แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะ ทำอะไรน่ะ นี่ตกลงจะช่วยชั้นปลูกต้นไม้รึฆ่าต้นไม้ล่ะ”แก้วโวยวายเมื่อเห็นโทโมะกำลัง

ตักปุ๋ยใส่ต้นไม้จนท่วม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นไม่มีกระจิตกระใจนี่นา เธอก็รู้นี่ว่าชั้นอยากไปเขาใหญ่”โทโมะพูดเสียงอ่อยๆทำให้แก้วแอบ

ถอนหายใจ

 

 

 

 

 

 

“นี่ ถ้าอยากจะไปหาฟางมากนักนะ ก็ไปสิ นี่ก็วันหยุดแล้วนี่”แก้วรีบพูดทันทีเพราะเธอขี้เกียฟังโท

โมะเพ้อหาฟางอีกแล้ว

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นไปไม่ได้หรอกนะ ถ้าไปโดยไม่มีเธอไปด้วยมันก็เหงาแย่สิ”โทโมะพูดตามตรง

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นสำคัญกับนายมากขนาดนั้นเลยหรอ ถึงได้จะตัวติดกับชั้นไปไหนไปด้วยนี้”แก้วใจเต้นก่อนจะ

รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าอยู่กับเธอแล้วชั้นสบายใจนี่นา ถ้าอาทิตย์นี้เธอไม่ว่าง อาทิตย์หน้าเราไปเขาใหญ่กัน

นะๆ”โทโมะรีบอ้อนแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นี่แกเป็นเพื่อนชั้นรึว่าเป็นชั้นเนี่ย อ้อนซะ”แก้วยิ้มดีใจก่อนจะทำฟอร์มเป็นดุชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“ก็เป็นลูกก็ดีสิ มีแม่คอยดูแล”โทโมะยิ้มรับก่อนจะโดนแก้วทุบไปทีแล้วให้ชายหนุ่มช่วยเธอนก

กระถางต้นไม้ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แปลกจัง ทำไมไม่รับสายนะ”ฝ้ายที่ฟื้นแล้วก็รรีบกดโทรศัพท์โทรหาป๊อปปี้ไม่หยุด

 

 

 

 

 

“แหมพี่ฝ้าย ฟื้นมาก็โทรคุณป๊อปเลยนะคะเนี่ย ระวังเป็นไข้อีกน้า”เฟย์เดินเข้ามาในห้องก็รีบแซว

 

 

 

 

 

 

“ที่เราใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเป็นเพราะว่าเราชอบป๊อปปี้ใช่มั้ยจ้ะฝ้าย”กานดาเดินเข้ามาในห้องแล้ว

ยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“แต่เราเพิ่งจะเจอกันนะคะ คงไม่ใช่หรอกค่ะ”ฝ้ายหน้าแดงจัดก่อนจะรีบพูดตะกุกตะกัก

 

 

 

 

 

“ความรักมันเข้ามานี่ต้องจำกัดระยะเวลาด้วยหรอคะพี่ฝ้าย”เฟย์รีบเดินเข้าไปนั่งข้างๆฝ้ายแล้วพูด

 

 

 

 

 

“เฟย์ นี่เรื่องของผู้ใหญ่นะลูกแก่แดดใหญ่แล้วนะเรา พูดอะไรก็ไม่รู้”กานดารีบพูด

 

 

 

 

 

“เฟย์ไม่ใช่เด็กแล้วนะคะแม่ โตเป็นสาวแล้วด้วย เดี๋ยวถ้ามีแฟนนะ เฟย์จะพามาแนะนำให้รู้จัก

เลย”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“จ้าแล้วนี่ไม่ออกไปไหนหรอเรา”ฝ้ายยิ้มด้วยความเอ็นดูก่อนจะถามน้องสาว

 

 

 

 

 

 

“ไม่แล้วค่ะ เอ๊ะ จะว่าไปยัยนั่นหายไปไหนนะ พี่ฝ้ายป่วยขนาดนี้ยังไม่สนใจไยดีแย่มาก”เฟย์รีบว่า

