แฝดริษยา

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คิดดีแล้วหรอว่าจะใช้วิธีนี้ทำให้นังฝ้ายมันเจ็บปวด”ป้าฝนเดินเข้ามาหาฟางในห้องเมื่อฝ้ายออก
ไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“แน่นอนป้า ดูก็รู้ว่านังฝ้ายมันรักป๊อปปี้ ดังนั้นอะไรมันจะสะใจไปกว่าพี่สาวสุดที่รักต้องมาใช้ผู้ชาย
คนเดียวกัน นี่ยังไม่นับนังน้องเล็กนั่นที่ชอบเขื่อนอีกนะ เห้อถ้าไม่ติดว่าเขื่อนมีแฟนละก็ ฟางคง
หว่านเสน่ห์ให้นังเฟย์หึงเล่นแล้วล่ะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความรักที่โง่เขลาสุดท้ายก็ต้องกลายเป็นจุดอ่อนให้คนฉลาดเล่นงานแล้สเราน่ะอย่าไปใจอ่อน
หลงรักไอ้ป๊อปปี้อะไรนั่นขึ้นมาล่ะ เดี๋ยวจะยุ่งเอา”ป้าฝนยิ้มเยาะก่อนจะเตือนฟางเรื่องป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ป้าสบายใจได้ ฟางน่ะไม่มีวันรักหมอนั่นหรอก ก็อีแค่หมากตัวนึงในเกมส์เท่านั้น”ฟางยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ให้มันได้อย่างงี้สิฟาง จริงสิ วันพรุ่งนี้เนี่ยจะมีทัวร์มาลงที่นี่ มันเป็นโอกาสดีของเรานะที่จะหาเรื่อง
ก่อความวุ่นวายให้รีสอร์ต ให้ไม่มีใครมาพัก ให้ทุกคนเชื่อว่านังฝ้ายไม่สามารถบริหารงานได้แล้ว
ฟางค่อยอาสาดูแลงานแทน”ป้าฝนพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“รอบนี้ก็คงจะใช้ระเบิดเหมือนเดิมไปก่อนดีกว่า ว่าแล้วโทรหาโทโมะให้จัดการให้เลยแล้วกัน”ฟาง
พูด
 
 
 
 
 
 
“เออ จริงสิ พูดถึงโทโมะ ลำพังโทโมะน่ะป้าไว้ใจนะ แต่นังเด็กแก้วนั่นอย่าให้รู้เรื่องแผนจะดีกว่า
นะเพราะป้าคิดว่านังนั่นคงจะเป็นนางนกต่อ เตรียมคาบข่าวไปบอกฝั่งโน้นแล้วล่ะ”ป้าฝนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ก็ถ้ามันไม่รักดี เราก็ไม่ต้องเก็บไว้สิป้า ขู่แก้วสัก2-3ทีมันก็กลัวแล้ว”ฟางพูดออกมาอย่าง
ร้ายกาจ เธอถูกทอดทิ้งให้อยู่กับแม่และป้าฝน พวกเค้ามีความสุขแต่เธอกลับไม่ได้รับ สมควรที่เธอ
ต้องร้ายแบบนี้ และถ้าใครมาขวางเป้าหมายของเธอไม่ให้เธอได้ทุกอย่าง มันจะต้องถูกกัดไม่ว่า
คนๆนั้นจะเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาอย่างแก้วก็ตาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำอะไรน่ะโทโมะ”แก้วเดินตามหาโทโมะในตอนเย็นแล้วเห็นโทโมะกำลังอยู่หลังโรงเก็บเชื้อเพ
ลิงใกล้ๆกับครัวของรีสอร์ต
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ไม่ใช่เรื่องของแก้ว”โทโมะนึกได้ว่าฟางไม่ต้องการให้แก้วรับรู้ก็รีบห้าม
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะวางแผนป่วนรีสอร์ตอีกแล้วใช่มั้ย โทโมะแก้วขอเถอะครั้งนี้”แก้วพยายามขอร้องโทโมะไม่ให้
ทำมัน
 
