แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง โอ๊ย”โทโมะลืมตาตื่นขึ้นมาก็รีบลงจากเตียงแต่ต้องร้องด้วยความเจ็บไปทั่วตัว

 

 

 

 

 

“โทโมะ นี่ทำบ้าอะไรน่ะ”แก้วที่เข้ามาในห้องก็รีบเข้าไปประคองโทโมะกลับไปนั่งที่เตียง

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ เราต้องรีบไปช่วยฟางไม่อย่างงั้นจะเกิดอันตรายกับฟาง”โทโมะร้องโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ๆว่านายเองก็ห่วงและอยากไปช่วยฟางแค่ไหน แต่ตอนนี้มีพี่ป๊อปกับเขื่อนแล้วที่เค้ากำลังแกะ

รอบไปช่วยพวกฟาง นายควรอยู่ดูแลตัวเองก่อนสิ”แก้วพูดออกมาด้วยความเสียใจที่ทนเห็นโทโมะ

เป็นห่วงฟางก็น้ำตาไหลออกมา

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ แต่แก้วต้องอยู่ดูแลโทโมะนะ ห้ามไปไหน”โทโมะชะงักก่อนจะยอมสงบแล้วให้แก้วดูแลเขา

ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“โทรไม่ติดเลยหรอเขื่อน”ป๊อปปี้พยายามโทรหาฟางเช่นเดียวกับเขื่อนที่พยามโทรหาเฟย์แต่ไม่มี

ประโยชน์เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้มือถือของฟางกับเฟย์ถูกปิดเครื่องหมดแล้ว ใครกันที่จับตัวฟางไป นี่ติดต่อป้ายัยนั่นได้รึ

ยัง”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อโทรหาฝนแล้วนะ เธอบอกอีก10นาทีจะรีบมาที่นี่”นายธีร์ประคองตัวเองเข้ามาหาป๊อปปี้และ

เขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้น้ากานดาถูกพยาบาลส่วนตัวเอายาคลายเครียดให้ทานแล้วนอนหลับไปล้วนะครับ”เขื่อน

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“คราวนี้ไม่ใช่ฟางกับฝนที่ทำร้ายพวกเราแล้วนี่เป็นใครที่แฝงตัวมาทำแบบนี้”นายธีร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกับครับ หรือว่าจะเป็นพวกนายแบงค์ที่จับตัว2คนนั้นไปเหมือนตอนของ

ฝ้าย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีทางหรอก เพราะเห็นๆอยู่ว่าตอนนี้คุณแบงค์เค้าไม่มีท่าจะคิดร้ายกับ2สาวแน่นอน”ป้าฝนเดิน

เข้ามาแล้วยิ้มให้ทุกคน

 

 

 

 

 

 

“นี่หลานสาวเธอหายตัวไปนะ เธอไม่รู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจกว่านี้เลยรึไง”นายธีรืว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นตกใจเหมือนกัน แต่ไม่ต้องห่วงหรอกเพราะท่านเกริกเค้าก็ส่งคนตามหาแล้วล่ะ”ป้าฝนยิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

“รู้สึกป้านี่จะภูมิใจมากเลยนะที่ส่งหลานสาวเป็นนางบำเรอไอ้แก่หัวหงอกนั่น”ป๊อปปี้เดือดร้อนแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ป้าฝนหันขวับมาแล้วตบหน้าป๊อปปี้หันทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ป้า จะบ้าแล้วรึไง อย่างน้อยตอนนี้เราก็พวกเดียวกันนะ”เขื่อนประคองป๊อปปี้แล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ ชั้นไม่ใช่พวกเดียวกับแกหรอก พวกแกจะต้องล่มจมเพราะสิ่งพวกแกทำไว้กับชั้น กับอาภา

และก็ยัยฟาง พวกแกจะต้องสูญเสีย”ป้าฝนชี้หน้าด่าทุกคนแล้วหัวเราะอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าสักทีฝน ตอนนี้หลานของเธอโดนจับตัวไปอยู่นะ”นายธีร์ว่า

 

 

 

 

 

 

“เป็นห่วงลูกด้วยหรอธีร์ ก็นึกว่าจะเห็นแก่ตัวจนเคยชิน”ป้าฝนว่า

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นรู้ไงว่าเธอเลี้ยงฟางยังไง ชั้นถึงต้องทำแบบนี้”นายธีร์พูดแล้วนายธีร์กับป้าฝนก็จ้องตา

กันอย่างไม่มีใครยอมใคร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”เฟย์ลืมตาตื่นมาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนห้องหนึ่งก็พยายามหาทางหนีทีไล่

