แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ร้อนชะมัด”ป๊อปปี้ที่กลับเข้ามาในตอนค่ำหลังจากออกไปข้างนอกกับฝ้ายก็กลับเข้ามาใน

ห้องแล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกเพื่อนจะเข้าไปอาบน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ”ระหว่างที่ป๊อปปี้นุ่งผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียวทำนาฬิกาข้อมือหล่นก็ก้มลงเก็บข้างล่งใกล้ๆกับ

เตียง พลันสายตาชายหนุ่มก็เห็นร่างบางที่นอนหลับอยู่ใต้เตียงก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยนี่หายใจออกรึไง หลับอยู่ในนี้ตั้งหลายชั่วโมง เอ๊ะ รึว่าจะตายแล้ว เห้ย คุณๆตื่นๆ”ป๊อปปี้รีบ

เขย่าเรียกตัวฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

โป๊ะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางที่ลืมตาตื่นมาเห็นป๊อปปี้พยายามจะมุดเข้ามาเรียกฟางก็รีบลุกทำให้หัวโขกเตียงอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย จะตายมั้ยเนี่ยคุณ”ป๊อปปี้เหวอปนขำเมื่อเห็นฟางซุ่มซ่ามเอาหัวโขกเตียงก่อนจะพาฟางออก

มาจากเตียงได้สำเร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมเป็นห่วงว่าชั้นจะตายงั้นหรอ”ฟางยิ้มนิดนึงก่อนจะรีบนั่งตักป๊อปปี้แล้วโอบรอบลำคอ

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่า ผมเสียดายห้องนี้ที่จะมีผีมาสิงต่างหากล่ะ ลุกไปได้แล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วผลักฟางออกากตัว

เองทำให้ฟางหัวโขก กำแพงอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยย”ฟางร้องออกมาเมื่อหัวที่โนนั้นโดนกระแทกซ้ำอีกทีก็รีบเอามือกุมหัวที่โนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเป็นยังไงบ้าง มานี่ม้ะเดี๋ยวผมขอดูหน่อย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟางมานั่งที่เตียงแล้วเอาเสื้อยืด

ที่ตัวเองพึ่งถอดไปเมื่อกี้นี้อังกับลมหายใจร้อนๆตัวเองแล้วประคบที่หัวโนของฟางไว้ ฟางชะงัก

มองการกระทำของป๊อปปี้นิ่งๆไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ผมว่าเดี๋ยวคุณกลับห้องก็หายาหม่องทาอีกทีนะ ผมไปอาบน้ำก่อนดีกว่า”ป๊อปปี้ชะงักเมื่อ

เห็นฟางนิ่งแล้วมองตัวเองก็หยุดการกระทำก่อนจะพูดแล้วลุกขึ้นหนี

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

จังหวะที่ป๊อปปี้ลุกขึ้นนั้นผ้าเช็ดตัวที่ป๊อปปี้นุ่งหลุดร่วงลงพื้นทันที

 

 

 

 

 

 

“กะ กรี๊ดดดดดดด”ฟางที่อึ้งเมื่อเห็นสภาพเปลือบเปล่าของป๊อปปี้ก็ร้องกรี๊ดออกมา

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้เกิดอะไรขึ้น”เขื่อนที่อยู่ข้างนอกห้องได้ยินเสียงก็รีบวิ่งป๊อปปี้รีบดึงฟางเข้าไปในห้องน้ำ

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เปล่าไม่มีอะไร เมื่อกี้ชั้นเจอแมลงสาบน่ะ”ป๊อปปี้ที่ปิดปากฟางอยู่ในห้องน้ำตะโกนบอกเขื่อน

ที่เข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

“นายนี่แปลกนะ ร้องกรี๊ดหยั่งกับเสียงผู้หญิงหรือว่านายพาผู้หญิงมานอนด้วยที่นี่”เขื่อนยังซักไม่

เลย

 

 

 

 

 

