สิ่งที่เห็น สิ่งที่เป็น

"ชั่งกล้าพูดน่ะ!" เขื่อนเอ่ยขึ้นหลังจากที่ค่อนข้างหมดคำจะเถียงต่อ 
 
"ถ้าไม่กล้าเฟย์จะไม่พูด" เฟย์หันกลับมามองหน้าเขื่อนและพูดขึ้นก่อนที่จะตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าของเขื่อน
 
"ทำอะไรของเธออ่ะ!?" 
 
"กินข้าวมั้ง!" 
 
"นั้นปากอ๋อ!?" 
 
"ก็ปากง่ะ! เห็นเป็นอะไรล่ะ!" เฟย์พูดพลางหาเสื้อที่ค่อนข้างถูกใจเธอ เสื้อบอล สีแดง 
 
"เห้ย! ตัวนั้นของฉัน" เขื่อนตรงไปจะคว้าเสื้อจากมือเฟย์แต่แน่นอนว่าไม่ทัน เฟย์วิ่งเข้าห้องน้ำทันที
 
"ของนายแล้วไง! ฉันจะใส่มีปัญหา?" เฟย์ตะโกนออกจากห้องน้ำและตินนี้เฟย์เท้าไม่แตะพื้นเพราะมันมีน้ำอยู่
 
30 นาทีผ่านไป (เร็วเหมือนโกหก) 
 
"นี่คุณเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือตกส่วมตายห๊ะ!?" เขื่อนเดินไปหยิบนาฬิกาที่วางอยู่โต๊ะข้างเตียงมาดูและตะโกนถามหญิงสาว
 
"เสร็จแล้วๆ เร่งอะไรหนักหนา!" เฟย์พูดพลางเดินออกมา และไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองเข้าห้องน้ำเกืิอบชั่วโมง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คุณจะไปไหนอ่ะ?" ป๊อปปี้เอ่ยถามฟางที่ตอนนี้เหมืินจะเดินไปไหนและเป็นคำพูดที่ให้ฟางชะงักนิดนึ่ง เน้นน่ะ นินึ่ง 
 
"ไปตามหาน้องจร๊" ฟางหยุดเดินและหันมาตอบป๊อปปี้และยิ้มให้บางๆก่อนจะเดินออกไป
 
"เห้ยย! แล้วคุณรู้ได้หรึไงว่าน้องคุณอยู่ไหนอ่ะ!" 
 
"รู้สิ นี่ไง!" ฟางพูด พลางชู้ของสิ่งนึ่งขึ้นมามันเป็นแหวนที่ท่านพ่อของทั้ง2ให้ไว้เพื่อป้องกันตัวและสื่อสารหากัน
 
"แหวนเนี่ยน่ะ" 
 
"อือ! ก็แหวนไง นายเห็นเป็นฝาขวดน้ำอ๋อ?" 
 
"อ้าว! นั้นปากคนหรอที่พูดอ่ะ!" 
 
"แล้วคุณเห็นว่าเป็นปากปลาที่ไหนล่ะค่ะ คุณป๊อปขา" ฟางหันกลับมาพูดกับป๊อปเดินไปหาป๊อปเรื่อย ก่อนที่จะหยุดและเดินกลับหลังและเดอนออกจากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
#5+เม้นอัพ
#ฝากหน่อยน่ะ
#ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยน๊าา ^^