รักติดลบ

..............1 อาทิตย์ผ่านไป....

เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้อายดีขึ้นมาก...อายสดใส  ร่าเริง และมีรอยยิ้มมากขึ้น...เพราะพี่พีคดูแล

และเอาใจใส่อายอย่างดี...ยังคงเหลือแต่งเรื่องพี่ไวท์ที่ยังคงติดค้างในจิตใจของอาย...ผมไม่อยาก

ให้มิตรภาพที่ดี ๆ ...แบบนี้ต้องสูญหายไปเพียงเพราะความไม่เข้าใจกันแบบนี้...

"พี่กัส...วันนี้วันเกิดพี่พีค..อายว่าเรามาจัดงานเชอไพส์พี่พีคดีไหม.."

"เอาสิ...แล้วอายอยากทำอะไรล่ะ"

"อายคิดไว้่ว่า...อยากจัดงานวันเกิดเล็กๆ พี่กัสว่าดีไหม...อายสั่งให้พนักงานซื้อเค้าและเตรียมอาหาร

ไว้แล้ว...แต่ยังคิดไม่ออกว่าจะจัดข้างนอกหรือจัดในห้องดี...พี่กัสว่าจัดที่ไหนดี..."

"พี่ว่าจัดในห้องดีไหม..เอาห้องกัปตันก็ได้....วิวสวยแถมบรรยากาศก็ดีด้วย...."

" อ่อ...งั้นอายให้พี่กัสติดต่อเรื่องสถานที่กับพี่กัปละกัน...อายไม่อยากเจอพี่ไวท์...." น้ำเสียงที่หลบลงต่ำแบบนั้น...ผมรู้ดีว่าอายรู้สึกยังไง

"อาย...พี่อยากให้อายเปิดใจ...ให้กว้าง...อายจะได้เห็น....ว่าพี่ไวท์ไม่ได้ร้ายอย่างที่อายคิด

เลย..."ผมพูดพร้อมกับลูบหัวอายเพื่อบอกว่าผมเข้าใจและอยู่ข้าง ๆ อาย..

................ห้องกัปตัน..................

"ไวท์ว่าวางเทียนไว้ด้านนี้ดีกว่าไหม...จะได้ไม่บังวิวเวลาถ่ายรูป"

เสียงพี่ไวท์กำลังจัดโต๊ะและดูแลความเรียบร้อย...ตอนที่พี่กัสมาบอกว่าจะขอใช้ห้องผมจัดงานวัน

เกิดให้พี่พีค...ผมแอบบหวั่น ๆ เรื่องอาย...เพราะความสัมพันธ์ระหว่างผมกับอายยังไม่ได้รับการ

สะสางเลย...ผมกลัวว่าอายจะเผลอทำให้พี่ไวท์ไม่สบายใจ...จากที่ผมฟังเรื่องอดีตของอายจากพี่

กัส...ผมสงสารอายมาก....แต่ก้อดระแวงไม่ได้

"กัปค่ะ...อาย...อยากนั่งข้างกัป....ตรงนี้และ....ให้พี่พีคนั้งตรงข้ามอาย.....ส่วนพี่กัส  พี่เงินนั่งถัด

ไป...ได้ไหม" ผมมองอายที่เอ่ยบอกผมด้วยอารมณ์ดี....ผมไม่รู้ว่าอายต้องการอะไร...และไม่สนใจ

เลยว่า...อายจะให้ผมทำอะไร...สิ่งที่ผมเป็นห่วงที่สุดคือความรู้สึกของพี่ไวท์...

" แต่พี่ว่าให้พี่พีคนั่งกับอายดีไหม...ส่วนพี่ก็นั่งตรงนี้กับพี่ไวท์พี่เงินพี่กัส''

"ไม่เป็นไรหรอกกัป....เดี๋ยวพี่นั้งตรงนี้ก็ได้....จะได้เป็นตากล้องถ่ายรูปไง" เสียงพี่ไวท์มันเบาและ

เรียบเฉยจนผมรู้สึกอึดอัด...

" อ่อ.....อาย...รบกวนพี่ไวท์ช่วยไปเอา...เค้กและ....อาหารที่อาย....สั่งไว้ได้ไหมค่ะ..."เสียง

อายพูดต่อหน้าพี่ไวท์มันเต็มไปด้วยความท้าทาย...ใบหน้าที่เชิดขึ้นอย่างผู้ชนะแบบนั้น...รอยยิ่มที่เจ้า

เลห์...ใบหน้าที่เชิดขึ้นสบตาพี่ไวท์...ผมรู้สึกว่าอายทำเกินไป...แต่ไม่ทันที่ผมจะเอ่ยอะไร...พี่ไวท์

ก็เดินออกไปจากห้องอย่างเร็วชะแล้ว...

ผมรู้ว่าอายไม่ชอบผม...เข้าใจดีกว่าอายทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร...การกรำทำที่แฝงไปด้วยความ

ประชดของอาย..มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดี...ที่ทำให้ชีวิตของผู้หญิงเล็ก ๆ คนหนึ่งเปลี่ยนไป...ยิ่งรู้เรื่อง

ของอายในอดีตด้วยแล้ว...ผมรู้สึกผิเหลือเกิน"

"อ้าว!!!ไวท์...ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ...." เสียงพี่พีคที่เอ่ยถามผมพร้อมกับเดินมานั่งข้าง ๆ

"อ่อ..พี่พีค...ไวท์มาเอาอาหารที่สั่งไว้อะ...พอดีที่ห้องกัป...เรามีปาร์ตี้กันนิดหน่อย...พี่พีคไปด้วย

กันไหม...."

" ไปสิ...น่าสนุกดี..."

"งั้น...พี่พีค..รอไวท์ตรงนี่แป็บนะ...." ผมพูดพร้อมกับสั่งให้พนักงานช่วยยกอาหารไปที่ห้องกัปตัน...พร้อมกับกำชับว่า..ให้เอาเค้กไปเชอไพส์พี่พีค...ตอน สามทุ่ม...

.......................จบตอนแล้ว...............อายจะทำอะไรรึเปล่า.....หรือจะมีอะไรเกิดขึ้นไหม....รอลุ้นกันด้วยนะค่ะ^^