คู่ชีวิต(is love)

หลังจากคืนงานต้อนรับจินนี่จบลงก็เหมือนทุกอย่างจะปกติฟางที่เริ่มทำใจได้หลังจากที่ลาไปเป็นอาทิตย์ก็กลับมาทำงานแต่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับป๊อปปี้มันคงไม่เหมือนเดิม

 

"ฟาง ไปกินข้าวกันไหม"ป๊อปปี้ที่เห็นฟางเอาแต่เงียบก็เปิดประเด็นถาม

 

"คุณภานุไปทานเถอะค่ะ"ฟางที่เปลี่ยนศัพนามเปลี่ยนคำพูดไปจากเดิมยิ่งทำให้ป๊อปปี้หงุดหงิด

 

"ฟางป๊อปขอร้องนะ ป๊อปอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วจับแขนฟางก่อนจะลากฟางขึ้นมาประจันหน้า

 

"พอเถอะป๊อปเรื่องของเรามันควรจะจบได้แล้วในเมื่อป๊อปก็ต้องแต่งงาน ฟางไม่อยากเป็นมือที่สามของใคร"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าป๊อปปี้จินนี่ที่เปิดประตูเขามาได้ยินฟางพูดก็หน้าเจือนลงไป

 

"คุณจินนี่มาแล้วดิฉันขอตัวนะค่ะ"ฟางที่พูดแล้วเห็นจินนี่ก็ยิ้มแหยๆแล้วหลบสายตาทันทีก่อนจะเดินออกไป

 

"ป๊อปค่ะวันนี้จินนี่ทำกับข้าวมาให้คุณด้วยมาทานสิค่ะ"จินนี่ที่พูดแล้ววางกล่องข้าวลง

 

"ออกไป" ป๊อปปี้พูด "แต่ป๊อปค่ะ" จินนี่พูด "ผมบอกให้ออกไปไงเล่า"ป๊อปปี้ที่โมโหก็ปัดกล่องข้าวที่จินนี่ทำ หล่นลงพื้นจินนี่ที่เห็นการกระทำของป๊อปปี้ก็เศร้าลงไปทันทีเพราะเขาพยายามเอาชนะใจป๊อปปี้ทุกอย่างเพราะเธอเชื่อว่าถ้าคนที่จะแต่งงานกันมันคงต้องเกิดมาจากความรัก แต่มันเหมือนกับว่ายิ่งเขาทำดีกับป๊อปปี้เท่าไหร่ ป๊อปปี้ยิ่งไม่เห็นค่า จินนี่จึงลังเลว่าเขาจะเอาชนะใจป๊อปปี้ต่อดีไหมเพราะในใจเข้าก็เจ็บเหลือเกิน

 

หลังจากที่เกิดเรื่องเมื่อตอนเย็นฟางก็ทำงานโดยไม่พูดกับป๊อปปี้สักคำ ถึงเวลาเลิกงานก็รีบออกมาฟางเข้ามาที่บ้านแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องไปทันที ฟางที่เข้ามาในห้องแล้วเดินไปเอากล่องลับที่มันเป็นกล่องความทรงจำของเขาและป๊อปปี้ ฟางที่เปิดกล่องออกมาดูแล้วหยิบรูปตอนที่เขารับน้องกับป๊อปปี้ออกมาดูทั้งที่เธอเรียนบัญชีแต่ป๊อปปี้เรียนสถาปัยตแต่ป๊อปปี้ก็มีเวลาเสมอ

 

"ป๊อปวันนี้ฟางยังไม่ได้ทานข้าวเลยอ่ะ"ฟางที่พึ่งทำกิจกรรมของชมรมเสร็จแล้วป๊อปปี้มารับก็บ่นหิวทันที

 

"ได้เดี๋ยวป๊อปพาไปกิน เดี๋ยวจะพากินให้อ้วนเลย"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วจับมือฟางเดินออกไปฟางที่เห็นป๊อปปี้จับมือก็เขิลทันที

 

 

 

"ฮื่อป๊อปฟางเจ็บฮื่อ"ฟางที่ใส่ร้องเท้าส้นสูงแล้วสดุดล้มจนส้นร้องเท้าหักป๊อปปี้ที่เห็นฟางเดินมาก็รีบลงมาจากอัศจรรน์ทันที

 

"เฮ้ยไปทำอะไรมาเนี้ยร้องเท้าก็ไม่ใส่ แถมเท้ายังบวมเปงเลย"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วประคองฟางมานั่งแล้วก้มดูที่เท้าฟางทันที

