รักติดลบ

หลังจากที่อายวิ่งออกไปทั้งน้ำตาแบบนั้น...ความรู้สึกของผมตอนนี้มันมืดไม่หมด...อายต้อง

เสียใจเพราะความงี่เง่า...ความเห็นแก่ตัวของผม...หากผมพยายามเป็นคนใหม่มากกว่านี้...พยาม

ออกห่างจากกัปตันมากกว่านี้...เหตุการณ์บ้า ๆ นี้คงไม่เกิดขึ้น...มันคงถึงเวลาแล้วที่ผมควรจะ...

"ถึงเวลา...ที่กู...ต้องคุย....กับมึงเรื่อง...อาย...ให้มันชัดเจนสักที...มึงควรจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง

และเหมาะสมได้แล้ว...อายรักมึงมาก...มึงไม่ควรทำแบบนี้..." มือที่เราประสานกันตอนนี้พี่ไวท์

พยายามจะดึงออก...แต่ผมฉุดรั้งมันไว้....ผมไม่อยากปล่อยมือนี้อีกแล้ว...ผมไม่ต้องการการจาก

ลาที่ทรมานแบบนั้น...หากผม.....ทำตาม....ความถูกต้อง....แต่ต้องเสียพี่ไวท์ไป...ผมทำไม่

ลง...และจะไม่ทำเด็ดขาด

"ผมรู้....ว่าผมควรจะทำยังไง...และเข้าใจดีว่า...พี่รู้สึกยังไง...แต่สิ่งหนึ่งที่ผม

มั่นใจ...ผมเชื่อว่า...ทุกการกระทำ...ของพี่ทั้ง....ในคืนที่ฝนตก...ในป่า...จนถึงตอนนี้...ทุก

อย่างมันชัดเจนจนผมไม่สามารถทิ้งมันได้...ไม่สามารถมองผ่านมันไป...ผมจะไม่หนีหัวใจตัวเอง

อีกแล้ว...ขอแค่พี่มั่นใจ...และจับมือผมไว้แบบนี้...ผมเชื่อว่าเราจะก้าวผ่านมันไปด้วยกัน....แต่

ขอร้องพี่อย่า....พยายามพลักผมให้ไปหาคนอื่นเลยนะ...อย่าทำให้หัวใจ.....ของเราต้อง

ร้องไห้แบบนี้อีกเลย..." กัปตันพูดพร้อมกับหันมาสวมกอดผม...มือที่ประสานกันแน่น...แวว

ตาที่อ่อนโยน...และร้อยยิ้มกว้างยามที่มองมานั้น...มันตรึงใจผมเหลือเกิน...ความรู้สึกทุกอย่างที่

กัปตันเอ่ยออกมา...ผมดีใจที่กัปตันรักผม...กัปตันยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อผม...ผมควรจะตอบแทน

ความรักนั้น...ควรจะอยู่ข้าง ๆ เพื่อประคองหัวใจของเราให้เดินเคียงคู่กันไป...ผมควรจะทำมันใช่

ไหม...แต่ผมจะทำได้ไหม...

"กู...กู...ยอมรับว่า..กู..รัก..มึง...แต่ถ้าจะให้กูมีความรักบนความทุกข์ของอาย...กู...ยอมที่จะ

เป็นคนเดินจากไปดีกว่า...กูเห็นแก่ตัวมามากแล้ว..."

"ไม่!!!!....พี่ไวท์....เรื่องอาย...มันต้องมีทางออกที่ดีแน่นอน...ขอแค่พี่อยู่ตรงนี้...ตรงหัวใจ

ผม...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...ผมใช้หัวใจตัดสินมันเสมอ...หัวใจของผมคือพี่นะ..."

"แต่มึงจะปล่อยให่ความรักของอายที่มีต่อ....มึงจบแบบนี้เหรอ...อาย....จะรู้สึกยังไงถ้ารู้ว่าสิ่งที่

เค้าทุ่มเทมาเพื่อมึง...มันสูญเปล่า...."

"มันไม่สูญเปล่าหรอก...อย่างน้อยอายจะได้รู้จักความรักที่แท้จริง...ไม่ใช่ความรักที่มาจากความ

ต้องการของใครคนใดคนหนึ่งฝ่ายเดียว....ผมเชื่อว่า...อายต้องผ่านมันไปได้...." ความมัั่นใจใน

เหตุผลที่กัปตันบอกผม...ผมไม่รู้หรอกว่าอายจะสามารถผ่านมันไปได้ไหม...ผมรู้แต่ว่า...ผมควร

จะอยู่ข้าง ๆ กัปแบบนี้...อย่างน้อยผมจะได้ใช้เวลาของเราตรงนี้ให้คุ้มค่า...วันนี้..เวลานี้..ผมขอ

วางหัวใจของผมไว้ตรงนี้...ตรงที่เจ้าของหัวใจ...กำลังครอบรครองมัน...ก่อนที่จะสายไป....ผม

จึงกระชับอ้อมกอดเพื่อกอดตอบความรู้สึกทุกอย่าง...ผมยอมรับแล้วว่าผมคือพี่ไวท์คนเดิม...คน

ที่รักกัปตันในคราบของโน่...หมดหัวใจ...

