[Boyfriend]The winner love แข่งรักจับใจนายตัวแสบ

1
 
6 ปีผ่านไป
“เช้าแล้วหรอเนี่ย….”
เสียงเด็กน้อยวัย 16 ปีพูดขึ้นอย่างงัวเงียบนเตียงนุ่มๆ
“ตื่นได้แล้วนะ มินวู!!”
“ขออีก 5 นาทีนะครับแม่”
 “ห๊ะ! แม่อารายเล่า 0_0 ลืมตาขึ้นมาดูก่อนไหม นี่ใคร”
มินวูที่ได้ยินอย่างนั้นก็ค่อยเปิดหนังตาที่หนักๆขึ้นมาดูคนตรงหน้า
“อูฮยอนฮยอง!  o_0 ฮยองมาอยู่ที่อเมริกาได้ไงฮะ?”
“อเมริกง อเมริกาอะไร นี่มัน เกา หลี!”
“หา….เออ จำได้แล้วฮยอง งั้นวันนี้ก็เปิดเทอมวันแรกน่ะสิ”
“ใช่….”
“แล้วทำไมฮยองไม่บอกผมล่ะ เฮอ…สายแล้วเอาไงดี”
มินวูร้อนรน ดูหน้าฬิกาที่เวลาบอกว่า 7:30 พลางคิดไปควรทำอะไรก่อน เสมือนคนสติแตก
“ช่วยไม่ได้น๊า…มินวูยาอยากตื่นสายเอง ฮยองไปก่อนนะ สายล่ะ 5555”
“เดี๋ยวสิฮยอ….”
ปั่งงงงง
มินวูยังไม่เอ๋ยจบ อูฮยอนก็ปิดประตูออกไปก่อนล่ะ ปล่อยให้มินวูสติแตกอยู่คนเดียว
.
.
.
@โรงเรียน
Minwoo Part
“ฮอก!! หลายตึกขนาดนี้แล้วจะหาห้องเจอหรอว่ะ!” ผมยืนถอนหายใจอยู่เฮือกใหญ่ก่อนที่จะยืนมองตึกตรงหน้าด้วยความคิดยากลำบากยิ่งใกล้เวลาเข้าเรียนไปทุกที จะหาห้องเจอไหมก็ไม่รู้ อูฮยอนฮยองก็ไม่รอเลย ผมมันช่างน่าสงสาร ฮือๆ….
 
‘อร้ายยยย!! หล่ออ่ะ’
‘เฮ้ยยย! ใครอ่ะแก เท่ชะมัด’
‘น้องใหม่นี่! น่ารักจัง’
 
ผมหันมองตามเสียงพวกหญิงสาวที่ต่างรุมมองชาย 2 คนที่เดินเข้าตึกมา อ๋อ! นั้นไง ผมมองเห็นชาย 2 คนนั้นแล้ว แต่ท่าทางจะเป็นแฝดกันแฮะ หน้าเหมือนกันยังกะแกะ แต่แตกต่างกันที่สีผม คนหนึ่งผมสีทองๆ อีกคนเป็นสีดำ บอกเลย! มันก็หน้าตางั้นๆแหละ มีดีก็แค่ส่วนสูง นี่ถ้าผมสูงบ้างนะ คนที่สาวจะกรี๊ดให้น่ะคงเป็นผมไปแล้ว -3- แต่ช่างเหอะตามหาห้องต่อดีกว่า
 
