แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย เข้ามาทำไมน่ะ ออกไปนะ”แก้วร้องด้วยความตกใจเมื่อกลับมาที่ห้องพักที่รีสอร์ตของป๊อปปี้
แล้วกลับถูกโทโมะเบียดตัวเองเข้ามาในห้องกับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วคิดดีแล้วหรอท่ะต้องแต่งงานกับป๊อปปี้น่ะ หมอนั่นมันไม่ใช่คนดีอะไรนะ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วแบบไหนถึงจะเรียกว่าดี ต้องหลงฟางจนหัวปักหัวปำแบบโทโมะน่ะหรอถึงจะเรียกว่าดี”แก้ว
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่อย่าเอาเรื่องฟางมาเหมารวมนะหมอนั่นมันคือไอ้ผู้ชายมักมากคนนึงที่ดีแต่ได้เท่านั้นล่ะ”โทโมะ
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“มักมาก แบบโทโมะน่ะหรอ/แก้ว”แก้วย้อนกลับทำให้โทโมะกระชากแขนแก้วมาว่าอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยแก้ว แล้วก็ออกไปจากห้องของแก้วด้วยโทโมะไม่มีสิทธิ์ ตอนนี้แก้วอยากพักผ่อน”แก้วไล่
 
 
 
 
 
“ไม่มีสิทธิ์อะไร นี่ก็มีไปหมดทั้งตัวแล้วนิ”โทโมะที่ไม่ชอบใจกับความเย็นชาของแก้วก็ดึงแก้วมา
จูบอย่างร้อนแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ ปล่อยนะ”แก้วพยายามเบี่ยงหน้าหนีโทโมะแล้วร้องออกมาแต่แก้วสู้แรงชายหนุ่มไม่ได้เริ่ม
หยุดอยู่นิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“กะ แก้ว”โทโมะที่ซุกไซร้ตามตัวแก้วชะงักเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของร่างบาง
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
แก้วตบหน้าโทโมะทันที
 
 
 
 
 
 
“ออกไปจากห้องของแก้ว ไม่อย่างงั้นแก้วจะโทรเรียกยามมาเอาตัวไป”แก้วปาดน้ำตาทิ้งแล้วไล่
โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่แก้วก็อย่าไปยุ่งกับป๊อปปี้แล้วกัน”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
“แล้วโทโมะอยู่ในฐานะอะไรถึมาห้ามแก้วไม่ให้คบใครได้ล่ะ”แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฐานะเพื่อน”โทโมะอึกอักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าแค่เพื่อนงั้นก็ออกไปซะ เพราะนี่มันชีวิตของแก้ว แก้วมีสิทธะทำอะไรก็ได้ นี่เป็นความต้องการ
ของปาม๊าและคุณหญิงเตือนใจ เพื่อนอย่างโทโมะไม่ต้องมายุ่ง”แก้วผลักโทโมะออกจากห้องก่อ
นะรีบปิดประตูล๊อคห้องทันที แก้วทรุดลงร้องไห้ด้วยความเสียใจ จะกี่ครั้งเธอก็ไม่อยู่ในสายตาโท
โมะเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงไม่สนใจคำพูดกันบ้างเลยยัยบ้า”โทโมะหงุดหงิดที่ถูกแก้วไล่ออกมาก่อนจะเดินกลับไปที่
บ้านพักฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮึก”ฟางที่นอนหันหลังให้ป๊อปปี้มองหน้าต่างยามค่ำคืนไปแล้วสะอึกสะอื้นเพียงลำพัง พายุ
ร้ายของชายหนุ่มนั้นสงบลงแล้ว เหลือเพียงแต่คราบน้ำตาของเธอที่เหลืออยู่ ฟางเหลือบมองร่าง
สูงที่นอนกอดเธออยู่เริ่มขยับตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสร็จธุระนายแล้วก็กลับไปซะเดี๋ยวโทโมะก็กลับมาเห็นพอดี”ฟางปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติแล้วไล่
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ นี่กลัวว่าผู้ชายของเธอรายต่อไปที่มาใช้บริการจะเห็นภาพบาดตาบาดใจแบบนี้ไม่ได้รึไง
ห้ะ”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วกระชากตัวฟางให้หันมาประจันหน้ากับชายหนุ่ม ป๊อปปี้ชะงักเมื่อ
เห็นฟางร้องไห้อยู่
 
 
 
 
 
 
 
“สะใจนายแล้วสินะ สะใจนายแล้วใช่มั้ยที่ทำให้ชั้นต้องร้องไห้เพราะการกระทำของนายแบบ
นี้”ฟางโพล่งออกมาด้วยความอัดอั้นและพยายามทุบตีป๊อปปี้สารพัด แต่ไม่มีประโยชน์เพราะชาย
หนุ่มไม่ยอมปล่อยเธอเลย
 
 
 
 
 