 
 
 
 
 
 
“คงจะไม่ได้ล่ะแก้วแก้วก็เห็นฟางได้รับความไม่เป็นธรรมมามากพอแล้ว นี่เป็นโอกาสดีเลยนะที่จะ
ทำให้ชื่อเสียงของไอ้พวกที่ทำร้ายฟางเสียชื่อเสียงน่ะ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่โทโมะ ขอร้องอย่าทำร้ายใครอีกได้มั้ย”แก้วพยายามขอร้อง
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่อยากทะเลาะกันก็อย่าห้ามอีก”โทโมะนิ่งก่อนจะพูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปจัดการทุกอย่างต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าโทโมะไม่ฟังงั้นเราก็ต้องไปบอกให้คุณลุงรู้ตัวก่อน”แก้วพูดแล้วหมายจะเดินไปหาพ่อของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
 
จู่ๆก็มีท่อนไม้หนาฟาดลงที่ท้ายทอยของแก้วจนแก้วสลบไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ยฟาง ป้าบอกแล้วว่าเพื่อนเราคนนี้มันต้องเป็นนางนกต่อจริงๆด้วย”ป้าฝนพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเป็นนางนกต่อจริงๆงั้นวันพรุ่งนี้ก็อย่าทำให้ยัยแก้วพูดกับคนในครอบครัวนั้นเถอะค่ะ ฟางฝากป้า
จัดการที”ฟางมองแก้วด้วยสายตาผิดหวังที่ทรยศพวกเธอ ก่อนจะโยนไม้ที่ฟาดแก้วไปพ้นๆแล้ว
เดินไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้แต่งตัวสวยนะเรา”เขื่อนที่เห็นเฟย์แต่งตัวสวยก็เดินเข้ามาทักทำให้เฟย์หน้าแดงัด
 
 
 
 
 
 
“ก็แหงล่ะค่ะพี่เขื่อน วันนี้มีทัวร์มาลงที่รีสอร์ตและก็เป็นทัวร์ใหญ่ เฟย์ก็เนต้องสลัดคราบเด็ก
กะโปโลมาเป็นสาวสวยช่วยพี่สาวและครอบครัวสิคะ”แบมพูด
 
 
 
 
 
 
“ถ้าจงเบเห็นก็คงดี งั้นพี่ถ่ายรูปเราหน่อยละกันเนาะ”เขื่อนพูดแล้วถ่ายรูปแก้ว
 
 
 
 
 
 
“หายไปไหนของเค้านะ”ฝ้ายชะเง้อหาฟางที่ยังไม่ออกมาเตรียมตัวด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้ว ว่ายัยนั่น3วันดี4วันร้ายเหมือนเดิมอย่าไปสนใจเลยฝ้าย”ป๊อปปี้เห็นฝ้ายเป็นห่วงฟางก็
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษนะคะทุกคนที่ให้รอ”ฟางในชุดเดรสสีหวานและแต่งหน้าโทนอ่อนเดินเข้ามาทักทายทุก
คน
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห วันนี้ฟางนึกยังไงเนี่ยแต่งตัวโทนหวานเหมือนกับฝ้ายเลย”เขื่อนพูดแล้วมองไปทางฝ้ายที่
แต่งตัวคล้ายกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม ก็ฟางบอกแล้วไงคะว่าเราเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน ไม่แปลกที่จะชอบแต่งตัวเหมือนกันทำอะไร
คล้ายกัน”ฟางยิ้มหวานก่อนจะเดินไปยืนข้างฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เหมือนเลยสักนิด”ป๊อปปี้มองฟางแล้วบ่นเบาๆก่อนจะส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ไหนๆเราก็แต่งตัวเหมือนกันแล้วเราไปทำให้พ่อกับน้ากานดาแปลกใจเล่นเถอะฝ้าย”ฟางพูด
ก่อนจะเดินไปคล้องแขนป๊อปปี้อย่างถือวิสะสะฝ้าชะงักก่อนจะคล้องแขนป๊อปปี้อีกข้างแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ห่างกันมั่งก็ได้นะ ไม่รู้รึไงว่าพี่ป๊อปกับพี่ฝ้ายเค้ารักกัน”เฟย์เดินมากระชากแขนฟางออกจากป๊อปปี้
แล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ไม่รู้รึไงว่าเขื่อนกับแบมเค้ารักกันน่ะ”ฟางหันกลับมาช้าๆแล้วว่าเฟย์กลับ
 