“อยู่ไหนน๊า….”ผมเดินมาเรื่อยๆ นี่ก็ผ่านมาหลายห้องแล้วนะยังไม่เจอเลย แถมยังจะถึงเวลาเข้าเรียนอีกเนี่ย
“ทำไรอยู่เนี่ยน้อง ม.4 ทำไมไม่ไปเข้าเรียนหละ ใกล้ถึงเวลาแล้วนะ” พี่ผู้ชาย ม.5 เข้ามาถามผม
“คือแบบว่า….คือ…”
“หาห้องไม่เจอใช่มั้ย?”
“เออ..พี่รู้ได้ไงฮะ” ผมถามด้วยความตกใจ ก็ผมยังไม่ทันบอกอะไรกับพี่เค้าเลยนิ
“ 5555 ก็ปีเมื่อกี้ พี่ก็เป็นอย่างเรานี่แหละ เออว่าไง อยู่ห้องไหน?”
“ห้อง a1 ครับ” ผมยิ้มหน้าระรื่นอย่างมีความสุข ^-^//
“อุวา!! เก่งนิเรา” รุ่นพี่ยื่นมือมาตบไหล่ผมเบาๆ พร้อมกลับเดินไปส่งผมที่ห้อง ระหว่างทางพี่เค้าก็แนะนำตัวให้ผมได้รู้จัก และผมก็แนะนำตัวให้พี่เค้าได้รู้จักเช่นกันจนเราสองคนเดินมาถึงหน้าห้องพอดี ผมดีใจมากก่อนที่พี่แกจะเดินกลับห้อง…
“ขอบคุณนะครับ จองมินฮยองที่พาผมมาส่งถึงห้องเลย” ผมโค้งตัวลง พร้อมกลับหันหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้
“อ่า…ไม่เป็นไรๆ ยังไงเราก็เป็นพี่เป็นน้องโรงเรียนเดียวกันนะฉันไปแล้วนะ ตั้งใจเรียนล่ะ”
“ครับ ฮยอง!”
.
.
.
กริ๊งงงงง[พักเที่ยง]
‘ไลน์…’ เสีงไลน์ผมเข้าเองครับ โอ๊ะ! จากอูฮยอนฮยองเองนิ
(ฉันว่าแกคงไม่มีคนกินข้าวด้วยแหงๆ 555 ฉันอยู่เบอร์เกอรี่ช๊อปนะ)
(555 คร้าบฮยอง)
@เบอร์เกอรี่ช๊อป
‘มินวู! ทางนี้ๆ!’
ผมเดินเข้าไปนั่งกับอูฮยอนฮยองทันทีที่เห็น
“อ้าว…นี่ ฮยองก็มาคนเดียวหรอ?”ผมถามด้วยความสงสัยเพราะเห็นอูฮยอนฮยองนั่งอยู่คนเดียว
“ป่าวฉันมากับเพื่อนน่ะ โน้นไง” อูฮยอนฮยองชี้ไปทางเคาเตอร์เป็นพี่ผู้ชายตัวเล็กๆหน่อย กำลังเดินถือเค้กมาที่โต๊ะ โอ๊ะ! นั้นมัน
“เฮ! น้องที่หลงทางเมื่อเช้านี่” ทักทายซะดิบดีเลย -0-
“ฮะ จรวงมินฮยอง^^”
“เออ…น้อง พี่ชื่อ จองมิน -6-”
“55555 ขอโทษฮะๆ ” ผมกับอูฮยอนฮยองหัวเราะดังลั่นร้านแบบไม่อายใคร
.
.
.
พวกเรา 3 คน กินขนมปังไปคุยกันไปอย่างสนุกสนานมีหยอกเย้าบางตามประสาเด็กวัยรุ่นหนุ่ม ผมเริ่มคุ้นชินกับรุ่นพี่จองมิน ส่วนอูฮยอนฮยองรายนั้นน่ะผมสนิทตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะครับ แฮะๆ ^^ พอคุยกันมาได้สักพัก ผมกีอาการอยากยิงกระต่ายแล้วสิครัซ เหอะๆ -.-
“ฮยองฮะ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะฮะ”
“เออ ไปๆ เดี๋ยวจะราดๆ 55555” แหม่จองมินฮยองก็….-^-
@ห้องน้ำ
ปรั้งงงง
‘เฮ้ยยยย! เชี้ยเอ๊ย!’
End Minwoo Part