แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นยังไงบ้าง”โทโมะและแก้วที่มาถึงโรงพยาบาลก็รีบมาหาฟางที่ห้องทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะโทโมะเดี๋ยวฟางก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว”ฟางยิ้มให้กับเพื่อนทั้ง2ที่ยังคง

เป็นห่วงเธอ

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

เมื่อโทโมะเห็นแผลที่ปิดไว้ที่หน้าผากฟางก็ดึงฟางที่นั่งบนเตียงไปกอดแน่นทำให้แก้วชะงักมอง

ภาพนั้นแล้วซึมลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะจะไม่มีวันปล่อยให้ฟางต้องเจ็บตัวเพียงคนเดียวอีกแล้ว”โทโมะพูดด้วยความรักและห่วง

ฟางมากมาย

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แล้วเราจะทำยังไงต่อไป ฟางจะกลับไปอยู่ที่นั่นอีกรึเปล่าหรือวาจะกลับกรุงเทพกลับพวก

เรา”แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ฟางจะไม่กลับไปไหนทั้งนั้น เพราะฟางต้องอยู่ที่นี่”ป้าฝนที่จัดการเรื่องค่ารักษาของฟางเดิน

เข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะคะ ป้าจะให้ยัยฟางอยู่กับคนพวกนั้นทำไมกันคะ”แก้วอึ้งและไม่เข้าใจก็รีบถามต่อ

 

 

 

 

 

 

“ที่ป้าฝนพูดน่ะถูกแล้วล่ะแก้ว ฟางจะไม่กลับกรุงเทพ ฟางจะอยู่ที่นี่ อยู่เพื่อคอยจัดการเอาคืนคน

พวกนั้นอย่างสาสม มันถึงเวลาแล้วที่ฟางจะต้องทวงทุกอย่างที่เป็นของฟางคืนมา”ฟางพูดแล้วยิ้ม

ออกมาร้ายๆ

 

 

 

 

 

 

“แต่คนพวกนั้นเค้าคือครอบครัวของฟางนะ”แก้วไม่อยากให้ฟางต้องทำร้ายใครก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพวกนั้นเคยเห็นฟางเป็นครอบครัวเดียวกับเค้ารึเปล่าล่ะ เจ็บตัวพร้อมกับนังฝ้ายกลับไปโอ๋แต่

นังฝ้าย ฟางต้องนอนโรงพยาบาลมีใครโผล่หัวเข้ามาดูดำดูดีบ้างมั้ย”ป้าฝนพูดออกมาแทบฟาง

ด้วยความแค้น

 

 

 

 

 

“ถ้าฟางจะเอาคืนพวกนั้นฟางจะทำยังไงต่อไปล่ะ”โทโมะถามต่อ

 

 

 

 

 

“ยังไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ฟางเบื่อฟางอยากออกจากโรงพยาบาลนี่สักที”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“อยู่ที่นี่อีกคืนเถอะนะฟางพรุ่งนี้หนูก็ออกจากที่นี่ได้แล้วล่ะ”ป้าฝนพูดก่อนจะประคองฟางมาทาน

ข้าวโดยที่โทโมะคอยดูแลป้อนข้าวและเอาใจฟางสารพัด แก้วทนเห็นภาพนั้นต่อไปไม่ไหวก็เดิน

ออกมาข้างนอกทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หนูเป็นเพื่อนยัยฟางสินะ”เมื่อแก้วเดินมาที่ตู้กดกาแฟก็หันไปตามเสียงเรียก

 

 

 

 

 

 

“คุณพ่อของฟางนี่คะ มาเยี่ยมฟางหรอคะเดี๋ยวแก้วพาไปนะคะ”แก้วพูดแต่นายธีร์ห้ามไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ล่ะ ขืนไปฟางเค้าคงไล่ตะเพิดพ่อเหมือนกับไล่ยัยฝ้ายออกมาแน่ๆ”นายธีร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกค่ะ แก้วเชื่อว่าฟางเค้าไม่มีวันทำร้ายคุณพ่อหรอกนะคะ บางทีฟางที่ร้ายๆแบบนั้นเค้าอาจ

จะต้องการความรักความเอาใจใส่จากพ่อก็ได้นะคะ ลองไปหาฟางสิคะเดี๋ยวแก้วพาไป”แก้วยิ้ม

