คู่ชีวิต(is love)

พอร์ช ฟาง และเฟิร์นมาถึงที่สนามบินเชียงใหม่เฟิร์นที่โทรหาเพื่อนของตัวเองให้มารับทันที

 

"อ้าวพอร์ช พอร์ชจะไปกับพวกเราไหมหรือจะกลับโรงแรมเลย"ฟางที่ถามพอร์ช ส่วนพอร์ชที่มองแต่หญิงสาวที่เอาแต่คุยโทรศัพท์อยู่

 

"ไม่อ่ะฉันจะกลับโรงแรมเลยใ ห้คนที่โรงแรมมารอแล้วแต่รอส่งพวกเธอก่อน"พอร์ชที่พูดแต่สายตายังมองไปที่หญิงสาวที่คุยโทรศัพท์อยู่

 

"ฮัลโลไอ้หล่อ แกมารึยังเนี้ยฉันมาถึงแล้วนะถ้าแกยังไม่มาภายในห้านาทีแกตาย"เฟิร์นที่พูดอย่างอารมณ์เสีย

 

"เฟิร์นเพื่อนอุสาให้เรามาอยู่ด้วยทำไมพูดกับเพื่อนแบบนี้ละ"ฟางที่เอ็ดเฟิร์น

 

"ไม่เป็นไรหรอกพี่เฟิร์นไอ้หล่อมันชินแล้ว ถึงมันโกรธเฟิร์นนะเฟิร์นจะได้เขกกระบาลเอา"เฟิร์นที่พูดแล้วทำหน้ามู่ทู่พอร์ชที่เห็นก็อดยิ้มไม่ได้ฟางที่เห็นการกระทำของทั้งสองก็อดยิ้มไม่ได้เหมือนกันไม่นานผู้ชายที่เฟิร์นโทรหาก็เดินมาหา

 

"ไอ้เตี้ย"ชายหนุ่มตะโกนใส่เฟิร์นอย่างจัง

 

"ไอ้เอี๊ยงอยากตายรึยังไง"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าเอี๊ยงอย่างเอาเรื่อง

 

"โอ๋ๆๆๆไม่แกล้งนะ ไม่แกล้ง"เอี๊ยงที่พูดแล้วทำมือโอ๋หญิงสาวอย่างกะเด็กพอร์ชที่มองทั้งสองก็เบ้ปากก่อนจะเบือนหน้าหนี

 

"เอ่อเอี๊ยง นี้พี่ฟางพี่สาวฉันเอง ส่วนนั้นพี่พอร์ชไม่ต้องรู้จักหรอก"เฟิร์นที่แนะให้เอี๊ยงรู้จักทั้งสองก่อนที่เอี๊ยงจะยกมือไหว้ฟางและพอร์ช

 

"ไม่ต้องไหว้หรอกมันดูแก่ๆยังไงไม่รู้เราก็เป็นรุ่นพี่เฟิร์นตั้งปีหนึ่งนิ"ฟางที่รีบห้ามส่วนพอร์ชแค่พยักหน้ารับเท่านั้น

 

"งั้นฉันกลับก่อนนะ ส่วนเธอถ้าจะทำงานโทรมาแล้วกัน"พอร์ชที่พูดจบก็ลากกระเป๋าออกไป

 

"ชิ"ฟางที่หมั่นไส้กับมาดของพอร์ชก็เบ้ปากใส่

 

"เขาเป็นไรนะแก"เอี๊ยงที่พูดแล้วมองตามพอร์ชไป

 

"ไม่ต้องไม่สนใจเขาหรอกคิดว่าตัวเองหล่อตายล่ะ อี๊  ป่ะกลับกันเถอะ"เฟิร์นที่ชวนเพื่อนละพี่สาว

กลับบ้านก่อนทั้งหมดจะไปขึ้นรถแล้วกลับไปที่รีสอต์ทของเอี๊ยง

 

"ฮู้ แกไอ้เอี๊ยงสวยจัง บรรยากาศก็ดีดี๊"เฟิร์นที่ลงจากรถแล้ววิ่งไปสูดบรรยากาศรอบๆทันทีที่นี้เป็นรีสอต์ทและไร่ชาด้วย

 

"น้องพี่ฟางนี้ต๊องกว่าอยู่ที่มหาลัยอีกนะครับ"เอี๊ยงที่พูดเล่นเอาเฟิร์นหันขวับทันที

 

