยากออกมาสูดบรรยากาศข้างนอกเฉยๆ"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะเขยิบให้สามีมานั่งข้างๆตัว

 

"นี้พี่เอามาให้คลุมไหล่ไว้จะได้ไม่หนาว"พอร์ชที่พูดก่อนจะเอาผ้ามาคลุมไหล่ให้ใบเฟิร์นแล้วดันหัวของเฟิร์นมาซบที่ไหล่ของเขา

 

"เอ่อ เฟิร์นเดี๋ยวพี่มานะแปปหนึ่ง"พอร์ชที่พูดก่อนจะเดินไปหยิบเอาหูฟังกับ MP3ออกมาเฟิร์นที่มองการกระทำของชายหนุ่มอย่างงงๆ

 

"เอามาทำอะไรหรอ"ใบเฟิร์นที่ถาม

 

"มานอนตักพี่มะ"พอร์ชที่พูดก่อนจะเอาร่างบางที่เริ่มตุ้ยนุ้ยกับอายุครรภ์ที่มากขึ้น

 

"ทำไมอ่ะพี่พอร์ช"ใบเฟิร์นที่ถามด้วยความอยากรู้

 

"เขาบอกว่าถ้าเอาเพลงให้เด็กฟังเด็กก็จะอารมณ์ดี"พอร์ชที่พูดก่อนจะนำเอาหูฟังมาสวมไว้ที่ท้องของเฟิร์นแล้วให้เฟิร์นหลับตาอย่างช้าๆ

 

"อุ๊ย พี่พอร์ชลูกดิ้นด้วยแหละ"ใบเฟิร์นที่พูดก่อนจะเอามือพอร์ชมาทาบไว้

 

"เอ่อจริงๆด้วยไหนเดี๋ยวพ่อขอฟังเสียงของหนูหน่อยสิ"พอร์ชที่พูดก่อนจะเอาหูไปแนบกับท้องของใบเฟิร์น ตุบๆ ตุบๆ เสียงดิ้นของลูกยิ่งทำให้พอร์ชยิ้ม

 

"เจ็บไหมเฟิร์น"พอร์ชที่พูดแล้วลูบท้องเฟิร์นเบาๆ

 

"ไม่เจ็บเลยค่ะ"ใบเฟิร์นท่พูดก่อนจะใส่หูฟังแล้วนอนหนุนตักพอร์ชต่อ

 

"เฟิร์น ๆ"พอร์ชที่สะกิดใบเฟิร์น

 

"เฮื่อ หลับแล้วหรอ"พอร์ชที่พูดก่อนจะปัดปรอยผมที่ปกหน้าของใบเฟิร์นอย่างเบามือ

 

"ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้พี่รุ้ว่ารักเป็นยังไงที่ทำให้พี่รู้ว่าการได้รักใครคนหนึ่งมันเป็นยังไงและขอบคุณที่มอบของขวัญที่ดีที่สุดให้กับพี่นะ"พอร์ชที่พูดก่อนจะก้มลงประทับจูบให้ร่างบางก่อนจะมองพระอาทิตย์ตกอย่างช้าๆและ คู่ชีวิตของเขา ก็คือเธอคนนี้ "พิมชนก ศิริลักษณ์"

 

ไรท์กลับมาอัพล่ะนะ ช่วงนี้หายไปแปปถ้ามีเวลาจะเจียดมาอัพบ่อยๆน๊า

ยังเหลือคู่ป๊อปฟางฟินกันยาวๆๆๆ ขอโทษที่ชอบดองฟิคมิว่างจริงๆจ้า แต่ตอนนี้บัยยยย

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา