แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
จิ๊บๆ
 
 
 
 
 
 
เสียงนกร้องในตอนเช้าหลังจากฝนตกในเมื่อคืน ป๊อปปี้และฟางยังคงนอนตะแคงหันหลังใส่กัน
หลังจากเมื่อคืนที่เขาและเธอมีอะไรกันก่อนที่จะเสร็จในตอนเช้ามือ แต่นั่นก็ไม่ทำให้ป๊อปปี้และ
ฟางหลับตาลงได้เลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าตื่นแล้วก็ลุกไปสิ นอนรออะไร”ฟางที่รู้สึกถึงลมหายใจของป๊อปปี้ที่ถี่เหมือนคนตื่นนอนก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ฝ้ายทำไมไม่ขัดขืนชั้น”ป๊อปปี้นิ่งเงียบก่อนจะพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นแค่เห็นนายเสียใจชั้นเลยปล่อยให้มันเลยตามเลย”ฟางค่อยๆลุกขึ้นมาพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ จะมาสนใจอะไรคนอย่างชั้น หรือว่านี่มันคือมารยาของเธอ หลอกล่อให้ชั้นติดกับและใจอ่อน
กับเธองั้นหรอ นี่คิดว่าตัวเองจะแทนที่ฝ้ายล่ะสิ ระริกระรี้อยากเป็นเมียชั้นจนตัวสั่นมากแลยรึไง ก็อี
แค่เครื่องระบายอารมณ์เท่านั้น อย่าหวังเลยว่าชั้นจะใจอ่อนให้กับเธอ ยัยฆาตกร”ป๊อปปี้นิ่งสักพัก
ก่อนจะพูดจาร้ายกาจออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
 
ฟางกระชับผ้าห่มแล้วตบหน้าป๊อปปี้จนหันอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าชั้นต้องเป็นเมียผู้ชายร้ายกาจอย่างนายชั้นก็ขอตายดีกว่าที่จะเป็น”ฟางว่าก่อนจะลุกขึ้นหนี
ป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มรั้งร่างบางไว้ก่อนจะกระชากฟางมาแนบกับอกกว้างแล้วยิ้มเยาะทำให้ฟางฮึดฮัด
อย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“คำว่าเมียมันสูงไปกับเธอ ยัยฆาตกรหึ ชั้นว่าชั้นเบื่อที่ต้องมากินของซ้ำแบบนี้แล้วล่ะ มันเริ่มขืด
ชืด ของแบบนี้ลองแค่ครั้ง2ครั้งก็ขยะแขยงพอแล้ว รีบไปแต่งตัวซะ ชั้นจะพาเธอกลับบ้าน”ป๊อปปี้
ว่าก่อนจะลุกขึ้นออกไปจากห้องนอนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเองก็ไม่อยากอยู่กับนายแล้วเหมือนกัน”ฟางกัดฟันแล้วพูดออกมาก่อนจะลุกขึ้นไปจัดการตัว
เอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ คนอย่างเธอน่ะหรอจะเห็นใจใครเป็น ก็แค่มารยาเท่านั้น”ป๊อปปี้พูดเตือนตัวเองเมื่อออกมานอก
ห้องแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ก็ผ่านไปอกวันแล้วนะ ฟื้นสักทีสิเฟย์”เขื่อนเดินเอาดอกไม้มาให้แล้วพูดกับเฟย์ที่นอนไม่ได้สติ
อยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“พูดแบบนี้ก็ไม่ได้ยินหรอกค่ะพี่เขื่อน พี่เขื่อนคะแบมรู้สึกหน้ามืดยังไงก็ไม่รู้อ่ะค่ะ พี่ช่วยเอาดอกไม้
ไปไว้ที่ห้องคุณลุงหน่อยสิคะน้ะๆๆ”แบมพูดก่อนจะทำทีเป็นเวียนหัวก่อนที่เขื่อนจะเดินออกไปนอก
ห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“ขนาดยังไม่ได้สติพี่เขื่อนก็ยังห่วงแก ถ้าแกมีสติขึ้นมาแล้วแกไม่แย่งพี่เขื่อนไปจากชั้นเลยหรอนัง
ตัวดี”แบมพูดออกมาด้วยความแค้นก่อนจะพูดออกมา แล้วลุดขึ้นไปหมายจะเอาเครื่องช่วยหายใจ
ออก
 
 
 
 
 
 
 
 
ตี้ดๆ
 
 
 
 
 
จู่ๆ
 
 
 
 
 
