[Boyfriend]The winner love แข่งรักจับใจนายตัวแสบ

1

6 ปีผ่านไป

“เช้าแล้วหรอเนี่ย….”

เสียงเด็กน้อยวัย 16 ปีพูดขึ้นอย่างงัวเงียบนเตียงนุ่มๆ

“ตื่นได้แล้วนะ มินวู!!”

“ขออีก 5 นาทีนะครับแม่”

 “ห๊ะ! แม่อารายเล่า 0_0 ลืมตาขึ้นมาดูก่อนไหม นี่ใคร”

มินวูที่ได้ยินอย่างนั้นก็ค่อยเปิดหนังตาที่หนักๆขึ้นมาดูคนตรงหน้า

“อูฮยอนฮยอง!  o_0 ฮยองมาอยู่ที่อเมริกาได้ไงฮะ?”

“อเมริกง อเมริกาอะไร นี่มัน เกา หลี!”

“หา….เออ จำได้แล้วฮยอง งั้นวันนี้ก็เปิดเทอมวันแรกน่ะสิ”

“ใช่….”

“แล้วทำไมฮยองไม่บอกผมล่ะ เฮอ…สายแล้วเอาไงดี”

มินวูร้อนรน ดูหน้าฬิกาที่เวลาบอกว่า 7:30 พลางคิดไปควรทำอะไรก่อน เสมือนคนสติแตก

“ช่วยไม่ได้น๊า…มินวูยาอยากตื่นสายเอง ฮยองไปก่อนนะ สายล่ะ 5555”

“เดี๋ยวสิฮยอ….”

ปั่งงงงง

มินวูยังไม่เอ๋ยจบ อูฮยอนก็ปิดประตูออกไปก่อนล่ะ ปล่อยให้มินวูสติแตกอยู่คนเดียว

.

.

.

@โรงเรียน

Minwoo Part

“ฮอก!! หลายตึกขนาดนี้แล้วจะหาห้องเจอหรอว่ะ!” ผมยืนถอนหายใจอยู่เฮือกใหญ่ก่อนที่จะยืนมองตึกตรงหน้าด้วยความคิดยากลำบากยิ่งใกล้เวลาเข้าเรียนไปทุกที จะหาห้องเจอไหมก็ไม่รู้ อูฮยอนฮยองก็ไม่รอเลย ผมมันช่างน่าสงสาร ฮือๆ….

‘อร้ายยยย!! หล่ออ่ะ’

‘เฮ้ยยย! ใครอ่ะแก เท่ชะมัด’

‘น้องใหม่นี่! น่ารักจัง’

ผมหันมองตามเสียงพวกหญิงสาวที่ต่างรุมมองชาย 2 คนที่เดินเข้าตึกมา อ๋อ! นั้นไง ผมมองเห็นชาย 2 คนนั้นแล้ว แต่ท่าทางจะเป็นแฝดกันแฮะ หน้าเหมือนกันยังกะแกะ แต่แตกต่างกันที่สีผม คนหนึ่งผมสีทองๆ อีกคนเป็นสีดำ บอกเลย! มันก็หน้าตางั้นๆแหละ มีดีก็แค่ส่วนสูง นี่ถ้าผมสูงบ้างนะ คนที่สาวจะกรี๊ดให้น่ะคงเป็นผมไปแล้ว -3- แต่ช่างเหอะตามหาห้องต่อดีกว่า

“อยู่ไหนน๊า….”ผมเดินมาเรื่อยๆ นี่ก็ผ่านมาหลายห้องแล้วนะยังไม่เจอเลย แถมยังจะถึงเวลาเข้าเรียนอีกเนี่ย

“ทำไรอยู่เนี่ยน้อง ม.4 ทำไมไม่ไปเข้าเรียนหละ ใกล้ถึงเวลาแล้วนะ” พี่ผู้ชาย ม.5 เข้ามาถามผม

“คือแบบว่า….คือ…”

“หาห้องไม่เจอใช่มั้ย?”

