คู่ชีวิต(is love)

"ป๊อปปี้นี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมหนูจินนี่ถึงได้ยกเลิกงานแต่งงานแบบนี้"แม่ของป๊อปปี้พูดอย่างโมโห
 
"ก็ผมกับเขาไม่ได้รักกันทำไมเราจะต้องแต่งงานกัน"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วไม่สนใจคนเป็นแม่
 
"แค่ยัยฟางคนเดียวทำให้แกเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอ"แม่ของป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ
 
"ใช่ครับผมรักฟางเราสองคนรักกันเป็นเพราะแม่ เพราะแม่ที่ทำให้ฟางกับลูกของผมต้องหนีไป"ป๊อปปี้ที่ตะคอกใส่แม่ของตัวเอง
 
"ยัยฟางท้องงั้นหรอ ผู้หญิงแบบนี้แกยังจะอยากได้มาเป็นเมียอีกหรอ ผู้หญิงใจง่าย แล้วแกรู้ได้ยังไงว่าลูกในท้องของยัยฟางเป็นลูกของแกจริงๆ"แม่ของป๊อปปี้พูดเสียงแข็ง
 
"แม่ ผมเป็นคนทำเขาท้องนะแม่ ผมรู้ดีเพราะคนแรกของเขาคือผม ผมไม่คิดนะครับว่าสิ่งที่แม่พูดจะออกมาจากปากของผู้หญิงที่ผมเคราพที่สุด"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วเดินออกจากบ้านไปทันทีแม่ของป๊อปปี้ที่เห็นรถของลูกที่ออกจากบ้านไปก็ทรุดลงร้องไห้ จนนมแจ่มแม่นมคนสนิทของแม่ป๊อปปี้วิ่งมาประคอง 
 
"ผิดด้วยหรอนม ที่ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันไปแต่งงานกับลูกคนที่เป็นมารหัวใจฉันมาก่อน"แม่ของป๊อปปี้พูดแล้วปล่อยโฮทันที
 
"ไม่ผิดหรอค่ะคุณ แต่คุณก็ควรที่จะปล่อยวางได้แล้วนะค่ะ ริลณีก็ตายไปนานแล้วนี้ก็เรื่องของเด็กเราก็ไม่ควรจะไปกีดกันแล้วตอนนี้หนูฟางเขาก็ท้องด้วย คุณปล่อยวางเถอะนะค่ะ"นมแจ่มกอดปล่อบแม่ของป๊อปปี้
 
 
30ปีที่แล้ว
 
"รินวันนี้พี่พิทักมารับฉันด้วยและแกฉันขอโทษนะ"ภรประภา(แม่ป๊อปปี้สมมุติ)พูดกับเพื่อนรักของตัวเอง
 
"จ้าไม่เป็นไรแก ฉันกลับเองได้"ริลณี(แม่ฟางสมมุติ)พูดกับเพื่อนรักของตัวเองก่อนจะเดินออกไป
 
"อ้าวรินยังไม่กลับอีกหรอ"ภานพ(พ่อป๊อปปี้สมมุติ)เพื่อนของทั้งสองเดินเข้ามาทัก
 
"ยังจะ แล้วภานพจะกลับบ้านแล้วหรอ"ริลณีพูดแล้วยิ้มให้
 
"อื่ม กลับพร้อมกันไหมล่ะ"ภานพพูด
 
"จะ เดี๋ยวรินเก็บของก่อนนะ"ริลณีพูดก่อนจะเก็บของแล้วกลับบ้านไป
 
 
 
"ฮื่อๆๆ ภานพรินเขาหักหลังฉัน วันนั้นฉันเห็นเขากับพี่นพกอดกันนะฮื่อๆๆ"ภรประภาพูดกับพิทักเพื่อนของเธอที่ตกลงเป็นแฟนกับริลณีเธอเล่าเรื่องที่เขาไปเห็นริลณีกับพิทักแฟนของเธอนอนทับกันอยู่ที่ห้องสมุด ทั้งที่มันเป็นอุบัติเหตุเธอจีงมาปรึกษาภานพ
 
"ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อว่ารินจะกล้าหักหลังฉันได้"ภานพพูดก่อนจะเลือนลงมาจูบภรประภาอย่างอ่อนโยนและมีอะไรกันในที่สุดริลณีเองที่เดินขึ้นมาหาแฟนของเขาที่หอพักกับพิทักก็ต้องทรุดลงไปเมื่อเป็นภาพที่แฟนของเขาและเธอนอนกอดกันบนเตียงโดยไม่ใส่อะไร
 