 
“จะมาร้องไห้มารยาอะไรอีก ชั้นไม่ได้สงสารเธอเลยสักนิด มันกลับทำให้ชั้นสะใจมากกว่า”ป๊อปปี้
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าสาแก่ใจนายแล้วก็ออกไป ตอนนี้ชั้นอยากอยู่คนเดียวออกไป”ฟางได้ยินคำพูดาร้ายกาจของ
ป๊อปปี้ก็ไล่ชายหนุ่มก่อนที่จะผลักป๊อปปี้ออกห่าง ป๊อปปี้มองแล้วส่ายหน้าอย่างขัดใจก่อนจะลุกขึ้น
สวมใส่เสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
 
“นี่น่ะก็แค่เบาะๆ ถ้าเธอกล้าทำให้ชั้นไม่พอใจอีกล่ะก็ ชั้นจะทำเธอให้หนักกว่านี้”ป๊อปปี้พูดก่อนจะ
เดินออกไปจากห้องฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจก่อนจะกอดเข่านอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มเพียงลำพัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนั่นก็แค่มารยาบีบน้ำตาเท่านั้น อย่าใจอ่อนเด็ดขาด”ป๊อปปี้ที่เดินลงมาจากห้องฟางรู้สึกหวิวๆที่
ใจก็พยายามเตือนตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“นายเข้าไปทำอะไรในห้องฟางน่ะ’โทโมะที่กลับเข้ามาที่บ้านพักก็ถามขึ้นแล้วมองไปที่ป๊อปปี้อย่าง
ตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ สภาพชั้นแบบนี้ออมากห้องยัยนั่นตอนกลางคืนแบบนี้ยังจะต้องอธิบายอีกหรอ”ป๊อปปี้ชะงัก
ก่อนจะทำทีเป็นยิ้มเยาะแล้วติดกระดุมเสื้อเชิ้ตยั่วโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทั้งๆที่แม่แกจะให้แกแต่งงานกับแก้วแต่แกกลับมาทำอย่างงี้กับฟางงั้นเรอะ”โทโมะเดือดจัดพุ่ง
เข้าไปกระชากคอเสื้อป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ช้นจะแต่งกับแก้วแล้วไงยัยนั่นก็แค่ที่ระบายอารมณ์เท่านั้นล่ะ”ป๊อปปี้เยาะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้เลวเอ้ย/โทโมะพอเถอะ”โทโมะเดือดจัดง้างหมัดหมายจะชกป๊อปปี้ ฟางรีบออกมาจากห้าม
เพื่อห้าม
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”โทโมะอึ้งมองฟางในสภาพที่พึ่งผ่านการร้องไห้มาสวมใส่แค่เสื้อคลุมอาบน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยนั่นน่ไม่กล้าทำอะไรชั้นหรอก”ป๊อปปี้มองฟางที่หลบสายตาโทโมะก็หมั่นไส้รีบพูดจาอย่างร้าย
กาทันที
 
 
 
 
 
“ชั้นบอกให้กลับไปก็กลับไปสิ จะมาหาเรื่องเพื่อนชั้นอีกทำไม”ฟางรีบทำเป็นเข้มแข็งก่อนจะไล่
ป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
 
 
“หึ”ป๊อปปี้ที่มองฟางที่กำลังกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ก็ส่ายหน้าก่อนจะเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ไหวมั้ยฟาง”ทันทีที่ป๊อปปี้เดินากไปโทโมะก็รีบไปประคองกอดร่างบางเอาไว้
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรโทโมะ ฮือๆ”ฟางเมื่อถูกเพื่อนชายกอดปลอบก็ปล่อยโฮออกมาอย่างหาที่พึ่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่โว้ย”แบงค์นั่งอ่านบัญชีรายรับรายจ่ายอยู่ที่ทำงานตัวเองแล้วสบถออกมาอย่างหัวเสียกับรายได้
ของรีสอร์ต
 
 
 
 
 
 
 
“นี่อารมณ์เสียทำไมกัน ถีงแม้รายได้รีสอร์ตเราจะตกแต่ก็ดีกว่าไอ้พวกนั้นไม่ใช่หรอ”ป้าฝนเดินเข้า
มาพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อก่อนน่ะใช่แต่นี่มันไม่แล้ว ไอ้เขื่อนกับไอ้ป๊อปปี้มันดันฟื้นฟูรีสอร์ตของน้องฝ้ายให้ดีวันดีคืนน่ะ
สิ แถมอาการของนายธีร์กับเฟย์ก็ดีขึ้นอีก อีกไม่นานธัญลดารีสอร์ตมันต้องกลับมาอีกครั้ง
แน่ๆ”แบงค์พูดอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วหลานสาวป้าฝนล่ะคะมัวทำอะไรอยู่หรือว่าจะแปรพักต์ไปอยู่พวกนั้นซะแล้ว”แบมเดินเข้ามา
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน ชั้นเลี้ยงยัยฟางมากับมือ ฟางไม่มีวันไปอยู่พวกนั้นหรอก”ป้าฝนพูดแล้วยิ้มกับความคิด
ของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงฟางว่าโทโมะไม่ต้องมาหาฟางแบบนี้บ่อยๆก็ได้นะ เกรงใจน่ะ”ฟางพูดเมื่อมองโทโมะที่
รับงานรับเอกสารจาก บริษัททางกรุงเทพแล้วบึ่งรถมาเฝ้าเป็นองค์รักษ์ให้กับเธอแบบนี้มาแล้ว
เกือบอาทิตย์เต็มๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะว่าถ้าปล่อยฟางอยู่ลำพังไอ้ป๊อปปี้ก็มาเล่นงานฟางน่ะสินี่ถามจริงเถอะทำไมไม่ไปอยู่กับป้า
ฝนที่รีอสร์ตของนายแบงค์นั่นล่ะ”โทโมะถาม
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ ฟางเหนื่อยเหลือเกินกับเรื่องพวกนี้”ฟางชะงักก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“เหนื่อยกับเรื่องบ้าๆทั้งหมดนี่สินะ ฟางกลับอเมริกามั้ยล่ะ”โทโมะพูดแล้วเลื่อนมือไปกุมมือฟางให้
กำลังใจ
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้ากลับแล้วพวกท่านเกริกทำร้ายป้าฝนขึ้นมาล่ะ”ฟางกังวล
 
