แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ้าย”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาแล้วต้องตกใจเมื่อไม่เห็นทั้งฝ้ายและฟางอยู่ในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวป๊อป มีอะไรรึเปล่าลูก”กานดาเดินเข้ามากับเฟย์ในตอนเย็นแล้วถามป๊อปปี้ที่ทำท่าร้อนรน
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ หน้าเฟย์ไปโดนอะไรมาใครทำร้ายเฟย์”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นสภาพของเฟย์ก็รีบถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรหรอกพี่ป๊อปแค่โจรมันปล้นเฟย์น่ะแต่เฟย์สู้มาได้ แทบตายเลยล่ะ เออแล้วนี่พี่ป๊อปมี
อะไรรึเปล่าคะเห็นร้องหาพี่ฝ้ายกับยัยนั่น”เฟย์พูดปัดๆเพื่อไม่ให้ป๊อปปี้สนใจก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ฝ้ายเอาฟางเข้ามาทานข้าวที่บ้านนี้แล้วตอนนี้ทั้งคู่หายไปครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วพลางมอง
หา2สาว
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ นี่ยัยแม่มดนั่นเข้ามาในบ้านเรางั้นหรอ”เฟย์อึ้งก่อนจะโมโหมองไปรอบๆแล้วร้องเรียกฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์พอก่อนเถอะลูก อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ บางทีฟางเค้าอาจจะไม่ทำร้ายฝ้ายหรอก”กานดาพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ทำอะไรล่ะครับแม่ ยัยนั่นแกล้งฝ้ายสารพัดแถมลวงฝ้ายไปให้ไอ้เลวนั่นข่มขืนอีก ถ้าไม่นับสิ่งที่
ผมสงสัย”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
“สงสัย นี่พี่ป๊อปสงสัยอะไรคะ ยัยนั่นทำร้ายใครอีก”เฟย์ถาม
 
 
 
 
 
“วันก่อนพี่เห็นฟางพยายามซ่อนห่อยาบางอย่างไม่ให้พี่ดู แล้ววันต่อมาคุณพ่อก็ถูกวางยาเข้าโรง
พยาบาล พี่เลยสงสัยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังอาการของคุณพ่อก็คือฟาง”ป๊อปปี้พูดสันนิษฐานไปตาม
ที่สงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะทำไมพี่ป๊อปไม่บอกเฟย์เรื่งนี้ ไม่ต้องสงสัยค่ะ ฝีมือยัยนั่นแน่ๆ”เฟย์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ แม่บอกแล้วไงว่าอย่าพูดจาให้ร้ายใครแบบนี้ อย่าลืมสิว่าวันนั้นฟางเองก็ไม่ได้อยู่ที่นี่
นะ”กานดาพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ถึงยังไงยัยนั่นก็เครดิทไม่ดีอยู่แล้วไม่แปลกหรอกค่ะที่เราจะต้องสงสัยระแวงยัยนั่นก่อน”เฟย์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ถ้าฟางไม่ได้ทำร้ายพ่อ แล้วฟางไม่ได้ทำร้ายใครเราก็ควรจะไปขอโทษเค้านะเฟย์ เพราะอย่าง
น้อยเค้าก็คือพี่ของเราอีกคน”กานดาพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เฟย์ที่มีสาวคือพี่ฝ้ายคนเดียวเท่านั้น นั่นน่ะแค่คนหน้าเหมือน”เฟย์ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นหรอนายชม ทำไมวิ่งหน้าตาตื่นมาอย่างนั้นล่ะ”ป๊อปปี้ถามเมื่อเห็นคนงานเข้ามาใน
บ้านหน้าตาตื่น
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับนาย รถของคุณฟางแหกโค้งอันตรายตกเหวไปแล้วครับ”คนงานคนสนิทรีบ
บอกป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นพาพวกเราไปที่เกิดเหตุเดี๋ยวนี้เลย”ป๊อปปี้ตกใจรีบพูดก่อนจะรีบขับรถไปที่จุดเกิดเหตุทันที
 
 
 
 
 
 
 
“รถตกลงเหวไประเบิดเป็นตอตะโกเลยครับ”เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดขึ้นมื่อพวกป๊อปปี้มาถึง
 
 
 
 
 