ก่อนจะเดินพานายธีร์ไปหาฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พ่อมาทำอะไรที่นี่”เมื่อแก้วเดินเข้าไปในห้องพร้อมนายธีร์ฟางชะงักก่อนจะรีบว่าออกมา

 

 

 

 

 

“นี่จะมาดูสินะว่ายัยฟางตายแล้วรึยัง”ป้าฝนเห็นอดีตน้องเขยตัวเองเดินเข้ามาก็ว่า

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นก็ไม่ได้จะใจไม้ไส้ระกำไม่ดูดำดูดีเราน่ะฟาง ชั้นตั้งใจมาเยี่ยม”นายธีร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“หรอคะ ดูดำดูดี แล้วไอ้ที่ทิ้งเป็นสิบกว่าปีคืออะไรล่ะคะ”ฟางแค่นหัวเราะออกมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ว่าแต่พ่อก็ไม่ได้นะ เพราะพ่อไปหาที่บ้านเก่าของพวกเราก็ไม่เจอ พวกเราเองก็ไม่ได้ติดต่อพ่อมา

เลย”นายธีร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าฟางไม่อยากจะขัดความสุขครอบครัวสุขสันต์ของพ่อไงล่ะคะ”ฟางพูดประชด

 

 

 

 

 

 

“แต่เราก็คือลูกพ่อเป็น1ในครอบครัวพ่ออีกคนนะยัยฟาง”นายธีร์พยายามพูดดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอีกแล้วล่ะค่ะ เมื่อออกจากโรงพยาบาลนี้พวกเราจะกลับกรุงเทพ”ฟางพูดขึ้นทำให้แก้วเหวอ

เพราะเมื่อกี้ก่อนออกไปฟางยังยืนยันที่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะฟางพ่อไม่ให้ฟางไปไหนเด็ดขาด”นายธีร์รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็นี่คือสิ่งที่พ่อต้องการไม่ใช่หรอคะเฉดหัวส่งฟางแบบนี้”ฟางหันกลับมาพูดด้วยความน้อยใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ คือ ฟาง พ่อขอโทษ”นายธีร์พูดแล้วขอโทษลูกสาวทำให้ฟางตกใจไม่คิดว่าพ่อจะพูดคำ

นี้ออกมาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษตอนนี้มันก็สายไปแล้วค่ะพ่อ”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเราอยากได้อะไรเราบอกพ่อได้มัย้ พ่อยอมทุกอย่าง แต่ขอให้เราอยู่กับพ่ก็พอ”นายธีร์ขอร้อง

 

 

 

 

 

 

“พูดเองแล้วนะธีร์ จะมาคืนคำทีหลังไม่ได้แล้วนะ”ป้าฝนยิ้มเยาะก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ค่ะถ้าอยากให้ฟางอยู่ที่นี่ งั้นก็โอนทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพ่อมาเป็นของฟางสิคะ”ฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะฟาง จะบ้ารึไง แล้วยัยฝ้าย ยัยเฟย์ล่ะ”นายธีร์ตกใจแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เรื่องของ2คนนั้น แต่2คนนั้นเค้ามีทั้งพ่อและครอบครัวที่อบอุ่นมาตลอดเกือบ10ปีแต่ฟางกับแม่

กลับไม่มีใคร ต้องอยู่กันอย่างยากลำบาก จะสบายหน่อยก็ช่วงหลังที่ฟางชิงทุนไปเรียนที่อเมริกา

แล้วสร้างเนื้อสร้างตัวได้ หรือพ่อต้องการจะให้ฟางอยู่อย่างไม่มีแบบนี้ต่อไปคะ ก็ได้นะคะฟางจะ

ได้จำไว้ว่าฟางมันเป็นคนไม่มีครอบครัว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“50%จากหุ้นทั้งหมดของรีสอร์ต และยังไม่รวมสมบัติที่พ่อแบ่งให้เราเราพอใจมั้ย”นายธีร์ต่อรอง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ฟางไม่เอาแค่นั้นฟางต้องการทั้งหมด”ฟางย้อน

 

 

 

 

 

 

“แต่นั่นคือกิจการและความฝันทั้งหมดของยัยฝ้ายนะฟาง ฟางจะเอาทุกอย่างของน้องไปจริงๆงั้น

หรอ”นายธีร์พูด

 

 

 

 

 

 

“มันก็ควรจะเป็นของฟางทั้งหมดเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ พี่น้องฝาแฝด ได้อะไรที่เหมือนๆกันมา