“เออ..พี่รู้ได้ไงฮะ” ผมถามด้วยความตกใจ ก็ผมยังไม่ทันบอกอะไรกับพี่เค้าเลยนิ

“ 5555 ก็ปีเมื่อกี้ พี่ก็เป็นอย่างเรานี่แหละ เออว่าไง อยู่ห้องไหน?”

“ห้อง a1 ครับ” ผมยิ้มหน้าระรื่นอย่างมีความสุข ^-^//

“อุวา!! เก่งนิเรา” รุ่นพี่ยื่นมือมาตบไหล่ผมเบาๆ พร้อมกลับเดินไปส่งผมที่ห้อง ระหว่างทางพี่เค้าก็แนะนำตัวให้ผมได้รู้จัก และผมก็แนะนำตัวให้พี่เค้าได้รู้จักเช่นกันจนเราสองคนเดินมาถึงหน้าห้องพอดี ผมดีใจมากก่อนที่พี่แกจะเดินกลับห้อง…

“ขอบคุณนะครับ จองมินฮยองที่พาผมมาส่งถึงห้องเลย” ผมโค้งตัวลง พร้อมกลับหันหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้

“อ่า…ไม่เป็นไรๆ ยังไงเราก็เป็นพี่เป็นน้องโรงเรียนเดียวกันนะฉันไปแล้วนะ ตั้งใจเรียนล่ะ”

“ครับ ฮยอง!”

.

.

.

กริ๊งงงงง[พักเที่ยง]

‘ไลน์…’ เสีงไลน์ผมเข้าเองครับ โอ๊ะ! จากอูฮยอนฮยองเองนิ

(ฉันว่าแกคงไม่มีคนกินข้าวด้วยแหงๆ 555 ฉันอยู่เบอร์เกอรี่ช๊อปนะ)

(555 คร้าบฮยอง)

@เบอร์เกอรี่ช๊อป

‘มินวู! ทางนี้ๆ!’

ผมเดินเข้าไปนั่งกับอูฮยอนฮยองทันทีที่เห็น

“อ้าว…นี่ ฮยองก็มาคนเดียวหรอ?”ผมถามด้วยความสงสัยเพราะเห็นอูฮยอนฮยองนั่งอยู่คนเดียว

“ป่าวฉันมากับเพื่อนน่ะ โน้นไง” อูฮยอนฮยองชี้ไปทางเคาเตอร์เป็นพี่ผู้ชายตัวเล็กๆหน่อย กำลังเดินถือเค้กมาที่โต๊ะ โอ๊ะ! นั้นมัน

“เฮ! น้องที่หลงทางเมื่อเช้านี่” ทักทายซะดิบดีเลย -0-

“ฮะ จรวงมินฮยอง^^”

“เออ…น้อง พี่ชื่อ จองมิน -6-”

“55555 ขอโทษฮะๆ ” ผมกับอูฮยอนฮยองหัวเราะดังลั่นร้านแบบไม่อายใคร

.

.

.

พวกเรา 3 คน กินขนมปังไปคุยกันไปอย่างสนุกสนานมีหยอกเย้าบางตามประสาเด็กวัยรุ่นหนุ่ม ผมเริ่มคุ้นชินกับรุ่นพี่จองมิน ส่วนอูฮยอนฮยองรายนั้นน่ะผมสนิทตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะครับ แฮะๆ ^^ พอคุยกันมาได้สักพัก ผมกีอาการอยากยิงกระต่ายแล้วสิครัซ เหอะๆ -.-

“ฮยองฮะ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะฮะ”

“เออ ไปๆ เดี๋ยวจะราดๆ 55555” แหม่จองมินฮยองก็….-^-

@ห้องน้ำ

ปรั้งงงง

‘เฮ้ยยยย! เชี้ยเอ๊ย!’

End Minwoo Part