 

 

 

 

 

 

“แน่ะ ยังไม่หยุดอีกนะเรา บางทีฟางเค้าอาจจะมีธุระก็ได้ อย่ามองในแง่ร้ายสิ”กานดาพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็สมควรมองในแง่ร้ายอยู่นี่คะ คนอะไร ทั้งร้ายทั้งหยิ่ง สู้พี่ฝ้ายของเฟย์ก็ไม่ได้”เฟย์รีบพูดแล้วก

อดฝ้ายแน่น

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่ไปไหนนะคุณป๊อป”ฝ้ายที่พูดคุยกับเฟย์และกานดาสักพักก่อนทุกคนจะออกจากห้องไป ก็

มองออกไปนอกหน้าต่างแล้วคิดถึงป๊อปปี้ ที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงโทรหาแล้วถึงไม่รับสายนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณป๊อปปี้ คุณจะพาชั้นไปไหนกันคะ”ฟางถามป๊อปปี้เมื่อนั่งรถออกมาด้วยกันโดยไม่หลุดคราบ

ของฝ้ายเลยสักนิด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็วันนี้เราสัญญากันนี่ครับว่าเราจะออกมาข้างนอกด้วยกัน นี่คุณฝ้ายลืมแล้วหรอครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ จริงสิคะ นัดกัน แหม พอดีว่าเมื่อเช้าฝ้ายมัวแต่เคลียร์เอกสารน่ะค่ะเลยลืม แหะๆ”ฟางรีบ

สวมรอยเออออไปกัป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเราก็ไปตามนัดของเรากันเถอะครับคุณฝ้าย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบกระชากรถออกไปรวดเร็วจน

ฟางร้องกรี๊ด

 

 

 

 

 

 

“ดะ เดี๋ยว นี่นาย เอ๊ย คุณป๊อปพาฝ้ายมาทำไมที่นี่หรอคะ”ฟางเหวอเมื่อถูกป๊อปปลากมาที่สวน

สนุกแห่งหนึ่ในเขาใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าก็คุณฝ้ายลืมไปแล้วหรอครับว่าเมื่อวานเห็นคุณฝ้ายน่ะเครียดเรื่องงานและก็เรื่องคุณฟาง ผมก็

เลยอาสาชวนคุณฝ้ายมาปลดปล่อยความเครียดที่นี่ เอาเลยครับไปเล่นกันเถอะ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมา

อย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะลากฟางมาที่ลูกบอลขนาดใหญ่ตรงสนาม

 

 

 

 

 

 

“ดะ เดี๋ยว นี่ไม่คิดว่าฝ้ายจะเล่นจริงๆใช่มั้ย”ฟางรีบถามเอีกครั้งก่อนจะถูกจับยัดลงไปในลูกบอล

 

 

 

 

 

 

“เอาเถอะครับ อะไรที่ทำให้คุณหายเครียด ผมยินดีจะช่วยคุณนะ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะดันฟางเข้าไป

ในลูกบอลยักษ์ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“ไม่แต่ชั้นยังไม่พร้อม กรี๊ดดดดดด”ฟางพยายามร้องห้ามและขอออกแต่ป๊อปปี้กลับล๊อคตัวก่อน

ฟางจะถูกปล่อยลงมาในลูกบอลขนาดยักษ์ลงไปตามเนิน จนทำให้ร่างบางเผลอกอดป๊อปปี้แน่นล้

วกรี๊ดไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว นี่จะพาชั้นไปไหนน่ะ ชั้นยังไม่ทันหายเหนื่อยเลยนะ”ฟางเหวอเมื่อออกมาจากลูกบอลได้ก็

ถูกป๊อปปี้ลากไปอีก

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว ไม่เอาชั้นไม่เล่นอันนี้”ฟางเหวอเมื่อป๊อปปี้ลากเธอมาที่Gx-swingที่เป็นเครื่องเล่นขนาด