 
 
 
 
 
“นี่ พูดอะไรของเธอน่ะ อย่ามามั่ว”เฟย์ว่าทันที
 
 
 
 
 
 
“จะมั่วไม่มั่วแต่สายตาเธอมันฟ้องนะ”ฟางยิ้มเยาะ
 
 
 
 
 
 
“อ้าว หนูฝ้าย ป๊อปปี้มานี่เร็ว มาหาแม่”แม่ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาฝ้ายแล้วลูบผมด้วยความเอ็นดู
 
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ อะไรกันคะ ทักแต่ฝ้าย แล้วฟางล่ะ”ฟางรีบเดินเข้ามาว่าแล้วเบียดตัวเองแทรกกลาง
ระหว่างป๊อปปี้และฝ้าย
 
 
 
 
 
 
 
 
“หนูจ้ะ น้ารู้ยะว่าหนูเป็นฝาแฝดกัน แต่ว่าเค้าคู่หมั่นกันห่างกันบ้างก็ได้นะจ้ะ”แม่ป๊อปปี้ว่าก่อนจะ
มองฟางด้วยสายตาตำหนิ
 
 
 
 
 
 
 
 
“มานี่ไปรับรองแขกทางโน้นดีกว่า”นายธีร์ดึงแขนฟางมาแล้วให้ไปทางอื่น
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกันคะ ฟางเป็นแค่หุ้นส่วนไม่ใช่เจ้าของทำไมไม่เอาเจ้าของมารับรองลูกค้าเองงล่ะคะ เดี๋ยว
ใครๆเค้าจะว่าเอาได้ว่าพอจะแต่งงานแล้วกลับไม่มาดูแลกิจการเลย”ฟางพูดเสียงดังแล้วหันไปมอง
ฝ้ายและป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวฝ้ายไปดูแลแขกเองค่ะพ่อ”ฝ้ายพูดแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ไม่ต้องขยับมาใกล้โดนแม่ผมว่าไปเมื่อกี้ไม่สำนึกอีกหรอ”ป๊อปปี้ว่าเมื่อฟางขับตัวมานั่งใกล้ๆ
 
 
 
 
 
 
“ทำไมทุกคนต้องว่าฟางด้วยล่ะคะ ฟางไม่มีเจตนาแย่งใครนะ”ฟางพูดเป็นพูดน้ำเสียงเศร้า
 
 
 
 
 
 
“คุณไม่ต้องมาเสแสร้ง ผมน่ะดูคุณออกฟาง ว่าคุณเป็นคนยังไง”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะเดินไปจากฟาง
 
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
 
จู่ๆเสียงระเบิดก็ดังขึ้นทานด้านห้องเก็บเชื้อเพลิงด้านหลัง
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ้ายอยู่ที่นี่ดูแลแขกเดี๋ยวพ่อมา”นายธีร์ตกใจรีบวิ่งตามเสียงระเบิด
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อ”ฟางตกใจหมายจะตามไปแต่ป้าฝนเดินมาขวาง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง อย่าลืมสิ ว่าอย่าใจอ่อน”ป้าฝนพูดทำให้ฟางยืนนิ่งๆไม่แสดงอาการตกใจหรือหวาดกลัวอะไร
เลยถ้าเทียบกับฝ้ายจนป๊อปปี้สังเกตได้
 