 

"ก็พอดีรีบวิ่งมาแล้วสดุดร้องเท้ามันส้นหักนะใส่ไม่ได้ก็เดินมาแบบนี้ เจ็บจะแย่อยู่แล้ว"ฟางที่พูดแล้วปาดน้ำตา

 

"ซุ่มซามได้โล่จริงๆเลยฟาง เอางี้เดี๋ยวขี่หลังป๊อปเดี๋ยวป๊อปไปส่ง"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วนั่งลงให้ฟางขี่หลัง

 

"ขอบคุณมากนะป๊อป"ฟางที่พูดแล้วขี่หลังป๊อปปี้ ป๊อปปี้ที่เห็นหญิงสาวมีความสุขก็ยิ้มออกมาตอนนี้ฟางกางแขนออกเหมือนนกแล้วยังสั่งให้ป๊อปปี้ทำตัวรอนให้ฟางเล่นเป็นนก ภาพนี้มันชั่งติดตาของเขาเหลือเกินเขารักผู้ชายคนนี้เหลือเกิน

 

ด้านป๊อปปี้ที่นั่งมองดูรูปของฟางตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าเขาจะทำยังไงดีเขารักฟางแต่เขาก็ขัดคนเป็นแม่ไม่ได้ตอนนี้ป๊อปปี้อยู่ในช่วงที่สับสน

 

"ป๊อปขอโทษฟาง ป๊อปขอโทษจริงๆ"ป๊อปปี้ที่มองรูปแล้วน้ำใสๆก็ไหลออกมาจากตาของชายหนุ่ม

 

 

"ฟางรักป๊อปนะแต่ฟางก็ไม่อยากทำร้ายป๊อปเหมือนกัน ป๊อปควรจะได้อยู่กับคนที่คู่ควรกับป๊อปสิ ฟางหน้าจะดีใจไม่ใช่หรอ ฮื่อ"ฟางที่พูดแล้วร้องไห้ออกมาแล้วคิดถึงเมื่อช่วงเย็นก่อนที่เขาจะกลับบ้านจินนี่ได้นัดฟางไปเจอที่ดาบฟ้า

 

"คุณจินนี่มีเรื่องอะไรกับฟางหรอค่ะ"ฟางพูดแล้วหลบสายตาจินนี่

 

"ฟาง ฉันรู้นะว่าเธอกับป๊อปปี้รักกัน แต่เธออย่าลืมสิว่าฉันกับป๊อปปี้กำลังจะแต่งงานกันนะ"จินนี่ที่พูดแล้วมองฟางด้วยสายตาเศร้าๆฟางที่ถึงแม้จะไม่ถูกกับจินนี่แต่ก็รู้ได้ว่าจินนี่เศร้าจริงๆ

 

"ค่ะฟางรู้"ฟางที่พูดจินนี่ที่เห็นฟางไม่พูดอะไรก็เอือมมือมาจับฟาง

 

"ฉันขอนะฟาง ฉันรักป๊อปปี้มาก ฉันทำทุกอย่างเพื่อให้ป๊อปปี้รักฉัน ถ้าเธอรักป๊อปปี้แล้วอยากให้ป๊อปปี้มีอนาคตที่ดีขึ้น เธอช่วยฉันหน่อยได้ไหม"จินนี่ที่พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

 

"จะให้ฉันช่วยอะไรล่ะค่ะ"ฟางที่พูดแล้วสบตาจินนี่

 

"ลาออกจากงานซะ ถ้าเธอยังทำงานกับป๊อป ป๊อปเขาต้องไม่ตัดใจจากเธอ นะฟาง ช่วยฉันหน่อยนะให้ฉันไหว้ก็ยอม"จินนี่ที่พูดแล้วจะยกมือไว้ฟางแต่ฟางห้ามไว้

 

"ค่ะฉันจะลาออก ฉันจะลาออกแล้วจะไปให้ไกลจากป๊อปปี้ ฉันขอเวลาหน่อยนะค่ะแต่รับร้องฉันลาออกแล้วจะไม่มายุ่งกับคุณป๊อปปี้และก็คุณอีก"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าจินนี่ จินนี่ที่ได้ยินก็ดึงฟางเข้ามากอด

 

