[Boyfriend]The winner love แข่งรักจับใจนายตัวแสบ

22
 
โรงเรียนเลิกแล้วนักเรียนก็กลับกันหมด ชายร่างเล็กที่กำลังเดินอยู่ในถนนสายหนึ่งเพื่อเดินกลับบ้านเช่นเคย แต่ถนนสายนี้ช่างปลอดรถที่จะวิ่งผ่าน แต่ชายร่างเล็กอย่างจองมินก็ชินมันกับเสียแล้ว
 
เค้าเดินไปโดยไม่สนใจอะไร บ้างก้มหน้้ามองพื้นแล้วเตะก้อนหินไปเรื่อยๆ ไม่ได้เอะใจอะไรเลยว่ามาคนตามมา
 
"จะไปไหนจ๊ะหนุ่มน้อย...." ชายร่างใหญ่ที่ตามจองมินมานานแล้วประมาณ 3 คนเข้ามาดักหน้าจองมิน ทำให้จองมินถึงกับอึงตกใจอย่างมาก
 
"พะ...พวกนาย เป็นใคร" เค้าเสียงสั่นตะกุกตะกะ เพราะแต่ล่ะคนก็ออกเถื่อนๆทั้งนั้น
 
"น่ารักดีนะเนี่ย....." หนึ่งใน 3 คนเดินมาเชยคางจองมินขึ้นแล้วยิ้มที่มุมปากก่อนที่จองมินจะปัดมือชายร่างใหญ่ออกแล้ววิ่งหนีไปข้างหลัง แต่ก็ไม่พ้นอีกคนที่ล้อมรอบอยู่ด้านหลัง
 
ตอนนี้จองมินไม่มีทางหนีแล้ว เค้าได้แต่ภาวะนาในใจให้เค้ารอดพ้นไปได้ ในใจก็คิดถึงแต่ออมม่ากับอาป้า นี่มันอะไรกัน ชายทั้ง 3 คนนี้เป็นใคร?
 
"พวกนายต้องการอะไร" จองมินพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด
 
"ก็อาจจะเป็น ว่าที่....สามีของน้องไง....เฮ้ยยยย! จัดการ" ชายคนนึงเดินเข้ามาทำหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันไปสั่งอีก 2 คน
 
ดูท่าทางจองมินจะตกใจอยู่ไม่น้อย เค้ารีบตะโกนขอความช่วยเหลือทันที "ช่วยด้วยครับ!!! ช่วยด้วย ปล่อยนะเว้ย!!" จองมินโดนพวกนั้นอุ้มพลาดบ่าขึ้น แต่จองมินก็คงยังร้องตะโกนและยังทุบตีคนที่แบกอยู่เหมือนกัน
 
"ไม่มีใครช่วยมึงได้หรอก" ชายร่างใหญ่พูดพร้อมแสยะยิ้มออกมา
 
'เฮ้ย!! ทำไรน่ะ' จู่ก็มีเสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นพลางวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ที่พวกนี้ยังไม่ได้ก้าวเท้าเดินไปไหน
 
จองมินเองก็รู้สึกดีใจที่มีคนมาเห็น ชายร่างใหญ่ดูจะมีอารมณ์หงุดหงิดก่อนจะปล่อยร่างบางให้เป็นอิจสระ แล้วจ้องมองหน้าคนที่กำลังวิ่งมาอย่างเอาการ
 
"ฮยองซอง/จองมิน" ทั้ง 2 ที่เห็นหน้ากันก็ต้องตกใจแฝงไปด้วยความดีใจ จองมินที่ตอนนี้เป็นอิจสระแล้วก็วิ่งไปกอดฮยอนซองอย่างเผลอตัว ส่วนฮยอนซองเองก็ลูบหัวเบาๆเป็นเชิงปลอบ ก่อนจะหันหน้าไปมองพวกที่ยืนมองทั้ง 3 แล้วเอาจองมินไปหลบที่ด้านหลังทันที
 
"พวกมึงจะทำอะไร"
 
