แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง คิดถึงจังเลย”โทโมะที่มาหาฟางในช่วงสุดสัปดาห์วิ่งไปกอดฟางที่ออกมารอรับเขาที่หน้า
บ้านในรีสอร์ต
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆสิโทโมะ นี่กอดแน่นแบบนี้ฟางหายใจไม่ออกนะ”ฟางยิ้มขำกับท่าทางของโทโมะที่ยังคง
เหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ผู้หญิงใจง่าย”ป๊อปปี้ที่กลับจากการตรวจรีสอร์ตเห็นฟางกับโทโมะกอดกันก็ว่า
 
 
 
 
 
 
“เห้ย มันะมากไปแล้วนะ อยากมีเรื่องใช่มั้ย”โทโมะได้ยินก็ตรงจะไปเอาเรื่องป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะโทโมะ อย่ามีเรื่องกันเลย หมอนี่ก็ปากเสียไปงั้นล่ะน่า เราอยู่เฉยๆไม่ต้องไปทำอะไรเค้า
หรอก เออ นี่มาเหนื่อยๆก็เอากระเป๋าไปเก็บสิ เดี๋ยวฟางจะพาออกไปหาอะไรกินในเมืองเนาะ”ฟาง
รีบเปลี่ยนเรื่องคุย
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ พาผู้ชายมานอนที่บ้านรู้ถึงไหนอาบถึงนั่น แล้วแบบนี้ท่านเกริกรู้จะเป็นยังไงนะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อ
โทโมะไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าความคิดสกปรกๆมาว่าชั้นนะ ต่ำ สกปรกทั้งความคิดทั้งตัว”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อ หรอ ชั้นสกปรกแล้วไง ชั้นเองก็ทำให้เธอสกปรกไปแล้วเหมือนกันนี่ ลืมไปแล้วหรอ”ป๊อปปี้
ยิ้มเยาะแล้วนึกถึงเมื่อ3วันก่อนที่เขาลากฟางไปลงโทษที่ม่านรูดในวิธีของเขาและถ้าไม่นับเรื่องที่
กระท่อมของเขาและฟางอีก
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ 
 
 
 
 
 
 
ฟางรีบผลักป๊อปปี้ออกห่างแล้วตบหน้าชายหนุ่มจนหัน
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”ฟางร้องออกมาทั้งทุบทั้งตีป๊อปปี้เมื่อถูกชายหรุ่มกระชากไปบดจูบอย่างร้อนแรง
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
 
โทโมะที่ออกมาจากบ้านตกก็รีบกระชากป๊อปปี้ไปชกทันที
 
 
 
 
 
 
“แกทำอะไรฟาง ไอ้เลวนี่ฟางเป็นพี่สาวเมียนายนะ”โทโมะตรงเข้ามาว่าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนอย่างยัยนี่ มากกว่าจูบชั้นก็ทำมาแล้ว หรือว่านายอยากจะลองบ้าง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเช็ดเลือด
ที่มุมปากช้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะได้ยินเช่นนั้นก็ไม่รอช้า พุ่งเข้าไปชกป๊อปปี้อีกครั้งจนฟางต้องมาห้าม
 