"ขอบคุณมากนะฟาง ขอบคุณจริงๆ"จินนี่ที่พูดแล้วฟางก็ผละออกจากจินนี่แล้วเดินออกไปตอนนี้ฟางไม่รู้จะทำยังไงเขารักป๊อปปี้นะแต่ความรักก็สั่งให้ฟางต้องฝีนใจตัวเอง เราอาจจะเกิดมาเจอกันมาพบกันมารักกันแต่เราอาจจะไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน

 

"ฮื่อ ฟางรักป๊อปนะ รักป๊อปมาก รักป๊อปจริงๆ"ฟางที่พูดแล้วมองรูปในมือก่อนจะปล่อยโฮออกมาอีกครั้งแล้วก็ทรุดนอนร้องไห้อยู่ที่เตียง เฟิร์นที่เห็นพี่สาวร้องไห้อย่างหนักก็ร้องไห้ออกมาจนพอร์ชที่มองอยู่เช่นกันก็อดสงสารไม่ได้ก็กอดปลอบเฟิร์น

 

"พี่พอร์ช เฟิร์นสงสารพี่ฟางจังเลยอ่ะ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าพอร์ช

 

"พี่ก็สงสารเหมือนกันแล้วนี้เราจะทำยังไงต่อไปล่ะ"พอร์ชที่พูดแล้วถามเฟิร์น

 

"ตอนนี้เฟิร์นก็เรียนจบแล้ว แต่ยังไม่มีงานทำแต่ถ้าเลือกได้เฟิร์นก็อยากไปทำงานที่ต่างจังหวัดแหละไม่อยากให้พี่ฟางต้องเจอเรื่องร้ายๆที่นี้อีกแล้ว"เฟิร์นบอกพอร์ช

 

"เอางี้ไหมไปทำงานกับพี่ไหม พี่พึ่งเปิดรีสอทต์ที่เชียงใหม่ลองไปอยู่ที่นั้นดูไหมล่ะ "พอร์ชที่ถามเฟิร์น

 

"แล้วพี่ไม่ไดู้แลที่หัวหินแล้วหรอ"เฟิร์นถาม

 

"พี่แค่แวะไปดูงานให้มันเรียบร้อยเฉยๆแล้วนี้พี่ก็เปิดสาขาที่เชียงใหม่แล้วลองไปทำกับพี่ดูไหมล่ะ"พอร์ชที่พูดแล้วมองหน้าเฟิร์น

 

"ขอถามพี่ฟางก่อนนะเพราะเฟิร์นก็มีเพื่อนที่นั้น เฟิร์นก็อยากจะไปตั้งต้นใหม่ที่นั้นให้พี่ฟางลืมความเจ็บปวดที่นี้ให้หมด"เฟิร์นที่พูดแล้วโมโหที่นึกถึงป๊อปปี้

 

 

"ฟางเป็นไงบ้างว่ะ"ป๊อปปี้ที่นัดพอร์ชมาถามเรื่องฟางก็ถามขึ้น

 

"ก็ไม่ต่างกับแกตอนนี้หรอก"ป๊อปปี้ที่ฟังพอร์ชพูดแล้วกระดกเหล้าเข้าปากจนพอร์ชที่เห็นแล้วห้าม

 

"ฟางเขาคงเสียใจมาก เขาคงเกลียดฉันมาก"ป๊อปปี้ที่พูดแล้วยิ่งกระดกเหล้าเข้าปากอย่างหนัก

 

"แต่ถ้าแกเป็นแบบนี้ฟางเขายิ่งจะเสียใจนะเว้ยป๊อป ถ้าแกไม่แข็มแข็งแล้วแกจะปกป้องฟางได้ยังไงตอนนี้ฟางร้องไห้แทบทุกวันฉันเห็นแล้วก็สงสาร เขารักแกมากนะเว้ย"พอร์ชที่พูดแล้วยิ่งทำให้ป๊อปปี้รู้สึกผิดแล้วป๊อปปี้ก็ปัดขวดเหล้ากระจัดกระจายก่อนที่เขาจะดืมจนพอร์ชได้ขับรถมาส่งที่บ้าน

 

พอร์ชที่พาป๊อปปี้มาส่งที่บ้าน แม่ของป๊อปปี้ที่เห็นพอร์ชพยุงป๊อปปี้มาก็รีบเดินมาหา

 

"สวัสดีครับคุณแม่"พอร์ชที่พูดแล้วยกมือไหว้

 