ใหญ่ที่ดีดคนนั่งให้ลอยอยู่กลางอากาศที่สูงเกือบ60เมตร “แต่คุณเป็นอยากเล่นเองไม่ใช่หรอ

ครับ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

“ห้ะ ยัยฝ้าย เอ้ย ชั้นเนี่ยนะที่อยากเล่นเครื่องนี้ไม่มีทางล่ะ”ฟางเริ่มโวยวายไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็คุณบอกผมเองว่าอยากลองประสบการณ์ใหม่ๆเข้ามาในชีวิต แล้วให้ผมพาเที่ยวนี่ครับขึ้นไป

เถอะ โอกาสที่เรา2คนจะว่างอยู่ด้วยกันน่ะมันมีไม่มากนะครับ นอกซะจากว่าคุณะไม่ใช่คุณ

ฝ้าย”ป๊อปปี้เริ่มพูดจับสังเกต

 

 

 

 

 

 

“ใช่สิคะ นี่ฝ้ายเอง แหม ฝ้ายบอกแล้วไงคะว่าฝ้ายเหนื่อยๆช่วงนี้ ไปกันเถอะค่ะ”ฟางรีบยิ้มและ

บอกว่าเธอคือฝ้ายก่อนที่จำเป็นต้องฝืนตัวเองยอมขึ้นไปเล่นเครื่องเล่นที่หวาดเสียวนั่นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด พอแล้วชั้นจะลงงง”ฟางร้องออกมาสุดเสียงเมื่อเครื่องเล่นดีดตัวขึ้นไปช้างบนก่อนจะ

หลับตาปี๋ไม่กล้าดูแล้วเอามือไปจับหน้าขาป๊อปปี้แน่นเหมือนกับเด็กๆจนทำให้ป๊อปปี้เหลือบไปมอง

ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ครับน้ำ”ป๊อปปี้เดินเอาน้ำมาให้ฟางดื่มหลังจากลงมาจากเครื่งเล่นด้วยกัน2คนแล้ว

 

 

 

 

“ชั้นจะกลับบ้าน ไม่เอาแล้ว”ฟางดื่มน้ำจนหมดขวดก็เริ่มว่า ทำให้ป๊อปปี้หันไปจ้องมองเธอ

 

 

 

 

 

 

“จะกลับทำไมล่ะครับนี่ยังไม่เย็นเลย ไฮไลท์ของที่นี่กำลังจะมานะครับ และอีกอย่างคุณฝ้ายเองก็

อยากดูมันไม่ใช่หรอ ทำไมถึงอยากกลับล่ะครับ เอ รึว่าคุณจะเป็นคุณฟาง”ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้ว

พูดก่อนจะยิ้มออกมานิดนึง

 

 

 

 

 

 

“ชั้นนี่ล่ะฝ้ายไม่ใช่ฟางมา มีอะไรจะให้ชั้นทำอีกว่ามา”ฟางที่กลัวจะจับก็รีบพูดทำให้ป๊อปปี้ยิ้มก่อน

จะลากฟางไปทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะพาชั้นมาขึ้นบอลลูนเนี่ยนะ แล้วคนอื่นๆล่ะ”ฟางมองบอลลูนและป๊อปปี้อย่างระแวงแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ก็คุณฝ้ายเคยอยากนั่งบอลลูนที่เป็นส่วนตัวไม่ใช่หรอครับนี่ไง ผมจัดการให้แล้ว ไปกันเถอะ

ครับ”ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงก่อนจะดึงฟางขึ้นไปในบอลลูน แล้วบอลลูนก็ค่อยๆลอยตัวสูงขึ้นจนฟางเริ่ม

กลัวแล้วเผลอคล้องแขนป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนคุณฝ้ายเคยบอกผมไม่ใช่หรอครับว่าตัวเองไม่กลัวความสูง”ป๊อปปี้หันไปพูดกับฟาง

 

 

 

 

 

“พอดีว่ามันยังไม่ค่อยชินเวลาที่ต้องขึ้นบอลลูนน่ะค่ะ”ฟางตกใจก็รีบโกหกต่อไป

 