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วโทโมะ ตอนนี้พ่อกับน้ากานดาเค้าอยู่ในบ้านใหญ่ อยากกให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นเรื่อง
ใหญ่รึไง”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ก็มันเป็นเรื่องเล็กๆไปหมดเลยนะสำหรับเธอ มิน่าล่ะใจง่ายแบบนี้นิเอง”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แกมันไอ้หน้าตัวเมีย แกรังแกฟาง ไอ้เลว”โทโมะเห็นป๊อปปี้ยังคงดูถูกฟาง็พุ่เข้าไปหมายจะชก
หน้าอีกครั้งฟางจึงรีบห้าม
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วโทโมะเลิกบ้าสักทีกลับเข้าไปในบ้านส่วนทางนี้ฟางจะจัดการเอง”ฟางสั่งก่อนที่โทโมะ
จะยอมเดินเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
“ทำไม อย่างเธอจะทำอะไรชั้น”ป๊อปปี้จ้องมองไปที่ฟางแล้วกอดอกก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะไม่ทำอะไรนาย เพราะถือว่าสิ่งที่ชั้นกำลังเจอตอนนี้มันคือกรรมที่ชั้นเคยคิดร้ายกับครอบครัว
ตัวเองและก็ฝ้าย แต่ชั้นขอ ถ้าแค้นก็ลงที่ชั้น อย่าทำร้ายป้าฝนหรือพรรคพวกของชั้น ไม่อย่างงั้น
ชั้นไม่ยอม”ฟางพูดแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“หึ คิดว่าคำพูดากปากคนอย่างเธอชั้นจะสนหรอ”ป๊อปปี้ตะโกนไล่หลังใส่ฟางก่อนะเดินไปอีกทาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริง ให้ชั้นอยู่ที่บ้านก็ได้นะคะ เอาคนป่วยมาแบบนี้ก็มีแต่จะเป็นภาระ”เฟย์พูดเมื่อเดินตาม
ป๊อปปี้ เขื่อนและกานดาที่เข็นรถเข็นพานายธีร์เข้ามาในงานเลี้ยงบ้านท่านผู้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดว่าตัวเองแบบนั้นสิเฟย์เอาแต่ซึมแบบนี้พวกเราก็พลอยซึมตามไปด้วยนะ”เขื่อนพูดแล้วยิ้ม
ให้เฟย์
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นห่วงกันดีจังเลยนะคะ”แบมพูดก่อนจะเดินมาคล้องแขนเขื่อนแสดงความเป็นเจ้าของ
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ขั้นขอตัวก่อนนะคะ”เฟย์มองภาพของแบมและเขื่อนแม้ะจำไม่ได้แต่ความรู้สึกของเธอมันรู้สึก
จุกที่อกไม่อยากเห็นภาพนี้ก่อนจะเดินเลี่ยงออกมานั่งที่ชิงช้าไม้นอกงาน
 
 
 
 
 
 
 
 
“มานั่งอะไรคนเดียวตรงนี้หรอน้องเฟย์”แบงค์เดินเข้าไปหาเฟย์แล้วทำสายตากรุ้มกริ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ มีอะไรรึเปล่าคะ”แม้จะจำไม่ได้แต่เฟย์ก็รู้สึกว่าแบงคืไม่น่าคบก็รีบลุกหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
 
แบงค์รีบรั้งเฟย์ไว้
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนล่ะ เอ ว่าไปน้องเฟย์ก็สวยเหมือนกันนะ ไม่แพ้น้องฝ้ายเลย”แบงค์พูดแล้วยิ้มอย่าง
เจ้าชู้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ต้องขอโทษด้วยที่เฟย์เค้ามีแฟนแล้ว และคุณแบงค์เองก็มีเมียแล้วเหมือนกัน”ฟางเดินเข้ามา
ในงานแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีแล้วก็มีอีกได้นิในที่นี้ไม่มีใครขัดชั้นและท่านเกริกได้หรอก ว่าแต่เธอน่ะรีบไปหาท่านเกริกสิ
ท่านตามหาเธอตั้งแต่ตอนหัวค่ำแล้ว สงสัยจะทนความคิดถึงที่มีให้แทบไม่ไหว”แบงค์พูดแล้วยิ้ม
ร้ายๆให้กับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัว”ฟางพูดแล้วรีบดึงเฟย์กลับเข้าไปในงานกับเธอทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ทำเป็นหยิ่งไปเถอะก็อีแค่เด็กท่าน”แบงค์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยเมื่อกี้นี้”เฟย์รีบขอบคุณฟางแล้วยิ้มหวานให้ทำให้ฟางชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องยิ้มแบบนั้นเมื่อก่อนเราไม่ได้ดีด้วยกันแบบนี้ชั้นเห็นแล้วขนลุก”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอรังแกอะไรยัยเฟย์น่ะ”ป๊อปปี้ที่เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นๆอยู่ว่าฟางไม่ได้ทำร้ายใครอย่ามาพูดมั่วๆ ว่าแต่แก้วเถอะมาที่นี่ได้ยังไง ไหนป๊าม๊ะพาไปดู
ตัไม่ใช่หรอ”โทโมะพูดแล้วรีบถามเมื่อเห็นแก้วอยู่กับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยังไม่ได้แต่งงานแต่แค่ดูตัว ป๊ากับม๊าเค้าให้มาทำความรู้จักกับพี่ป๊อป”แก้วพูดทำให้ฟางอึ้ง
 
