รักติดลบ

" คัด!!!!"
เสียงพี่หยวนบอกคัด..... เนื่องจากสิ้นสุดการถ่ายละคร ฉากสุดท้ายของวันนี้ 
"พี่ไวท์" เสียงเงินตะโกนเรียกผมให้เดินไปหา
" ว่าไง"
" วันนี้....บ้านกัสมีงานเลี้ยงอะ พี่ไปไหม"
" พี่ไปส่งเงินได้...แต่คงไม่ไปร่วมงานนะ...พอดีมีธุระนิดหน่อย"
"พี่ไวท์...พี่ทะเลาะกับ...กัปตันเหรอ...เห็นวันนี้กัป......ยกเลิกคิวถ่าย ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ ตกลงคิวกันแล้ว?"
"ป่าวหรอก..." ผมพูดพร้อมกับหลบตาลงต่ะเพื่อช่อนความรู้สึก 
"เหรอ...งั้นพี่ไปส่งผมที่บ้านกัสนะ...แต่ผมถือของไปไม่หมดอะ...พี่ช่วยถือได้ไหม..." ผมพยักหน้าและมองไปยังของขวัญ ซึ่งมันคือ ตุ๊กตารูปแพนวิน ตัวใหญ่....
.....บ้านกัส....
"อ้าว!!!พี่ไวท์ เข้ามาเลย..." เสียงกัสเอ่ยเรียกผมพร้อมเดินเข้ามาหา
"เงิน...นี่เงิน.....ซื้อไอ้ตัวนี้ให้กัสอีกแล้วเหรอ  ในห้องกัสมีมาก.....จนกัสจะแปลงร่างเป็นแพนวิน ได้แล้วมั้ง 555 " เสียงกัส.....บ่นไอ้เงินพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่หวานจนผมอิจฉา .....อิจฉาความรักของทั้งสองที่มันช่างราบรื่นและดูดีไปหมด...
" อ่อ...กัส พี่คงไม่ได้อยู่งานนะ....ขอโทษด้วย"
" อ้าว!!! ทำไมอะ...ไอ้กัปตันก็อยู่ ผมนึกว่ามันรอพี่ชะอีก...ไม่ได้นัดกันเหรอ" เสียงกัสเอ่ยถามผมด้วยความสงสัย...
"ไหน ๆ ก็มาแล้ว พี่อยู่ต่อสักหน่อยนะ...มาสิ...เข้ามา..." เงินพูดและจูงมือผมเข้าไปนั่งตรงข้ามกัปตัน ... แววตาที่มองผ่านผมไป.....เหมือนกับผมเป็นอากาศ...ท่าทางที่เฉยเมิน... เย็นชาจนผมอึดอัด...มันตอกย้ำว่าผมไม่ควรอยู่ตรงนี้...
"อ่อ..กัป...พรุ่งนี้ อายจะมาแล้วกัส....รบกวนกัป....ไปรับอายหน่อยสิ..."
" ได้สิพี่...แฟนผมทั้งคน...ผมต้องดูแลอยู่แล้ว" กัปตันพุดพร้อมกับมองมาที่ผมอย่างท้าทาย
" อ่อ...พรุ่งนี้พวกเรามีคิวถ่ายที่หัวหินนะ...กัปมีถ่ายช่วงบ่าย ส่วนมึงกัสมีถ่ายพร้อมกู ช่วงเช้า"
"แล้วพี่ไวท์ละ...พี่มีคิวถ่ายรึเปล่า..." เสียงกัปตันเอ่ยถามผมพร้อมกับมองออกนอกหน้าต่างเพื่อรอคอยคำตอบ...แม่กระทั่งหน้ายังไม่อยากจะมองขนาดนี้เลยเหรอ....พี่น่ารังเกียจสินะ...
"มีช่วงค่ำ ๆ ไม่ต้องห่วงหรอกคิวไม่ตรงกับกัปหรอก...กัปบอกพี่ว่าไงพี่จำได้ดีและรู้ว่าจะต้องทำยังไง...."
"ดี!!...พี่รู้ตัวก็ดี...ผมขอย้ำตรงนี้ชัด ๆ เลยนะว่า ผมเป็นผู้ชาย ไม่ได้มีจิตวิปริต ผิดเพศ หรือสนใจผุ้ชายด้วยกัน.... อย่างที่พี่เป็น!!!...." น้ำเสียงที่ย้ำชัดทุกค้ำเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ดีว่ากัปตันเกลียดผมแค่ไหน....
