The Vampire Diaries สื่อรักฉบับแวมไพร์

          อากาศที่หนาวเหน็บ เพียงลมหายใจก็เผยให้เห็นถึงควันที่ออกจากลมปาก แต่ทว่า อากาศที่หนาวเหน็บนั้น ก็กลับกลายเป็นไออุ่นๆของร่างผู้ชายคนนึง ที่ค่อมตัวหญิงสาว เตียงนอนนุ่มๆนั้น ทำให้เข้าถึงอารมณ์อันเร่าร้อน “เธอจะเป็นของฉันมั้ย?” ชายหนุ่มถามหญิงสาว “ฉันจะ...เป็นขอ...งนา...ย” “อีกครั้งซิ?” ชายหนุ่มทวนคำถามอีกครั้ง

“ฉันจะเป็นของนาย” ชายหนุ่มโค้งหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาว ริมฝีปากที่สัมผัสนั้น ช่างเร่าร้อนไปทั้งตัว เธอเป็นของเขาไปแล้ว ร่างนั้น เป็นของเขาไปแล้ว.............

ซ่าๆๆ ซ่าๆๆ เสียงของสายฝนที่ตกลงมาที่หน้าต่างของรถคันหนึ่ง ฉันนั่งมองหน้าต่างบานนั้น มองถนนที่ไม่เป็นรูปร่าง ผู้คนต่างกลางร่มเดินกันเต็มไปหมด คนที่นั่งข้างๆฉันคือคนขับที่กำลังนั่งหมุนพวงมาลัยเข้ามาในมหาลัย’คิงส์ตัน

     ฉันเป็นเด็กใหม่ แน่นอน ตั้งแต่ที่พ่อฉันเสียไป แม่ฉันก็อยากเริ่มต้นใหม่ที่ไหนสักแห่ง แม่จึงเลือกมาที่นี่ ที่เมือง ฟอกซ์ ในอเมริกา ฉันเข้าใจความรู้สึกของแม่ดี เพราะฉันเองก็อยากเริ่มต้นใหม่เหมือนกัน ฉันจำได้ว่าฉันเคยร่าเริงกว่านี้นะ แต่จะให้ทำยังไงได้ มันดันมาเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดเอาน่ะสิ

         แม่ฉันมาสมัครเรียนให้ฉันเรียบร้อย เพราะฉะนั้น ฉันจึงไม่ต้องเข้าไปให้อาจารย์ใหญ่มานั่นตรงหน้า ถามเรื่องราวต่างๆนานาของฉันให้วุ่นวาย

         ฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะมีเพื่อนมั้ย ปกติฉันเข้าสังคมเก่ง แต่เดี๋ยวนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไปหมด จนฉันแทบจะชินไปกับมันแล้ว ฉันกลายเป็นคนเงียบๆ ไม่อยากยุ่งกับใคร เดี๋ยวนี้อะไรอะไรมันก็เกิดขึ้นได้ เรื่องไม่คาดฝันมันก็มักจะมาโดยที่เราไม่ทันได้ตั้งตัว

         แม่ฉันจอดรถอยู่หน้าตึกเรียน หันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งฉันรู้ว่า ใจแม่ไม่ได้ยิ้มเหมือนใบหน้านั้นหรอก แต่ฉันก็เข้าใจดี...

“แม่ส่งลูกแค่นี้นะ แม่ต้องไปสมัครงานหาที่ทำก่อน ลูกเข้าไปเองได้ใช่มั้ย ลูกต้องไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ถามทางเขาเอาก็ได้ ที่นั่นจะมีอาจารย์พาลูกเข้าห้องเรียน แม่หวังว่า....เราจะเริ่มต้นมีชีวิตใหม่ที่สวยงาม”

“ค่ะแม่ หนูจะพยายาม” ฉันตอบเพียงน้อยนิด

“หาเพื่อนดีๆล่ะ” แล้วแม่ก็โน้มเข้ามาจุ๊บที่หน้าผากฉัน ฉันยิ้มให้แม่แล้วลงจากรถ เดินเข้าตึกแบบปกติ นักศึกษาต่างมองฉันเป็นระนาว ก็แน่สิ ฉันเป็นเด็กใหม่หนิ จริงๆมหาลัยนี้เขาไม่รับเด็กใหม่นะ แต่แม่ไปทำอีท่าไหนไม่รู้ ฉันถึงเข้ามาได้ พอฉันเดินไปเรื่อยๆก็ไม่รู้ว่า.....ห้องประชาสัมพันธ์นั้นอยู่ที่ไหน ฉันควรจะถามใครดี ฉันมองไปทางซ้าย ทางขวา นักศึกษาก็เดินเข้าห้องเรียนกันหมดแล้ว ฉันเลยมองที่นาฬิกาข้อมือของตัวเอง เก้าโมงกว่าแล้ว เฮ้อ ฉันหลงทาง ฉันหาห้องประชาสัมพันธ์ไม่เจอ