 
 
 
 
 
 
“แหมดีจริงๆเมียเก่าตายไม่ถึงปีแม่ยายก็โร่หาเมียใหม่ให้ลูกซะละ”ฟางรีบว่าแล้วแอบมองป๊อปปี้ที่
ยืนข้างกับแก้วด้วยความรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ
 
 
 
 
 
 
“เหอะ ถ้าจะแต่งงานกันใหม่ก็ยินดีด้วยแล้วหวังว่านายคงจะเลิกยุ่งกับฟางสักที”โทโมะพูดแล้วรีบ
ดึงมือฟางไปจากพวกป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นอยากเต้นรำกับหนูเราไปเต้นรำกันเถอะ”เมื่อถึงช่วงเต้นรำนายเกริกก็เดินมาโค้งขอฟางเต้นรำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เต้นๆไปเถอะน่าฟาง อย่างน้อยท่านก็เป็นแบ้คให้เรานะ”ป้าฝนกระซิบและดันฟางเข้าไปหาเกริก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ่อยผู้ชาย”ป๊อปปี้ที่ถูกจับเต้นรำกับแก้วก็พูดด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นเกริกเอามือลวนลามฟาง
ขณะเต้นรำแต่ฟางกลับไม่ร้องหรือขัดขืนผิดกับเมื่ออยู่กับเขา ทางด้านโทโมะที่เต้นรำกับเฟยืแทน
เขื่อนที่ไปเต้นกับแบม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชอบเค้าก็ไปบอกเค้าสิคะ เอาแต่มองแบบนี้เค้าจะรู้ได้ยังไง”เฟย์พูดเมื่อจับสังเกตได้ว่าโทโมะ
เอาแต่มองแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า ไม่ได้ชอบสักหน่อยก็แค่เพื่อนกัน”โทโมะพูดแล้วรีบดึงเฟย์ไปเต้นอีกทางแต่ก็ไม่วายแอบมอง
แก้วอยู่ดี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวสิหนู ขะไปแล้วหรอ”เกริกพูดขึ้นด้วยความเสียดายเมื่อเห็นฟางเดินออกไปจากฟลอร์เต้นรำ
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ จบเพลงแล้วตอนนี้ฟางว่าฟางอยากนอนพักค่ะ แล้วเจอกันนะคะ”ฟางพูดก่อนจะเดินไปที่
รถยนต์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”ฟางต้องร้องเมื่อป๊อปปี้พุ่งมาด้วยความเร็วและเบียดตัวเองเข้าไปที่เบาะคนขับก่อนจะทำ
หน้าที่ขับรถพาฟางมาที่บ้านพักของเธอด้วยความรวดเร็ว
 
 
 
 
 