 
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
 
เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้งตามด้วยไฟลุกท่วมบริเวณนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อ”เฟย์และฝ้ายตกใจรีบวิ่ไปบริเวณนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“ฝ้ายอย่าไป”ป๊อปปี้เมื่อเห็นไปลกก็รีบห้าม
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ค่ะ พ่อยู่ด้านในฝ้ายจะไปหาพ่อ”ฝ้ายเริ่ร้องไห้กลัวแล้วพยายามขืนตัวจากการเกาะกุมจาก
ป๊อปปี้ เช่นเดียวกับเขื่อนที่รั้งเฟย์ที่ดิ้นโวยวายจะไปหาพ่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ไฟไหม้ ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย”แก้วที่ลืมตาตื่นมาในห้องเก็บของพบว่ามีควันไฟลามเข้ามาก็
ร้องขอให้คนช่วยเพราะถูกมัดอยู่
 
 
 
 
 
 
“หนู เป็นเพื่อนฟางใช่มั้ยลูก”นายธีร์ที่เจ็บตัวอยู่ก็เดินเข้ามาช่วยแก้มัดให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“สร้อย นี่ถึงกับจะฆ่าปิดปากเลยหรอ”แก้วที่พยายามหาทางออกกับนายธีร์ก็เห็นสร้อยเส้นหนึ่ง
หล่นอยู่เมื่อมองดีๆนั่นคือสร้อยล็อกเก็ตครอบครัวของฟางที่ฟางสวมใส่ประจำก็น้ำตาไหลออกมา
ไม่คิดว่าฟางคิดจะฆ่าตัวเองแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“หนู ไฟมันโหมเข้ามามากเลยทางนี้โดนปิดหมดแล้ว”นายธีร์พูดกับแก้วที่ยืนอึ้งอยู่
 
 
 
 
 
 
 
“ใครก็ได้ ช่วยด้วย โทโมะ”แก้วร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวก่อนจะลองเรียกชื่อเพื่อนสนิทของ
เธอ
 
 
 
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
 
 
เสียงระเบิดจากเชื้อเพลิงดังอีกครั้งก่อนที่นายธีร์และแก้วจะกระเด็นกระแทกกล่องแถวนั้นสลบไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้ว”โทโมะที่ดูเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ววิ่งเข้ามาในห้องเก็บของหลังจากที่นักดับเพลิงเข้ามา
เคลียร์พื้นที่ก็ช้อคเมื่เห็นแก้วและนายธีร์สลบอยู่และที่หัวของทั้งคู่มีเลือดออก
 
 
 
 
 
 
 
“ใจร้ายที่สุด”แก้วที่ปรือตามองเห็นโทโมะกำลังพูดกับตัวเองก็พูดทั้งน้ำตาก่อนที่จะสลบไป
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วอย่าเป็นอะไรนะ ชั้นไม่รู้จริงๆว่าเธออยู่ในนั้น”โทโมะพูดแล้วรีบอุ้มแก้วออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อ”เมื่อเฟย์ ฝ้ายและกานดาวิ่งเข้ามาก็ร้องสุดเสียงเมื่อเห็นสภาพนายธีร์ที่เจ็บหนัก
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อ อย่าเป็นอะไรนะคะ ฮือๆ”ฝ้ายที่วิ่งตามบุรุษพยายามที่พาพ่อเธอออกไปก็ร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะฝ้าย คุณลุงจะต้องไม่เป็นอะไร”ป๊อปปี้กอดปลอบฝ้ายเช่นเดียวกับเขื่อนที่ปลอบเฟย์
อยู่
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้นะ ทำไมฮือๆ”ฝ้ายร้องไห้ออกมาด้วยความอ่อนแอ ใครกันที่
ใจร้ายคิดทำลายและทำร้ายพ่อของเธอแบบนี้ ป๊อปปี้หันไปมองเห็นล็อกเก็ตอันหนึ่งที่หล่นอยู่ก็รีบ
หยิบมันขึ้นมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
บอกแล้วว่าฟางร้ายได้อีกกว่านี้ เอๆๆๆๆ ป๊อปปี้สงสัยฟางแล้วจะโดนอะไรมั้ยนะ
 
 
เพราะทีแก้ว เพื่อนกันแท้ๆยังโดนเลยยย