 
“ทางนี้มีคนเจ็บครับ”เจ้าหน้าที่ตะโกนบอกก่อนจะหามร่างที่สลบอยู่ของฟางหลังพุ่มไม้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ารถของยัยนั่นหล่นลงไป แต่ยัยนั่นยังอยู่แล้วใครขับรถล่ะ”เฟย์ชี้ไปที่ฟางที่ถูกหามขึ้นเตียง
คนไข้ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คนงานของเราเห็นเหตุการณ์ว่าคุณฝ้ายขึ้นรถไปกับคุณฟางครับ”คนงานพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“มะไม่จริง ฝ้ายต้องเป็นอะไร”เหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจของป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มทรุดลงกับ
พื้น
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง พี่ฝ้าย”เฟย์ทรุดลงร้องไห้เช่นเดียวกับกานดาที่ตกใจจนเป็นลมไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ นี่เป็นกระเป๋าของคุณฟางที่ตกออกมาข้างนอกพร้อมกันครับ”เจ้าหน้าที่หยิบกระเป๋าฟางมาให้
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มัน”ป๊อปปี้ที่รีบรื้อกระเป๋าของฟางออกมาเจอเข้ากับยาหลอดหนึ่งในกระเป๋า ก่อนจะรื้อเจอมือ
ถือ
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอคิดจะฆ่าน้องสาวของเธอจริงงั้นหรอ”ป๊อปปี้อึ้งเมื่แอบอ่านข้อความที่ป้าฝนส่งมาให้ฟางถึง
การวางยาพิษให้ฝ้าย และไหนจะหลอดยาที่เจอในกระเป๋าฟาง ทำให้ชายหนุ่มกำมือแน่นด้วย
ความแค้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปทานอะไรหน่อยเถอะพี่ป๊อป”เฟย์เดินมานั่งข้างป๊อปปี้ที่นั่งอยู่หน้าโลงศพของฝ้ายในงานศพ
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปพักผ่อนบางเถอะลูกน่ะไปเครียดทำไมในเมื่อในโลงมันก็ไม่มีเมียเราสักหน่อย”คุณหญิงเดิน
มานั่งข้างป๊อปปี้แล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่รถที่ระเบิดไฟไหม้จนแหลกไปแล้วมันก็เหมือนกับหวใของผมที่สลายไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำ
เสียงเศร้าสร้อย
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเมียแกตายไปแล้วก็ดีสิ เราจะได้กลับไปอยู่กับแม่แล้วดูแลกิจการของเรา”คุณหญิงพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ครับแม่ ถึงแม้ฝ้ายจะตายไปแล้ว แต่หน้าที่ที่ผมเคยปกป้องดูแลฝ้ายและที่นี่ผมก็จะต้องทำ
เหมือนเดิม ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนเข้ามาทำร้าย ถ้าเจ็บ พวกมันก็ต้องเจ็บร้อยเท่า”ป๊อปปี้พูดแล้ว
กำมือแน่นด้วยความแค้น
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปคะ นางพยาบาลที่เฝ้ายัยนั่นโทรมาบอกแล้วนะคะว่ายัยนั่นฟื้นแล้ว”เฟย์เดินมาหาป๊อปปี้ที่
เดินเลี่ยงออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ดี เฟย์อยู่ตรงนี้ที่งานก่อนนะเดี๋ยวพี่มา”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบขับรถไปที่โรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะ อืม อ๊ะ นี่มันอะไรน่ะ”ฟางค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วต้องตกใจเมื่อพบว่ามือข้างหนึ่งถูกใส่
กุญแจมือเอาไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ไม่เห็นจะแปลกนิ ที่ฆาตกรจะต้องถูกจับแบบนี้”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
“นี่นายพูดบ้าอะไรของนาย ฆาตกรอะไรกัน”ฟางตกใจก่อนจะรีบถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาทำเป็นมารยาไม่รู้เรื่องหรอกนะ คนอย่างเธอมันเลวเกินไปแล้ว ทำร้ายพ่อและก็ฆ่าน้อง
สาวแท้ๆได้ลงคอน่ะห้ะ”ป๊อปปี้พุ่งเข้าไปเขย่าตัวฟางแล้วตะคอกใส่ด้วยความโกรธแค้นทำให้ฟาง
สะดุ้งด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
 
“อะไร ชั้นฆ่าอะไรใครชั้นเปล่านะไม่ได้ทำ”ฟางตกแล้วรีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้เรื่องงั้นหรอ ที่ฝ้ายต้องขับรถตกเหวตายไปน่ะ มันก็เพราะเธอไม่ใช่รึไงที่อยากะฆ่าน้องตัวเอง
หึ ลอบฆ่าด้วยยาพิษไม่สำเร็จเลยคิดจะฆ่าด้วยวิธีนี้งั้นหรอ เลวที่สุด”ป๊อปปี้แผดเสียงว่าฟางก่อน
จะผลักฟางล้มกับเตียงตามเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ้าย ไม่จริง ชั้นไม่ได้ทำ ชั้นไม่ได้ฆ่าฝ้ายนะ นายโกหกชั้นใช่มั้ย”ฟางอึ้งก่อนจะรีบว่า
 