 
“ออกไปจากบ้านชั้น”ฟางชี้นิ้วไล่เมื่อถูกป๊อปปี้ลากเข้ามาในบ้านได้สำเร็จ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใครบอกนี่น่ะที่ของเมียชั้นและมันก็คือของชั้น เธอเป็นแค่นักโทษและผู้อาศัยไม่มีสิทธิ์ต่อ
รอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพุ่งตัวมาหาฟางแล้วผลักฟางลงไปที่โซฟาก่อนะซุกไซร้ตามร่างของฟาง
อย่างบ้าคลั่ง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เป็นบ้าอะไรของนาย ปล่อย อื้ออ”ฟางทั้งทุบทั้งข่วนตามตัวป๊อปปี้ก่อนะร้องขอความช่วยเหลือ
แต่ป๊อปปี้ไวกว่ารีบบดจูบฟางทันที ก่อนที่มือหนาจะล้วงเข้าไปในชุดราตรีของฟางและบีบเคล้น
สะโพกและหน้าอกทั้ง2ข้างของฟางจนฟางอ่อนระทวยภายใต้ร่างสูง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายเป็นบ้าอะไรถึงได้ทำกับชั้นแบบนี้”เมื่อถอนจูบออกมาฟางรีบถามป๊อปปี้ด้วยความไม่เข้าใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ข้อหาทำตัวใจง่าย อ่อยแม้กระทั่งคุณแก่หัวหงอก มักมากไม่รู้จักพอ”ป๊อปปี้ว่าทำให้ฟางรีบตบ
หน้าป๊อปปี้หัน
 
 
 
 
 
 
 
 
แควก
 
 
 
 
 
 
 
ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบฉีกทึ้งเสื้อผ้าของฟางขาดอย่างไม่มีชิ้นดีก่อนจะจับฟางนอนคว่ำหันหน้าเข้ากับ
โซฟา แล้วรูดชั้นในสีหวานของเธอลงมา และใช้มืออีกข้างหนึ่งล้อคข้อมือของฟางไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ อย่า”ฟางร้องสุดเสียงเมื่อสับผัสถึงบางอบ่างเข้ามาในแกนกลางของเธอพายุบ้าคลั่งที่แสน
จะโหดร้ายของเขากลับมาอีกครั้ง ฟางเริ่มสะอื้นในลำคอเมื่อถูกชายหนุ่มห่มเหงเธออีกครั้งทั้งๆที่
ครั้งนี้เธอยังไม่ได้ทำร้ายใครเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาร้องไห้เรียกร้องความสงสารจากชั้น แฮ่กๆ”ป๊อปปี้เอาตัวแนบที่แผ่นหลังของฟางก่อนจะ
กระซิบข้างหู ยิ่งทำให้ฟางที่กลั้นเสียงสะอื้นเผลอปล่อยโฮร้องไห้ออกมา ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็น
น้ำตาของฟาง แต่เขามาไกลเกินกว่าจะหยุดพายุอารมณ์ครั้งนี้แล้ว ชายหนุ่มจึงพลิกตัวฟางหันมา
ประจันหน้าเขาพร้อมกับขยับสะโพกให้แรงขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”ฟางร้องในลำคอเมื่อถึงฝั่งฝันแล้วแต่กลับถูกชายหนุ่มจูบเธอโดยที่ปากทั้งคู่ที่แยกออกจาก
กัน ก่อนที่ป๊อปปี้จะหอบหายใจและกอดฟางไว้เช่นเดียวกับฟางที่เอามือโอบกอดรอบลำคอของ
เขาไว้เพื่อยึด
 
 
 
 
 
 
 
“จะพาชั้นไปไหนน่ะ ยะ อย่า”ฟางร้องเมื่อชายหนุ่มถอนแกนกลางออกมาจากตัวก่อนจะอุ้มร่างบาง
ที่อ่อนปวกเปียกขึ้นไปชั้นบน ไม่บอกก็รู้ว่าพายุอารมณ์ของเขาและเธอครั้งนี้มันยังไม่สงบ!
 
 
 
 
 
 
 
แต่ละคู่นี่เค้าหึงกันอยู่ลึกๆรึเปล่าน้อออ ท่าทางปากไม่ตรงกับใจสักคนเลย5555