ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

 
 
 
 
“จะพูดอะไรก็รีบพูด…ฉันจะไปดูแลแขกในงานต่อ” คุณนายเฟื่องฟ้าหันหลงให้ปานวาด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟื่อง ฉันรู้ว่าฉันผิด ที่ไม่บอกเธอ ฉันขอโทษ ฉันรักเธอนะเฟื่อง ฉันอยากให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกัน แล้วก็เรื่องตาป๊อป กับหนูฟาง หลานของเรารักกัน และจะมีเหลนให้เรา ฉันไม่ขอให้เธอเห็นใจตาป๊อปหรอกนะ แต่ฉันอยากให้เธอคิดถึงหนูฟาง หลานสาวของเธอ” ปานวาดพูด ตอนที่ป๊อปปี้มาบอกว่าฟางท้องกับเขา เธอเห็นประกายแวววับในดวงตาของหลานชาย เขาไม่ได้เสียใจซักนิด ที่ฟางท้อง แต่เขากลับดีใจมากๆ แถมยังมาปรึกษาด้วยว่าจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี ถึงแม้เขาจะรู้ดีว่า คุณนายเฟื่องฟ้าไม่ยอมรับเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
คุณนายเฟื่องฟ้านิ่ง เธอครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมา  เธอหันมาสบตาเพื่อนรักของเธอ ภาพเก่าๆย้อนกลับไป ปานวาดและเฟื่องฟ้าในวัยสาว สัญญาว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป
 
 
 
 
 
 
 