"อื่อ เฟิร์นมาหาพี่หน่อย"ฟางเหมือนจะคิดอะไรออกก็เรียกเฟิร์นมาหาก่อนจะหลบมาคุยกับน้องสาวสองคน

 

"เฟิร์น เฟิร์นบอกป๊อปปี้ใช่ไหมว่าเราจะย้ายบ้าน"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าน้องสาว

 

"อื่อ อะ อืมใช่ก็ฟางเห็นพี่เสียใจนะเลยอยากให้พี่ป๊อปมาบอกอะไรกับพี่บ้าง"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าพี่สาว

 

"เฟิร์นก็เห็นแล้วนิว่าเขาไม่คิดจะตามพี่ พี่ขอสั่งให้เราเลิกยุ่งกับป๊อปปี้ซะเลิกติดต่อทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเครื่องมือสื่อสารต่างๆบล็อคให้หมดถ้าเรายังเห็นแกพี่และไม่อยากให้พี่เสียใจ"ฟางที่พูดด้วยน้ำตาคลอก่อนจะเดินออกไป

 

"เอาแล้วไง"เฟิร์นเกาหัวตัวเองก่อนจะเดินตามพี่สาวไป

 

"มาแต่ไหนเนี้ยครับสองสาว"เอี๊ยงที่ยืนรอที่รถแล้วเห็นสองสาวเดินมาก็ถาม

 

"มาแต่ข้างหลัง"เฟิร์นที่ตอบกวนๆให้เอี๊ยง เอี๊ยงทำท่าจะฟาดเฟิร์นก่อนที่จะให้แม่บ้านมายกกระเป๋า

 

"อ้าวมาแล้วหรอค่ะคุณเอี๊ยง"สาวน้อยคนหนึ่งเดินมาด้วยท่าทียิ้มแย้มเป็นมิตร

 

"อ่อ เฟิร์นพี่ฟางนี้ป๊อปปี้ครับผู้จัดการรีสอทต์ผม ส่วนนี้เฟิร์นเพื่อนฉันกับพี่ฟางพี่สาวเขา"เอี๊ยงที่แนะนำให้ทั้งสามสาวรู้จักกันอย่างเป็นมิตร

 

"มีอะไรจะใช้ป๊อปปี้ใช่ได้เลยนะค่ะ"ป๊อปปี้ยิ้มให้ทั้งสองฟางที่หน้าเจื่อนๆนิดๆป๊อปปี้หรอทำไมถึงชื่อเดียวกันกับผู้ชายคนนั้นด้วยก่อนที่ฟางจะหน้ามืดแล้วเซล้มจนเอี๊ยงรีบประคองแทบไม่ทัน

 

"คุณฟางเป็นอะไรค่ะ"ป๊อปปี้ที่ถามก่อนที่เฟิร์นจะให้ป๊อปปี้ไปเอายาดมมาให้ เฟิร์นที่มองพี่สาวอย่างเป็นห่วงป๊อปปี้และเอี๊ยงมองหน้ากันก่อนจะงงว่าพี่สาวของฟางเป็นอะไร

 

"แกพี่สาวแกเป็นอะไรอ่ะ"เอี๊ยงที่ถามเฟิร์นอย่างสงสัย

 

"ท้อง"เฟิร์นตอบเพื่อนอย่างเรียบๆ

 

"ห่ะท้องหรอ"เอี๊ยงและป๊อปปี้มองหน้ากันอย่างอึ้งๆ

 

"จะเสียงดังทำไม"เฟิร์นที่มองทั้งสองก่อนจะทำสายตาดุๆ

 

"แล้วทำไมพี่สาวแกต้องหน้าซีดด้วยตอนได้ยินชื่อป๊อปปี้นะ แล้วก็หน้ามืดแบบนี้"เอี๊ยงที่ถามอีกเฟิร์นที่มองเอี๊ยงอย่างรำคาญก็พูด

 

"แฟนพี่ฟางชื่อป๊อปปี้ แต่เขาสองคนเลิกกันเพราะพี่ป๊อปจะแต่งงานใหม่ไม่ต้องมาถามแล้วนะ"เฟิร์นที่พูดยิ่งทำให้ทั้งสองคนอึ้ง ฟางที่รู้สึกตัวแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมา

 

"พี่ฟาง พี่ฟางเป็นไงมั้ง"เฟิร์นที่เห็นพี่สาวลืมตาขึ้นมาก็ถาม

 