"จะ แล้วนี้ตาป๊อปไปทำอะไรมาถึงอยู่ในสภาพแบบนี้ล่ะ สุนทรเอาคุณป๊อปขึ้นไปบนบ้าน"แม่ของป๊อปปี้ที่ถามพอร์ชก่อนจะสั่งให้คนใช่ในบ้านพยุงป๊อปปี้ขึ้นไปบนบ้าน

 

"คือไอ้ป๊อปมันดื่มหนักนะครับคุณแม่มันคงจะเสียใจนะครับ ยังไงผมขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ"พอร์ชที่พูดจบแล้วก็เดินขึ้นรถไปทันที แม่ป๊อปปี้ที่ได้ยินว่าลูกตัวเองเสียใจก็หน้าซีดทันที

 

"แม่ขอโทษนะป๊อปแต่แม่หาผู้หญิงที่ดีไว้ให้แกแล้ว"แม่ของป๊อปปี้ที่พูดด้วยน้ำเสียงเศร้า

 

 

เช้าวันต่อมาฟางที่เดินเข้ามาในบริษัทเป็นปกติ แต่วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้ทำงานที่บริษัทแห่งนี้ฟางที่เปิดประตูเข้าไปแล้วยังไม่เห็นป๊อปปี้มาทำงานจึงเดินไปวางซองขาวแล้วมองก่อนจะพูด

 

"ฟาง คิดดีแล้ว"ฟางที่พูดก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

 

"อ้าวพี่ฟางทำไมมาเร็วจัง"เฟิร์นที่ลงมาแล้วเห็นฟางเดินเข้าบ้านมาก็ถามฟางฟางเดินเข้าบ้านมาอย่างเศร้าๆก่อนที่จะนั่งลงที่โซฟา

 

"พี่ลาออกแล้วล่ะ"ฟางที่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเคือง

 

"พี่ฟางตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม"เฟิร์นที่ถามแล้วมองหน้าฟาง

 

"อืมพี่ตัดสินใจดีแล้วให้เวลาพี่หน่อยนะเดี๋ยวพี่จะหางานทำใหม่"ฟางที่พูดแล้วกอดน้องสาวทั้งน้ำตา

 

"พี่ฟางเฟิร์นก็มีเรื่องจะบอก พี่พอร์ชวนเฟิร์นไปทำงานที่รีสอทตในเชียงใหม่พี่ฟางไปกับเฟิร์นนะ"เฟิร์นที่พูดแล้วมองหน้าพี่สาว

 

"แต่พอร์ชเขาก็เป็นเพื่อนป๊อปนะเฟิร์น"ฟางที่พูดแล้วมองหน้าน้องสาว

 

"เอางี้เฟิร์นมีเพื่อนคนหนึ่งมันไปทำกิจการแทนพ่อ แล้วมันกำลังจะเปิดร้านกาแฟที่รีสอทตเดี๋ยวเฟิร์นติดต่อให้"เฟิร์นที่พูดแล้วกุมมือพี่สาว

 

"ขอบคุณนะไอ้แสบ"ฟางที่พูดแล้วกอดน้องสาวแล้วลูบผมเฟิร์นเฟิร์นที่เห็นพี่สาวอ่อนแอแบบนี้ก็ยิ่งสงสารไม่ได้

 

"ไม่เป็นไรนะพี่ฟาง เราไปเริ่มต้นกันใหม่ ลืมอดีตที่นี้ให้หมดแล้วเราไปเริ่มต้นชีวิตด้วยกันนะ"เฟิร์นที่พูดแล้วกอดพี่สาวแน่น..........

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

 

ฉันรู้ว่าการบอกลาเป็นสิ่งสุดท้ายที่คนรักกันจะเลือกทำ ฉันรักเธอนะแต่ความรักก็สั่งให้ฉันต้องฝืนใจตัวเอง เราอาจเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุด เพียงแค่เราไม่ได้เจอกันในเวลาที่เหมาะสมที่สุดเทานั้นเอง 

................................................................................................................

                                                                            ฟาง.

 

 ดราม่าT_T น้ำตาแตกกันไป ไรเตอร์ก็ยังดราม่าแต่เข้าใจฟางนะว่ารักมากก็เลยปล่อย

 

แต่เฮียไม่ทำอะไรสักอย่างละค่ะ พี่ฟางเขาจะไปแล้ว โอ๊ยอิน ฮาาา ยังไงก็อย่าลืมมา

 

"เม้น"กันเยอะๆนะค่ะ รีดเดอร์ที่รัก ม๊วกกก ชีวิตเศร้าๆ