แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว เปิดประตูออกมาก่อน อย่างอนสิแก้ว”โทโมะพยายามเคาะประตูห้องน้ำที่แก้วไปหลบเขา
หลังจากที่เขื่อนและเฟย์มาส่งที่รีสอร์ตแล้วเขาก็แอบปีนเข้าห้องแก้วแล้วทะเลาะกันก่อนที่แก้วจะ
หนีเข้าห้องน้ำไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ กลับห้องไปซะแก้วไม่อยากเห็นหน้าโทโมะอีกแล้ว”แก้วตะโกนออกมากในห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าแก้วไม่อยากเจอหน้าโทโมะกลับแล้วก็ได้”โทโมะพูดก่อนจะทำทีเดินไปเปิดประตูห้องแล้ว
ออกไปแล้วปิดประตูเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย ไหนว่าออกไปแล้ว ปล่ยนะ”แก้วออกมาจากห้องน้ำต้องร้องเมื่อโทโมะรวบแก้วไปกอดจาก
ด้านหลัง
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ถ้าไม่เล่นวิธีนี้แก้วก็คงไม่ยอมออกมาหรอก”โทโมะยิ้มแล่ห์แล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาขี้โกงแบบนี้เลยนะปล่อยแก้ว แล้วก็กลับห้องใครห้องมัน อย่าแกล้งแก้วแบบนี้”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องคิดว่าโทโมะแกล้งแก้วด้วยล่ะ นี่เราสัญญากันแล้วไม่ใช่หรอว่าจะดูแลกันน่ะไหงแก้ว
ต้องเอาป๊อปปี้อะไรนั่นมาเทคแคร์ด้วย หมอนั่นมันไม่ใช่คนดีอะไรมากสักหน่อย”โทโมะพูดด้วย
ความหงุดหงิดเมื่อคิดถึงเรื่องแก้วกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะว่าแก้วควรจะมีชีวิตใหม่สักทีไงล่ะไม่ใช่ต้องมาทนรออะไรแบบนี้แก้วไม่อยากคิดเข้าข้าง
ตัวเองเข้าใจมั้ยว่าแก้วเหนื่อยมามากพอแล้วที่ต้องทนเจ็บเวลาที่เห็นโทโมะกับฟางอยู่ด้วยกัน”แก้ว
โพล่งออกมาด้วยความอัดอั้น
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คือ แก้ว”โทโมะนิ่งเงียบไม่คิดว่าแก้วจะระบายความรู้สึกออกมาก่อนที่แก้วจะผลักโทโมะ
ออกห่าง
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่ได้รักกัน ถ้าโทโมะรักฟางก็เลิกยุ่งกับแก้วแล้วออกไปซะ”แก้วไล่
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ แต่ว่าป๊อปปี้ไม่เหมาะที่จะรักกับแก้วจริงๆนะ”โทโมะรีบแย้งแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
“แล้วเอาอะไรมาวัดว่าใครไม่เหมาะสมกับใคร นี่มันชีวิตแก้ว”แก้วพูดแล้วจะเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
“แต่แก้วเป็นของโทโมะแล้วนะ ป๊อปปี้มันคงภูมิใจหรอกที่เจ้าสาวในอนาคตมันเป็นของผู้ชายคนอื่น
ไปแล้ว”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ แก้วตบหน้าโทโมะหัน
 
 
 
 
 
 
“ออกไป”แก้วผลักโทโมะแล้วรีบไล่ชายหนุ่มไปจากห้องเธอทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่โว้ย”โทโมะหงุดหงิดที่ถูกไล่ออกมาก่อนจะโวยวายไล่เตะโน่นนี่แล้วกลับห้องไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หลับสบายเชียวนะแม่คุณ”ป๊อปปี้ลืตาตื่นมาในตอนเช้าพบว่า ฟางยังคงหลับอยู่บนเตียงไม่ไปไหน
ก็คิดถึงเมื่อคืนที่เข้าเช็ดตัวให้ฟางเสร็จแล้วเขาก็อาบน้ำจัดการตัวเองก่อนะล้มตัวลงนอนข้างฟาง
ทั้งคืน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยขี้เซาเอ้ย”ป๊อปปี้จ้องมองฟางที่นอนข้างตัวเองก็พูดเบาๆแล้วส่ายหน้าก่อนจะรีบหลับตาเมื่อ
เห็นว่าฟางขยับตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ นี่ชั้นมานอนที่นี่ได้ยังไง หรือว่าอีตานี่ทำมิดีมิร้ายชั้นอีกแล้วน่ะ เอ๊ะ ก็ไม่นี่นา”ฟางลืมตามา
เห็นป๊อปปี้นอนหลับข้างๆเธอก็รีบเด้งตัวขึ้นมานั่งแล้วสำรวจร่างกายพร้อมกับพูด ทำให้ป๊อปปี้แอบ
ขำกับท่าทางของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เหอะ เวลาหลับล่ะมั้งที่นายจะไม่ปากร้ายกับชั้น”ฟางขยับตัวเข้าไปใกล้ป๊อปปี้แล้วมองหน้าใกล้ๆ
ก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”ป๊อปปี้หมั่นไส้ฟางก็แกล้งวาดแขนขึ้นมาแล้วดึงฟางไปกอดแนบอกกว้างไม่ยอมปล่อย
 