 
 
 
 
 
“อย่าคิดว่าคนอื่นจะเหมือนเธอนะที่โกหกหลอกลวงได้ รู้เอาไว้ตอนนี้ซะว่าฝ้ายตายแล้ว ตายก็
เพราะความไว้ไม่คิดว่าพี่สาวฝาแฝดตัวเองจะฆ่าเค้าได้ลงคอไงล่ะ”ป๊อปปี้พูดออกมาก่อนที่น้ำตา
แห่งความเสียใจจะไหลออกมาเมื่นึกถึงเรื่องนี้
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่จริง ยัยฝ้ายต้องไม่ตาย ชั้นไม่เชื่อ”ฟางอึ้งไม่คาดคิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันเกิดขึ้นไปแล้ว เพราะเธอเธอมันสารเลวที่สุดไม่มีใครเกิน”ป๊อปปี้ทรุดลงร้องไห้แล้วด่าว่าฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ”ฟางพูดเสียงสั่นพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ร้องไห้ออกมา ถ้าตอนนั้นเธอ
ไม่ขับรถออกมาขณะที่ฝ้ายออกมากับเธอด้วย ฝ้ายก็คงไม่มีความคิดบ้าๆที่จะเสียสละตัวเองแบบ
นั้นจนต้องเกิดเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ตั้งใจงั้นหรอ พูดมาได้เต็มปากเลยนะยัยฆาตกร”ป๊อปปี้เงยหน้ามองฟางอย่างไม่พอใจแล้ว
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้ทำ มันเป็นอุบัติเหตุ ชั้นเองก็เจ็บตัวเหมือนกันนะ”ฟางโวยวายกลับ
 
 
 
 
 
 
“เจ็บตัวงั้นหรอ แต่ฝ้ายกลับต้องตายไปก็เพราะเธอ ชั้นอยากจะฆ่าเธอนัก”ป๊อปปี้ว่าออกมาด้วย
ความคับแค้น
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าอยากจะฆ่าก็ฆ่าชั้นเลยสิ ชั้นเองก็ไม่อยากอยู่เหมือนกัน ว้าย”ฟางสวนกลับป๊อปปี้ทันควันก่อน
จะร้องเมื่อป๊อปปี้ลุกขึ้นไปไขกุญแจข้อมือแล้วอุ้มพาฟางขึ้นไปบนดาดฟ้าทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายปล่อยชั้นนะ นี่จะทำบ้าอะไรน่ะห้ะ”ฟางร้องและทั้งทุบตีเมื่อป๊อปปี้อุ้มเธอมาที่ระเบียงชั้น
ดาดฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อยากจะตายไม่ใช่รึไง ชั้นก็สนองไง อีแค่15ชั้นแค่นี้เธอได้ตายสมใจแน่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะอุ้ม
ฟางออกไปพ้นบริเวณระเบียงฟางมองไปที่ด้านล่างที่เป็นลานจอดรถแล้วเริ่มกลัวก่อนจะหวีดร้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่า อย่าฆ่าชั้นนะ ถ้านายฆ่าชั้นนายก็จะต้องติดคุกนะ”ฟางเริ่มร้องออกมาด้วยความกลัว
 
 
 
 
 
 
 
“หึ แล้วเมื่อกี้ใครมันร้องว่าอยากตายล่ะ ชั้นก็จะสนองให้เธอนี่ไง หึ ก็ดี ในเมื่อตอนนี้เธอเองก็ไม่
อยากตายแล้ว ก็เตรียมตัวรับผลกรรมกับสิ่งที่เธอทำเลยแล้วกัน เพราะชั้นจะเอาคืนแก้แค้นแทน
ฝ้ายอย่างสาสมแน่นอน”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะอย่างสมเพชเมื่อเห็นฟางกลัวก่อนจะพาฟางกลับมาแล้ววาง
ลงกับพื้นก่อนจะว่าแล้วเดินจากไปแล้วไม่หันหลังกลับอีกเลย
 
 
 
 
 
 
 
ความซวยเกิดเพราะยาพิษกับข้อความที่ไม่ได้ลบแท้ๆ
 
 
มาดูว่าฟางจะบอมเป็นเบี้ยล่างเหมือนเรื่องอื่นๆหรือว่านางจะไม่ยอมน้ออออ
 
 
 
 
อยากให้ป๊อปฟางใกล้กัน ไรเตอร์จัดให้ รับรอง มันแน่ หึหึหึ