เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่26

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 “ ขอโทษครับ “ โทโมะเอ่ยขอโทษหญิงสาวที่เขาเดินชนเธอจนเธอล้มไม่เป็นท่าก่อนจะรีบช่วยพยุงเธอขึ้น แต่เขาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นรอยแผลเป็นที่หน้าของเธอก่อนจะผละตัวออกเล็กน้อย ฟางมองอดีตคู่หมั้นของตัวเออย่างเสียใจ แต่เธอก็พอจะเข้าใจเพราะถ้าเป็นเธอป่านนี้เธอคงจะกรีดร้องไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ ไปเป็นไรคะ “ ฟางเอ่ยพร้อมกับยิ้มบางๆให้ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ คุณชื่ออะไรหรอครับ “ โทโมะพูดพร้อมกับจ้องไปในตาหวานของหญิงสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ชะ ชื่อฟางคะ “ ฟางตอบพร้อมกับหลบสายตาของชายหนุ่ม โทโมะชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟาง... “

 

 

 

 

 

 

 

“ ค่ะ ฟาง “ ฟางเงยหน้าสบตากับโทโมะ โทโมะจำดวงตาคู่นี้ได้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบดึงฟางมากอดแน่นด้วยความคิดถึง ฟางตกใจปนดีใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟาง ฟางจริงๆ ฟางกลับมาแล้ว “ โทโมะกอดฟางแน่น หญิงสาวที่พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ตอนนี้มันได้พังทลายมาหมดแล้ว ฟางกอดตอบโทโมะแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โมะ “ ฟางกอดตอบชายหนุ่มพร้อมกับร้องไห้อย่างหนัก คนไข้พร้อมกับญาติของคนไข้แถวนั้นต่างพากันมองบ้างก็หันกลับไปซุบซิบเพราะบางคนที่จำโทโมะได้ ส่วนบางคนก็มองเฉยๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่โมะไม่กลัวฟางหรอคะ “ ฟางมองหน้าโทโมะตอนนี้เธอเอาผ้าคลุมออกจากใบหน้าแล้ว หลังจากที่โทโมะพาเธอมาที่สวนสาธารณะใกล้กลับๆโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่จะกลัวฟางได้ยังไง ฟางเป็นน้องสาวของพี่นะ ต่อให้ฟางแขนขาด ขาขาดพี่ก็ไม่มีวันทอดทิ้งฟางหรอก จำเอาไว้นะเด็กน้อย “ โทโมะลูบผมฟางเบาๆ ฟางยิ้มให้ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ หายไปไหนมา ทำไมไม่กลับมาหาที่บ้าน " โทโมะพูดแล้วลูบผมฟางไปเรื่อยๆ หญิงสาวมองไปยังหนองน้ำด้านหน้าอย่างว่างเปล่า 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เต้ยช่วยฟางเอาไว้คะ " 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เต้ย?? หมอที่ดูแลแก้วนะหรอ " ฟางพยักหน้าช้าๆ 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เต้ยพาฟางไปดูแล ตอนนั้นฟางเดินไม่ได้เต้ยก็เป็นคนที่ดูแลฟางทำกายภาพให้ฟาง เขาดูแลฟางดีมาก จนกระทั่งฟางเดินได้เหมือนเดิม " ฟางพูดแล้วยิ้มบางๆ โทโมะสังเกตุหญิงสาวนิ่งๆ 

 

 

 

 

 

 

 

" .......... "

 

 

 

 

 

 

 

 

" งั้นก็แสดงว่าหมอคนนี้เขาแอบรักฟางนะสิ " โทโมะพูดตามความคิดของตัวเอง ฟางส่ายหน้าช้าๆ 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟางไม่มีค่าพอที่จะมีคนมามอบหัวใจให้หรอกคะ เต้ยเป็นคนดีเขาคู่ควรกับคนที่ดีเหมือนกันเขา ซึ่งไม่ใช่ฟาง " ฟางพูดเพื่อตอกย้ำความเจ็บปวดของตัวเอง โทโมะเห็นฟางเสียงสั่นก็โอบใหล่ฟางเอาไว้ 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่จะพาเราไปแจ้งความ เรื่องที่พวกมันข่มขื่นเรา "ฟางเอนหัวไปซบที่ไหล่ของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

" ปล่อยให้เวรกรรมตามพวกเขาเองเถอะคะ ฟางไม่อยากจะไปยุ่งกับพวกเขา "

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่รู้ว่า แก้วก็ทีส่วน " ฟางตกใจรีบเด้งตัวมามองหน้าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

" ........ "

 

 

 

 

 

 

 

 

" แต่แก้วทำไปเพราะว่ารักพี่ป๊อป " ฟางพูดกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฟางก็รักไอ้ป๊อปไม่ใช่หรอ " ฟางยิ้มบางๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

" แต่แก้วก็รักพี่ป๊อป "

 

 

 

 

 

 

 

" พี่จะจัดการกับแก้วเอง ส่วนฟางถ้าไอ้ป๊อปรู้ว่าฟางยังอยู่มันคงำทุกวิถีทางที่จะได้ฟางกลับมา " โทโมะพูดตามความจริง ใช่ถ้าเพื่อนรักของเขารู้ว่าสาวหวานยังอยู่มันจะไม่มีวันปล่อยฟางไปอีกแน่