"แล้วมึงเห็นว่าพวกกูจะทำอะไรล่ะ อีกอย่างมันก็เป็นเรื่อง ของ กู!! กับ ไอ้ เด็ก นั้น!!" ชายร่างสูงคนนึงเดินเข้ามาพูดกับฮยอนซอนแล้วเน้นคำให้ฮยอนซองฟังชัดๆ
 
ฮยอนซองแปลกใจเลยกระซิบถามจองมินเบาๆ "นี่ รู้จักพวกมันหรอ?" จองมินมองหน้าฮยอนซองก่อนจะตอบเสียงเบาๆออกไป "ไม่รู้จักฮะ เพิ่งเคยเจอ"
 
"นี่พวกแกซุบซิบอะไรกันน่ะ" ชายอีกคนเดินเข้ามาโวยวาย ตอนนี้ทั้ง 3 คนเหมือนได้ล้อมรอบฮยอนซองและจองมินเรียบร้อยแล้ว
 
"นาย....เอาไงดี...." จองมินตอบพลางทำหน้าเศร้าคิดว่าไม่รอดแน่
 
"เอาน้าาาาา เราจะไปด้วยกัน" ฮยอนซองพูดพร้อมจับมือจองมินไว้แล้วบีบมันเบาๆ แต่สายตาของทั้ง 2 ก็จ้องมองคนที่กำลังจะเล่นงานพวกเขาอยู่
 
"ยังไงวันนี้พวกแกก็ไม่รอดหรอก และแก...ไอ้เด็กน้อย ฮึๆ พลั่วววว" ชายที่ยืนจ้องหน้าจองมินเอ่ยขึ้น มันทำให้จองมินเค้ารู้สึกโกรธขึ้นมาก่อนที่จะไปต่อยชายตรงหน้า
 
"อ่าาาา ไอ้บ้าเอ้ยยยย" ชายที่ถูกต่อยสบถออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อทุกคนเห็นเป็นนั้นแล้ว ต่างคนก็เลยต่างต่อสู้กัน
 
โดยที่จองมินก็ยังคงต่อยกับไอ้ที่ถูกเค้าต่อยไปเมื่อกี้ จองมินเค้าใช่ลีลาที่เค้ามีอยู่ เตะไปตรงจุดอ่อนของผู้ชายบ้าง พอชายร่างใหญ่จุกก็ต่อยไปที่หน้าอีกหลายรอบ จนชายร่างใหญ่หมดแรงด้วยความเจ็บปวดนอนล้มลงกับพื้น
 
แต่ฮยอนซองก็ไม่ได้น้อยหน้าเลย เค้าจัดการกับอีกชายร่างใหญ่ทั้ง 2 ใช่ลีลาเจ้าเล่ห์ของเค้าในการจัดการจนสำเร็จ ตอนนี้ทั้ง 3 คนนอนเจ็บปวดครางโอ้ยอยู่กับพื้น
 
" 5555 เป็นไงหลาาาาาา ไปกันเถอะจองมิน" ฮยอนซองพูดอย่างมีชัยก่อนจะคว้ามือจองมินให้เดินตาม
 
2 คนเดินมาได้สักพักจนถึงรถของฮยอนซอง ทั้ง 2 จึงปล่อยมือออกจากกัน
 
"ขะ...ขอโทษนะ" ฮยอนซองพูดอย่างสำนึกผิดพลางก้มหน้า ตอนนี้หัวใจของเค้ามันไม่ปกติซะแล้ว แต่มันไม่ใช่แค่ของฮยอนซอง รวมถึงจองมิน ที่ตอนนี้หัวใจเต้นแรงหยังกะจะระเบิดออกมา
 
"จะขอโทษผมทำไมฮะ? ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณฮยองน่ะ" จองมินพูดอย่างเขินอาย ก็นี่ มันเป็นครั้งแรกหนิ ที่เค้าเรียก ฮยอนซองว่า ฮยอง
 
"นะ...นี่ นายเรียก ฉะ...ฉันว่า ฮยองหรอ o_O"