[Boyfriend]The winner love แข่งรักจับใจนายตัวแสบ

20
"ยองมิน"
 
"อะไรหรอ"
 
"นายมาทำแบบนี้กับฉันทำไม? ขอความจริงได้ไหม....." มินวูคาดคั้นเอาคำตอบจากคนข้างๆที่กำลังนั่งงงกับคำถาม
 
"อะ...เออ ก็ฉันชอบนายไง" ยองมินตอบกับก้มหน้าเพื่อหลบสายตาของมินวู
 
"นายเลิกเล่นละครได้แล้ว!!" มินวูเริ่มขึ้นเสียงพร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลออกจากดวงตาทั้ง 2 ข้าง ส่วนยองมินที่ก้มหน้าอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมาเพราะตกใจเสียงของมินวู แถมซ้ำยังเห็นน้ำตาของมินวูไหลออกมาด้วย
 
"นะ...นาย เป็นไรอ่ะ ร้องไห้ทำไม" ยองมินไม่สนคำพูดเมื่อกี้ของมินวู แต่กลับใช้มือไปเกี่ยน้ำตาออกจากหน้าเรี่ยวเล็กแทน
 
"หยุดได้แล้ว!" มินวูปัดมือยองมินทิ้งแล้วลุกขึ้นยืนมองคนข้างหน้าด้วยความโมโห
 
"ทั้งหมดนี้มันคือแผนใช่ไหม! ที่นายกับน้องนายเข้ามาในชีวิตฉันนั้น มันเป็นแค่การแข่งขันใช่ไหม!!"
 
"เออ....."
 
"พูดไม่ออกอ่ะดิ! ก็มันเป็นความจริงนี่" ยองมินยังได้แต่เออๆออๆ มินวูก็พูดตัดบทก่อน
 
"......"
 
"นาย! นายคิดว่านายเป็นใครถึงมาเล่นกับหัวใจคนอื่นขนาดนี้ ห๊ะ! โอ...ฉันอยากจะบ้าจริงๆ ฉันไม่หน้าหลงกลนายเลย!" มินวูกุมขมับตัวเองอย่างเดือด สีหน้าของยองมินตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากไก่ถูกต้ม เค้าพูดอะไรไม่ออกจริงๆ
 
"ออกไปเลยนะ ออกไปแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้านายอีก ฉัน-เกียจ-นาย!!" มินวูพูดเน้นคำให้ยองมินได้ฟังชัดๆ มือพลางชี้ไปทางประตู
 
ฟลึบบบบบบบ
 
ยองมินลุกขึ้นจากโซฟาแล้วโผล่เข้ากอดมินวู ทำให้มินวูตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะตั้งสติได้
 
"ปล่อยฉันนะ!! บอกให้ปล่อยไงเล่าาาาา" มินวูพูดพร้อมดันร่างสูงอย่างยองมินออก แต่ก็ไม่เป็นผม เพราะตัวของมินวูเล็กกว่ายองมินอยู่มาก
 
"เดี๋ยวสิ....ฉันขออยู่แบบนี้สักพักนะ" ยองมินพูดพร้อมกับกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม แต่ไม่วายที่ร่างเล็กอย่างมินวูจะยอมเค้าพยายามรวบรวมแรงให้มากที่สุดแล้วผลักยองมินออกไป
 
พาาาาาา
 
มินวูผลักยองมินลงไปกองที่โซฟาที่เก่าก่อนที่จะรีบิ่งเข้าห้องล็อคประตูไป
 
"นายคงไม่ให้อภัยฉันแล้วสินะ....มินวู" ยองมินพูดกับตัวเองเบาๆอย่างเศร้าๆและรู้สึกผิด ตอนนี้เค้ารู้แล้วว่าเค้าไม่ควรคิดแบบนั้นตั้งแต่ทีแรก ไม่ควรเล่นกับหัวใจใคร
 
ยองมินก้าวเท้าออกมาจากห้องและขึ้นลิฟต์ไป เพราะเค้าไม่รู้ว่าจะอยู่ที่นี้ไปเพื่ออะไร
 
@บ้านดงฮยอน-ซองกยู
 
ตอนนี้ก็เวลาเลยเที่ยงมาแล้ว ทั้งหมดก็กินข้าวเสร็จแล้วและนั่งติวกันต่อ แต่ดูเหมือนว่าคราวนี้ซองกยูกับอูฮยอนจะสนิทกันมากขึ้น คุยกันมากขึ้น
 
แต่อูฮยอนก็คงยังยิ้มหวานให้กับฮยอนอาที่นั่งอ่านนั่งสือการ์ตูนอยู่เหมือนเดิม ซึ่งทำให้ซองกยูแอบน้อยใจอยู่เหมือนกัน และคนอย่างจองมินก็ตั้งใจเรียนไม่เปลี่ยนไปไหน
 
'เฮ้....ซองกยู' เสียงของผู้ชายร่างหนาคนนึงเดินมาหาซองกยูที่ยิ้มตอนรับคนมาใหม่ ทุกคนต่างก็หันมอง ยกเว้นแค่คน ที่กำลังทำโจทย์คณิตอย่างเมามันอยู่
 
"ว่าไงพี่!" ซองกยูบอกกล่าวทักทาย
 
"ไอ้ดงฮยอนล่ะว่ะ" ทันทีที่มาถึงชายร่างหนาก็ถามซองกยูขึ้น พร้อมกับมองไปรอบๆ
 
//ทำไมเสียงคุ้นจังเลยว่ะ//จองมินคิดในใจก่อนจะหันไปมอง
 
"เฮ้ยนาย/เฮ้ยนาย!!" ทั้งฮยอนซองที่หันเหลือบมาเห็นจองมินที่กำลังนั่งอยู่ และ จองมินที่กำลังเงยหน้าไปมองชายร่างหนาต่างตกใจพร้อมกันทั้งคู่
 
"อ้าวนี่รู้จักกันหรอ" ซองกยูชี้นิวไปมาเป็นเชิงถาม
 
"เปล่าสักหน่อย ใครอยากจะรู้จักกนายนี้" ฮยอนซองตอบพร้อมเบี่ยงหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจ ทำให้จองมินรู้สึกปรี๊ดขึ้นมา
 
"แล้วใครเค้าอยากจะรู้จักนายห๊ะ!!" จองมินพูดพร้อมกับลุกขึ้นมาจ้องคนข้างหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วก็หันหน้ามาหาซองกยู
 
"ฮยองฮะ ผมไม่มีอารมณ์จะติวแล้ว กลับก่อนนะฮะ ขอบนะฮะที่ติวให้วันนี้" จองมินพูดเสร็จก็โค้งตัวงามๆแล้วรีบเก็บหนังสือ 1 เล่มของเค้าแล้วเดินออกไป
 
"อ้าวเห้ยยยย รอฉันด้วยสิว่ะ จองมิน!!" อูฮยอนรีบเก็บของแล้วโค้งให้ซองกยู แล้วหันหน้าไปยิ้มให้ฮยอนอาก่อนจะวิ่งออกไป
 
"ฮยองทำบ้าไรเนี่ย...." ซองกยูพูดออกมาด้วยอารมณ์เซ็งๆ
 
"ฉันผิดหรอ?" ฮยอนซองยักไหล่แล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้