     ขณะที่ฉันกำลังเครียดๆ ฉันดันหันไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง เขายืนอยู่ตรงหน้าต่าง มองวิวฝนที่ซาลง ฉันจึงเลือกที่จะเดินไปถามเขา รูปร่างเขาสูง หน้าตาดี เอาตรงๆคือ...หล่อมาก ราวกับเทพบุตรยังงั้นเลย ฉันเลยตั้งคำถามกับตัวเองก่อนเลยว่า ‘เขาจะหยิ่งมั้ย’

“เอ่อ ขอโทษนะคะ พอจะรู้มั้ยคะว่า ห้องประชาสัมพันธ์ไปทางไหน”

เขาหันมามองฉันด้วยสีหน้านิ่งๆ แล้วก็ค่อยๆยิ้มที่มุมปาก ทำไมมันดูเจ้าเล่ห์ยังไงไม่รู้อ้ะแล้วเขาก็ตอบฉันว่า

“เธอถามฉันหรอ”

“...”

เอ๊า ฉันถามอากาศมั้ง ก็มีแต่นายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันเนี่ย -0-

“ใช่ค่ะ”

“เด็กใหม่เหรอ น่ารักดีแฮะ” เขาโน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉัน เหมือนสำรวจอะไรสักอย่าง

“สนใจเป็นแฟนฉันมะ” เขาถามฉันแบบนั้น มันจะบ้าเหรอ เพิ่งเจอกันเนี่ยนะ ฉันทำหน้าอึ้งๆใส่เขา เดาได้เลยเลยว่าหมอนี่ เสือผู้หญิงชัวร์

“ขอโทษทีนะ ฉันว่าฉันไปถามทางคนอื่นดีกว่า” ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกจากเขา มือของเขาก็มาจับที่แขนฉัน แล้วเขาก็สะบัดตัวฉันให้ไปประจันหน้ากับเขา นัยน์ตาของเขาเป็นสีฟ้ามรกต ริมฝีปากสีชมพูที่สวยงามนั้น เข้ามาประคบที่ปากฉัน นี่เขาจูบฉันหรอเนี่ย ฉันพยายามผลักเขาแต่ก็ไม่ได้ผล เพราะแรงของเขาเยอะมาก จูบของเขามันทำให้ร่างกายของฉันอ่อนล้า เขาค่อยๆผละริมฝีปากออก พร้อมบอกว่า

“เธอน่ะ น่าสนใจดีแฮะ” ด้วยความอึ่ง ฉันมองหน้าเขาอย่างเคืองๆ นายมาทำแบบนี้ได้ยังไง ฉันต้องเสีย First kiss ให้กับนายได้ยังงายยยยยย โธ่!

     จากนั้น เขาก็มองที่หน้า พร้อมกับประโยคแปลกๆ

“เธอจะลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ แล้วเธอจะทำเหมือนเธอไม่เคยรู้จักฉันมาก่อน ” แล้วเขาก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว ฉันงงกับคำพูดเขา ลืมอะไร คิดจะบอกให้ฉนลืมเรื่องง่ายๆไปแบบนี้หรอ ไม่มีทาง ฉันจะต้องเคลียร์กับนายให้ได้ เดี๋ยวนะ เฮ่ย เขายังไม่ได้บอกทางไปประชาสัมพันธ์เลยนะ นาย! กลับมาก่อน ฉันหันไปทางที่เขาจากฉันไป แต่เขาก็หายไปแล้ว   ไวจริงๆเลย ว่าแต่ เขาเป็นใครกัน ทำไมทำตัวแปลกๆ......นี่คือการทักทายของคิงส์ตันหรอ

"นี่นาย อย่าเพิ่งทิ้งฉันไปเซ่!!! เฮ่! Don't Let Me Go!!" ไร้เสียงตอบรับ-_-