"เธอทำแบบนี้ได้ยังไง เธอกล้าหักหลังฉันได้ยังไง"ริลณีที่พูดแล้วร้องไห้ออกมาจนทั้งสองที่นอนกอดกันอยู่แล้วก็ต้องสดุงเมื่อเห็นริลณีและพิทัก ก็รีบจัดการตัวเองก่อนที่ภรประภาจะเดินมาหาเพื่อนรักของเธอ
 
"รินฉันขอโทษฉันผิดไปแล้ว"ภรประภาที่พูดแล้วมองหน้าริลณี
 
"เธอทำยังงี้ได้ยังไงหะภา เธอทำกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนรักเธอได้ยังไง"ริลณีพูดแล้วปล่อยโฮออกมา
 
"เธอนั้นแหละริน เธอนั้นแหละหักหลังฉันเธอนอนกอดกับแฟนฉัน"ภรประภาพูดก่อนจะทำหน้าร้ายๆใส่ริลณี
 
"ไม่จริงตอนนั้นฉันแค่ตกลงมาจากชั้นวางหนังสือแล้วพิทักมารับฉันไว้แต่เธอ เธอทำกับฉันแบบนี้"ริลณีพูดแล้วมองหน้าพรประภาอย่างไม่เชื่อว่าเพื่อนรักจะทำกับเธอได้ลงคอก่อนจะวิ่งออกไป
 
"ฉันเสียใจจริงๆภรประภา"พิทักพูดแล้วเดินตามริลณีออกไป ภรประภาที่ทำอะไรไม่ถูกก็ได้แต่ปล่อยโฮ่ หลังจากวันนั้นภรประภาก็ได้แต่งงานกับภานพส่วนริลณีก็คบหาดูใจกันกับพิทักจนทำให้ภรประภายิ่งโกรธที่ริลณีได้คนที่เขารักที่สุดไป
 
 
"ถ้าวันนั้นฉันไม่พลาดฉันคงจะมีความสุขกับคุณไม่ใช่นังริลณี"แม่ของป๊อปปี้ที่พูดแล้วร้องไห้ออกมา
 
ป๊อปปี้ที่ตามหาฟางจนทั่วแต่ก็ไม่พบวี่แวว จนวันนี้เป็นวันที่พ่อของเขากลับมาจากอังกฤษเขาจึงไปรับพ่อของเขาที่สนามบิน
 
"พ่อครับ"ป๊อปปี้ที่เรียกพ่อของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปหา
 
"แม่แกไม่มาอีกแล้วหรอ"พ่อของป๊อปปี้พูดก่อนจะส่ายหน้าก่อนจะขึ้นรถไปแล้วกลับมาที่บ้าน
 
"อ้าวคุณมาแล้วหรอค่ะ"แม่ของป๊อปปี้ที่เห็นสามีเดินมาก็เดินเข้าไปหา
 
"ครับ"พ่อของป๊อปปี้พูดเรียบๆก่อนที่แม่ป๊อปปี้จะพาไปที่โซฟาก่อนที่ป๊อปปี้จะขอตัวออกไปข้างนอกแต่ความจริงแล้วเขาอยากไปตามหาฟาง
 
"ลูกเป็นอะไรนะคุณ"พ่อของป๊อปปี้ถามแม่ของป๊อปปี้อย่างสงสัย
 
"ุถามเขาเองสิค่ะ"แม่ของป๊อปปี้พูดแล้วเดินขึ้นบ้านไปปล่อยให้พ่อป๊อปปี้นั่งงงอยู่ 
 
ป๊อปปี้ที่เดินกลับเข้าบ้านมาและนมแจ่มก็เดินมาบอกว่าพ่อของเขาเรียกพบก่อนที่เขาจะขึ้นไปหาพ่อของตัวเอง
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
"เข้ามา"พ่อของป๊อปปี้พูด
 
"พ่อมีอะไรกับผมรึเปล่าครับ"ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าพ่อของตัวเอง
 
"แกมีอะไรจะปรึกษาฉันรึเปล่า"พ่อของป๊อปปี้รู้ดีว่าลูกของตัวเองต้องมีเรื่องเครียดแน่ๆ
 
"พ่อรู้หรอครับ"ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าพ่อของตัวเองทั้งที่พ่อของเขาก็ยังไม่รู้แต่แกล้งหัวเราะในลำคอ กลบเกลื่อน
 