 
 
 
 
 
“แต่โทโมะก็จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายฟางนะและก็ไม่ยอมให้ฟางเป็นของท่านเกริกด้วย”โทโมะ
พูดขึ้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
แปะ แปะ แปะ
 
 
 
 
 
 
 
ฟางและโทโมะต้องหันไปมองเมื่อเห็นป๊อปปี้ปรบมือแล้วเดินเข้ามาหาเธอและโทโมะที่นั่งอยู่
บริเวณระเบียงบ้าน ไม่ไกลขากป๊อปปี้มีเฟย์ แก้วและเขื่อน โทโมะชะงักเมื่อสบตากับแก้วที่ซึมลง
ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่างเป็นคำสัญญาที่ประทับใจจริงๆแต่นายคงสัญญามันไปเก้อเพราะผู้หญิงคนนี้ไม่มีค่าพอที่นาย
จะปกป้องหรอก”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ว่าฟางจะเป็นยังไงชั้นก็จะปกป้องไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายฟาง”โทโมะย้อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่อยากให้ฟางเป็นอะไรโทโมะก็แต่งงานกับฟางเลยสิ ท่านเกริกจะได้ไม่มายุ่งกับฟางอีก แต่ง
งานพร้อมๆกันมันเนี่ย ล่ะ”แก้วที่เห็นโทโมะปกป้องฟางก็เจ็บปวดก่อนจะโพล่งออกมาแล้วเบือน
หน้าไม่ยอมมองโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำแล้วกัน เพราะชั้นก็คิดอย่างงั้น ฟางชั้นคิดมานานแล้ว ฟางต้องอยู่
คนเดียวโดดเดี่ยวมา นาน โทโมะรักฟางนะรักมานานมากด้วยไม่ว่าจะเกิดอะไรกับฟาง โทโมะก็ยัง
จะอยู่ข้างฟางเสมอโทโมะรักฟางไม่ เปลี่ยนแปลงนะ เราแต่งงานกันเถอะ”โทโมะเคืองกับคำพูด
แก้วก่อนจะโพล่งออกมาขอฟางแต่งงาน
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ”ฟางอึ้งกับโทโมะแล้วมองไปทางป๊อปปี้ที่กอดอกมองด้วยสายตายากจะเดาก็นิ่งเงียบ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องกลัวนะโทโมะจะปกป้องฟางเอง ถ้าตอนนี้ฟางยังตกใจโทโมะรอคำตอบได้นะ”โทโมะพูด
แล้วกอดฟางหลวมๆฟาง อึ้งก่อนะมองไปทางป๊อปปี้ที่กำมือแน่นส่วนแก้วก็เดินหนีไปจากตรงนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถ้าชั้นเดาไม่ผิดพวกเค้าทั้ง4คนไม่ได้รักกันใช่มั้ยคะ”เฟย์สังเกตเรื่องราวทั้งหมดก็กระซิบถาม
เขื่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้พวกเค้าแค่ไม่รู้หัวตัวเองกันก็เท่านั้นล่ะ”เขื่อนพูดแล้วส่ายหน้ากับทั้ง4คนเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“ชั้นว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจนแต่งงานกันจริงๆพวกเค้าต้องไม่มีความสุขแน่ๆเราหาทางช่วยพวกเค้า
กันนะคะ”เฟย์พูดแล้วยิ้มให้เขื่อนก่อนจะจับมือเขื่อนไว้ทำให้เขื่อนหน้าแดงเมื่อสบตากับเฟย์ และ
รอยยิ้มของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
ปกป้องรีสอร์ตจากตัวร้ายก็ต้องทำ แล้วนี่ยังมาประชดทั้ง4คนอีก
 
 
เรื่องะเป็นยังไงต่อน้อออ อย่าลืมติดตามนะ นี่ขยายเรื่องให้อ่านสะใจกันเลยน้าา