 

 

 

 

 

 

 

“หน้าต่าง”เฟย์ยิ้มออกมาเมื่อภาพในอดีตของเธอตอนเด็กๆที่ชอบปีนป่านผิดกับฝ้ายผุดเข้ามาใน

หัวก็รีบปีนหน้าต่างที่เปิดออกแล้วเลาะทางแคบๆลงมาก่อนจะไต่มาถึงอีกห้องหนึ่งที่เห็นฟางนอน

สลบอยู่

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟื้นสิฟาง”เฟย์พยายามเรียกฟางแต่ฟางนิ่งไม่ไหวติงก็หาทางหนีทีไล่แล้วยิ้มออกมาเมื่อเห็น

มือถือของฟางที่ปิดเครื่องอยู่ก็รีบเปิดเครื่องแล้วกดโทรศัพท์โทรหาป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลฟางนี่เธออยู่ไหนน่ะฟาง”ป๊อปปี้รับสายฟางแล้วรีบพูดอย่างร้อนรน

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปนี่เฟย์นะ รีบมาตามสัญญาณที่เฟย์เปิดไว้นะ มาช่วยพวกเราด้วย”เฟย์พูดก่อนรีบวางสาย

แล้วเปิดสัญญาณติดตามตามเครื่องเพื่อที่จะให้ป๊อปปี้ตามมา ส่วนเธอก็หาทางหนีเพื่อท่ีจะลงไป

แจ้งตำรวจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะรีบไปไหนนังตัวแสบ”แบมพูดเมื่อเปิดประตูเข้ามาเจอเฟย์ที่กำลังจะปีนออกนอกหน้าต่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอจับพวกเรามางั้นหรอ นี่เธอต้องการอะไรกันแน่”เฟย์อึ้งไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะทำร้ายเธอ

แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

ก่อนที่แบมจะพูดอะไรเฟย์ก็ถูกจับตัวจากพวกของแบมแล้วตบหน้าหัน

 

 

 

 

 

 

“แบม นี่ขั้นไปทำอะไรให้เธอน่ะถามจริง”เฟย์ถามด้วยความไม่เข้าใจแต็ไม่วายถูกตบจนคว่ำ

 

 

 

 

 

 

“เพราะแกคือมารหัวใจชั้นไงล่ะ เอามันออกมาให้ชั้นตบข้างนอก เพราะนี่จะกลายเป็นรังรักของพ่อ

ชั้น เอาตัวมันมา”แบมพูดก่อนจะสั่งลูกน้องลากตัวเฟย์ออกมากห้องให้เกริกเข้ามาในห้องนั้นแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทะ ท่าน”ฟางปรือตามองร่างสูงที่เข้ามาหาเธอที่นอนบนเตียงแล้วต้องตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โถๆ ต้องขอโทษหนูด้วยนะจ้ะที่ทำเรื่องต่างๆให้หนูตกใจแบบนั้น แต่ชั้นทนไม่ได้หรอกนะที่รู้ว่า

หนูจะต้องแต่งงานกับไอ้กระจอกนั่น ชั้นก็เลยต้องชิงตัวหนูมาที่นี่”ท่านเกริกพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“นี่ท่านทำอะไรโทโมะกับเฟย์”ฟางรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“กับหนูเฟยืที่เป็นเพื่นรักเพื่อนแค้นลูกสาวชั้น ชั้นไม่ทำอะไรหรอก ให้ลูกสาวชั้นจัดการแทนดีกว่า

แต่ไอ้หมอนั่นไอ้กระจอกนั่นชั้เป็นคนจัดการมันเอง โทษฐานไม่เจียมตัว”เกริกว่า

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ ฟางไม่รอช้าตบหน้าเกริกหันทันที

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

เกริกหันมาก็ตบฟาง2ทีจนฟางล้มลงไปนอนกับเตียงอีกครั้งก่อนจะขึ้นคร่อมร่างบางไว้

 

 

 

 

 

“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอกนะหนู เดี๋ยวชั้นจะจัดให้”เกริกพูดก่อนจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าของฟางออกมา

แล้วเหมือนภาพที่ฟางกับป้าฝนเคยหลอกฝ้ายมาให้แบงค์ก็ฉายเข้ามาในหัว ตัดกับภาพที่เธอถูก

ป๊อปปี้ข่มขืน หรือนี่จะเป็นกรรมของเธอ

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด”ฟางร้องกรี้ดออกมาและพยายามทุบตีเกริกแต่แล้วก็ถูกตบอีกครั้งจนหน้าชา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปัง ตึง โครม