ตั้งแต่เล็ก ทุกอย่างที่เป็นของฝ้าย ยังไงมันก็คือของฟางอยู่ดี”ฟางพูดก่อนจะยิ้มร้ายๆออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อยอมเราหมดทุกอย่าง ยอมให้ทั้งธุรกิจที่พ่อมีแต่รีสอร์ตนี้พ่อขอไว้ให้ยัยฝ้ายเถอะนะ ให้มันเป็น

กิจการต่อยอดในชีวิตครอบครัวของยัยฝ้ายกับป๊อปปี้ในอนาคต”นายธีร์พูดอธิบาย

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันเจอกันไม่กี่เดือนนี่ก็จะยกลูกสาวให้ใครไปง่ายๆแบบนี้งั้นหรอธีร์”ป้าฝนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอาตรงๆนะพี่ฝนจริงอยู่ที่ป๊อปปี้เข้ามาทำงานที่นี่ในฐานะลูกน้อง แต่ความจริงแล้วป๊อปปี้เค้าเป็น

ลูกของคุณหญิงเตือนใจเพื่อนสมัยเรียนของกานดา และเตือนใจกับกานดาเค้าก็หมายหมั้นคู่นี้ให้

แต่งงานกันแต่แรกอยู่แล้ว”นายธีร์พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แหม ดีจริงๆเลยนะคะยัยฝ้ายเนี่ยมีทั้งคนรักคนเป็นห่วงแถมยังมีคู่หมั้นเป็นลูกคุณหญิงซะ

ด้วย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราไม่ได้คลุมถุงชนยัยฝ้ายกับคุณป๊อป แต่เราแค่ส่งป๊อปปี้มาอยู่กับยัยฝ้าย ถ้าทั้งคู่ชอบพอ

กันก็ให้แต่งงานกัน แต่ถ้าไม่ได้รักกันก็ไม่เป็นไร และนี่ก็แสดงออกชัดเจนแล้วว่าพวกเค้า

ทั้ง2ชอบพอกัน”นายธีร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เจอกันไม่กี่เดือนก็รักกัน แหม ไวไฟดีจริงๆ”ฟางยิ้มเยาะออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าพักเรื่องของยัยฝ้ายไว้ก่อนเถอะฟาง ฟางบอกมาว่าฟางจะกลับไปอยู่กับพ่อแล้วใช่

มั้ย”นายธีร์พูด

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ค่ะ ฟางจะกลับไปอยู่กับพ่อกับครอบครัวตามเดิมค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

“จริงๆนะลูก ดีงั้นเดี๋ยวพ่อรีบกลับไปเตรียมทุกอย่างให้เราก่อนนะ”นายธีร์พูดแล้วรีบออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยิ้มแบบนั้นบอกเลยว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆใช่มั้ย”แก้วหันไปหาฟางเมื่อนายธีร์ออกไป

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ชั้นแค่จะยิ้มดีใจเมื่อได้กลับไปหาครอบครัวอีกครั้งไม่ได้รึไง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“แต่คราวนี้ฟางก็จะได้สมบัติทุกอย่างของพ่อฟางแล้ว ฟางควรจะหยุดสักทีนะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่50%ไม่ใช่ทั้งหมดสักหน่อย จะหยุดทำไม”ป้าฝนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าให้ฟางถลำลึกลงไปกว่านี้ มันจะส่งผลร้ายกับตัวฟางนะคะทุกคน”แก้วพยายามอธิบาย

 

 

 

 

 

 

“ฟางแค่ควรได้ทุกอย่างในสิ่งที่ฟางไม่เคยได้ ฟางควรได้รับความยุติธรรมบ้าง แก้วอย่าคิดมากเลย

น่า”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ช่วยแล้วยังมาขัดแบบนี้ก็กลับไปเลยป่ะแม่หนู เกะกะ”ป้าฝนไล่ทำให้แก้วน้อยใจก่อนจะวิ่ง

ออกไปโดยมีโทโมะวิ่งตามไปดูแก้วติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะว่าไปแล้วฝาแฝดนี่เค้ามีอะไรก็ต้องมีเหมือนๆกันสินะ”ฟางพูดก่อนจะยิ้มออกมากับแผนร้าย

 

 

 

 

 

ฝาแฝดมีอะไรที่เหมือนๆกัน แล้วฟางอยากมีอะไรเหมือนกับฝ้ายน้อออออ

 

 

 

 

นางร้ายกว่านี้ได้อีกและได้อีกนะบอกเลยยย