 

 

 

 

 

 

 

" .............. " 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่รู้ ว่าฟางก็อยากที่จะอยู่กับคนที่ฟางรัก "

 

 

 

 

 

 

 

 

" แต่ฟางไม่ได้เหมือนเดิมอีกแล้วนะคะ " ฟางส่ายหน้าทั้งน้ำตา เมื่อย้อนกลับมาดูตัวเองที่ทั้งหน้าผี แถมยังสกปรกไปทั้งตัว เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่มีค่าพออีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

" พี่เชื่อว่าไอ้ป๊อปมันรักฟางจากใจจริง ไม่ใช่แค่เปลือก " โทโมะย้มให้ฟางก่อนที่ทั้ง 2คนจะกลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง เพราะว่าเต้ยโทรตามฟางให้กลับมาเข้าห้องผ่าตัดเพ่ื่อเตรียมตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ขอบคุณมากนะครับ ที่ดูแลน้องสาวของผม " โทโมะพูดเสียงเข้มๆให้กับเต้ยเต้ยยิ้มบางๆให้

 

 

 

 

 

 

 

" แต่หลังจากนี้ผมคงจะไม่ให้คุณต้องลำบากอีกแล้ว เพราะผมจะพาฟางกลับบ้าน "

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ได้! เอ่อ คือผมยังรักษาเธอไม่หายดี อีกอย่างเธอต้องอยู่ในความดูแลของหมอ " เต้ยพูดเสียงเข้ม

 

 

 

 

 

 

 

" ........ "ฟางได้แต่นั่งเงียบมอง 2หนุ่มที่เหมือนจะเกิดสงครามเล่นๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

" แต่ทุกคเค้าคิดถึงฟาง ดังนั้นผมก้ควรพาเธอกลับส่วนเรื่องหมอ ผมจะจัดการเอง "

 

 

 

 

 

 

 

" แล้วเรื่องคนร้ายละ จะทำไง ถ้าพวกมันรู้ว่าฟางยังอยู่ แล้วกลับมาทำร้ายฟางอีกละ " โทโมะมองหน้าฟางก่อนจะกลับมามองหน้าเต้ย

 

 

 

 

 

 

 

" พี่ขอคุยกับหมอแค่ 2คน " ฟางพยักหน้ก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

" ผมจะพูดตรงๆนะ คุณชอบน้องผมงั้นหรอ "

 

 

 

 

 

 

 

" ครับ " เต้ยพูดเสียงจริงจัง

 

 

 

 

 

 

 

" แต่คุณก็รู้ว่า ฟางเป็นคู่หมั้นของผมและอีกอย่าง ฟางไม่ได้รักคุณ " โทโมะพูดเสียงเข้ม

 

 

 

 

 

 

 

" แต่ฟางก็ไม่ได้รักคุณ "

 

 

 

 

 

 

 

" แต่สุดท้ายฟางก็ต้องเป็นของผม แล้วอีกอย่างผมกับฟางคิดกันแค่พี่น้อง ซึ่งผมเองก็พอจะรู้ว่าฟางรักใคร "

 

 

 

 

 

 

 

" แต่ถึงยังไง ผมก็รักฟางและจะดูแลฟาง " เต้ยยังยืนยันคำเดิม

 

 

 

 

 

 

 

" ได้ ผมจะให้เวลาคุณ แต่พอทุกยอ่างเรียบร้อย ฟางจะต้องกลับมาหาผม ซึ่งถึงเวลานั้น คุรก็ไม่มีสิทธิ์ อ่ เวลาที่ผมให้คุณก็ทำให้ฟางรักคุณให้ได้ละกัน แต่ผมบอกเอาไว้ก่อนว่าถ้าฟางไม่! ทุกยอ่างก็จบ "

 

 

 

 

 

 

 

 

" ขอบคุณครับ " เต้ยยิ้มแล้วเดินออกไปหาฟางที่อยู่ด้านนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แล้วแต่ฟางแล้วกัน " โทโมะกระตุกยิ้มอย่างมีเลศนัย เขาอยากจะรุ้จริงๆ ถ้าไอ้ป๊อปมันรุ้ว่ามีคู่แข่งที่แนดี แถมยังคอยดูแลคนรักของมันอย่างดีขนาดนี้ มันนจะทำยังไง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่ต้องกลัวนะ " เต้ยจับมือฟางเอาไว้ในห้องผ่าตัดฟางจับมือกับเต้ยแน่นก่อนที่จะสลบไปเพราะฤทธิ์ยา

 

 

 

 

 

 

 

" ออกไปได้แล้วมึง " ต้นเดินเข้ามาพูดกับเพื่อนของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

" เต้ยรักฟางนะ " ชายหนุ่มก้มลงกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากของหญิงสาวเบาๆแล้วเดินออกไปจากห้อง  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

......................................................................................

ยังมีคนอยากอ่านอยู่หรอ กรี๊ดดด 555 

ขอบคุณนะคะ 

ไม่สนุกแล้วแหละ55 

ยังไงฝากเรื่องใหม่ด้วยเน้อ อาจจะมาอัพช้านะครับ เพราะว่าเปิดเทอมแล้ว^^