 

 

“จะบ้ารึไง ชั้นไม่เคยนอกใจคุณฝ้ายเลยนะ ไร้สาระละนายน่ะ ออกไปเถอะชั้นอยากอาบน้ำ

แล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“แหม ไม่นอกแล้วที่กอดชั้นแบบนี้ล่ะ”ฟางที่อยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ก็รีบพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไงแต่ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณนี่ เออ ออกไปได้แล้วปีนออกไปนะไม่งั้นไอ้เขื่อนมีหวังรู้แน่ๆว่า

คุณน่ะอยู่ในห้องผมเมื่อกี้นี้ แล้วถ้าเรื่องถึงหูฝ้ายมันจะยุ่ง”ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางชะงักเมื่อเห็นป๊อปปี้

แครืฝ้ายมาก

 

 

 

 

 

 

 

“จริงหรอ ชั้นก็อยากะรู้เหมือนกันว่าถ้าเรื่องถึงหูฝ้ายจะเป็นยังไง”ฟางพูดแล้วเบียดตัวเองไปหา

ป๊อปปี้ก่อนจะทำเป็นใจกล้าหมายจะกระตุกผ้าเช็ดตัวที่ป๊อปปี้ใส่อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“พูดมาน่า ออกไปได้แล้ว”ป๊อปปี้ตกใจรีบผลักฟางออกจาห้องน้ำแล้วล๊อคประตูทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ กว่าจะออกมาได้”ฟางที่ปีนหน้าต่างออกมาจากบ้านพักป๊อปปี้ได้สำเร็จก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมถึงออกมากบ้านไอ้ป๊อปปี้ได้ห้ะยัยฟาง”ป้าฝนยืนกอดอกจ้องจับผิดฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางแค่จะไปดูอาการอีตาป๊อปปี้นั่นเฉยๆว่าเป็นอะไรมากมั้ย ป้าฝนคะคราวนี้ฟางว่าป้าทำเกิน

ไปนะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“เกินไปที่ไหน ดีซะอีก สมน้ำหน้าอยากแส่ไม่เข้าเรื่อง”ป้าฝนยิ้มเยาะออกมาอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วฟางขอตัวนะป้า พอดีเมื่อยอยากอาบน้ำ”ฟางเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเดินเข้าไปป้าฝน

รีบคว้าข้อมือไว้

 

 

 

 

 

 

 

“วันพรุ่งนี้แกต้องพานังฝ้ายไปหาคุณแบงค์ เพราะคุณแบงคืเค้ารู้ว่านังฝ้ายจะแต่งงานกับป๊อปปี้ก็

อยากจะคุยให้รู้เรื่องในวันพรุ่งนี้”ป้าฝนพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณแบงค์รู้ได้ยังไง อย่าบอกนะว่าเป็นป้า”ฟางอึ้ง

 

 

 

 

 

 

“ก็แกมัวแต่ไปยุ่งเรื่องงานบ้างเรื่องนังฝ้ายกับไอ้ป๊อปปี้บ้างป้าก็เลยจัดการแทนไงล่ะ”ป้าในพูด

พลางชูมือถืออีกเครื่องที่ฟางใช้ติดต่อกับแบงค์ในบทบาทของฝ้ายแล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วงนี้ฝ้ายติดกับป๊อปปี้แจ คงไม่มากับฟางหรอกค่ะป้า”ฟางพูดตามตรงเพราะช่วงนี้ฝ้ายกับป๊อปปี้

กำลังจะเตรียมงานหมั้นกันอยู่ไหนะพ่อที่กำลังป่วยและไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาลอีก

 

 

 

 

 

 

 

“นังฝ้ายมันรักแกอย่างกับอะไรดีฟาง ก็แกล้งทำเป็นป่วยอะไรก็ได้นิฉลาดๆอย่างเราต้องคิด