" เฮ่้ย!!!กัป ทำไมมึงพูดงี้ว่ะ .. วิปริต ผิดเพศ... เรื่องไรกัน...ถ้ามึงหมายถึงความรักแบบชาย ชาย กูไม่โอนะเว้ย!!!" เงินเอ่ยสั่นด้วยอารมณ์โกรธ ...
"เงิน...พอเถอะ...อย่าให้งานเลี้ยงวันนี้ต้องหมดสนุกเพราะเรื่องไร้สาระแบบนี้เลยนะ" ผมพูดพร้อมกับพระตุกแขนเงินให้ออกห่างกัปตัน..
" กัป...เป็นอะไร...แล้วทำไมต้องว่าพี่ไวท์แบบนั้น...มีอะไรทำไมไม่พูดกันดี ๆ ล่ะ..." เสียงกัสบอกกัปตันพร้อมกับมองมาที่ผม...
"หึ...หึ... ไงพี่ไวท์...พี่ต้องการให้คนอื่นรู้ความลับของพี่ไหม...ต้องการให้รุ้ไหมว่าคิดไงกับผม..." หลังจากกัปตันพูดจบผมลาก....กัปมาคุยในห้องครัว .....ท่ามกลางสายตาที่สงสัยของกัสกับเงิน...
" ขอร้องนะกัป...ถ้ากัปไม่ต้องการความรักของพี่...ขอแค่อย่าทำร้ายกันแบบนี้...ขอให้พี่อยู่ข้าง ๆ เงียบ ๆ แบบนี้...พี่ขอแค่นี้กัป...ให้พี่ไม่ได้เหรอ..." 
"แต่ผมบอกพี่ไปหมดแล้วนะ.... ว่าผมไม่ต้องการ...และที่สำคัญ ....แฟนผมเค้าจะคิดยังไงถ้าพี่มายุ่งวุ่นวายกับผมแบบนี้...ผมอาจจะใจร้าย.... แต่มันคือสิ่งที่ผมอยากให้พี่ยอมรับนะ... ยอมรับชะทีว่า...เรื่องโง่ ๆ แบบนั้นมันไม่มีวันเกิดขึ้น...เมื่อวานที่พี่จูบผมนอกบท...ผมใจดีแค่ไหนแล้วที่ไม่โวยวาย...แต่พี่อย่าคิดว่าผมหลงในรสจูบของพี่นะ...มันก็แค่การแสดง..."
"กัปตัน!!!" ความรู้สึก...ของกัปที่มีต่อผมมีแต่ความขมสินะ...กัปถึงได้ไม่อยากได้หรือไม่แม้แต่จะต้องการมันเลย...
"งั้นพี่ขอแค่.... ช่วงเวลาที่เราถ่ายชีรี่ด้วยกันได้ไหม...ขอให้กัปไม่ร้ายกับพี่...ดีกับพี่บ้างได้ไหม...กัปจะแกล้งทำเป็นรักก็ได้...พี่ขอแค่นี้...แค่นี้จริง ๆ....เพราะหลังจากจบซีรี่เรื่องนี้พี่คงไม่ไปต่อแล้ว....คงจะทำงานอยู่บ้าน..." เพราะเหตุผลสำคัญที่ทำให้ผมสามารถอยู่ต่อจนการถ่ายทำจบ คือ  กัปตัน....คนเดียวเท่านั้น...
"ถ้าพี่ต้องการแบบนั้น...ผมโอเค...แต่พี่ต้องสัญญานะว่า...ทุกอย่างมันจะเป็นแค่ช่วงระยะเวลาที่เราถ่ายซีรี่เรื่องนี้ด้วยกัน....หลังจากนั้นต่างคนอยู่...พี่คงเข้าใจผมนะ..." เสียงที่อ่อนลงของกัปตันทำให้ผมดีใจจริง ๆ ผมไม่รู้ว่ากัปจะรู้สึกยังไงแต่อย่างน้อยผมได้ใช้เวลาช่วงสั้น ๆ นั้นสร้างความรัก(ของผม) ผมสัญญาผมจะรักษามันไว้ให้ดีที่สุด...