สัญญาณจากเครื่องช่วยหายใจของเฟย์ก็ดังขึ้นทำให้แบมตกใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่เขื่อนแบมไม่ด้ทำอะไรเลยนะคะ จู่ๆเสียงมันก็ดังขึ้นเอง”แบมรีบร้องเมื่อเขื่อนวิ่งกลับเข้ามาใน
ห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ หมอครับ น้องสาวผมได้สติแล้ว”เขื่อนเห็นมือของเฟย์เริ่มกระตุกก็รีบวิ่งออกไปบอกหมอให้
เข้ามาดูอาการของเฟย์โดยไม่ได้สนใจแบม ทำให้แบมกำมือแน่นด้วยความแค้นที่ทำอะไรไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะเฟย์ฟื้นแล้วงั้นหรอได้เดี๋ยวชั้นจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ป๊อปปี้ที่ยืนคุยโทรศัพท์ที่รถยนต์ตัวเองยิ้ม
ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ฟื้นแล้วงั้นหรอ เป็นยังไงบ้าง”ฟางที่เดินออกมากกระท่อมได้ยินก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“มันใช่เรื่องอะไรของเธอ เสร็จแล้วกก็รีบชึ้นรถสักทีสิ”ป๊อปปี้ว่าก่อนที่จะขับรถกลับไปกับฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ นายส่งชั้นแถวนี้ก็ได้ เดี๋ยวชั้นจะนั่งรถไปหาป้าฝนเอง”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้กำลังจะเลี้ยวรถไปที่รี
สอร์ต
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหอะ เรื่องอะไรที่ชั้นจะปล่อยตัวเธอไปง่ายๆ ขืนปล่อยให้เธออยู่กับป้าแสนเลวของเธอ2คนก็มี
หวังคิดแผนชั่วมาทำร้ายคนอื่นอีกล่ะสิ ไม่มีวัน เธอจะต้องกลับไปที่รีสอร์ตเพื่ออยู่ในสายตาของ
ชั้น”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ไหนว่านายจะปล่อยชั้นกลับบ้านไงล่ะ นั่นน่ะไม่ใช่บ้านของชั้นนะ”ฟางโวยวายไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“แน่นอน ที่นั่นมันไม่ใช่บ้านเธอ แต่ที่ชั้นต้องการให้เธออยู่เพราะว่าความเลวของเธอที่ทำมันยังไม่
พอไงล่ะ เธอน่ะต้องเจอ อีกเยอะ อ้อ ชั้นเองก็ไม่ได้บอกว่าชั้นจะปล่อยเธอไปสักหน่อย”ป๊อปปี้
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายนี่มันเลวที่สุด อย่างไม่มีใครเกิน”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเลวก็เพราะเธอไงล่ เอาล่ะ ถึงแล้วแล้วก็อย่าลืมบอกคนอื่นอย่างที่นัดกันไว้ล่ะ อ้อ โทรบอกป้า
แสนเลวของเธอก็ได้นะ   แต่ถ้าเธอบอกอะไรเกินไปกว่านั้นล่ะก็ ชั้นจะจัดการป้าเธอเอง”ป๊อปปี้พูด
ขู่ก่อนจะปล่อยฟางลงรถแล้วขับรถออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เผด็จการที่สุด”ฟางว่าก่อนจะมองมือถือที่ป๊อปปี้ซื้อเครื่องใหม่ให้เธอ แล้วเดินเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หมอครับ น้องผมเป็นยังไงบ้าง”ป๊อปปี้ที่ประคองกานดาเข้ามาฟังหมอที่มาตรวจอาการเฟย์แล้วรีบ
ถาม
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิครับทำไมเฟย์ฟื้นแล้วแต่ไม่ยอมพูดกับพวกผมล่ะ”เขื่อนถามอย่างร้อนรนทำให้แบมแอบ
มองอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะว่าตอนที่คนไข้เกิดอุบัติเหตุสมองของคนไข้ถูกกระทบกระเทือนมีเลือดคั่งไปกดทับใน
สมอง เลยทำให้มีสภาวะความจำเสื่อมชั่วคราว จำอะไรไม่ได้เลยในช่วงระยะสั้นๆครับ”หมอพูด
ทำให้ทุกคนนิ่วหน้าเครียดผิดกับแบมที่ยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่จะหายเมื่อไหร่หรอคะหมอ หรือว่าต้องเป็นแบบนี้ต่อไป”แบมรีบถามหมอต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“หมอก็บอกอยู่ไม่ใช่หรอแบมว่าแค่ความจำเสื่อมระยะสั้นเท่านั้นไม่ได้เสื่อมตลอดไปนะ”เขื่อนดุ
 
 
 
 
 