ออก”ป้าฝนว่า

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นฟางจะลองดูก็ได้”ฟางนิ่งสักพกก่อนจะยอมตกลงที่จะหลอกพาฝ้ายไปหาแบงค์พรุ่งนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้เฟย์จะออกไปบ้านแบมหน่อยนะพี่ฟางเพราะไปช่วยเตรียมปาร์ตี้ที่บ้านยัยแบมเค้านะ”เฟย์พูด

ก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“จ้า งั้นเย็นนี้ก็รีบกลับมาทานข้าวที่บ้านด้วยนะ”ฝ้ายพูดแล้วยิ้มให้เฟย์ที่เดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายอยู่นี่ก็ดีแล้วมาดูฟางหน่อยสิ”ป้าฝนรีบวิ่งเข้ามาหาฝ้ายแล้วพาฝ้ายไปหาฟางที่สลบอยู่ในบ้าน

พัก

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นกับพี่ฟางหรอคะป้าฝน”ฝ้ายตกใจเมื่อเห็นฟางนอนสลบอยู่กับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

“ป้าก็ไม่รู้เหมือนกันออกไปข้างนอกแปปเดียวกลับมาก็เห็นฟางเป็นแบบนี้แล้ว โอ้ยแล้วนี่ใครจะ

พายัยฟางไปข้างนอกล่ะเนี่ย ลำพังตัวป้าคนเดียวก็พาฟางไปไม่ไหวซะด้วย”ป้าฝนรีบพูดเพื่อให้

ฝ้ายไปส่งฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฝ้ายพาพี่ฟางไปเองก็ได้ค่ะ”ฝ้ายอาสาพาฟางไปทันที ระหว่างที่ฝ้ายขับรถมาจู่ๆก็มีรถคัน

หนึ่งเข้ามาขวางทางรถของฝ้ายไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันคนจากรีสอร์ตพี่แบงค์นี่ ทำไมถึงมาขวางทางรถของพวกเราได้นะ”ฝ้ายพูดพลางมองไปยัง

ฟางที่หลับไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คงจะอยากคุยกับเรามั้ง เห็นว่ารายนั้นชอบพอเราอยู่ไม่ใช่หรอแม่ฝ้าย ลงไปคุยกับเค้าให้รู้เรื่อง

เถอะเดี๋ยวป้าดูอาการยัย ฟางเอง นี่ก็หลับไปแล้วไม่รู้จะเป็นอะไรมากรึเปล่า”ป้าฝนไล่ฝ้ายลงไปคุย

แล้วพลางดูแลฟางที่หลับอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ จะทำอะไรน่ะปล่อยชั้นนะ ป้าฝน ช่วยฝ้ายด้วยค่ะ”ฝ้ายที่ลงจากรถแล้วเดินไปที่รถของแบงค์ก็

ต้องร้องเมื่อคนของแบงค์ลงจากรถมาเพิ่มและจับตัว ไป

 

 

 

 

 

 

“มานี่ถ้าไม่อยากให้คนในรถตายก็ขึ้นรถมา”คนของแบงค์พูดทำให้ฝ้ายยอมขึ้นรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะทำอะไรน่ะปล่อยนะ พะ พี่แบงค์ พี่แบงค์ขับตัวฝ้ายมาทำไมกันคะ มีอะไรทำไมไม่พูดดีๆ”เมื่อ

ฝ้ายถูกพามาที่รีสอร์ตแบงค์ก็ถูกนำตัวมาหาแบงค์ที่ห้องรับรอง ฝ้ายจึงรีบถามแบงค์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ที่ฝ้ายจะแต่งงานกับไอ้ลูกน้องกระจอกของฝ้ายมันไม่จริงใช่มั้ย”แบงค์ไม่รอช้ารีบถามฝ้ายทันที

 

 

 

 

 

 