"ขอบคุณ...ขอบคุณที่พี่กลับมาเป็น....พี่ไวท์คนเดิมของผม......ผมสัญญาต่อจากนี้...ผมจะ

รักษาหัวใจของเราให้..." คำพูดของผมถูกปิดด้วย...รอยจูบที่พี่ไวท์มอบไห้...พี่ไวท์จูบผ่าน ๆ

แต่มันช่าวเย้ายวนจิตใจผมเหลือเกิน...ผมอยากให้มันคือคำตอบทั้งหมดของความรักครั้งนี้....ผม

จึงกดจูบกลับไป...แต่ด้วยความที่ผมคิดถึง...สัมผัสนี้...ทำให้ผมอยากทำในสิ่งที่ผม...ต้องการ...ผมจึง

"เฮ้ย!!!..กัป..นี่...อ่า..อะ..อย่า..มึงทำเหี้ยไร...อืม..อ่า.." ผมสะดุ้งที่กัปจูบตอบผมอย่างหนัก

หน่วง...แถมมือที่ไม่อยู่นิ่งนั่นล้วงเข้าไปในผ่าห่ม...ยิ่งกัปพยายามถอดช่วงล่างของผมออกด้วย

แล้ว...ผมไม่มีแรงพอทีจะพลักออกเลย...เพราะความชาที่ขา..และความเสียวที่กัปมอบให้...มัน

ผสมปนกันไปหมด...จนกลายเป็นความหวิว...ที่มันอบอวนอยู่ใต้ผ้าห่มนั้น...

"พี่...อย่าปฎิเสธ....สัมผัสจาก....ผมเลยนะ...ผมรู้ว่าพี่ต้องการมัน...และผมจะเป็นคน

มอบ.....มันให้กับพี่เอง..." ร่างที่พยายามดึงรั้งให้มือผมออกจากการรุกรานนั้น...มันกลับกลาย

เป็นสิ่งที่กระตุ้นให้ผมอยากสัมผัสและครอบครองมันมากกว่าเดิม...ผมจึงใช้มือที่ว่างอยู่จับและ

คลึง...ส่วนนั้นของพี่ไวท์...ให้มันอยู่ในตำแหน่ง...ที่ตรงกับ...ช่องสวาทของผม....

"อึก...อะ..อือ...อ่า...กะ..กัป...อะ..อย่า..ตะ..ตรงนั้น..มัน..ไม่!..." กัปไม่ฟังที่ผมพุดเลย...ยิ่ง

กัปใช้มือคลึงและรั้งส่วนนั้นของผมอยู่...ผมยิ่งเจ็บ...มันเหมือน...กับความจุกที่ลอยละลิ่ว...อยู่

ท่ามกล่างสายไฟ...ที่มันพร้อม...จะประทุ...ขึ้นมา...เมื่อกัปสัมผัสมัน...ผมอึดอัด...แต่รู้สึก

ดี...จนอยากจะ..

"พรึบ!!..." ผมพลิกร่างกัปตัน...ให้อยู่บนร่างผม...พร้อมกับดันส่วนนั้นที่มันยังคงอยู่ให้มีดลง

ไป...กัปเหมือนจะตกใจที่ผมทำแบบนั้น...เพราะปกติ..กัปจะเป็นคนคุมเกมเอง...แต่วันนี้ผม

อยากจะใช้สิทธิ์ของการเป็นเจ้าของหัวใจ...ให้มันคุ้มค่ากับที่ผมละเลยมันไปตลอดหลายเดือนที่

ผ่านมา...

"พะ..พี่ไวท์..อ่า...อะ..อือ...อือ..อา่..อืออออออออ" พี่ไวท์....พลิกร่างผมให้....อยู่ด้านบน  

 พร้อมกับดันและ...รัว...ส่วนนั้น...ความเสียวที่มันลุกลามในร่างกายผม...พลักดันให้ผมเด้งรับ

ทุกสัมผัส....ที่พี่ไวท์มอบให้...ผมมีความสุขเหลือเกินที่วันนี้ความรักที่ผมรอคอย...มันกลับมาอยู่

ที่เดิม...ที่ที่เราเคยใช้มันร่วมกัน...

..........ความสุขที่ผมกับกัปตันมอบให้กันในวันนี้เป็นคำยินยันคำตอบได้ดีว่า...ผมพร้อมจะสู่กัป

อุปวรรค์ที่......เข้ามาเหล่านั้นแล้ว...พร้อมแล้ว...ท่ี่จะเดินเคียงข้างกัปตัน...

..........จบตอนแล้สนะค่ะ...ตอนนี้ติดเรท...ใครไม่ชอบผ่านได้เลยนะค่ะ...^^