“ฉัน…..”
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้าสาวมาแล้ว” แขกในงานหันไปมองเจ้าสาว ที่เฟย์กับแก้วพาออกมา ป๊อปปี้จะเดินเข้าหาฟางแต่บอดี้การ์ดเข้ามายืนกันเอาไว้ โถ่เว้ยย เขาจะทำยังไงเนี่ย ฟางมองป๊อปปี้ตาละห้อย ช่วยฉันด้วยป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางมองคุณยายของเธอ ข้างๆมีพ่อแม่ของแบงค์ ส่วนฝั่งข้างคุณยาย ก็มีคุณแม่ของเธอที่นั่งอยู่และโน้ตบุ๊ค ที่สไกป์หาพ่อเธอ ฟางน้ำตารื้นเมื่อเห็นใบหน้าของพ่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แมร่ง เอางี้เลยหรอวะ สไกป์แต่งงาน” เขื่อนมองแล้วพูดขึ้น เมื่อเห็นว่าพ่อฟางสไกป์มาร่วมพิธี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ พยายามเข้านะลูก” คุณย่าเดินเข้ามาหาป๊อปปี้  ป๊อปปี้มองคุณย่าของเขาอย่างไม่เข้าใจ เมื่อกี้ท่านไปคุยอะไรมาทำไมคุณนายเฟื่องฟ้าถึงยังไม่ยกเลิกงานแต่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาละ  ได้เวลาสวมแหวน”   แบงค์จับมือฟางหมายจะสวมแหวน  ป๊อปปี้ทนมองภาพนั้นไม่ได้ รีบฝ่าบอดี้การ์ดเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ฟางจะแต่งงานกับใครไมได้ ฟางเป็นคนรักของผม” ป๊อปี้ตะโกน เขื่อนกับโทโมะช่วยกันดันบอร์ดี้การ์ดที่เขามาขวาง แก้วกับเฟย์ก็ช่วยด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรวะ จะมาทำลายพิธีแต่งงานคนอื่นเขาได้ยังไง” แบงค์โวยวายบ้าง แล้วจะรีบสวมแหวนฟาง แต่ฟางดึงมือกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณยายคะ ฟางไม่อยากแต่งงานกับพี่แบงค์ฟางรักป๊อปปี้”  ป๊อปปี้ที่ฝ่าเข้ามาได้ก็ล้มพวกสินสอดแล้วเข้าไปกอดฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันคะคุณนาย” แม่แบงค์หันไปถามคุณนายเฟื่องฟ้าที่เอาแต่เงียบ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะเว้ย” แบงค์จะเข้ามาต่อยป๊อปปี้แต่ก็โดนเขื่อนกับโทโมะเข้ามาขวางเขาหันไปมองบอดี้การ์ด ที่มีแก้วกับเฟย์ยืนเหยียบยอดอกอยู่ ในมือของสองสาว ถือไม้หน้าส
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว่าที่เมียโมะ สุดยอด” โมะกับเขื่อนยกนิ้วให้เฟย์กับแก้ว แก้วกับเฟย์ก็ยกนิ้วตอบยิ้มๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
คุณนายเฟื่องฟ้ามองหน้าหลานสาว แล้วมองหน้าป๊อปปี้ มองหน้าแบงค์ และมองปานวาดที่ยืนอยู่ไม่ไกล
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดิฉันต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ  แต่งานแต่งวันนี้ ดิฉันขอยกเลิก”  ฟางกับป๊อปปี้ดีใจ ฟางโผเข้ากอดป๊อปปี้แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้นะครับคุณยาย แล้วผมละครับ”  แบงค์ไม่ยอม 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ไปอยู่กับเมีย แหม่มของเธอไงละ พ่อแบงค์ เรื่องเธอทำกับหลานสาวฉันไว้ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้”  แบงค์หน้าเจื่อน  พ่อแบงค์รีบลากลูกชายออกจากงานทันที เพราะอายแขกเหลื่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า นั่งอะไรกันอยู่ ส่งแขกสิ” คุณนายเฟื่องฟ้าบอกทุกคน ทุกคนรีบลุกขึ้นไปส่งแขก  คุณแม่ของฟางก็รีบปิดสไกป์แล้วโทรไปหาสามีเพื่อแจ้งข่าวทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณยาย ฟางขอบคุณมากนะคะ” ฟางโผเข้ากอดคุณยายของเธอด้วยความรัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะครับที่เห็นใจพวกเรา” ป๊อปปี้ยกมือไหว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฉันป่าวซะหน่อย ฉันแค่อยากให้หลานฉันมีความสุข แล้วก็รีบมาขอซะละถ้าหลานฉันท้องโตกว่านี้ฉันไม่ยกหลานฉันให้นะ”  คุณนายเฟื่องฟ้าเอ่ยยิ้มๆ  ป๊อปปี้ดีใจรีบไปพาคุณย่าของเขามาคุยเรื่องแต่งงานทันที  
 
 
 
 
 
 
 
 
“น้ำตาจะไหล  ในที่สุดพี่ฟางก็ได้แต่งงาน”  เฟย์ยิ้ม มองพี่สาวของเธอในชุดแต่งงานสีขาว อาทิตย์ต่อมา งานแต่งงานก็ถูกจัดขึ้นอีกครั้งที่รีสอร์ทของแก้ว  เพราะวันนี้เป็นงานแต่งงานของแก้วกับฟาง  แก้วเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองท้องอายุครรภ์พอๆกับฟาง โทโมะก็โอดครวญ เพราะปล่อยให้แก้วไปบู้แหลกกับบอร์ดี้การ์ดของแบงค์  จึงต้องรีบมาสู่ขอทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พวกมึงนี่รีบจัง กูต้องลางานให้เฟย์อีกแล้ว  แล้วเมื่อไหร่เฟย์จะเรียนจบเนี่ย กูก็อยากแต่งแล้วนะ”  เขื่อนบ่น เพราะเขาลางานให้เฟย์ ก็เท่ากับเฟย์ต้องยืดเวลาฝึกงานอีกนิดนึง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้นะเขื่อน  ถ้าเมียกูป่องกว่านี้จะใส่ชุดไม่สวย”  โทโมะบอกแล้วจับท้องแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรนะ จะบอกว่าแก้วไม่สวยหรอ” แก้วตีโทโมะ อารมณ์คุณแม่มือใหม่นี่ขึ้นๆลงๆ เมื่อวานป๊อปปี้ก็โดนไล่ให้ไปนอนข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
 