“จริงค่ะ ฝ้ายกำลังจะแต่งงานกับป๊อปปี้”ฝ้ายนิ่งสักพักก่อนะพูดตามความจริง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณลุงคุณป้าคิดอะไรของพวกเค้า ถึงได้ให้ฝ้ายไปแต่งกับคนงานในรีสอร์ตกระอกๆนั่น”แบงค์

ดูถูกป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะคะ ป๊อปปี้ไม่ใช่คนกระจอกอะไร เค้าคือคนที่แม่กานดาได้หมั้นหมายให้ฝ้ายมาตั้งนาน

แล้ว”ฝ้ายรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันนี่ฝ้ายถูกคลุมถุงชนงั้นหรอ งั้นฝ้ายก็ไปบอกเค้าสิว่าฝ้ายไม่อยากแต่ง’แบงค์รีบเดินไปจับ

มือฝ้าย

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ฝ้ายอยากแต่งงานกับป๊อปปี้ เรารักกันค่ะ”ฝ้ายขืนมือออกจากแบงค์ที่จับมือแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ พี่จะไม่ยอมให้ฝ้ายไปแต่งงานกับมัน ในเมื่อฝ้ายบอกพี่ว่าฝ้ายเองก็ชอบพี่”แบงค์โวยวายไม่

ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“ฝ้ายไปบอกพี่ตอนไหนคะ ว่าฝ้ายชอบพี่ เท่าที่ฝ้ายจำได้นี่ฝ้ายไม่เคยเลยนะ”ฝ้ายรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำไขสือ นี่ไง ข้อความเราคุยกันฝ้ายบอกว่าฝ้ายอบพี่”แบงค์รีบชูข้อความในมือถือให้

ฝ้ายดู

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ค่ะ นี่มันไม่ใช่เบอร์ของฝ้าย พี่แบงค์อย่ามามั่ว ฝ้ายจะกลับแล้ว”ฝ้ายพูดแล้วเดินหนีแต่

แบงค์รีบรั้งไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ให้กลับนะ ฝ้าย พี่รักฝ้ายมากนะคะ พี่เชื่อว่าลึกลงไปน่ะฝ้ายรักพี่ไม่อย่างงั้นฝ้ายคงไม่จูบพี่

หรอก”แบงค์พยายามรั้งฝ้ายไว้แล้วสารภาพความในใจออกมาแล้วนึกถึงวันที่นัดทานข้าวกับฟางใน

คราบฝ้ายแล้วถูกหอมแก้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่แล้วค่ะ ฝ้ายไม่เคยไปไหนกับพี่เลยสักนิด ฝ้ายจะมาจูบกับพี่ได้ยังไง อ้อ แล้วอีกอย่างฝ้าย

ว่า คำว่ารักที่พี่แบงค์บอกมันไม่จริงหรอกค่ะเพราะไม่อย่างงั้น พี่แบงค์คงจะไม่มีเมียเล็กเมียน้อย

มากมายแบบนี้ ปล่อยฝ้าย ฝ้ายไม่อยากมีปัญหากับบรรดาเมียๆของพี่”ฝ้ายผลักแบงค์ออกมาแล้ว

รีบว่าก่นจะวิ่งหนีไปที่ประตู

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

แบงค์วิ่งไปหาฝ้ายด้วยความไวแล้วกระชากฝ้ายมาชกที่ท้องน้อยอย่างแรงก่อนจะเหวี่ยงฝ้ายไปที่

โซฟาห้องรับรอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ ถ้าฝ้ายปฏิเสธพี่แบบนี้งั้นดีพี่จะทำให้ฝ้ายเป็นของพี่เลยแล้วกัน”แบงค์พูดจบก็ปลุกปล้ำฝ้าย

ทันที

 

 

 

 

 

“กรี๊ด ไม่นะพี่แบงค์”ฝ้ายร้องสุดเสียงออกมาด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

ความเลวระดับใกล้ถึงขีดสุดละจ้าาา บอกเลยว่าเรื่องพลิกเยอะเรื่องนี้

 

 

 

อยากรู้ต้องติดตามมมมม