 
 
 
 
 
 
“อีตาบ้า ปล่อยชั้นนะ ชั้นจะกลับห้อง”ฟางรู้ทันทีว่าถูกแกล้งก็ร้องโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป สายมากแล้วทำไมยังไม่ตื่นอีกคะ”เฟย์เดินมาเคาะประตูห้องทำให้ป๊อปปี้และฟางตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เอาอย่างงั้นแล้วกันเดี๋ยวขั้นปีนออกทางหน้าต่างเหมือนเดิมแล้วกัน”ฟางนึกขึ้นได้ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“จะบ้ารึไง นี่มันเช้าแล้ว คนงานเค้าออกมาทำงานแล้วไม่ต้องออกไปนะ”ป๊อปปี้ดุ
 
 
 
 
 
 
“แล้วจะให้ชั้นทำยังไงล่ะตาบ้า ออกไปทางประตูปกติเดี๋ยวก็ถูกคนอื่นจับได้หรอก”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปคุยกับใครหรอคะ”เฟย์รีบตะโกนถาม
 
 
 
 
 
“อ๋อ แมวน่ะจ้ะแมวหลงเข้ามาในห้องนอนพี่”ป๊อปปี้รีบโกหกฟางจึงหยิกเข้าที่แขนทีนึง
 
 
 
 
 
 
“อ๋อค่ะ ถ้าตื่นแล้วก็รีบจัดการตัวเองนะคะ วันนี้พี่กับเฟย์ต้องเข้าไปในเมืองอยู่”เฟย์พูดก่อนะเดินไป
 
 
 
 
 
 
“อยู่ในนี้ ห้ามปีนหน้าต่างหนีล่ะ เดี่ยวชั้นจะเบี่ยงเบนความสนใจแล้วเธอค่ยออกไปเข้าใจ
มั้ย”ป๊อปปี้รีบสั่งก่อนจะหายตัวเข้าไปในห้องน้ำทันที ฟางฮึดฮัดและไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงบ้าจี้
ฟังคำสั่งป๊อปปี้แบบนี้เหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พี่ป๊อปพาเฟย์มาที่นี่มีอะไรรึเปล่าคะ”เฟย์แปลกเมื่อเห็นว่าเธอและป๊อปปี้ทำธุระเสร็จแล้ว แต่
ชายหนุ่มกลับขับรถพาเธอมาที่กระท่อมแถวที่ดินติดชายป่าของครอบครัวเธอ
 
 
 
 
 