"อืม ค่อยยังชั่วแล้วล่ะ"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าน้องสาว

 

"งั้นป๊อปปี้ขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ"ป๊อปปี้ที่หน้าเจื่อนลงเมื่อรู้ว่าชื่อของตัวเองเป็นเหตุก็รีบขอตัวออกไปทันที

 

"งั้นผมก็ขอตัวนะครับ ตามสบายนะ"เอี๊ยงที่พูดแล้วเดินออกไปเหมือนกัน

 

"งั้นพี่ขอไปเดินสูดบรรยากาศแถวนี้แปปหนึ่งนะ"ฟางที่พูดแล้วจะเดินไป

 

"เฟิร์นไปเป็นเพื่อนไหมพี่ฟาง"เฟิร์นที่พูดแล้วจะเดินตามพี่สาวไป

 

"ไม่เป็นไร พี่อยากอยู่คนเดี๋ยว"ฟางที่พูดแล้วเดินไป

 

ฟางที่เดินมาเรื่อยๆจนมาเห็นชิงชาที่อยู่ใกล้กับไรชาก่อนจะนั่งลงแล้วนั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาก่อนจะเอามือมาลูบท้องตัวเองเบาๆ

 

"หนูมาอยู่กับแม่เร็วจังเลยนะลูก แม่ยังไม่พร้อมเลยนะ แม่ขอโทษนะที่เราไม่ได้อยู่กันพ่อแม่ลูกแต่แม่จะดูแลหนูให้ดีที่สุดแม่สัญญานะค่ะตัวเล็ก"ฟางพูดก่อนจะลูบท้องตัวเองแล้วพิงที่เชือกชิงช้าก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างอ่อนแอ ฟางที่แอบมองพี่สาวก็อดห่วงไม่ได้เอี๊ยงและป๊อปปี้ที่ตามมาดูด้วยก็อดสงสารไม่ได้

 

"เพราะแบบนี้แหละฉันถึงพาพี่สาวฉันมาเริ่มต้นใหม่ที่นี้"เฟิร์นที่พูดก่อนที่น้ำตาเจ้ากรรมจะไหลออกมาเอี๊ยงที่ไม่เคยเห็นเฟิร์นร้องไห้มาก่อนก็รีบกอดปลอบทันที

 

"เฮ้ยแกอย่างร้องสิ"เอี๊ยงที่พูดก่อนจะลูบหัวเฟิร์นเบาๆป๊อปปี้ที่เห็นเฟิร์นและเอี๊ยงกอดกันก็อดเศร้าไม่ได้เฟิร์นที่มองแล้วเห็นได้ชัดก็รีบผละออกจากเอี๊ยงแล้วเดินไปหาป๊อปปี้

 

"คุณป๊อปปี้ไม่ต้องเศร้านะ พี่เฟิร์นเศร้าไม่นานหรอกคุณป๊อปปี้ไม่ต้องห่วงนะ"เฟิร์นที่พูดแล้วยิ้มตาหยี่ให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ที่เห็นเฟิร์นดีกับตัวก็ยิ้มออกมาก่อนที่เฟิร์นจะกอดป๊อปปี้ไว้

 

"เฟิร์นกับไอ้หล่อได้เป็นอะไรกันแล้วไม่มีวันคิดอะไรกับมันด้วย ไม่ต้องหวงนะค่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วยิ้มก่อนะจะเดินเข้าไปแล้วปล่อยให้ป๊อปี้ยื่นเขินอยู่ตรงนั้น

 

"เป็นอะไรกันสองคนนี้เขาบ้านกันเถอะป๊อปปี้"เอี๊ยงที่พูดแล้วโอบไหล่ป๊อปปี้เขาบ้าน ป๊อปปี้ที่เห็นเอี๊ยงโอบไหล่ก็ยิ่งเขิลเฟิร์นที่แอบมองอยู่ก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ

 

ผ่านพบมาเพื่อจากกัน เท่านั้นเอง><

.......................................................................................................

                                                                   ใบเฟิร์น.

 

อัพแล้วน๊าอย่าลืม"เม้น" เยอะๆนะค่ะ อาจจะกอยๆบ้างแต่ก็พยายามอัพให้สนุกแล้วเน้อ

 

ช่วงนี้ใครที่อยากได้โมเม้นหวานๆจากป๊อปฟางยากหน่อยนะ แต่คู่อื่นนี้ไม่แน่

 

อ่านกันเยอะๆน๊าาาา