“รักคร้าบบ รัก แก้วที่สุด” โทโมะหอมแก้มแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ ฟางไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าฟางแต่งงานกับพี่แบงค์ ฟางต้องไม่มีความสุขแน่ๆ” 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ไง ฟางเป็นคนรักของป๊อป  ฟางต้องแต่งกับป๊อปคนเดียว”  ป๊อปปี้ยิ้ม แล้วจูบเจ้าสาวของเขา
 
 
 
 
 
 
 
 
“หวานอีกและ เขื่อน ถ้าเฟย์เรียนจบของานแต่งแบบเลิศๆเลยนะ” เฟย์บอกเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหนะ พูดงี้ยอมแต่งงานกับเขื่อนแล้วอะเด้” เขื่อนจิ้มแก้มเฟย์ เฟย์หน้าแดงแล้วเดินหนีเขื่อนรีบตามไปง้อ แก้วกับโทโมะหัวเราะ ก่อนจะจูงมือกันไปรับแขก ส่วนป๊อปปี้นะหรอ ก็ยังจูบเจ้าสาวของเขาอยู่เลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอะป๊อป ไม่เห็นสวยเลย” ฟางบอกป๊อปปี้ตอนนี้เธอกับแก้วท้องโย้แล้ว ป๊อปปี้กับฟางย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพ บ้านของป๊อปปี้ที่อยู่ข้างบ้านฟาง ส่วนแก้วหนะหรอ ก็อยู่ข้างบ้านเธอนั่นแหละ โทโมะมาซื้อไว้ เท่ากับว่า บ้านฟางอยู่ตรงกลางขนาบข้างไปด้วย บ้านของโทโมะแก้ว  แล้วก็บ้านของเฟย์กับว่าที่เจ้าบ่าวแต่คงต้องรอไปก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนนี้ฟางกับป๊อปปี้กำลังเลือกวอลเปเปอร์แต่งห้องให้ลูกน้อย ลูกคนแรกของเขาและเธอเป็นผู้หญิง ฟางงอนป๊อปปี้เดินลงข้างล่างด้วยความลำบาก ป๊อปปี้รีบเข้ามาประคอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง นี่เปลี่ยนมาห้ารอบแล้วนะ”  ป๊อปปี้บ่น เพราะตั้งแต่พวกเขาเปิดบริษัทไปเมื่อ 3 เดือนก่อน ลูกค้ารายแรกที่มาใช้บริการก็คงเป็นภรรยาของพวกเขา พวกเธออยากได้ห้องทารก แต่ละคนก็ชอบคนละแนว ทำเอาป๊อปปี้ปวดหัว และอีกย่าง ฟางกับแก้วยังบอกให้ทุบกำแพงที่กั้นระหว่างสามบ้านทิ้งอีก เท่ากับว่า  สามบ้านอยู่ในรั้วเดียวกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ฟางไม่ชอบอะ  ฟางอยากได้แบบสีชมพูกระต่าย”  ฟางทำแก้มป่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วถ้าลูกคนท่าองเป็นผู้ชายละ”  ป๊อปปี้พูด  คนแรกยังไม่คลอดเลยนี่คิดถึงคนที่สองแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่รื ฟางไปหาแก้วก่อนนะ” ฟางเดินออกจากบ้านไปบ้านแก้วทันที ป๊อปปี้ถอนหายใจบางทีเขาก็คิดนะเวลาพวกเขาทะเลาะกัน เขาก็ชอบไปอยู่บ้านไอ้โมะ ทั้งที่เดินจากบ้านเขาไม่กี่ก้าวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ดูสิแก้ว ป๊อปขัดใจฟางอีกแล้ว”  ฟางนั่งอยู่บนโซฟากลางบ้านแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาหน่า ฟางเดี๋ยวป๊อปก็ต้องตามใจฟาง ไม่เหมือนโทโมะ แก้วอยากดูหนังผี ก็บอกเดี๋ยวลูกกลัว” แก้วพูดกระทบโทโมะที่เอาน้ำมาให้สะดุ้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็โมะกลัวนี่แก้ว ถึงจะเป็นผู้ชาย แต่ยังเด็กอยู่”  โทโมะนั่งข้างแก้วแล้วเอามือลูบท้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วกำหนดคลอดวันไหนนะ” ฟางถามแก้วแล้วอ่านิตยสารเด็ก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อีกสองทิตย์ ฟางละ” แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหมือนกันเลย  อย่างงี้ลูกเราก็เกิดวันเดียวกันนะสิ”  ฟางยิ้ม แล้วมองออกไปหน้าบ้านแก้ว เมื่อไหร่ป๊อปปี้จะมาง้อนะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งอนเขา แต่ก็รอให้เขามาง้อ”  แก้วแซวกับท่าทีของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางจ๋า”  ป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านฟาง  ฟางรีบทำเนียนอ่านนิตสารต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่งอนป๊อปน้า  ฟางอยากได้แบบไหนบอกป๊อปเลย ป๊อปยอมทุกอย่าง”  ป๊อปปี้เข้ามากอดฟาง  ฟางยังทำเก๊กไม่หายงอน แต่พอโดนป๊อปปี้หอมแก้ม ก็หลุดยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ลูกฉันจะติดความเลี่ยนของพวกแกมั้ยเนี่ย”  โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“หวานกันดีจะตาย เนอะ ฟางเนอะ” ป๊อปปี้กระแซะฟาง   หนังสือนิตยาสารหลุดจากมือฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อป  ฟางปวดท้อง”  ฟางกุมท้องโตของตัวเองแล้วบอกสามี
 