“พี่อยากให้เฟย์ได้เจอใครคนหนึ่งน่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนะเดินพาเฟย์เข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ใครหรอคะพี่ป๊อป นี่ด้านในนี้มืดจังทำไมไม่เปิดไฟล่ะคะ”เฟย์พูดก่อนจะเปิดสวิชต์ไฟที่อยู่ด้าน
ข้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเฟย์”เมื่อเปิดไฟขึ้นฝ้ายก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่ฝ้าย พี่ฝ้ายจริงๆด้วย”เมื่อเห็นพี่สาวที่ได้ข่าวว่าตายจากไปมาอยู่ตรงหน้าเฟยืก็วิ่งไปกอด
ฝ้ายแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องร้องนะยัยแสบของพี่ ป๊อปอ่ะจะพาเฟย์มาก็ไม่บอกกันเลยนะ”ฝ้ายกอดปลอบเฟย์พลางดุ
สามี
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อยากจะเซอร์ไพร์นางฟ้าของป๊อปนี่ ช่วยไม่ได้อยากจะแกล้งหลอกให้กันตายใจทำไมล่ะ”ป๊อปปี้
พูดแล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
“จริงสิคะ พี่ฝ้าย กลับไปหาพ่อกับแม่เถอะนะคะพ่อกับแม่ต้องดีใจแน่ๆ รวมถึงฟางด้วย”เฟย์พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“พี่ฟางงั้นหรอ อย่าบอกนะว่าเฟย์กับพี่ฟางดีกันแล้วน่ะ”ฝ้ายถามด้วยความตื่นเต้น
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวเรื่องนั้นเราค่อยคุยกันอีกที เอาเป็นว่าเรากลับบ้านกันเลยดีมั้ยฝ้าย”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ ฝ้ายว่าฝ้ายยังไม่อยากกลับตอนนี้ เพราะจากที่ป๊อปบอกฝ้ายมา ว่าตอนนี้ป้าฝนเค้าสำนึก
ผิดแล้วแล้วเค้ากลับมาอยู่ที่บ้านกับพี่ฟาง แต่ฝ้ายว่ามันยังไงๆอยู่นะคะ ทั้งๆที่เจ้านายเก่าโดนจับ
แบบนั้น แล้วแบงค์เงียบหายไปอย่างนั้นจริงๆหรอ ฝ้ายว่า ฝ้ายจะอยู่ที่นี่สักพักเพื่อสืบความจริงที่
ว่าป้าฝนอยู่เบื้องหลังทุกอย่าง”ฝ้ายพูดแล้วยิ้มกับแผนการ
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เผลอหลับอีกแล้วนะ อาการคนท้องนี่ทำไมต้องง่วงนอนตลอดด้วยนะ”ฟางเดินออกมาจาก
ห้องนอนป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”นายธีร์ที่แวะเอาเอกสารเข้ามาให้ป๊อปปี้ก็ตกใจเมื่อเห็นฟางออกมาจากห้องนอนลูกเขยเช่น
เดียวกับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อ คือว่าฟางอธิบายเรื่องนี้ได้นะคะ”ฟางพยายามพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ตกลงนี่แกคิดจะแย่งสามีน้องตัวเองจริงๆงั้นหรอ”พ่อพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ได้แย่ง ทำไมพ่อไม่ฟังเหตุผลฟางบ้างเลย”ฟางอึ้งที่ยังไงก็ถูกพ่อมองในแง่ร้ายก็พูดออก
มาก่อนน้ำตาจะไหลออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“นอนห้องผู้ชายทั้งคืนแบบนี้จะให้ชั้นคิดยังไงได้อีก ฟางแม้ฝ้ายจะจากเราไปนานแล้วก็จริง แต่
ทางบ้านโน้นเค้าจะให้ป๊อปปี้แต่งงานกับเพื่อนเรา ทำไมเราถึงยังกล้าทำเรื่องแบบนี้ พ่อต้องจับเรา
แยกกับป๊อปปี้ใช่มั้ย”นายธีร์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องจับแยกหรอกค่ะ เพราะฟางก็จะไปจากเรื่องบ้าๆนี้เอง พ่อไม่ต้องจับแยก”ฟางพูดก่อนจะรีบ
วิ่งออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
ฟางที่วิ่งเข้ามาในบ้านตัวเองแล้วป้าฝนกับพี่ทิพย์ที่นั่งรออยู่ก็ลุกขึ้นมาก่อนป้าฝนจะตบหน้าฟางหัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่แกหายไปไหนมาเมื่อคืน”ป้าฝนพูดด้วยความโมโห“ฟางไม่สบายน่ะค่ะ แล้วบังเอิญว่าป๊อปปี้มา
เจอเข้าเค้าเลยดูแลฟาง”ฟางพูดก่อนจะโดนป้าฝนตบอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คงจะดูแลกันเนื้อชนเนื้อเลยสิท่าถึงได้ออกมาเอาป่านนี้ นี่แกลืมไปแล้วหรอว่าจุดประสงค์พวก
เราคืออะไร”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ป้ายังไม่ล้มเลิกเรื่องทวงทุกอย่างมากพวกเค้าอีกหรอคะ ป้าฝน ฟางว่าเราหยุดเถอะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน ชั้นเจ็บมามาก เสียทุกอย่างไปมากเพราะพวกมัน แกเองก็เหมือนกัน ไม่รู้ล่ะ ชั้นยังจะทำ
มันเหมือนเดิม”ป้าฝนว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าป้าจะทำอะไรป้าก็ทำไปเถอะค่ะ เรื่องนี้ฟางเหนื่อยจะยุ่งแล้ว”ฟางพูดก่อนจะเดินหนีขึ้นห้องไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่หนูฟางะทรยศเราหรอป้า”ทิพย์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“มันไม่กล้าหรอก แต่ถ้ามันทำเราก็มีวิธีจัดการ”ป้าฝนยิ้มร้ายๆก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวบ้านของ
กานดาแล้วเทยาบางอย่างลงไปในหม้อแกงที่กำลังต้มอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ป้าฝนจะทำอะไรน่ะ”แก้วที่แวะมาหาป๊อปปี้แล้วเดินผ่านมาทีครัวเห็นเข้าก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แกนี่มันแส่อีกแล้วนะ”ป้าฝนหันมามองช้า
 
 
 
“อย่านะคราวนี้แก้วไม่ยอมให้ป้ากับฟางทำอะไรแก้วแน่”แก้วพุดก่อนจะรีบยกที่ช็อตไฟฟ้าที่ตัวเอง
พกประจำหลังากถูกทำร้ายครั้งก่อนขึ้นมาขู่
 
 
 
 
 
 
“ก็ลองดูสิว่าใครจะไวกว่ากัน”ป้าฝนพูดก่อนจะพยักให้หน้าให้ทิพย์ที่อยู่หลังแก้วเอาที่เขี่ยบุหรี่ฟาด
ใส่แก้วอย่างแรงก่อนที่ แก้วะสลบไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากแส่เองนะนังโง่”ป้าฝนยิ้มร้ายๆออกมาก่อนจะให้ทิพย์ลากแก้วออกไป
 
 
 
 
 
 
 
เอาล่ะ คราวนี้ตัวร้ายกกำลังจะหมดไปแล้วจริงๆ
 
 
แต่มาดูกันว่าใครจะโดนวางยาบ้างนะ 5555555555