 
“ใม่เป็นไรครับหมอ แค่น้องผมฟื้นขึ้นมาก็ดีแล้ว ส่วนเรื่องรื้อฟื้นความจำพวกผมจะช่วยรื้อฟื้นเอง
ครับ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นจะต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่แกจะจำทุกอย่างได้นังเฟย์”แบมออกมาจากห้องแล้วรีบพูดด้วย
ความแค้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ พี่ครับวันนี้แก้วมาทำงานรึเปล่าครับพี่”โทโมะพูดขึ้นเมื่อเห็นรุ่นพี่ที่ทำงานที่เดียวกับกับเขา
และแก้วเดินมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว วันนี้โทโมะกับแก้วไม่ได้มาด้วยกันหรอกหรอ”รุ่นพี่ที่ทำงานถาม เพราะปกติแล้วโทโมะและ
แก้วจะมาทำงานพร้อมกันเสมอ แม้ว่าเขาและเธอจะอยู่กันคนละแผนกก็ตาม
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ เปล่าครับ”โทโมะคิดถึงเรื่องที่เขาใหญ่แล้วพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ก็นึกว่าทะเลาะกันซะอีกเพราะพี่เห็นแก้วดูซึมๆอยู่ด้านใน”รุ่นพี่พูดจบโทโมะก็รีบวิ่งเข้าไปใน
ห้องแผนกของแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
“พี่อุ้มคะ ออกไปทานข้าวเถอะค่ะ แก้วว่าแก้วจะอยู่ทำงานส่วนของแก้วที่มันค้างไว้สักหน่อย จะได้
ทิ้งท้ายเลย แล้วเอาไว้มะรืนนี้เราไปกินเลี้ยง เลี้ยงส่งแก้วลาออกแล้วกันนะคะ”แก้วพูดโดยไม่ได้
หันไปมองด้านหลังว่าใครเดินเข้ามาในห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เลี้ยงส่ง นี่แก้วลาออกจากงานทำไมกัน”โทโมะอึ้งกับคำพูดแก้วก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ ไม่ไปทานข้าวเที่ยงหรอ”แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนแรกว่าจะมาชวนแก้วไปทานข้าวเที่ยงแต่ตอนนี้ไม่แล้วล่ะ แก้วนี่มันเรื่องอะไรกันทำไมต้องลา
ออกด้วย”โทโมะโวยวายทันที
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าแก้วอยากจะช่วยงานป๊ากับม๊าที่โรงงานน่ะไม่มีอะไรออก”แก้วยิ้มแล้วตอบแต่ไม่ยอมสบตา
 
 
 
 
 
 
 
“งานบัญชีที่แก้วไม่ชอบเลยอ่ะนะ แก้วรู้มั้ยว่าตัวเองโกหกไม่เนียนเลย”โทโมะพูดแล้วเดินไปใกล้
แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เนียนอะไรล่ะ เอ่อแล้วป๊ากับม๊าก็จะให้แก้วแต่งงานด้วย”แก้วพูดแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ โทโมะไม่เชื่อว่าป๊าม๊าจะให้แก้วแต่งงานทั้งๆที่แก้วปฏิเสธการแต่งงานแบบคลุมถุงชน
แก้วนี่แก้วรังเกียจโทโมะมากเลยใช่มั้ยกับสิ่งที่โทโมะทำไปวันนั้น เรื่องที่โทโมะนอนกับแก้วแล้
วน่ะ”โทโมะโพล่งออกมาตรงๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
แก้วที่ตกใจกับคำพูดโทโมะก็เผลอตบหน้าชายหนุ่มนหันอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
“มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบของเราทำไมแก้วจะต้องมาใส่ใจคำพูดด้วยล่ะ ถือซะว่ามันคือเรื่องสนุกๆไป
แล้วกัน”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องสนุกงั้นหรอ นี่ถ้าป๊าม๊าเธอรู้ว่าเธอทำตัวเป็นผู้หญิงใจง่ายแบบนี้เค้าะเสียใจแค่ไหน”โทโมะว่า
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
 
แก้วที่ได้ยินโทโมะว่าเธอก็ตบหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันชีวิตแก้ว แก้วจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของแก้ว เอาเวลาไปดูแลฟางที่รักของโทโมะดีกว่านะ ไป
ตามหาเค้า พาเค้าออกมากเรื่องบ้าๆของป้าฝนสักทีเถอะ”แก้วพูดก่อนจะรีบวิ่งหนีโทโมะออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่โว้ย”โทโมะเตะถังขยะแถวนั้นเพื่อระบายอารมณ์ตัวเองที่หงุดหงิดที่แก้วทำตัวเป็นคนใจง่าย
แบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป้า นี่ป้ามาที่นี่ได้ยังไงเดี๋ยวพวกนั้นก็เห็นฟมดหรอกแล้วอาจจะจับป้าส่งตำรวจนะ”ฟางที่เก็บของ
เสร็จก็ต้องตกใจเมื่อเห็นป้าฝนและพี่ทิพย์ยืนอยู่ด้านล่างบ้าน
 
 
 
 
 
 
“แกหายไปไหนมา2-3วันที่ผ่านมาทำไมไม่มาหาป้า”ป้าฝนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“พอดีว่าฟางต้องไปทำธุระด่วนน่ะค่ะเพื่อนเค้าบินมาเที่ยวที่ไทย”ฟางอึกอักก่อนจะโกหกออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ แล้วไปก็นึกว่าแกจะเปลี่ยนพวกไปช่วยพวกนั้ เพราะตอนนี้แกรู้มั้ยว่ามีแต่คนมาช่วยพวกเรา ทั้ง
คุณแบงค์และคุณเกริกพ่อหนูแบมที่ร่วมหุ้นส่วนกับคุณแบงค์อีก”ป้าฝนพูดทำให้ฟางอึ้งรู้ทันทีว่า
เฟย์ถูกทำร้ายจากใคร
 
 
 
 
 
 
ฟางจะอยู่ทีมป้าฝนรึว่าทีมพระเอกน้อ ต่อจากนี้ แล้วเมื่อไหร่ะรักกันสักทีน้อออ
 
 
 
ต้องติดตามม เพราะยังมีตัวละครที่คาดไม่ถึงอีกแน่นอนๆ