 
 
 
 
 
 
“ห้ะปวดท้อง อีกสองอาทิตย์ไม่ใช่หรอ”  ป๊อปปี้หน้าตาตื่น ที่ฟางปวดท้อง ฟางสายหน้า แล้วร้องอออกมา  จู่ๆแก้วก็ร้องด้วย
 
 
 
 
 
 
 
“โมะ  แก้วปวดท้อง โอ้ยยย ช่วยด้วย”  โทโมะกับป๊อปปี้มองหน้ากันตกใจ เวรแล้วเจ็บท้องทั้งคู่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นนะแก้ว ใจเย็น” โทโมะรีบพาแก้วมาที่รถ แก้วจิกหัวโทโมะเป็นที่ระบายความเจ็บ
 
 
 
 
 
 
 
 
“โมะ เจ็บ เจ็บ เบาๆหน่อย” โทโมะบอก แต่ตอนนี้แก้วไม่สนใจอะไรแล้ว ป๊อปปี้เองก็รีบพาฟางขึ้นรถแล้วบึ่งรถไปโรงพยาบาลเร็วที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฮ้อออ” โทโมะกับป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาพร้อมกันเมื่อส่งภรรยาทั้งสองเข้าห้องแล้ว คุณพยาบาลเดินออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ขอเชิญคุณพ่อ ไปใส้ชุดนะคะ จะได้เข้าไปในห้องคลอด”  โทโมะกับป๊อปปี้มองหน้ากันแล้วยิ้มออกมา  เมียของเขาเป็นเพื่อนกัน พวกเขาเป็นเพื่อนกัน  ลูกยังมาเกิดวันเดียวกันอีก  ไม่เรียกว่าพรหมลิขิตแล้วเรียกว่าอะไร  แต่ถึงจะอย่างนั้น แต่มันก็คือเรื่องที่ดีที่สุดของพวกเขา
 
 
 
 
 

 
ปิดจ๊อบสำหรับเรื่องนี้  ตอนจบโมเม้น โมะป๊อป(?)
 
 
ใครที่เข้าตลอด จะเห็นว่าวันนี้ไรท์อัพรวดเดียวจบเลย 
 
555555555
 
 
 
ฝากติดตามเรื่องหน้าด้วยนะคะ