 

 

 

 

 

 

แต่แล้วก็มีเสียงดังมาจากนอกห้องทำให้เกริกชะงักก่อนจะหันไปมองที่ประตู

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้แก่ตัณหากลับ”ป๊อปปี้ที่ถีบพวกของเกริกพังประตูเข้ามาแล้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกบุกเข้ามาคนเดียวงั้นเรอะ”เกริกว่า

 

 

 

 

 

 

“ใครบอกล่ะ แต่ด้านล่างมีพวกตำรวจมาช่วยต่างหาก’ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วแกจะมาทำไม แกก็น่าจะรู้ว่ากล้าหือกับชั้นแล้วแกต้องเจออะไรบ้างออกปะดีกว่านะ”เกริก

เยาะ

 

 

 

 

 

 

 

“หรอ บังเอิญว่าไอ้ที่คร่อมอยู่น่ะเป็นนักโทษของชั้นนะไอ้แก่”ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“นักโทษหรือว่ะเก็บฟางไว้บำเรอตัวแกเอง แกนี่มันพระยาเทครัวของแท้เลยนะ ได้น้องเป็นเมีย

แล้วยังจะเอาพี่อีก”เกริกว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่รู้อะไรอย่ามาพูดดีกว่าปล่อยฟางซะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพุ่งเข้ามาชเกริกแต่ถูกเกริกพลิกตัวมา

ชกไว้ได้

 

 

 

 

 

 

 

“พอแล้วนะ ปล่อยป๊อปปี้”ฟางตกใจที่เห็นเกริกซัดป๊อปปี้นัวก็พยายามพูด

 

 

 

 

 

 

“บอกว่าพอยังไงล่ะ”ฟางคว้าเอาแจกันดอกไม้ในห้องมาฟาดใส่เกริกก่อนะประคองป๊อปปี้ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“หึ สะใจล่ะสิที่เห็นชั้นในสภาพแบบนี้”ป๊อปปี้มองฟางที่ประคองตัวเองขึ้นมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่ใช่เวลาที่มาพูดแบบนี้นะรีบออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อนเถอะ”ฟางดุก่อนจะประคองป๊อปปี้ออก

มา

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ทรุดลงไปทันทีทั้งคู่หันไปพบว่าเกริกง้างปืนยิงไปที่ขาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“นัดต่อไปชั้นยืนยันได้เลยว่ะยิงโดนหัวใจแกแน่ถ้าแกไม่ส่งฟางคืนให้ชั้น”เกริกง้างปืนมาขู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หรอ แต่ขอโทษด้วยเพราะยัยนี่ไม่ยัยผู้หญิงของนายแต่เป็นผู้หญิงของชั้น”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟาง

หน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้กระจอกอย่างแกคิดหรอว่าจะออกไปจากตรงนี้ง่ายๆเพราะมีตำรวจแล้วไง แต่ชั้นใหญ่กว่า

ตำรวจพวกแกก็แค่พวกกระจอกๆเท่านั้นล่ะ จะมาสู้อะไรชั้นได้”เกริกยิ้มเยาะอย่างถือไพ่เหนือกว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นเชื่อว่าอำนาจที่เข้ามาใช้ในทางที่ผิดยังไงก็มีวันเสื่อม ยอมรับซะเถอะว่าพ้นจากวันนี้ไป

ท่านได้ไปอยู่ในคุกแน่”ฟางพูดย้อนใส่ท่านเกริกก่อนจะผละออกจากตัวป๊อปปี้แล้วชกเข้าไปที่หน้า

ของท่านเกริกทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นให้เงินป้าเธอมาไม่ได้ให้เธอมาชกหน้าชั้นแบบนี้นะนังบ้า”เกริกโพล่งออกมาทำให้ฟาง

ชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางออกไปจากที่นี่เร็ว”ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบดึงฟางที่อ้าปากจะถามเกริกออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

“คิดหรอว่าที่นี่จะมีพื้นที่ให้พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยน่ะ”เกริกพูดก่อนจะง้างปืนหมายจะยิงป๊อปปี้ที่

กระเผลกไปหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ”ฟางตกรีบเอาตัวบังป๊อปปี้แต่ต้องถูกยิงถากๆที่ท้องป๊อปปี้ตกใจก่อนที่ประคองร่างที่สลบไป

แล้วขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

“คนอย่างแกเตรียมตัวไปชดใช้ที่นรกเถอะ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่เหน้าที่ตำรวจจะพุ่งเข้ามาจับตัวนาย

เกริกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบ บอกเลยตอนหน้ามันแน่ๆ หึหึหึ