รักติดลบ

....ห้องกัปตัน.......

"พี่ไวท์....แผลเป็นไงบ้างอะ..ไหนกัปขอดูหน่อย...โห..นี่พี่ใส่ยา...บ้างไหมเนี่ย..กัปบอกให้ใส่ยา

แล้วก็ทานยา...พี่ดื้ออีกแล้วนะ..." เสียงกัปที่บ่นพร้อมกับนั่งลงทำแผลทายาให้...

"ก็มันไม่ปวดนิ...แผลก็แห้งแล้วด้วย...ไม่เป็นไรแล้ว...พี่ก็เลยไม่ได้ทายา.."

"นั้นแหละตัวดีเลย...พี่ไม้ต้องมาอ้างเลยนะ...เมื่อวานตอนเย็นที่ผมให้พี่ทานยา...พี่ยังแอบคาย

ทิ่ง...ผมยังไม่ได้คิดบัญชีเลย..."

"โห่...เมื่อไหร่กัปจะหยุดบ่นพี่สักมี...พี่ไม่เป็นไรแล้ว...กัป...สบายใจได้..."

"ก็ผมไม่อยากให้มันเป็นรอยนิ...แผลแบบนี้ที่...ตรงนี้ถ้าเป็นรอย...เวลาเรา...ร่วมเตียง...กันมันจะ

ได้...สะดวก..." แววตาเจ้าเห่ล์ที่มองกับมา...ทำให้ผมต้องเอื้อมมือไปตีแขนเบา ๆ ด้วยความหมั่น

ใส้...แกมขบขัน...ในความคิดทะลึ่งนั้น...

"กัป!!!...อายบ้างไหมเนี่ย...พูดน่าเกลียด"

"น่าเกลียดตรงไหน...กัปน่ารักจะตาย....จู๊บ!.." กัป...ชอบดุและงอนผมทุกครั้งที่ผมบ่นเรื่องนี้

...ผมรู้ว่ากัปรักผม...และอยากดูแลผมให้ดีที่สุด...เวลาแห่งความรักแบบนี้ผมรักมันมาก

สุด...รักมันเท่ากับชีวิตของผม...

........ห้องกัสเงิน....

"กัส...เงินว่า...เรากลับบ้านคอนโดดีไหม...เงินเกรงใจพี่พีค.."

"เกรงใจ...เรื่องอะไร...ก็พี่พีคบอกเองว่าให้พักได้ตามต้องการเลย...และพวกเราก็ช่วยกันแชร์ค่า

ห้องกันตลอด...เงิน....เป็นอะไรอีกเนี่ย..." ผมมองหน้าเงินที่ตอนนี้หลบสายตาผม...ผมรู้ว่าเงิน

เป็นอะไร...แต่รู้ว่าท่าทางแบบนี้เงินทำลังอยากให้ผมง้อ...

"นี่...เงินกัสอยากดูชี่ชรี่ที่เราเล่นด้วยกัน...เงินดูไหม..."

"ไม่!!!"เห็นไหมครับเงินงอนผมจริง ๆ ด้วย...

"งั้น...เงินก็ไปนั่งตรงโน้นเลย...กัสจะนอนดูตรงนี้..."

"กัส!!!...กัสไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าวันนี้วันอะไร...."

"วันนี้...ก็วันศุกร์ไง...เงินเป็นอะไร...แปลก ๆ "

"กัส!!...กัส....จำไม่ได้จริง ๆ เหรอ..." 

" ปิ้ง!!!.." เสียงระฆังที่ลั่นอยู่ข้างนอก...มันทำให้คนตรงหน้าผมยืนขึ้นด้วยความตกใจ...

" เสียงอะไรอะกัส..."

"ไม่รู้...อยากรู้ก็ออกไปดูสิ..."

" เฮ้ย!!!." ภาพผู้คนที่กำลังบรรเลงเพลง...และเต้นรำกันตรงหน้ารีสอร์ตพร้อมกับชูป้าย...มี

ข้อความว่า...แพนวินรักแพนด้าที่สุด...สักพักกัสใส่ชักแพนวินเดินออกมาแล้วยื่นดอกทิวลิปให้

ผม...ผมไม่รู้เลยว่ากัสรู้ไดยังไงว่าผม...ชอบดอกทิวลิป...ผมจึงก้มลงจูบกัสท่ามกลางดนตรีที่

บรรเลง....ผมมีความสุขที่สุด...เพราะกัสอยู่ขัาง ๆ ผมตรงนี้...ตรงที่หัวใจผม...บอกว่ารัก....

....ห้องพีคกับอาย....

"พี่พีค...พรุ่งนี้อายอยากไปเที่ยวน้ำตกอีก...อายชอบเวลาที่เราเล่นน้ำตกด้วยกัน...พี่พีคพาอาย

ไปนะ...พาอายไปเล่นน้ำตก...อายอยากถ่ายรูปด้วย...จะได้เอามาอวดทุกคนเลย..." เสียงอายที่

เอ่ยบอกผมด้วยแววตาสดใส...และร่าเริงนั้นเป็นคำตอบได้ดีว่าผมได้ครอบครองความรักของอาย

อย่างเต็มดวงแล้ว...ถึงแม้บางครั้ง...อายจะยังคงพร่ำเพ้อถึงผม...และร้องให้คร่ำควรญถึง

เหตุการณ์ในวันนั้น...แต่ผมทนได้...เพราะผมอยากเป็นคนที่อยู่ข้าง ๆ อาย...อย่างที่ผมสัญญา

ไว้....

"ครับ...พรุ่งนี้พี่จะพาอายไปน้ำตก...เราจะไปเล่นน้ำตกด้วยกัน...อายต้องแต่งตัวสวย ๆ รอเลย

นะ..." ผมพูดพร้อมกับกอดและโยกหัวอายเล่น...อายชอบที่ผมทำแบบนี้...เสียงหัวเราะที่สื่อถึง

ความสุขของอาย...คำคำตอบของความรักของผม...ไม่ว่าต่อจากนี้...อายจะเป็นยังไง...ผมจะรัก

และดูแลอายแบบนี้ตลอดไป...

...........จบแล้วนะค่ะ...สำหรับเรื่องที่สอง....รอติดตามเรื่องต่อไปกันได้เลยนะค่ะ...ขอบคุณทุก

คนที่ติดตาม...รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ...^^