"คือผมกำลังตามหาลูกกับเมียผมอยู่นะครับ"ป๊อปปี้ที่พูดพ่อของเขาที่มองหน้าแล้วพูด
 
"นี้แกแต่งงานแล้วหรอแล้วทำไมไม่บอกฉัน"พ่อของป๊อปปี้ที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้ทันที
 
"พ่อไม่รู้นิ  คือผมทำผู้หญิงคนหนึ่งท้องแล้วแม่ให้ผมแต่งงานกลับผู้หญิงอีกคนจนเขาต้องหนีผมไปทั้งที่ผมก็ไม่ได้รักผู้หญิงที่แม่หามาให้เลย"ป๊อปปี้ที่พูดอย่างเศร้าๆ
 
"แล้วทำไมแม่แกต้องห้ามขนาดนั้นด้วยเมียแกชื่ออะไร"พ่อของป๊อปปี้ถาม
 
"ชื่อธนันตฺธรญ์ นีระสิงห์ครับพ่อ ฟางเพื่อนผมนะครับ"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ่งทำให้พ่อของเขาตกใจ
 
"ลูกของริลณีหรอ"พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วตกใจก่อนจะเดินไปหาภรประภาป๊อปปี้ที่รู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆก็เดินตามไป
 
"คุณหญิง"พ่อป๊อปปี้เรียกแม่ของป๊อปปี้
 
"อะไรค่ะคุณ"แม่ของป๊อปปี้พูดไปด้วยแล้วดูโทรทัศน์ไปด้วย
 
"คุณรู้ใช่ไหมว่าเมียไอ้ป๊อปเป็นใคร"พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วมองแม่ของป๊อปปี้อย่างดุๆ
 
"รู้ แล้วทำไม"แม่ของป๊อปปี้พูดแล้วทำเป็นไม่สนใจ
 
"คุณรู้แต่เรื่องนั้นมันจบมาตั้งนานแล้วนะคุณอย่าเอาเรื่องในอดีตมาทำร้ายลูก"พ่อของป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าแม่ป๊อปปี้อย่างจริงจัง
 
"แต่ฉันเกลียดมัน มันคือลูกของคนที่ฉันเคยรักและคนที่เป็นเพื่อนรักที่หักหลังฉัน"แม่ของป๊อปปี้พูดแล้วหันมาสบตากับพ่อของป๊อปี้อย่างจริงจัง
 
"ผมว่าเรามากกว่าที่หักหลังเขา แต่เขาตายไปแล้ว เรื่องของลูกกับเรื่องของเราอย่าเอามาเกี่ยวข้องกัน"พ่อของป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
 
"ทำไม ในเมื่อมันคือลูกของนางมารหัวใจฉันหรือว่าคุณยังรักแม่มัน"แม่ของป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกราว
 
"หรือว่าคุณไม่ได้รักผมแล้วยังลืมคนเก่าไม่ได้"พ่อของป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปแม่ของป๊อปปี้ที่ได้ยินแล้วชะงักตอนนี้แม่ของป๊อปปี้น้ำตาคลอและสับสน
 
"ผมไม่รู้อดีตของแม่และพ่อ แต่ผมขออย่าเอาพวกผมไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของแม่กับพ่อเถอะครับ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปจากบ้านแม่ป๊อปปี้ที่มองทั้งสองออกไปก่อนจะทรุดลงที่ตรงนั้น
 
"ฉะ ฉันรักคุณ"เมื่อแม่ของป๊อปปี้ถามหัวใจอีกครั้งก็รู้ว่าทั้งหมดเขาหลอกหัวใจว่าตัวเองว่ายังรักและแค้นพ่อแม่ของป๊อปปี้แต่ที่จริงแล้วหัวใจของเขาอยู่ที่พ่อป๊อปปี้ต่างหาก
 
 
อดีตที่เจ็บปวดกับปัจจุบันที่ทำให้อีกคนเจ็บปวด ก็ควรปล่อย
..................................................................................................................
                                                                   แม่ป๊อปปี้.
 
 
ฮื่อตอนนี้ไม่หนุกเลยอ่ะ มันเริ่มกอยๆแล้วไรเตอร์ก็มืนๆเหมือนกัน ยังไงก็แนะนำได้นะ
 
          อย่าลืม "เม้น" นะค่ะสนุกไม่สนุกยังไง ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ ม๊วกๆ