 

 

 

 

 

“หรอครับ เอาล่ะครับ บอลลูนลอยตัวมาถึงจุดชมวิวแล้ว มองดูสิครับคุณฝ้าย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะให้

ฟางหันไปมองวิวธรรมชาติท่ามกลางภูเขาและต้นไม้ แสงพระอาทิตย์ยามเย็นกำลังจะลับขอบ

ฟ้า“ว้าว สวยจัง”ฟางเมื่อมองดูวิวตรงนั้นก็ร้องออกมาอย่างชื่นชม ป๊อปปี้ที่เห็นฟางยิ้มกับเลิก

โวยวายก็หยิบมือถือมาแอบถ่ายรูปฟางแล้วส่ายหน้าขำ

 

 

 

 

 

 

“เสร็จแล้ว เอ่อ วันนี้ขอบคุณคุณป๊อปมากนะคะที่พาฝ้ายออกมาคลายเครียด”ฟางพูดเมื่อลงมาจาก

บอลลูนกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ครับ ยังไงผมเองก็ต้องขอบคุณมากกว่าที่พาผมมาเที่ยวแบบนี้”ป๊อปปี้ก็แล้วยิ้มนิดนึง

 

 

 

 

 

 

 

“ดะ เดี๋ยวนะ เที่ยวก็เราเป็นคนสัญญากันแล้วไม่หรอว่าเราอยากมาเที่ยวเพื่อคลายเครียด แล้วนี่จะ

ให้ฝ้ายพาคุรมาเที่ยวได้ยังไงคะเพราะคุณเองเป็นคนพาฝ้ายมาเอง ฝ้ายงงไปหมดแล้ว”ฟางเหวอ

ก่อนจะลองถามป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ก็ความจริงแล้วเรื่องที่เราสัญญากันน่ะมันไม่มีจริงหรอก ผมน่ะกุเรื่องขึ้นเพื่อจะจับไต๋ว่าคุณน่ะ

ไม่ใช่คุณฝ้าย ก็เลยปล่อยให้เลยตามเลยมาเรื่อยๆ แต่คุณก็สนุกกับมันนี่ใช่มั้ยครับคุณฟาง”ป๊อปปี้

พูดแล้วยิ้มแล่ห์

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่นายรู้ได้ยังไงกันยะ”ฟางอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะดูออก เพราะขนาดแบงค์นั้นยังแยกเธอกับ

ฝ้ายไม่ออกเลย

 

 

 

 

 

 

“ของแบบนี้มันต้องใช้เซ้นส์ เพราะถ้าเราสนใจใครขึ้นมาแล้วเกิดคนๆนั้นไม่ใช่คนที่เราสนใจ เรื่อง

แค่นี้เซ้นส์ผู้ชายดูก็รู้แล้วล่ะคุณ ผมไม่ได้โง่นะ อ้อ วันนี้ไปเล่นมาทั้งวันสนุกมั้ย”ป๊อปปี้ยิ้มออกมา

อย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

“นายรู่ตั้งแต่แล้วแล้วยังจะหลอกชั้นงั้นหรอ ได้ งานนี้ชั้นเอาคืนนายแน่ฝากไว้ก่อนเถอะ”ฟางผูกใจ

เจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าฝากนานนะคุณ รีบมาเอาคืนล่ะ เพราะผมคิดดอกเบี้ยแพง55555”ป๊อปปี้หัวเราะก่อนจะเดิน

ไป ฟางอ้าปากเหวอทั้งโมโห ทั้งหงุดหงิดที่เสียทีป๊อปปี้จนได้

 

 

 

 

 

 

 

นั่นไง แสบแบบฟางเจอแสบแบบป๊อปปี้ตลบหลัง งานนี้ผูกใจเจ็บอีกนาน

 

 

55555555555 มาดูกันว่านางมารร้ายจะเริ่มแผนร้ายอีกรึเปล่าน้อออออออ